Morgunblaðið - 16.06.1978, Blaðsíða 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. JÚNÍ 1978
MÖRG börn hafa heyrt rætt um flóð og fjöru„ en fá
þeirra vita ef til vill um orsakirnar, sem liggja að baki
þessara náttúrufyrirbrigða.
Þegar fólk er á ferðalögum, er upplagt að nota
tækifærið til þess að vekja áhuga barnanna fyrir ýmsum
fyrirbrigðum í náttúrunni, ræða við þau og útskýra fyrir
þeim, það, sem þau hafa ekki skilið áður.
Flóð og fjara orsakast af aðdráttarafli tungls og sólar.
Háflæði nefnist það, þegar tungl er fullt og afl sólar og
tungls verka saman.
Mesti munur flóðs og fjöru er um 20 metrar, við
„Funday" flóa í Kanada.
Á myndinni er jörðin merkt mað A, tunglið með B, og
sólin með C.
Frumort
Ijóð
Þetta er hún Lísa.
Hún er svaka skvisa.
Hún er svo feit.
Hún er verri en geit.
Hún borðar fisk
á gulum disk.
Hún á líka hund.
Hún fer með ’ann í sund.
Hún á líka mús.
Músin á hús.
Hún drekkur úr flösku.
Hún geymir hana í tösku.
Núna er þetta búið
og ljóðaskáldið lúið.
Sokkar prestsins
Einu sinni var prestur, sem var ákaflega
greiðvikinn og hjálpfús við fátæka. Hann
lét aldrei fátæka tómhenta frá sér fara. Ef
hann átti ekki peninga, til þess að gefa
þeim, gaf hann þeim eitthvað af fötunum
sínum. En konunni hans likaði ekki þessi
gjafmildi hans. Hún hafði reyndar aldrei
kynnst því, hvað fátækt var.
Dag nokkurn sá prestsfrúin fátæklega
klæddan verkamann fara inn á skrifstofu
prestsins. Eftir stundarkorn kom hann út
aftur og virtist þá hinn ánægðasti. Hana
grunaði strax, að presturinn hefði gefið
honum eitthvað af fötunum sínum. Hún
athugaði strax í kommóðunni, hvað
vantaði. Síðan sagði hún í ávítunartóni við
mann sinn: „Nú hefurðu gefið honum bestu
sokkana, sem þú áttir til.“
„Já, góða mín,“ svaraði presturinn.
„Hann átti nóg af lélegum sokkum.“
T röllabamið
á Krákueyj u
Framhaldssagan VI
„Týnd?“ endurtekur Palli.
Það getur ekki verið. Hún
getur ekki verið týnd. Hvar
er hún?“
„Jú. Stór og feitur tröllkarl
kom og sótti hana og bar
hana langt inn í skóginn. Við
sjáum hana líklega aldrei
framar."
„Þú skrökvar," segir Palli.
„Nei, þú veist sjálfur, að
hún er alvöru tröllabarn. Og
þú hefur líka sagt sjálfur, að
það væri best að vera laus við
hana.“
„Nei, ég hef ekkert sagt
það,“ segir Palli reiðilega.
„Malín þykir vænt um hana,
og mér líka. Segðu strax hvar
hún er.“
Og loks verður Stína að
segja sannleikann. Palli
tekur í hönd Stínu og leiðir
hana með sér.
Litlu síðar er barið að
dyrum hjá sjómanninum
Vestermann. Hann situr í
eldhúsinu og les dagblað, en
Skella er hvergi sýnileg.
Hann hlýtur að hafa falið
hana einhvers staðar.
„Hvað er ykkur á hönd-
um?“ spyr Vestermann.
„Við ætlum að kaupa
Skellu aftur,“ segir Palli til
skýringar.„Þú veist vel, Vest-
ermann, að það er ekki hægt
að kaupa börn annarra."
„Er það ekki?“ segir Vest-
ermann brosandi. „Jú, ég gat
það. Og hún var ódýr. Eg
greiddi aðeins tíu krónur
fyrir hana!“
„Þá kaupum við hana aft-
ur,“ segir Palli. „Stína fær
vasapeninga á laugardaginn,
og þá færð þú tíu krónurnar
aftur.“
„Nei, ég sel hana ekki svo
ódýrt,“ segir Vestermann og
hrærir í bollanum sínum.
„Hún hlýtur að vera miklu
dýrari, þar sem hún er ekki
venjulegt barn.“
Palli og Stína verða vand-
ræðaleg og vita ekki sitt
rjúkandi ráð. Þau eru dauf á
dálkinn, er þau lalla heim á
leið skömmu síðar.
Hvernig eiga þau að út-
skýra málin fyrir Malín?
Þau koma inn. í eldhúsið.
Malín er rétt að ljúka við að
gera greut handa Skellu og
hellir honum á diskinn.
Skotta er komin líka.

„Jæja já, þið eruð komin,"
segir Malín. „Það er ágætt.
Þá skulum við setja Skellu í
stólinn hennar og hnýta á
hana smekkinn. Hún á að
borða núna.“
„En Skella er horfin," segir
Stína kjökrandi. „Stór, feitur
tröllkarl kom og tók hana, og
nú er hún einhvers staðar
langt inni í skóginum."
„Nei, þetta er vitleysa,"
segir Palli. „Malín, þú ... hún
Stína seldi Skellu."
„Hverjum?" spyr Malín
undrandi.