Morgunblaðið - 02.06.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. JÚNÍ 1978
vl W
MORö'dto-%
KAFF/NO ’

V -0
5—».

1 y
GRANI göslari
Ef þú þarft að kvarta yfir
einhverju hér skaltu snúa þér
til hans Jóns, því hann vann
þig .í síðasta spili!
<%T-w
Þetta er ekkert mál vina! Við
borðum bara úti í staðinn!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í vörn má aldrei slaka á fyrr en
settu marki er náð. Gefist tæki-
færi verður að (írípa það því
sjaldan jíefst það aftur.
Gjafari vestur, norður- suður á
hættu.
Norður
S. D1087
H. 54
T. ÁG105
L. ÁKIO
Vestur
S. 42
H. ÁKD732
T. K7
L. 872
Lesendur eru með hendi vesturs
og spila út hjartaás gegn fjórum
spöðum eftir þessar sagnir.
Ycstur Norrtur Austur SuAur
1 II dohl 3 II 3 S
pass 1 S allir pass
COSPER
75 75
Því miður er þetta ekki yðar herbergi!
Varöveitum minjar
• Vatnsþróin
komin aftur
Kona í Austurbænum hafði
samband við Velvakanda og hafði
þetta fram að færa:
Eitt gladdi mig mjög þegar ég
átti leið fram hjá nýju strætis-
vagnabiðstöðinni á Hlemmi, sem ég
út af fyrir sig hlakka til að hafa
viðdvöl í meðan ég bíð eftir
strætisvagninum mínum þegar
veður versna með haustinu. Það
sem vakti þessa ánægju hjá mér
núna, var að sjá „Vatnsþróna"
komna þarna aftur.
Yngra fólk veit sjálfsagt ekki
hvað ég er að tala um. En áður fyrr
var á því, sem nú er kallað
Hlemmur, steinþró þar sem að-
komumenn gátu brynnt hestum
sínum, þegar þeir komu inn í
bæinn. Þessi þró stóð þarna lengi,
og var alltaf talað um að fara inn
að Vatnsþró, en ekki á Hlemm, sem
var óþekkt heiti þá. Strætisvagna-
stjóramir kölluðu upp „Vatnsþró",
þegar þangað var komið. Þessi þró
hefur illu heilli verið látin víkja
einhvern tíma. En nú hafa Strætis-
vagnarnir sýnilega reynt að bæta
um betur, og eru að láta steypa
eftirlíkingu af vatnsþró við skýlið.
—- Mér finnst mjög skemmtilegt
að fólk skuli nú aftur vera farið að
hafa auga fyrir slíkum minjum.
Það gleður mig líka sem gamlan
Reykvíking að sjá Söluturninn
aftur á torginu (mér er sama hvort
hann stendur aðeins norðar eða
sunnar á torginu). Nú eru komnar
gardínur fyrir glugga og blóm í
gluggakisturnar og líf að færast í
hann með afgreiðslufólkinu, sem
þar veitir upplýsingar. Og ég vildi
gjarnan fá meira af slíku — ekki
bara á safn, heldur í borgina sjálfa.
• íslenzki
fáninn
Og konan úr Austurbænum
hélt áfram:
Hvert er besta framhaldið eftir
að fyrsti slagurinn fæst á ásinn?
Varla er skynsamlegt að spila
aftur hjarta. Suður á sennilega
einspil. Það sýnir sögn austurs.
Hjarta mun því gefa sagnhafa
frumkvæðið í meðferð spilsins. Fái
austur slag á spaða kemur hann
sjáifkrafa og virðast því
drottningarnar í láglitunum vera
spilin, sem máli skipta. Suður á
sennilega minnst sjö spil í lág-
litunum og sé tíguldrottningin eitt
þeirra ráðum við ekki við spilið.
Tígulkóngurinn er þá gagnslaust
spil en við spilum honum í von um
að drottningin sé á hendi austurs.
