Morgunblaðið - 19.05.1978, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. MAI 1978
31
Sigurlaug Lárusdótt-
— Minrtingarorð
ir
Fædd 31. maí 1894.
Dáin 13. maí 1978.
Sigurlaug Lárusdóttir lést að
morgni hins 13. maí s.l. í Land-
spítalanum í Reykjavík. Hún
fæddist 31. maí 1894 og hefði því
orðið 84 ára eftir fáa daga.
Sigurlaug var dóttir hjónanna
Málfríðar Jónsdóttur og Lárusar
G. Lúðvígssonar, skókaupmanns í '
Reykjavík. Þau hjónin voru bæði
Re.vkvíkingar langt fram í ættir og
lifðu og störfuðu í Reykjavík allan
sinn dag. Þau eignuðust 12 börn,
en misstu þrjú þeirra ung. Upp
komust sex drengir og þrjár
stúlkur, og var Sigurlaug yngst
þeirra og það systkinanna, sem
síðast’ kveður þennan heim.
Ekki get ég að því gert, að mig
grípur dálítiö einkennileg tilfinn-
ing, nú þegar heill ættliður svo
stórrar fjölskyldu er að fullu
horfinn sjónum. Mér finnst eins og
þá séu nokkur þáttaskii.
Allur þessi systkinahópur fædd-
ist og ólst upp í veröld, sem var —
en er ekki lengur. Því að lífið í
Reykjavík um og- eftir aldamótin
var harla ólíkt lífinu í Reykja-
víkurborg eins og það er nú.
Börn Málfríðar og Lárusar
þekkti ég öll, því að eitt þeirra var
móðir mín, en Sigurlaugu kynntist
ég best af móðursystkinum mín-
um, og henni er það að þakka, að
ég fékk nokkra hugmynd um lífið
í Reykjavík á þessum árum.
Eins og algengt er um gamalt
fólk varð Sigurlaugu tíðrætt um
bernskuheimili sitt. Hún minntist
eldri bræðra sinna, en þeir voru:
Jón, Lúðvíg og Karl, Lúther, Ágúst
og Óskar, og systranna tveggja,
Emilíu og Hrefnu. Yngstu
bræðurnir tveir, Kjartan og Adolf,
dóu ungir, Kjartan aðeins tveggja
ára, en þótt Sigurlaug væri þá
sjálf aðeins fjögurra ára, mundi
hún vel eftir því, hve hnuggin hún
var, þegar hann hvarf úr hópnum.
Eins og að líkum lætur hafa
foreldrarnir, Málfríður og Lárus,
oft átt erilsaman dag. Lárus var
aðeins 17 ára, þegar hann stofnaði
skósmíðaverkstæði sitt og skó-
verslun þá, sem flestir Reykvík-
ingar munu kannast við, því að
hún var fyrsta skóverslunin í
Re.vkjavík.
Málfríður hafði einnig í mörg
horn að líta, því að barnahópurinn
var stór og margt þurfti að annast.
Auk þess hafði Lárus menn í
þjónustu sinni við skósmíðarnar,
og þeir munu einnig hafa verið í
fæði hjá þeim hjónum.
Heimilið var að vissu leyti eins
og lítill heimur út af fyrir sig, og
við þann heim voru endurminning-
ar Sigurlaugar mjög bundnar hin
síðari ár. Hún talaði um, hve oft
var þar mikið um að vera og
glaöværð ríkjandi, þar sem svo
margt ungt fólk var saman komið,
og hún minntist leyndarmálanna
miklu, sem systurnar trúðu hver
annarri fyrir og pískruðu um sín
á milli, þegar þær voru háttaðar á
kvöldin.
En tímar liðu, börnin yfirgáfu
heimili foreldra sinna eitt af öðru
og stofnuðu sín eigin heimili.
Síðust fór Sigurlaug — yngsta
barnið — en hún giftist árið 1920
Pétri Hafstein Lárussyni, syni
Lárusar H. Bjarnasonar, hæsta-
réttardómara, og Elínar Hafstein,
konu hans, sem þá var raunar
löngu látin. Sigurlaugu var ætíð
mjög hlýtt til tengdaföður síns og
hafði oft orð á því, hversu góðúr
hann hefði verið henni.
Pétur hafði stundað nám við
Búnaðarskólann á Hvanneyri og
AUGI.ÝSINGASIMINN ER:
22480
3Mer0unblabife
útskrifast þaðan sem búfræðingur.
Árið 1922 stofnuðu þau Sigurlaug
bú að Eskiholti í Borgarfirði og
bjuggu þar í 3 ár.. Eftir það
fluttust þau til Akureyrar, og
stofnaði Pétur þar skóverslun, sem
hann rak til dauðadags, en hann
lést árið 1956, tæplega sextugur að
aldri.
Þau Sigurlaug og Pétur eignuð-
ust 3 börn, einn son og tvær dætur.
Lárus, sonur þeirra, lést árið 1974,
en hann starfaði sem fulltrúi hjá
Rafmagnsveitum ríkisins í
Reykjavík. En dæturnar tvær,
Elín og Hrefna, eru báðar á lífi.
Hefur Elín lengst af verið búsett
í Kaupmannahöfn, en Hrefna býr
í Reykjavík.
Heimili þeirra Sigurlaugar og
Péturs á Akureyri var fram-
úrskarandi vistlegt, og voru þau
hjón einkar góð heim að sækja.
