Morgunblaðið - 25.11.1978, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 1978
19
Hekla Björk, 8 ára.
Nælan
Bjarni kom hjólandi
eftir götunni. Allt í einu
tók hann eftir Maríu þar
sem hún stóð fyrir utan
ísbúðina og borðaði ís.
„Hvar hefurðu eigin-
lega fengið þennan?“
spurði Bjarni og sleikti út
um.
„E... é... ég keypti
hann í búðinni,“ svaraði
María og leit niður.
„Já, auðvitað — held-
urðu, að ég viti það ekki.
Ég á við, hvar fékkstu
peningana fyrir ísnum?
Hann kostar minnst 250
krónur þessi.“
„Ég átti bara 250!“
„Nei, góða,“ sagði
Bjarni. „Það getur ekki
verið. Þú sagðir einmitt í
morgun, að þú værir
alveg blönk og ættir ekki
krónu!“
María rétti ísinn til
hans. „Þú mátt smakka,
ef þú segir engum frá
þessu.“
Bjarni var svangur og
þyrstur. Hitinn var mik-
ill, svo að hann fékk sér
vænan bita af ísnum.
„Jæja,“ sagði María og
hélt áfram að borða af
ísnum.
„Ég verð að fá annan
bita, ef ég á að steinþegja
yfir þessu,“ sagði Bjarni
og brosti kankvíslega.
Um ieið og hann fékk
hann, sagði hann. „Leystu
nú frá skjóðunni.“
„Líttu nú á, Bjarni,“
sagði María um leið og
hún dró fallega hár-
spennu upp úr veskinu
sínu.
„Ég sagði mömmu frá
þessari spennu í gær, og í
dag gaf hún mér 300
krónur til þess að kaupa
hana. En svo þegar ég
keypti næluna, fékk ég
250 krónur til baka, jafn-
mikið og nælan átti að
kosta.“
„Jæja,“ sagði Bjarni
hugsandi. „Og svo hef-
urðu keypt þér ís fyrir
afganginn?“
Hann leit íbygginn á
Maríu. Hvað haldið þið,
að hann hafi hugsað?
(Þýtt úr sænsku).
Heimsókn-
tilyndis ogánægju
Senn líður að jólaföstu
eða aðventu. Auglýsingar,
fyrirtæki, búðir og margt
fleira minnir okkur á, að
jólamánuðurinn er í
nánd.
Margir halda því fram,
að fólk geri helst lítið
ncma með því að spyrja
fyrst> Hvað fæ ég fyrir
það?
Flestum mun það ljóst,
að til eru aldraðir, öryrkj-
ar og einmana fólk á
okkar landi, sem mundu
gleðjast innilega, ef þeir
væru heimsóttir eða þeim
boðið heim um jólin. Það
er ekki velgjörningur að
rétta þessu fólki hjálpar-
hönd — það er sjálfsögð
skylda okkar. Þess vegna
er líka rétt og gott að
undirbúa slíkt í tíma —
og eitt er víst, að hjálp af
þessu tagi mun verða
öllum aðilum til yndis og
ánægju.
Hvar býr
Guð?
Kennarinn spurði einu sinni
nemendur sína í skólanum.
„Hvar býr fiuó?”.
llann fékk mör>? svör þegar í
stað eins og t.d.i fiuð býr í
himninum. fiuð býr í kirkjunni.
Guð býr í hjörtum okkar o.s.frv.
I>að var rétt eins og kennarinn
va'ri ekki alls kostar ána'gður
með svörin og spurði því, hvort
þau vissu um fleiri staði!
I>á rétti Pétur litli upp hönd-
ina.
„Já. hvar heldur þú. að Guð eigi
heima. Pétur minn?" spurði
kennarinn.
„fiuð býr í efsta húsi til vinstri
í götunni heima." svaraði Pétur.
Ilin börnin fóru að hla'ja. En
þau ha>ttu því fljótt, þegar þau
sáu. hvað kennarinn var alvarleg-
ur.
„Af hverju heldurðu það?"
spurði kennarinn.
Pétur þagði ofurlitla stund. en
sagði sfðani
„Á sunnudaginn var ég úti að
ganga með pabba. Þá fórum við
fram hjá þessu húsi. Við heyrðum
svo fallegan söng. að við stönsuð-
um og hlustuðum. Pabbi sagði
mér. að þarna byggi skósmiður,
sem a'tti átta börn og þyrfti auk
þess að sjá fyrir tveimur veikum
fra'nkum sínum. Pabbi sagði, að
þau tryðu á Guð. bæðu mikið og
syngju mikið. Svo sagði pabbi:
„Þarna á Guð heima og þess
vegna eru þau svona glöð. þó að
þau eigi oft í mjög miklum
erfiðleikum.""
