Morgunblaðið - 25.11.1978, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 25.11.1978, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 1978 35 Sveinbjörg Jónsdóttir Sandgerði—Minning Fædd 13. janúar 1903. Dáin 19. nóvembor 1978. I dag verður til moldar borin frá Utskálakirkju tengdamóðir mín Sveinbjörg Jónsdóttir, Uppsala- vegi 6 í Sandgerði. Hún lést á sjúkrahúsinu Sól- vangi í Hafnarfirði 19. nóvember s.l. eftir langa og erfiða sjúkdóms- legu. Hún var á 76. aldursári er hún lést, en hún var fædd að Bæjarskerjum á Miðnesi 13. janú- ar 1903. Foreldrar hennar voru þau sæmdarhjónin Jón Pálsson, út- vegsbóndi og Guðfinna Sigurðar- dóttir og var hún eist fimm systkina. Þegar Sveinbjörg var á þriðja ári fluttist hún með foreldrum sínum að F'lankastöðum í Sand- gerði, en þá jörð höfðu foreldrar hennar keypt og ólst hún þar upp ásamt systkinum sínum. A uppvaxtarárum hennar þótti sjálfsagt að allar vinnufærar hendur ynnu að velferð og afkomu heimilisins og var þá ekki spurt um aldur. Má nærri geta hvort Sveinbjörg hefur ekki, þótt ung væri, þurft að taka til höndunum þar sem hún var elzta barnið og ungu hjónunum sjálfsagt ekki veitt af að nýta allar þær vinnu- færu hendur, sem til staðar voru við uppbyggingu ört stækkandi heimilis, enda var hún með afbrigðum vinnusöm og ósérhlífin. Árið 1923 giftist hún eftirlifandi eiginmanni sínum og tengdaföður mínum Hirti B. Helgasyni frá Lykkju á Akranesi, en hann hafði þá unnið um nokkurra ára skeið í Sandgerði við útgerð Loft Lofts- sonar útgerðarmanns. Festu þau kaup á jörðinni Klöpp í Sandgerði og bjuggu þar til ársíns 1928 að þau fluttust búferl- um til Reykjavíkur. Ári síðar byggðu þau hús í landi Lambastaða á Seltjarnarnesi og bjuggu þar í 11 ár. I stríðsbyrjun keyptu þau jörð- ina Melaberg á Miðnesi og stund- uðu þar búskap og garðrækt til ársins 1951, en þá fluttust þau til Ég hef nú aldrei verið neinn sérfræðingúr með pennann, en ég ætla nú samt að skrifa fátæklega grein um vin minn Jón Inga Ingimundarson, sem lést af slys- förum 19. þessa mánaðar. Hann féll útbyrðis af Flosa frá Keflavík, er þeir voru að veiðum við Garðskaga, hann og annar maður. Mér er ekki kunnugt um aðdrag- anda slyssins, en geri mér þó fulla grein fyrir því, að það er ekki hlaupið að því að bjarga manni úr sjó á hafi úti ef aðeins einn maður er eftir um borð til hjálpar (ég tala nú ekki um ef einhver sjór er að ráði). Það þarf líka að stjórna bátnum við verkið. En nóg um það. Við Ingi vorum góðir vinir og ég væri ekki á eins grænni grein ef hans hefði ekki notið við þann 1. maí síðastliðinn, er við lögðum af stað til Reykjavíkur á ball og kvennafar. Þá var búið að vera mikið reiðileysi á undirrituðum. Eg hitti stúlku, sem bauð mér með sér heim til sín, hún var á sínum eigin bíl og ekkert okkar þriggja hafði áfengi um hönd (aldrei þessu vant hjá mér). Stúlkan bað Inga um að ná í mig klukkan 3 til 4 um nóttina, en síðan ætluðum við Ingi til Keflavíkur aftur. Inga sá ég aldrei eftir það, en ég bý ennþá hjá stúlkunni, sex mánuðum síðar, og hefur aldrei vegnað eins vel. Jón Ingi Ingimundarson var fæddur 11.1. 