Sigurlaug var með afbrigðum
myndarleg húsmóðir og hafði lag
á að búa fjölskyldu sinni hlýlegt
heimili, hvar sem þau dvöldust á
iandinu. Pétur var maður mjög
bókhneigður og átti mikið safn
góðra bóka, sem einnig settu sinn
svip á heimilið.
Sigurlaug var fríð kona og bar
aldurinn vel. Hún hafði mikið yndi
af börnum, og þau löðuðust líka að
henni. Henni var ávallt vel til
vina, enda lá henni jafnan gott orð
til allra þeirra, sem hún umgekkst.
Eftir lát manns síns fluttist
Sigurlaug til Reykjavíkur, og hér,
í fæðingarbæ sínum, bjó hún
síðustu ár ævi sinnar. Hún var
mjög frændrækin, og hér átti hún
mikinn fjölda frændsystkina, sem
hún heimsótti oft. Hér bjó Ásta,
dóttir Péturs, manns hennar, en
með þeim Sigurlaugu var alla tíð
góð vinátta, enda reyndist Ásta
henni vel. Og hér bjuggu tvö börn
Sigurlaugar og þeirra börn, sem
hún unni mjög, enda var Pétur,
dóttursonur hennar, langdvölum
hjá ömmu sinni, á meðan hann var
barn.
Sigurlaug var orðin háöldruð
kona og gerði sér fulla grein fyrir
því, að senn yrði komið að
leiðarlokum. En hún óttaðist ekki
dauðann. Ekki er langt síðan hún
spurði mig, hvort ég tryði því, að
líf væri eftir þetta líf. Nú vildi ég
geta spurt hana sömu spurningar.
Ef svarið yrði jákvætt — sem við
trúðum raunar báðar — þá efast
ég ekki um, að henni hefur verið
vel fagnað af foreldrum, systkin-
um, eiginmanni og syni, sem farin
voru á undan henni.
Guð blessi vegferð hennar.
Guðrún Arnalds.
Laufey Eiríksdótt-
ir - Minningarorð
I dag verður til moldar borin frá
Fossvogskirkju Laufey Eirísk-
dóttir er andaðist í Borgarspítal-
anum 11. maí.
Laufey fæddist á Stokkseyri 22.
júlí 1925. 12. janúar 1950 kvæntist
hún Barða G. Jónssyni skipstjóra
og eignuðust þau 6 börn.
Hlutverk sjómannskonunnar
skilja þeir, sem hafa átt við þá
aðstöðu að húa að vera í fjarveru
eiginmannsins bæði móðir og
faðir. En Laufey átti þann dugnað
og kjark, að taka því sem að
höndum bar með einstöku æðru-
leysi.
Undirstaðan var traust hjá þeim
hjónum. Félagssystur í kkvenna-
deildinni Hrönn vita hve dýrmætt
það er, að hafa þá skapgerðarlist,
sem henni var gefin.
Fjölskyldu sinni og tengdafólki
var Laufey sá sterki stofn, er allir
gátu leitað til og fengu þá hjálp og
skilning, sem með þurfti.
Laufey mín gaf landi sínu
mikinn og góðan arf með börnum
sínum, og okkur hinum, sem
vorum það gæfusöm að kynnast
henni.
Eg veit hversu mikils virði hún
var tengdamóður sinni, og stjúpu
minni. Mættum viö öll mikið af því
læra og aldrei gleyma.
Lofgerð eða hól myndi Laufey
ekki vilja að ég skrifaði, enda tala
verkin hennar sínu máli.
Minningarnar eigum við, það er
eitt af því sem aldrei er frá okkur
tekið.
Að lokum. Auðnuríku sporin
hennar urðu inörg, hún átti hug og
þor.
Bi*óður mínum og börnunum hið
ég að gefa líkn í þraut.
Hvíli mín kæra mágkona í
friði.
Jóna 1. Jónsdóttir.
AF GEP'NU tilefni skal það
enn ítrekað. að minningar-
greinar. sem birtast skulu í
Mbl.. og greinarhöfundar óska
að hirtist í blaðinu útfarardag.
verða að berast með nægum
fyrirvara og eigi síðar en
árdegis tveim dögum fyrir
birtingar dag.
Kos'YÚngaháttö
med ungu fólki
veröur haldin sunnudaginn 21.
maí í Sigtúni kl. 20.00 —
01.00
Viö, ung|r Sjálfstæðismenn i
Reykjavík, viljum stuöla aö kynnum
milli frambjóöenda D-listans til
borgarstjórnar og ungra kjósenda.
Þess vegna efnum viö til kosninga-
hátíöar, þar sem bæöi gefst kostur
á góöri skemmtan og á því aö hitta
og kynnast frambjóðendum
D-listans.
Kynnist
frambjóðendum
D-listans,
ungu fólki
á öllum aldri.
Birgir ísleifur
Gunnarsson
Bessý
Jóhannsdóttir
Björgvin
Björgvinsson.

Við bjóðum upp á fjölbreytta
og skemmtilega dagskrá.
1. Modelsamtökin
sýna föt
frá Karnabæ.
2. Halli og
Laddi
skemmta.'

3. Þuríður Pálsdóttir
syngur með Brimkló
4. Hljómsveitin
Brimkló
leikur fyrir dansi
til kl. 01.00.
Ókeypis aðgangur.

:
********

Ungir Sjálfstæöismenn í Reykjavik.