BLÚM
VIKUNNAR
UMSJÓN: ÁB.
Drottning
eina nótt
(Selenicereus)
N/ETUUDROTTNINGIN er
..Klifur" — kaktus scm ra'ktaður er
vcgna hinna heillandi fiigru hvítu
ilmandi hlóma. En fegurð hlómanna
er skammvinn. Springa þau jafnan
út að kvöldi eða að næturlagi og eru
fölnuð þegar dagar á ný. Jurt þessi
hcfur sennilega verið fremur óal-
geng í ræktun hér á landi þó að
sjálfsögðu hafi citthvað verið rcynt
við hana. Ilún getur orðið aði
fyrirferðamikil og hentar því ekki
hvar scm er.
I sögunni NÁTTPABBI eftir
sænska rithöfundinn Maríu Gripe.
sem Vilhorg Dagbjartsdóttir las í
Morgunstund harnanna fvrir rúmu
ári. er N ETURDROTTNINGUNNI
lýst á skemmtilegan hátt og með
leyfi þýðandans verða örstutt brot
úr þessari lýsingu felld inn í þennan
þátt.
„Janson átti kjörgrip. sem hann
Næturdrottning
á ýmsu stigi. 3
klst. liðu frá því
að fyrsta mynd-
in var tekin og
þar til blómið
var fullút-
sprungið.
hað mig að gæta. Blóm. Frábærasta
hlóm hcimsins. sagði Janson.
En hlómið það leit ekki sérlega vei
út. ef satt skal segja og ég gat ekki
séð að það væri ncitt til að tala um.
Venjuleg pottaplanta með gra'num
hliiðum og ckki svo mikið sem
knúppur á henni. Ilún var lika
rykug. Ég rcyndi að spyrja hve oft
þyrfti að þurka af henni en komst
ekki að fyrir Janson.
Blómið að tarna. sagði hann. er
aldeilis ekki eins og önnur hlóm. l>að
hlómstrar ekki oft og hlómin standa
stutt. en þcgar það hlómstrar. þá er
það fjandinn hafi það — fallegasta
blóm sem hlómstrar á þessum hnetti
og það blómstrar sko ekki fvrir
hvern sem er. hélt hann áfram. Þetta
er viðsjálsgripur. Ga'ttu þess vel.
Gættu þess eins og ungharns. Og
þegar kemur knúppur. lagsmaður.
þá fleygðu frá þér hverju svo sem þú
ert með í höndunum og vaktu yfir
Ég fann hvernig hann var lifandi
eins og fugl þegar ég tók utan um
hann. Sniiggvast fannst mér cins og
í honum sla'gi hjarta. en það var
hara minn eigin sláttur."
„Allt í cinu mundi ég eftir
hlóminu. N ETURDROTTNINGIN.
Ég hentist fram úr. Að hugsa sér - ég
kom einmitt á réttu augnahliki. Um
lcið og ég kveikti ljósið - ekki
loftljósið. ég kveikti á kerti
einmitt þá opnaðist blómhnappur-
inn. — undur. undur varlcga. l>að
var varla merkjanlegt. en ég sá það.
eins og hann springi út í svefni.
fjarskalega hægt og líkt og fálm-
andi. Blómið virtist svo lifandi og
viðkva'mt cins og nývaknað dýr og
þcgar maður horfði á það hugsaði
maður. Bráðum hreyfir það sig. I>að
var þannig að ég hefði ekki orðið
vitund hissa þó það hefði litið upp.
kinkað kolli eða hrist höfuðið.
Þetta var undarlegt hlóm."
því nótt og dag. Gcrðu það — og þú
verður mér þakklátur. Og enn sagði
Janson.
I>að sérkennilegasta við hiómið er
að það springur a-vinlega út á
nóttunni. Strax na'sta morgun er
hlómið fallið af. Þess vegna skaltu
einmitt fylgjast sérstaklega vel með
því á nóttunni. Og það er þessvegna
sem blómið heitir N.ETURDROTTN-
ING.
Tíminn leið og þarna stóð hlómið
og leit alveg jafnilla út og þegar ég
fékk það. Ég braut ekki heilann
frckar um það en hélt áfram að
vökva það. mcst af giimlum vana.
En hvað sé ég einn daginn? Er
ekki kominn knúppur. Ég sem hafði
fyrir löngú gefið upp alla von um
þetta rytjulega pliinturaksni. Og
eitt kviildið var knúppurinn orðinn
feikna stór.