1959 á Sólvangi í Hafnarfirði. Hann var næst elstur af sjö systkinum. Það elsta er 20 ára en það yngsta 9 ára. Sandgerðis og byggðu sér hús að Uppsalavegi 6 og hafa þau búið þar síðan. Voru þau hjónin mjög samhent og hjónaband _þeirra farsælt enda búnaðist þeim vel. Fimm barna varð þeim auðið í hjúskap sínum, en þau eru Sveinsína Ingibjörg sem gift er Árna Jónssyni bryta, búsett í Reykjavík, Guðrún sem gift er Marteini Guðjónssyni vélsmið, einnig búsett i Reykjavík, Lilja sem gift er Jóni Guðmunds- syni málara, búsett í Kópavogi, Jón Einar sem kvæntur er Sigur- hönnu Gunnarsdóttur, búsett í Ölfusi og Erla eiginkona mín. Sem barn í Sandgerði heyrði ég oft talað um þau sæmdarhjónin Sveinbjörgu og Hjört á Melabergi, en í þá daga tíðkaðist það að kaupa mjólkina beint frá bændunum og keyptu foreldrar mínir mjólkina frá Melabergi, en þeim hjónunum kynntist ég ekki fyrr en 1953 er við Erla dóttir þeirra felldum hugi saman. Það vakti strax eftirtekt mína hversu hlýlegt heimili þeirra var, hversu samtaka þau voru um það sem gera þurfti og allur heimilis- bragur var þannig að til fyrir- myndar er. Hjartahlýja Sveinbjargar var slík að mér fannst hún sem mín önnur móðir. Það furðaði bæði mig sem aðra, sem kynntust Sveinbjörgu, hversu eljusöm hún var og hversu mikið vinnuþrek hún hafði. Henni féll aldrei verk úr hendi enda heimilis- hald állt til fyrirmyndar. Þó virtist hún alltaf hafa nægan tíma til að sinna tíðum heimsókn- um barna og tengdabarna og alltaf hafði amma nægan tíma til að miðla barnabörnunum af hjarta- hlýju sinni og elsku. Mér eru ógleymanlegar þær mörgu ánægjustundir, sem við fjölskyldan áttum að Uppsalavegi 6 og oft spurðu börnin hvenær við mundum heimsækja ömmu og afa í Sandgerði næst. Eru nú döggvaðir hvarmar og söknuður í hjarta ástvinanna. Allt til ársins 1965 hafði Svein- Ég votta foreldrum og systkin- um samúð mína og bið Guð að passa Inga. Ég vil enda þessa minningar- grein á bæninni, sem stendur á styttunni Landsýn við Strandar- kirkju, og ég lærði fyrir mörgum árum og vona að ég fari rétt með. í ba'n þeir lyftu huga hátt þá háðu stríð við Ægis mátt en Drottinn rétti arm í átt þar ítar sáu land. Það skip úr dauðans djúpi rann því Drottins engill lýsa kann svo stendur hann við boða þann og báti stýrir hjá. Gylfi /Egisson sjómaður. björg heitin verið mjög heilsu- hraust og varla orðið misdægurt að heitið gæti, en það ár kenndi hún fyrst þess sjúkdóms sem að lokum lagði hana aiveg í rúmið. Fyrstu árin eftir að hún kenndi þessa meins var hún að mestu heima, í umsjá og hjúkrun eigin- manns síns sem annaðist, hana af sinni eðlislægu nærgætni og dugn- aði, við erfiðar aðstæður, þar sem hann gegndi fullu starfi sem kaupfélagsstjóri meðfram, því erfitt var að fá sjúkrahúsrúm á þessum