Morgunblaðið - 06.07.1978, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. JÚLÍ 1978
t
Eiginkona mín,
STEFANÍA MARTEINSDÓTTIR,
Árgilsstöðum,
Hvolhreppi,
lézt aö Vífilsstööum 4. júlí.
Arngrímur Jónsson,
börn, tengdasynir og barnabörn.
Móöir okkar, t ANNA KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Laufskógum 21,
Hveragerói,
lézt 5. júlí. Börnin.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi
RUNÓLFUR EIRÍKSSON,
hárskerameistari,
Njálsgötu 54
sem lézt 28. júní, veröur jarösunginn frá Fríkirkjunni föstudaginn 7. júlí kl.
13.30.
Magnúsína Jónsdóttir,
Siguróur Runólfsson, Fjóla Ágústsdóttir,
Runólfur Runóltsson, Margrét J. Finnbogadóttir,
Vilborg Runólfsdóttir, Guómundur H. Einarsson,
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóöir og amma,
GUÐRÍÐUR JÓHANNA HAFLIÐADÓTTIR,
andaðist 25. júní s.l. Jaröarförin hefur farið fram.
Hafsteinn Þ. Björnsson, Steinunn Júlíusdóttir,
Kristný Björnsdóttir, Kristinn Pétursson,
Guórún A. Björnsdóttir, Einar Guómundsson
og barnabörn.
t
JÓN MAGNÚS RUNÓLFSSON,
, sem lézt aö elliheimilinu Hlévangi, Keflavík 3. þ.m., veröur jarösettur frá
• Keflavíkurkirkju laugardaginn 8. þ.m. kl. 2.
Systkini hins látna.
t
Maöurinn minn og faöir okkar,
JÓN BJARNASON,
Garöbn, Vesturgötu 105,
Akranesi,
verður jarösunginn frá Akraneskirkju laugardaginn 8. júlí kl. 2 e.h.
Þeir sem vildu minnast hans, vinsamlegast láti sjúkrahús Akraness njóta þess.
Þórunn Jóhannesdóttir
og dætur hins látna.
t
Hjartans þakkir til allra fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför
fööur míns, tengdafööur og afa
GUNNLAUGS A. EGILSSONAR
Stóragerói 22
Inga G. Gunnlaugsdóttir,
Sigríöur Sigurjónsdóttir,
Gunnlaugur Sigurjónsson,
Rúnar Sigurjónsson.
Sigurjón H. Gestsson
t
Hjartans þakkir fyrir samúð og vinarhug viö andlát og útför mannsins míns
BJARNA BJARNASONAR.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarliös viö sjúkrahús Patreksfjaröar fyrir
framúrskarandi aöhlynningu í langvarandi veikindum hans. Ennfremur
þökkum viö kirkjukór Patreksfjaröarkirkju og öllum öörum sem heiðruðu
minningu hans.
Guö blessi ykkur öll. '
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda
María Pálsdóttir,
Lindarbrekku, Patreksfirói.
Minning:
Jóhanna Vigdís
Jóhannesdóttir
Hanna systir er dáin. Svo óvænt
og fyrirvaralaust. Við sem lifum
stöndum orðvana og harmþrungin,
alltaf jafn óviðbúin að mæta því,
sem að lokum hlýtur að verða.
Hanna hét fullu nafni Jóhanna
Vigdís Jóhannesdóttir, fædd 2.
ágúst 1907. Nokkra áður en hún
fæðist deyr faðir hennar og ekkjan
móðir okkar, Kristín Benedikts-
dóttir, stendur ein eftir með tvö
börn og væntir hins þriðja. Þó að
nú þyki ekki auðvelt fyrir ekkju að
sjá 3 börnum farborða, þá myndi
það verða að teljast leikur einn
samanborið við árið 1907. Úrræðin
voru þá helst að leita til góðra
granna og þess vegna var Hönnu
komið í fóstur til hjónanna
Sigríðar Jóhannesdóttur og
Guðmundar Gestssonar í Arnar-
dal, þar sem hún dvaldi til 8 ára
aldurs. Eins og fyrir flesta á þeim
árum var ekki langri skólagöngu
fyrir að fara, þó svo að hún hefði
bæði getu og löngun til. Jafnvel
áður en aldur leyfði var ekki um
annað að ræða en vinna sér fyrir
lífsviðurværi. Skólagangan varð
því ekki meir en barnaskólinn og
einn vetur á hússtjórnarskóla á
ísafirði. En þrátt fyrir það og
þrátt fyrir erfið kjör á uppvaxtar-
árum, dugði henni vel á fullorðnis-
árum það veganesti, sem hún fékk
úr skóla lífsins. Hún naut þess líka
að hún hafði góða greind og gat
þess vegna búið það veganesti við
allra hæfi.
