Morgunblaðið - 20.08.1978, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 20.08.1978, Blaðsíða 28
56 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. ÁGÚST 1978 Sá að þaft var ekkert bréf til þín. svo að óg skriíaði þér sjálfur nokkrar línur! bessa ættir þú að lcsa! Engu likara en það sé allt huKarburð- ur! BRIDGE Umsjón: Páll Bergsson í spili dagsins einkenndust sagnir norðurs og suðurs af bjartsýni. En sú er oft raunin í tvímenningskeppni þar sem allir reýna að ná sínu besta. Lokasögn- in hefði sjálfsagt aldrei unnist en sk«mmtilegt bragð varnarspilara tókst vel og toppurinn lenti hjá öðrum en til var ætlast. Vestur gaf en norður-suður yoru á hættu. Norður S. 9543 H. ÁKG107 T. D9 L. K7 Vestur S. G76 H. 952 T. K42 L. DG84 Austur S. K102 H. D43 T. G875 L. Á62 C05PER 77«S> ©PIB Nei, ég þarf ekki að sitja alla nóttina, því þessi ungi maður hefur boðið mér neðri kojuna! „Yið höfum níðst á okkar eigin líkama” Heiðraði Velvakandi. Spítalavist verður oft til þess að skerpa athygli manna á einu og öðru, sem þeim annars mundi gleymast. Og maður, sem árum saman hefur ekki stigið þjáningar- laust skref, hlýtur að fagna, þegar honum auðnast að fá bót meina sinna. En um leið spyr maður sjálfan sig, hvort nokkuð hefði mátt gera til að koma í veg fyrir sjúkdóminn eða að minnsta kosti að búa þannig í haginn, að auðveldara yrði að lækna hann. Eg ætla ekki að fara að rekja hér neina sjúkrasögu. Nægir að geta þess að vegna gigtar og hryggjarmeins hefi ég þurft að leita til endurhæfingarstöðva hjá „Styrktarfélagi lamaðra og fatl- aðra“ og nú á Grensásdeildinni eftir skurðaðgerð á Borgarspítal- anum. Stór þáttur í lækningunni eru „æfingarnar", þjálfun ýmissa vöðva eða líkamshluta. Þessar æfingar miðast að sjálfsögðu við það, sem hver einstaklingur hefir þörf fyrir. Við að kynnast þessu af eigin raun, verður ekki hjá því knmist. að finna. hversu mikið veltur á því, að maðurinn hafi lært að beita kröftum sínum á réttan hátt við störf sín, hafi réttar aðferðir við vinnuna og kunni að hagræða þeim tækjum, sem hann notar. Til eru á útlendum málum bæklingar með leiðbeiningum um þessi efni og ég minnist þess að hafa einhvern tíma séð í Morgun- blaðinu grein, sem fjallaði um vinnustellingar o.fl. því líkt. Sumt af því, sem hrellir okkur í dag eru einskonar „syndagjöld“, sem stafa af því að við höfum níðst á okkar eigin líkama. Það kann að þykja smávægilegt að brjóta heilann um það, hvernig á að færa til hluti í vörugeymslu, taka brauð úr ofni eða ná í bækur úr skáp, skrifa á ritvél, sitja í bíl o.s.frv. En annað verður uppi á teningnum, þegar kvalirnar hafa knúið okkur til að leita læknishjálpar og spítalavist- ar. Mín eigin reynsla hefir því orðið til að vekja þá spurningu í huga mér, hvernig eigi að glæða athygli almennings á þessu vanda- máli og að kenna fólki nauðsynleg- ar undirstöður í líkamlegri þjálf- un, iðjuþjálfun ekki síst. Mér hafa I rei |KaV ■ HAIf Air Framhaldssaga eftir Mariu Lang | | C? ■ I II 'm III l^r I Jóhanna KriStjónsdóttir íslenzkaði Suður S. ÁD8 H. 86 T. Á1063 L. 10953 Vcstur Nori’lur Austll Siiflur pass 1 H pass - L pass 2 H pass 2 G pass 2 Grónd oj; aiiir pass Heppilegast hefði verið að spila og vinna tvö hjörtu en gegn þessum bjartsýnissamningi spilaði vestur út spaðasexi. Sagnhafi tók kónginn með ás og svínaði hjarta- gosa. Austur var við þessu búinn og gaf slaginn. Hann sá fram á innkomuerfiðleika sagnhafa. Eðlilega bjóst suður við hjarta- drottningunni á hendi vesturs og hugðist búa til slagi á tígul. Spilaði