tíma. Árið 1971 fór hún á sjúkrahúsið Sólvang í Hafnarfirði og var hún þar rúmföst til dauðadags. Það hlýtur að hafa verið mikið áfall, konu eins heilsuhraustri og Sveinbjörg hafði alltaf verið, þegar henni varð ljóst hvernig komið var og að hún ætti ekki afturkvæmt út í lífið. Aldrei lét hún æðruorð falla vegna þess og glaðsinni og hlýju hélt hún meðan kraftar og heilsa entust. Það er áhyggjufullum ástvinum bjargarlauss sjúklings mikil hugg- un, þegar þeir finna og vita að starfsfólk sjúkrahúsa er allt af vilja gert til að hjúkra og lina þjáningar þeirra, sem það annast. Starfsfólk allt á Sólvangi var þessum kostum búið og færum við ástvinir Sveinbjargar því okkar innilegustu þakkir fyrir þann mannkærleika og skilning sem það sýndi við hjúkrun hennar. Það er okkur ástvinum Svein- bjargar huggun harmi gegn að þessum þjáningum hennar skuli nú loks lokið. Minningin um ástkæra móður, tengdamóður og ömmu mun lifa um ókomin ár. Guð blessi hana og minningu hennar. Kristján E. Ilaraldsson. I dag, laugardaginn 25. nóvember er til moldar borin að Utskálakirkju Sveinbjörg Jóns- dóttir, Uppsalavegi 6, Sandgerði. Sveinbjörg er fædd 13. janúar 1903 að Bæjarskerjum í Miðnes- hreppi, dóttir hjónanna Guðfinnu Sigurðardóttur og Jóns Pálssonar. Tveggja ára gömul fluttist hún með foreldrum sínum að Flanka- stöðum i sömu sveit, og dvaldist í foreldrahúsum þar til hún giftist 16. janúar 1923, Hirti B. Helgasyni frá Akranesi. Varð þeim fimm barna auðið. Þau eru Sveinsína Ingibjörg, Guðrún, Lilja, Jón Einar og Erla, eru þau öll á lífi og gift. Sveinbjörg og Hjörtur bjuggu fyrstu árin í Miðneshreppi, Reykjavík og á Seltjarnarnesi en árið 1940 keyptu þau jörðina Melaberg í Miðneshreppi og bjuggu þar í ellefu ár. Gefur auga leið að þá reyndi mikið á hús- móðurina, heimilið var mann- margt, nútímaþægindi ekki komin til sögunnar og mikill gesta- gangur. Húsbóndinn var í mörgum ábyrgðarstörfum og margir þurftu að koma að Melabergi. En þegar umsvifin jukust við útgerð og síðan „Kaupfélagið Ingólf“ fluttu þau inn í Sandgerði og seldu jörðina. Sveinbjörg var gift athafnasömum manni og þurfti oft að fylgja honum eftir á opinberum vettvangi, en sjálf barst hún lítiö á og tók lítinn þátt í opinberum störfum, en helgaði heimili og fjölskyldu alla krafta sína og umhyggju. Enda bar heimili hennar glöggt vitni um alúð hennar og húsmóðurhæfi- leika. Börnum sinum var hún einstök móðir og ófá voru börnin sem dvöldu sumarlangt á Melabergi og nutu umönnunar Sveinbjargar og minnast hpnnar ætíð með virðingu og hlýhug. Eftir að barnabörnin komu til sögunnar, áttu þau ætið skjól hjá ömmu, meðan heilsan leyfði og var þeim ætíð fagnað af afa og ömmu úti á tröppum, þegar þau komu suður i Sandgerði að Uppsalavegi 6, þar sem þau hjónin reistu sér einbýlishús árið 1952. Speglaði það heimili myndarskap húsmóðurinnar með allri sinni handavinnu og smekkvísi. Sveinbjörg hefur í mörg ár átt við veikindi að stríða