Árið 1933 skiptir sköpum í lífi
Hönnu. Þá giftist hún eftirlifandi
eiginmanni sínum, Albert Þor-
geirssyni vélstjóra. Þau eignast 5
börn. Fyrsta barnið, drengur, dó í
fæðingu og var það þungt áfall.
Hin börnin: Kristín, Gerður,
Sveinn og Ester, öll vel af guði
gerð og sannkölluð prýði sam-
félagsins.
Þau Hanna og Albert settust að
í Reykjavík og hafa búið þar síðan.
Það má segja að heimili þeirra frá
upphafi verið eins konar haldreipi
allra systkina hennar 6 að tölu um
langt árabil. Því miður kynntist ég
ekki Hönnu systur fyrr en hún og
Albert buðu mér að vera í fæði
heilan vetur meðan ég dvaldi við
nám. Eitt af mörgu, sem ég hef
aldrei fullþakkað.
Allt frá fyrstu hjúskaparárum
þeirra Hönnu og Alberts bar
heimilið vott um mikla smekkvísi
og myndarskap, þó efni til þess
hafi aukist með árum. Þau voru
samhent í því að allt væri
snyrtilegt. Oft var gestkvæmt hjá
þeim hjónum, ekki aðeins skyld-
menni heldur einnig vinir og
kunningjar úr Súgandafirði og
Reykjavík. Það voru góð og
skemmtileg hjón að heimsækja,
húsbóndinn glettinn og gaman-
samur og húsmóðirin snögg og
ákveðin í tilsvörum en góða skapið
smitaði alla viðstadda. Skapgerð
Hönnu systur orkaði þægilega á
umhverfið. Lundin var létt og
viðmótið þægilegt. Ég held að það
sé ekki oflof þó ég segi að Hanna
hafi reynst systkinum sínum eins
og besta móðir. Stoð og stytta
boðin og búin, ef á hjálp þurfti að
halda. Umhyggjusöm við aldna
móðursystur og sjúkan bróður, og
alla sem leituðu til hennar með sín
vandamál.
En nú er lífsskeiðið runnið á
enda. Dagsverki er lokið, dagsverk
sem stundum var erfitt en fullt af
hamlngju. Eftir stendur söknuður
og tregi, en einnig minning um
góða og ástríka móður, eiginkonu
og ömmu. En hvert var þá
dagsverkið? Sumum finnst það
kannski lítið. En er það lítið að
skila til þjóðfélagsins 4 börnum
með heilbrigð lífsviðhorf, sem hún
án efa átti mestan þátt í að móta,
þar sem faðirinn var langtímum
fjarverandi vegna sinnar atvinnu.
F. 21. maí 1889
D. 28. júní 1978
Kristjana var fædd á Bíldudal
21.5. 1899. Foreldrar hennar voru
Jóhanna Árnadóttir og Páll Matt-
híasson skipstjóri. Kristjana ólst
upp hjá móður sinni og stjúpföður,
Kristjáni Sigurðssyni fiskmats-
manni. Hún var vel gefin og stóð
hugur hennar til að læra meira en
hægt var að veita í smáþorpi, í þá
daga. Varð það að ráði að hún var
tekin á heimili föður sins og stjúpu
í Reykjavík, og fór hún í Landa-
kotsskólann einn vetur, þá 12 ára,
og veturinn eftir í Kvennaskólann.
Það bar fljótt á því hve haga hönd
hún hafði, enda ber heimili hennar
þess vitni. Þar er mikil handa-
vinna, útsaumur allskonar og
Barnabörnin nutu þess líka í
ríkum mæli að þau áttu góða
ömmu, sem gott var að leita til.
