Morgunblaðið - 04.08.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. ÁGÚST 1978
vlH>
MORö-íJKi-
K'Aff/nu

(()
GRANI göslari
„Komdu fljótt. pabhi, við crum
í leik sem heitir Örkin hans
Nóa.“
---\ \\ COMWHACtW
..Ék er hræddur um að þú hafir víxlað leiðslunum eitthvað.“
„Pabbi þinn er að leita að
veiðistönginni sinni“
Barnið,
mamma
og pabbi
„Man ég litla drenginn,
labba um tún og haga.
Man mig núna enginn,
ekki er öll mín saga.
Það er mikið búið að kasta
hnútum á milli manna og kvenna
útaf ræðu sr. Þóris Stephensen í
Dómkirkjunni 17. júní s.l. og alls
staðar er hlaupið yfir kjarna
málsins, sem er móðurástin og
móðurskyldan, en það var þessi
bjarti og sjálfsagði uppcldisgeisli,
sem Dresturinn brá barna á loft.
lega og mikið. Það var oft þröngt í
búi hjá henni þegar ég var á þriðja
og fjórða ári. Mamma hafði mig á
brjósti til þriggja ára aldurs (og
man ég það vel). Þá varð hún að fá
áburð hjá Sigvalda Kaldalóns til
að venja mig af. Móðurást móður
til barns og móðurást barns til
móður, það er sá fyrsti kærleikur,
sem Guðs góða almætti hefur gefið
mannlegu lífi. Ást karlmanns til
eiginkonu er öðrum lögmálum háð
og konan elskar manninn sinn á
annan hátt en barnið sitt, þó er
þetta hvert öðru háð, ein samfella:
Barn, móðir og faðir.
Það var í júnímánuði s.l. að ég
gekk framhjá leikvelli áföstum
dagheimili barna. Sá ég þá dreng
einmana og skælandi. Eldri telpa
kom til hans og vildi hugga hann.
Drengurinn grét áfram og hrópaði
á mömmu, sem hann sagði að væri
í vinnu. Eg leit á klukkuna og sá að
betta myndi batna bráðum, því
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Þegar hönd norðurs var lögð
upp í spili dagsins virtist sagn-
hafa sem sigla mætti beint af
augum. En skyndilega kom hahh
í bátinn og segja má. að spilarinn
hafi þá látið krók koma á móti
bragði.
Vestur gaf, allir utan hættu.
Norður
S. D7
H. Á83
T. 9652
L. 10642
Vestur
S. -
H. KG765
T. KDG4
L. KD83
Austur
S. G1094
H. 102
T. 10873
L. G95
Suður
S. ÁK86532
H. D94
T. Á
L. Á7
Vestur opnaði á einu hjarta og
eftir tvö pöss stökk suður í fjóra
spaða. Hinir höfðu ekki meira um
málið að segja og vestur spilaði út
tígulkóng.
Spilið virtist upplagt, nánast
klæðskerasaumað. Gefa mátti slag
á lauf og tvo á hjarta. Suður tók
fyrsta slaginn en þegar hann
spilaði lágum spaða kom í ljós, að
austur átti öruggan trompslag og
þá voru góð ráð dýr. Auðvitað var
hugsanlegt, að austur ætti hjarta-
kónginn en vestur hafði þó opnað í
litnum svo það var ekki beint
sennilegt.
Sjá lesendur hvort hugsanlegt
er, að suður geti náð tveimur
slögum á hjarta?
Okkar maður var ekki á því að
gefast upp. Hann var staddur í
borðinu á spaðadrottningu í öðrum
slag og spilaði hjartaþristi. Austur
lét tvistinn og frá hendinni lét
suður níuna. Djúpt svínað og
góður undirhúningur. Vestur fékk
á gosann og reyndi tíguldrottning-
una. Suður trompaði og tók ás og
kóng í spaða. Og þegar hann
spilaði síðan hjartadrottningunni
var áttan í borðinu orðin mikil-
vægasta spilið. Tían var orðin
blönk og tveir slagir öruggir á
litinn. Unnið spil.
COSPER
7807
Og hér kemur svo allur völlurinn á ofsahraða.
Ég er yngstur af átta börnum
foreldra minna. Foreldrar mínir
fengu engan barnalífeyri, enga
hjálp frá því opinbera, en oft
góðan stuðning frá velstæðu
frændfólki. Faðir minn var
sjómaður mikinn hluta af ári
hverju, en mamma bjó í húsinu
sínu heima með tvær kýr og
40—50 ær. Mamma átti sauðfjár-
markið og það var alltaf skráð á
hennar nafn í markaskrána.
Pabbi vildi flytja á mölina.
Mamma sagði: „Nei, ég flyt ekki á
mölina með öll börnin," og þá var
það afgreitt.