og dvaldist lengi á sjúkrahúsum. Það hefur oft komið í hugann undanfarin ár, hvað sá hugsar sem öllu ræður, hvað hann getur lagt á eitt mannanna barn, en hans vegir eru víst órannsakanlegir og okkur huldir og kannski er það best þannig. Hirti og börnum þeirra hjóna bið ég guðs blessunar. Og minni elskulegu tengdamóður þakka ég öll liðnu árin. Hvíli hún í friði. Sigurhanna Gunnarsdóttir. í dag er til moldar borin amma okkar, Sveinbjörg Jónsdóttir frá Flankastöðum, Sandgerði. Hún lézt hinn 19. nóvember síðastlið- inn, eftir langa og erfiða sjúk- dómslegu. Víð, barnabörn hennar, munum - minnast hennar um ókomin ár. Við munum í hugum okkar minn- ast þeirrar umhyggju og ástúðar sem við urðum aðnjótandi í heimsóknum okkar hjá afa og ömmu í Sandgerði. Óþarft er að fara oröum um ágæti ömmu í Sandgerði og yrði það henni sízt að skapi að við færum að telja harma okkar yfir moldum hennar. Allir sem til hennar og eftirlif- andi eiginmanns hennar, Hjartar B. Helgasonar, f.v. Kaupfélags- stjóra, þekktu, eru til vitnis um hjálpsemi þeirra, einiægni og vinarhug. Nú, þegar amma er dáin, þá viljum við barnabörnin þakka samfylgdina. Við erum ríkari í hjörtum okkar eftir, því að minn- ingin lifir þótt maþurinn deyi. Fari hún í friði. Barnabiirn. 4.'«' Tilboð óskast fiffiÉ í nokkrar fólksbifreiðar, pik-up bifreiö, sendibifreiö og nokkrar ógangfærar bifreiöar þám. rallybifreiö er veröa sýndar aö Grensásvegi 9 þriöjudaginn 28. nóv. kl. 12—3. ' Tilboöin veröa opnuö í skrifstofu vorri kl. 5. Sala varnaliðseigna. Ws Fyrirlestur í dag kl. 16 Pál Espolin Johnson frá Noregi: „Olav Duun og skáldverk hans“. Veriö velkomin. Norræna húsid NORRÍNA HUSIO POHJOLAN TAIO NORDENS HUS Höfum kaupendur að eftirtöldum verðbréfum: VERÐTRYGGÐ SPARISKÍRTEINI RIKISSJOÐS: Kaupgengi Yfirgengi pr. kr. 100- miðað við innlausnar- verö Seðla- bankans. 1968 1. flokkur 2814.80 54.8% 1968 2. flokkur 2647.56 53.9% 1969 1. flokkur 1971.06 53.8% 1970 1. flokkur 1809.18 19.8% 1970 2. flokkur 1315.92 53.2% 1971 1. flokkur 1236.14 19.7% 1972 1. flokkur 1077.78 52.9% 1972 2. flokkur 922.11 19.7% 1973 1. flokkur A 702.29 19.7% 1973 2. flokkur 648.98 1974 1. flokkur 450.76 1975 1. flokkur 368.57 1975 2. flokkur 281.28 1976 1. flokkur 266.85 1976 2. flokkur 212.45 1977 1. flokkur 197.32 1977 2. flokkur 165.26 1978 1. flokkur 134.70 VEÐSKULDABRÉF:* Kaupgengi pr. kr. 100.- 1 ár Nafnvextir: 26% 77—79 2 ár Nafnvextir: 26% 68—70 3 ár Nafnvextir: 26% 62—64 *) Miðað er við auðseljanlega fasteign. Höfum seljendur að eftirtöldum verðbréfum: VERÐTRYGGÐ SPARISKÍRTEINI RÍKISSJÓÐS: SÖ"t"Z pr. kr. 100- 1978 2. flokkur 100.00 + dagvextir HAPPDRÆTTISSKULDABRÉF: Sölugengi pr. kr. 100.- 1973 — B 571.47(15.3% afföll) FjáRPEiTinCRRPCUtG ÍfUMWf HP. VERÐBRÉFAMARKAÐUR LÆKJARGÖTU 12 R. (Iðnaðarbankahúsinu). Sími 2 05 80. Opið alla virka daga frá kl. 13—16. Minning: Jón Ingi Ingimundarson

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.