Austur
S. Á6
H. G1086
T. D32
L. 9543
Suður
S. KG953
H. 9
T. 9864
L. DG6
Þar með höfum við náð yfir-
höndinni. Austur verður þá seinna
í aðstöðu tii að láta okkur trompa
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftir Georges Siinenon
Jóhanna Kristjónsdóttir islenzkaði
56
á Bonne Novelle með manni
sem minnti á sirkustrúð.
— Seztu niður.
Maðurinn svaraði eins og
hann væri öilum hnútum kunn-
ugur.
— Þakka, húsbóndi góður.
7. kapituli
Regnkápu-
viðskiptin
— Jef Schrameck, kallaður
trúðurinn, sömuieiðis fimleika-
maðurinn. Fæddur í Riquewihr
við Rín fyrir sextíu og þremur
árum.
Uppnuminn af heppni sinni
kynnti Neveau veiðina eins og
sirkusatriði.
— Munið þér ekki eftir
honum?
Það var langt um liðið nú, að
minnsta kosti fimmtán ár.
Hann setti það í samband við
eitthvað sem hafði gerzt, ekki
ýkja langt frá Boulevard Saint
Martin.
— Sextíu og þriggja ára?
endurtók Maigret og leit á
manninn sem brosti breitt á
móti.
Kannski var það vegna þess
hann var svo magur að hann
leit ekki út fyrir að vera sextíu
og þriggja ára. En aldur hans
var vissulega óræður. Sérstak-
lega var svipurinn á andliti
hans slíkur að ógerningur
hefði verið að geta sér tii um
hversu gamall hann væri og
sízt að hér væri á ferð aldraður
maður. Meira að segja núna,
þegar viðbúið var að hann væri
hræddur, virtist hann spotta
bæði sjálfa sig og aðra. Það var
sjálfsagt orðinn vani hjá hon-
um að gretta sig og reyna að fá
fólk til þess að hlæja.
Það sem var furðulegt var að
hann hafði verið hálffimmtug-
ur eða vel það, þegar atburður-
inn hafði orðið sem Maigret
mundi nú og hafði aflað honum
frægðar í nokkra sóiarhringa.
Maigret ýtti á hnapp og tók
upp innanhússsímann.
— Viljið þið færa mér upp
allt sem þið hafið um Schra-
meck, Jef Schrameck, fæddur í
Riquewihr við Rín.
Ilann mundi ekki nákvæm-
lega hvernig þetta hafði byrj-
að.
Það hafði verið kvöld nokk-
urt um átta-leytið og mikil
fólksmergð hafði verið á breið-
götunum og á útiveitingahús-
unum, lá við að hver sæti ofan
á öðrum. Þetta hlaut að hafa
verið snemma vors, því að það
var orðið dimmt.
Einhver hafði tekið eftir ljósi
sem virtist færast til inni á
skrifstofum f nærliggjandi hús-
um, þar sem allir voru farnir
úr vinnu? Hvað sem því leið
hafði verið kallað á lögregiuna.
Og eins og alltaf haíði fólk
þyrpzt að til að fylgjast með
hvað væri um að vera.
Enginn vissi þá að það
sjónarspil skyidi standa í næst-
um tvo klukkutíma með bæði
dramatískum og hlægilegum
þáttum og að lokum var svo
margt fólk komið á vettvang að
lögrcglan varð að setja upp
tálmanir við bygginguna.
Þegar þjófurinn varð þess
var að hann var eltur hafði
hann opnað giugga og hafði
reynt að klifra eftir rennu.
Þegar hann náði fótfestu á
gluggakarmi hafði lögreglu-
þjónn komið í ljós fyrir innan
gluggann og maðurinn hafði
haldið áfram að klifra en fólkið
scm fylgdist með niðri á göt-
unni hafði æpt upp yfir sig af
skelfingu.
Þetta hafði verið ævintýra-
legur eltingarieikur, eins og
hann gcrist bcztur í kvikmynd-
um og maðurinn hafði sveiflað
sér þaka á milli og virtist
skemmta sér konunglega.
1 Um tíma haíði lögreglan
misst sjónar á honum en síðan
sást hann aftur á öðru þaki í
nokkurri fjarlægð og vegfar
tígul.
Sé spilið skoðað má sjá, að þetta
er eina vörnin sem dugir.