Ég elskaði mömmu bæði inni-
skammt var til hættutíma. En
hvar voru fóstrurnar? Jú, ein eða
tvær að gleðja sig á gosdrykkjum í
lítilli fjarlægð.
Sumar konur líta með van-
þekkingu og misskilningi á þá hlið
málsins að koma barninu sínu
fyrir hjá dagmömmu. Síðast liðinn
vetur vann ég hjá ágætu fiskiðju-
veri í Ólafsvík á Snæfellsnesi.
Margt vinnandi fólk var þar og þá
einnig ungar og giftar konur sem
eiga börn. Þær komu ávallt
barninu sínu fyrir hjá dagmömmu,
vinkonu sinni, og þessi dagmamma
(ég nefni ekki nöfn) kom oft með
börnin, sitt eigið og vinkonunnar á
Kirsuber í nóvember
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
31
ungskap. Hún hafði áhuga á
kirkjutónlist og siing í kórnum
og maðurinn hennar var alveg
ótrúlega duglegur og sam-
vizkusamur maður.
— Ivarsen, sagði Bo Roland
þreytulega — var ekki dugleg-
ur og samvizkusamur. Ilann
var smásmyglislegt Ittilmenni.
Ilvernig hann hefur farið að
því að vinna sig upp í að verða
yfirmaður söluskrifstofu okkar
er mér ráðgáta. Sölumaður
verður að geta umgengist
annað fólk.
Án þess að skeyta um orð
hans hélt Judith Jernfeidt
áfram.
— En hún hefur auðvitað
orðið fyrir ýmsu mótlæti, sem
hefur haft áhrif á hana. ÖII
þessi dauðsföll í fjölskyldu
hennar. Og svo þessi skyndi-
lega taugaspenna sem I>(J
hefur nú sett okkur í. I»að cru
alls ekki allir sem geta tekið
því.
— Nei. sagði Christer Wijk
— það er sjaldnast þægilegt að
vera stillt upp augliti til
auglitis við skugga fortíðarinn-
ar.
— Fortíðin. sagði hún. —
Þetta var allt orðið svo fjar
lægt. En nú þrengir það sér að
okkur. Aftur.
Hún dreypti á sérríinu og
sagði hijóðlega en með áher/Iu.
— Já. það var voðalegur
tími! Komið var fram við okkur
eins pg glæpahyski af öllum
hér. Ég veit ekki hvernig við
förum að því að afbera það ef
við cigum að fara í gegnum
þann hrvlling á nýjan leik.
- En...
— Já. ég veit það... ég veit
það er ekki nema rétt og
eðlilegt. Það kannski er ein-
hver okkar morðingi Matta.
Bo Roland Norre) sem hafði
barið fingurgómunum óþolin-
móður í borðplötuna hætti því
skyndilega og hreytti út úr sér.
— Þú getur séð um þig. ÉG
fyrir MITT leyti hef mjög
fullkomna fjarvistarsönnun.
Lögregluforinginn starði
þrumu lostinn á manninn scm
hafði komið með þessa sér
stæðu yfirlýsingu.
— É veit ekki hvort þú villt
vera svo vinsamlegur að skýra
fyrir mér. hvað þú átt við með
þessu.
— Ég hafði fullkomna og
pottþétta fjarvistarsönnun,
sagði forstjórinn þverlega. —
Ég var í Stokkhólmi þennan
dag, þegar morðið var framið,
það er að segja sjötta nóvem-
ber.
— Ef það hefði verið ég,
sagði Christer með áherzlu á
hverju orði— sem fyllti eftir
ladismolana hans Matta Sand-
or með eitri hefði ég líka gætt
þess að hafa langt á milli mín
og súkkulaðimolanna.
— llvað í fjáranum . .
— Það er fullkomlega fárán-
legt að vera að hrjóta hcilann
um svokallaðar fjarvistarsann-
anir þegar um eiturmorð er að
ra'ða og það hlýtur þú sjálfur
að skilja. Svo held ég annars þú
ættir að hætta þessum fíflalát-
um áður en ég missi algerlega
þolinmæðina með þér.
Áður en meiri æsingur hlypi
í viðstadda kom stuttnefjuð
þjónustustúlka með matseðil-
inn. En Bo Roland var enn jafn
önugur og skeytti nú skapi
sínu á stúlkukorninu.
— Ég vil ekki sjá neitt af því
sem er hér á matseðlinum. Ég
vil tala við Klemensson.
— Herra Klemensson er
ekki við í augnahlikinu.
Forstjóri A/S Skoga I’roduet
tók þetta vitanlega sem per-
sónulega svívirðingu.
— Hvað er hann ekki? Nei,
nú hef ég aldrei heyrt annað
eins. Ilvað hefur hann hugsað
sér að vera lengi í burtu?
— Það... hann minntist
ekki á það. sagði stúlkan
vesældarlega. — En ég get
beðið kokkinn að koma.
— Tja... nei... Ég fer út í
eldhús til hans. Það saknar mín