Við systkinin, Guðmundur,
Sigurður, Þorvaldur, Benedikt,
Guðrún og ég, flytjum börnum,
barnabörnum, eiginmanni og öðr-
um ástvinum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Við kveðjum
Hönnu svo með þökk fyrir allt og
biðjum henni velfarnaðar á óræð-
um brautum eilífðarinnar.
Ólafur S. ólafsson.
einnig málverk, sem prýða heimili
hennar, allt unnið af henni.
Kristjana var þrígift, fyrsti maður
hennar hét Sigurður Kristjánsson
og var hann ættaður úr Ásahreppi
í Húnavatnssýslu. Fluttust þau
norður og bjuggu að Holti í
Ásahreppi. Fljótlega missti hann
heilsuna og andaðist eftir nokkur
ár og voru það miklir erfiðleika-
tíma fyrir unga konu, en Kristjönu
brast ekki kjarkinn, hún tók sig
upp og flutti allslaus af veraldar-
auði til Reykjavíkur. Komst hún á
heimili elzta bróður síns og
ágætrar konu hans og dvaldist hjá
þeim í eitt ár og vann í fiskvinnu
og því sem til féll. Hún unni mjög
þessari fjölskyldu alla tíð, enda
trygglynd svo af bar, og hefur
fjölskyldan haldið vel saman. Þó
tvær systur búi í Englandi hefur
verið mikið samband þar á milli.
Einnig lærði Kristjana kjólasaum
og stundaði þá vinnu í mörg ár
ásamt fiskvinnúnni. Síðar vann
hún mörg ár í sælgætis- og
efnagerð sem þá var rekin í
Laugavegsapóteki. Síðar fór hún
ráðskona til Vilhjálms Magnús-
sonar verkamanns. Eftir 2 ár giftu
þau sig og bjuggu fyrst i leiguhús-
næði, en dugnaðurinn og hagsýnin
réði ríkjum og var hafizt handa að
eignast þak yfir höfuðið. Þau
höfðu kálgarð í Kringlumýrinni og
þar var kartöflukofi og nú var
hafizt handa við að stækka kofann
og gera hann svo úr garði að hægt
væri að flytja þangað. Það voru
meira en orðin, skúrinn var orðinn
2 herbergi og eldhús og geymsla
eftir skamman tíma og þar var oft
glatt á hjalla þegar við nokkrar
vinkonur komum í heimsókn, þar
var hvorki hátt til lofts né vítt til-
veggja en gestrisni og ánægja réði
ríkjum, og allt virtist ganga að
óskum. En enginn má sköpum
renna, enn barði sorgin að dyrum,
Vilhjálmur veiktist snögglega og
andaðist. Enn stóð Kristjana ein í
litla húsinu sínu og margur hefði
gefizt upp. Nei, enn sýndi hún
hvað henni var gefið, óbilandi
kjarkur og gott skap sem fylgdi
henni fram á síðustu stund. Nú gat
hún ekki búið ein um vetur svo
langt frá öllum sínum vinum og
venzlafólki. Var farið að athuga að
fá annað húsnæði, og það tókst.
Hún gat selt og keypt 1 herb. og
eldhús við Snorrabraut og þar bjó
hún. Og enn snerist lukkuhjólið,
hún kynntist sínum síðasta lífs-
förunaut, Kristjáni Júlíussyni
vigtarmanni, sem nú stendur eftir
háaldraður sómamaður sem bar
hana á höndum sér í 24 ár og nú
í veikindum hennar gerði allt sem
Kramhald á bls. 23
t
Þökkum innilega allar samúðar og vináttukveöjur viö fráfall eiginmanns míns
og fööur,
MARKÚSAR EDVARDSSONAR.
Bryndís Andersen og synir.
t
'lnnilegustu þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför
eiginmanns og fööur,
BJARNA SIGMUNDSSONAR
bflstjóra
Sérstakar þakkir viljum viö færa starfsfólki Hrafnistu fyrir góöa umönnun og
aöhlynningu.
Guórún Snorradóttir,
Inga Bjarnadóttir,
Snorri Bjarnason,
Björgvin Bjarnason,
Bessi Bjarnason.
Kristjana Pálsdótt-
ir - Minningarorð