Morgunblaðið - 15.10.1978, Blaðsíða 22

2 2 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. OKTÓBER 1978
Sólveig Vilhjálmsdótt
ir — Minningarorð
Fædd 27. soptcmhor 1900.
Dáin G. októhor 1978.
Sólveig Vilhjálmsdóttir var
fædd að ÖlduhryKg í Svarfaðardal
27. september árið 1900. Hún var
dóttir hjónanna Kristínar Jóns-
dóttur frá Jarðbrú o(í Vilhjálms
Einarssonar, kenndum við Bakka í
Svarfaðardal, mikils du}ínaðarr oj;
atorkumanns. Sólveii; flu^tist ung
meö foreldrum sínum að Bakka í
Svarfaðardal o}í ólst hún þar upp
með systkinum sínum, en þau voru
alls 8, sem upp komust auk
hálfsystur. SólveÍK fluttist um
tvítu(;t til Reykjavíkur og vann
þar ýmis störf, var hún aðallega í
vistum, m.a. hjá Eiríki Hjartar-
syni og Höskuldi Baldvinssyni og
minntist hún þeirra ávallt með
hlýhug.
Síðar vann hún sem ráðskona á
Siglufirði og þar kynntist hún
eftirlifandi manni sínum, Magnúsi
Jónssyni Scheving.
Þau eignuðust tvö börn, Eyjólf
Ægi Mafínússon, kennara í Borg-
arnesi, og Sigrúnu Magnúsdóttur,
kaupmann, Reykjavík.
Þau bjuggu fyrst að Miðtúni 72 í
Reykjavík en síðar eða 1946 hófust
þau handa umbyggingu húss að
Skipasundi 13 og þangað fluttu
þau 1947. Þar bjuggu þau til 1976
en þá var heilsufar Sólveigar orðið
þannig, að hún varð að dvelja
meira og minna á sjúkrastofnun-
um. Það er og víst, að þessi þrjú
síðustu æviár Sólveigar hafa orðið
henni mjög þungbær, líkamlega
þrekið var bilað en hið andlega
heilbrigt og athafnaþráin hin
sama sem fyrr, eins og hún átti
kyn til.
Eftir að ljóst var, að leysa varð
upp heimilið að Skipasundi 13,
vildi Sólveig flytja til sonar síns í
Borgarnesi, langt frá vinum og
kunningjum, þó hún ætti ef til vill
ekki heima í því umhverfi. Það
voru margir sem skildu það ekki,
en bakgrunnurinn er raunar ein-
faldur, þegar sonurinn var ungur
fékk hann sjúkdóm, sem eflaust
hefði dregið hann til dauða, ef ekki
hefði notið móðurástarinnar við,
sem leggur allt í sölurnar til að
vernda það smáa og veikbyggða.
Það var einn s^rstakur eiginleiki
Sóiveigar að vernda þá sem máttu
sín minna.
Við þráttuðum oft um stjórn-
mál, hennar .stjórnmálalega skoð-
un var óhagganleg, byggð á
reynslu, reynslu sem hún kynntist
á síðustu áratugum konungsríkis á
íslandi og fyrsta áratug lýðveldis,
þar sem hún fann fyrir því, að
sumir voru fæddir æðri, fæddir til
þess að stjórna, án hæfileika, án
vitundar um mannlegt eðli, án
vitundar um, að kannski er lífinu
ekki lokið með hérvist á jörðu.
Hér með er ekki sagt, að
kommúnistiskt þjóðfélag væri það
sem hún tryði á, heldur frekar
jafnrétti fyrir alla þegna þjóð-
félagsins, hvort sem þeir voru
fæddir í fátæklegum ranni eða
konungshöll.
A skilnaðarstundu leitar hugur-
inn til baka. Mér er sérstaklega
minnisstætt ferðalag í snjóadalinn
eins og ég nefndi hann, að
sjáifsögðu öfugmæli. Ég hafði
aldrei komið áður norður fyrir
Holtavörðuheiði. Allt sem fyrir
augum bar var nýtt og því athygli
vert, fegurð Vatnsdals og Skaga-
fjarðar var mikil. Sólveig sagði
fátt en mælti þó: „Bíddu þangað til
þú kemur í Svarfaðardalinn."
Ég gerði grín að þessu og sagði
að það gæti ekki verið fallegra en
hér. Ég mátti reyna annað. Það er
ekki þar með sagt að Svarfaðar-
dalur sé fegursta sveit á íslandi,
en sé það dregið saman í eina
heild, sveitin og fólkið, sem þar
býr, þá er það í mínum huga ofar
öðru og víst er að trúin á land og
þjóð fékk byr undir báða vængi við
þessi kynni.