tígulníu frá borðinu og vestur fékk á kónginn. Hann skipti í laufdrottningu, kóngur og ás. Aftur gerði austur vel þegar hann spilaði tígli. Þar fór eina innkom- an utan hjartalitarins. Sagnhafi þóttist nú öruggur með spilið. Fór inn á hendina á spaðadrottningu, tók á tígulás og svínaði aftur hjarta.En þá tók austur á drottninguna, síðan tígulgosa og spilaði lauftvisti. Vestur tók níuna með gosa, tók á spaðagosa og spilaði lauffjarka. Sexið píndi út tíuna og vestur fékk síðasta slaginn á laufáttu. Þrír niður og laglega fenginn toppur. /f./l JKkm JBL manns sem mér var vita ókunn- ugur. Það var kveikt upp í arni stofunnar og stofuhitinn var eðlilegur. En líkamshiti hans hafði lækkað og einkum enni og hendur voru að verða ískaldar. Hendurnar sýndu einnig byrjandi stirðnun. — Hvað þýðir það í tfma? Hversu lengi hefur hann þá verið dáinn? — Líklega um fjórar klukkustundir. Ég tel að hann muni hafa tekið eitrið um áttaleytið um kvöldið. — Og þú varst aldrei í neinum vafa hvað eitrið snerti? — Nei. Ándlitsliturinn bar þess glöggan vott. Þetta var nánast skóladæmi um cyan- kaliumcitrun. Og það var ekki vafi á því hvernig eitrið hafði verið útbúið. Á borðinu við hlið hans var skál sem hafði oltið um koll. Hún hafði verið full af kirsuberjalfkjörsmolum í rauð- um silkipappír. Svo að tækni- menn lögreglunnar þurftu að- eins að tfna molana saman og senda þá f greiningu. Heyrðu mig nú, sagði Christer. — Segðu mér fyrst frá krufningunni. — í magasekknum fundust leifar af cyankalium og súkku- laði og tuggið súkkulaði og sumt af þcssu var komið niður í þarna. En það er staðreynd að það var ekki neitt eitur að finna í þeim MOLUM sem hann hafði borðað. — Hafði hann borðað marga mola? — Það hafði hann sjálfsagt en einn hefði nægt. Það var banvænn skammtur í hverjum þeim sem hafði verið sprautað f. Þess vegna hlýtur dauðinn að hafa komið mjög skyndilega. Andþyngsli, krampi, meðvit- undarleysi og hjarta og öndun- arfæralömum — dauðann hef- ur borið að á minna en einni mínútu. — Judith sagði að eitur hefði fundizt f þremur molum. Er það rétt? Daniel Severin hugsaði sig um og sagði svo. — Það er það ef við geíum okkur þá forsendu að hann hafi horðað EINN af þremur molun- um. Nokkrir aðrir voru mein- lausir. — Þetta, sagði Christer — bendir nú ekki beinlínis til að um sjálfsmorð hafi verið að ræða. — Það var ekkert sem gat bent til þess, tautaði Severin. — Þar sem morð er framið bendir ekkert til annars. Og þetta var morð. Lögrcgluforinginn spurðii — Hefur þú kaliumcyanid hér á þinni stofu? — Það hafði ég haustið nftján hundruð og fimmtíu, sagði Daniel Severin. — Nú hef ég nútfmalegri tæki til alls þegar ég þarí þess með. Hann sýndi honum litla mcrkta flösku. — Cyanmethangiobinupplausn, stafaði hann. — Þetta lítur afar trúverðuglega út. Hvað var hin eiturflaskan stór? — Heimingi stærri, eða lík- lega tuttugu sentimetrar. Hún var líka stærri að ummáli. Já, þú veizt auðvitað að hún fannst aldrei. — Nei. það vissi ég ekki. Ég veit hún hafði sveran háls og slfpaðan korktappa. Var nægi- lega vel um búið? — Korktappinn er fullkom- lega þéttur. — Myndir þú til dæmis hafa tekið að þér að smygla henni með þér í vasanum frá efna- verjf.smiðjunni og inn í bæ? — Nei, ekki í vasa mínum. Alls ekki. Ég hefði örugglega búið svo um hnútana að ég gæti ekki átt á hættu að týna henni eða hún hrotnaði við hnjaskið. Ég vildi... Vinalegt augnaráðið var þungiyndislegt, þegar hann sagði þunglega. — Ég hefði reynt að setja

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.