Ég fæ aldrei fullþakkað þá
aðstoð, sem Sólveig og Magnús
veittu mér, þegar ég var við nám
erlendis. Ekki skal heldur gleymt
þeim mörgu bréfum, sem komu
næstum vikulega frá Islandi og
héldu sveitastrák austan úr
Skaftafellssýslu og Reykjavíkur-
stúlku í.tengslum við land og þjóð.
Tilhlökkunin eftir þessum bréfum
var meiri en orð fá lýst, þau voru
ómissandi fyrir íslenzk börn í
fjarlægu landi.
Sólveig var mikil dugnaðar- og
atorkukona og er það ekki ofsagt,
að ætlaði hún sér eitthvað, þá kom
hún því í kring. Sólveig var mjög
laghent og útsjónarsöm, prjónaði
hún og heklaði mikið af fallegum
hlutum, einkum hin síðari ár.
Sólveig hafði mikla dulræna hæfi-
leika og væri hægt að segja
margar sögur varðandi það. En
það er athyglisvert að fólk, sem
hefur slíka hæfileika, hefur oft
betri skilning á lífinu og það er
leitað til þess í nauðum, svo var og
með Sólveigu. Þeir voru margir
sem leituðu halds og trausts hjá
henni þegar eitthvað bjátaði á.
3Sólveig hafði einnig sérstakt lag
á börnum og kenndi hún mörgum
börnum að stafa og kveða að áður
en skólagangan hófst. Heimilisins
að Skipasundi 13 minnist ég með
sérstakri hlýju. Þar var ekki
lognmollan, þar var alltaf eitthvað
að gerast. Sólveig var sérstaklega
félagslynd og gestrisin. Var því oft
margt um manninn á heimili
hennar. Þar kynntist ég mörgu
ágætisfólki, sem ég hefði ekki fyrir
nokkurn mun viljað missa af
kynnum við.
Enduð er ævi góðrar og mikil-
hæfrar konu. Við sem höfum verið
í nánum samvistum við hana,
þökkum henni samfylgdina og allt
sem hún gerði fyrir okkur.
Barnabörnin fimm hafa misst
góða ömmu, sem þau ihunu sakna
mjög og við hin höfum misst konu,
sem hafði ótæmandi baráttuþrek
og vilja til þess að stuðla að betra
lífi sinna nánustu.
Við vitum að líf hennar var
þungbært þessi síðustu ár, sam-
vizkan kvelur okkur, að við gerð-
um ekki meira til þess að létta
henni þessar þungbæru byrðar.
Algóður guð hefur nú flutt hana
yfir landamæri þrauta og þjáninga
og sé þar Svarfaðardalur, sem er
án efa, er hana þar að finna.
Guð blessi hennar nýja líf.
Elfan Ifður til óssins hljóð.
fítsa rinn biður, hið mikla flðð.
Fjörið or breytt í fölva tiirn.
Ilún er feitt... Hún er lyttn.
Að baki fjöll — fram undan haf.
„Hin lanira þraut er liðin.
nú luksins hlaustu friðinn".
Við viljum flytja ömmu okkar
fáein kveðjuorð er við nú fylgjum
henni hinsta spölinn. Þótt okkar
fátæklegu orð segi lítið á blaði,
fyrir allt er hún var okkur. Við
munum blíða hönd hennar á vanga
til huggunar sem og í gleði.
Sögurnar er spruttu fram af
vörum hennar án allrar fyrirhafn-
ar, er fjölluðu um allt milli himins
og jarðar. Og hversu auðveldlega
hún náði hugum okkar til hlustun-
ar og til skilnings á lífinu og
tilverunni. Spurningum okkar sem
við spurðum um, er við sátum við
hné hennar, spurningum sem
enginn gat hafa svarað betur á svo
einfaldan og skýran hátt. Eins og
þegar hún talaði um Guð og
dauðann sem öll börn spyrja um,
var svarið svo.auðskilið. Við vitum
að hún er hjá Guði, í ljósgeisla
birtunnar, er hún sáði í þessu
jarðlífi.
Við viljum þakka Sólveigu
ömmu fyrir kennsluna, bænirnar,
vísurnar, leikina og hvað hún var
ætíð þolinmóð að kenna okkur að
spila á spil. Ánægjulegasta gjöfin
er við fengum á fermingardegi
okkar var hinn mikli dugnaður
ömmu, er hún sýndi að koma í
veisluna þótt fársjúk væri og taka
þátt í gleði okkar er þeim degi
fylgir.
Við munum alltaf minnast
Sólveigar ömmu eins og hún var í
lifanda lífi og eins er við vorum
viðstödd kistulagningu hennar.
Hún sagði okkur satt um svefninn
langa.
Já hún sagði okkur alltaf satt.
„Sannleikurinn mun gjöra yður
frjálsa". Nú skiljum við þau
spakmæli.
„Sannleikurinn er sagna best-
ur“, sagði amma okkar oft, og eftir
því lifði hún ætíð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ragna Sólveig —
Magnús Örn.
_Ok þó hún kvala kenndi
af kvillum í elli,
brúna jafnheiðskír himinn
huirarró sýndi.
Dauða æst bjartlegast brosti
bliðlyndið henni úr augum.
var sem iind leitaði ljóra
og liti til veðurs."
B.Th.
Á morgun verður lögð til hinstu
hvíldar tengdamóðir mín, Sólveig
Vilhjálmsdóttir, til heimilis að
Klettavík 13, Borgarnesi. Hún var
fædd í Svarfaðardal, dóttir hjón-
anna Kristínar Jónsdóttur og
Vilhjálms Einarssonar, Bakka,
Svarfaðardal.
Hún fluttist ung að heiman og
bjó lengstan aldur sinn í Reykja-
vík. Ég kynntist Sólveigu og manni
hennar Magnúsi Scheving er ég
giftist syni þeirra. Heimili þeirra
var lengst af í Skipasundi 13,
Reykjavík. En vegna veikinda
hennar urðu þau að selja þá eign
og breyta um umhverfi. Ég, sem
þessar línur rita, veit það, hversu
þung raun það var að kveðja það
hús. Húsið sem þau höfðu komið
upp með mikilli elju og atorku.
Húsið að Skipasundi 13 var þeirra
Afmœlis-
og
minningar-
greinar
ATIIYGLI skal vakin á því. að
afmælis- og minningargroinar
vorða að berast hlaðinu moð
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur iroin. sem birtast á í
miðvikudagsblaði. að herast í
síðasta lagi fyrir hádogi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
moga ekki vora í sendihrcfs-
formi oða hundnu máli. Þær
þurfa að vora vélritaðar og
moð góðu línuhili.
+
Móöir okkar,
SIGRÚN GUDMUNDSDÓTTIR,
frá Skipholti,
verður jarösett frá Hruna miövikudaginn 18. október kl. 14. Blóm vinsamlega
afbeöin. En þeim sem vildu minnast hinnar látnu er bent á líknarstofnanir.
Börnin.
t
Maöurinn minn,
GUNNAR BJÖRN HALLDÓRSSON,
Stóragerði 38,
andaðist á Borgarspítalanum 13. október 1978.
Aðalheiöur Jóhannsdóttir.
+
Ástkær sonur okkar og bróðir,
JÓN HAUKUR STEINÞÓRSSON,
Staðarvör 2, Grindavík,
er lést 8. þ.m. veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 17. október
kl. 10.30.
Jóhanna Pétursdóttir,
Steinpór Þorvaldason,
systkini og aðrir vandamenn.
+
Eiginkona mín. móöir okkar, tengdamóöir og amma,
SÓLVEIG VILHJÁLMSDÓTTIR,
frá Bakka í Svarfaöardal,
til heimilis aö Klettavík 13, Borgarnesi, veröur jarösungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 16. október kl. 1:30.
Magnús Scheving,
Sigrún Magnúsdóttir, Kaíi Einarsson,
Eyjólfur Magnússon, Þórveig Hjartardóttir,
og barnabörn.
+
Konan mín, móöir okkar, tengdamóöir og amma
JÓNA VIGDÍS GUÐLAUGSDÓTTIR,
veröur jarösungin frá Fríkirkjunni, þriöjudaginn 17. október kl. 13.3Ö. Blóm og
kransar eru vinsamlegasl afþökkuö en þeim sem vildu minnast hinnar látnu
er bent á líknarstofnanir.
Jón H. Stefánsson,
Rúnar Jónsson, Rose Jónsson,
Anna J. Jónsdóttir, Þröstur Eggertsson,
og barnabörn.
Feitfð ræður sá. er lffið vaf.
Davíð Stefánsson.
K. Ein.
+
Eiginkona mín,
SESSELJA VILHJÁLMSDÓTTIR,
Laugarásvegi 7,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 17. október kl. 13:30.
Helgi Bjarnason.
+
Hjartans þakkir sendum viö öllum nær og fjær sem auösýndu okkur samúö og
vinarhug viö andlát og jaröarför eiginmanns míns, fööur, tengdafööur og afa,
GUDMUNDAR ARNFINNSSONAR,
Baldursgötu 32.
Ester Sigfúsdóttir, synir, tengdadóttir og barnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö og vináttu við andlát og jaröarför,
INGIBERGS JÓNASSONAR,
Vesturgötu 65,
Iris Nissen Gerhard Nissen,
Sigurður Ingibergsson, Margrét Friðfinnsdóttir,
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúö og vinarhug viö andlát og
jaröarför móöur okkar og tengdamóöur
SIGURBORGAR ÞORVALDSDÓTTUR.
Systkinin frá Flateyri við Reyðarfjörð
og fjölskyldur.