Morgunblaðið - 01.05.1979, Qupperneq 28

32
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. MAÍ1979
Guðmundur Óli Ólafsson:
Orði skilað
Bréf til ritstjóra Morgunblaðsins
Virðið mér til vorkunnar, þótt
ég þakki ekki kveðjur ykkar,
nýlegar. Þið hafið nó á síðari
misserum varið nokkru af rými
Morgunblaðsins til þess að berjast
við mig og mannorð mitt, þar á
meðal í tveim ritstjórnargreinum.
Það skiptir mig þó ekki öllu máli,
hvað skrifað er um sjálfan mig. Ég
skemmti mér að vísu dálítið yfir
því í góðra vina hópi, og mjög er ég
skuldbundinn þeim bræðrum mín-
um og vinum, sem gengið hafa
undir högg mín vegna og borið
fyrir mig skjöld. Þó þætti mér sú
þakkarskuld ekki góð, ef ég vissi
ekki, að þeir eru ekki að verja mig
umfram allt, heldur fagnaðarer-
indi Jesú Krists, sannleikann og
réttlætið. En bersekir mega
gjarna standa uppi á hól og hafa
hátt, bíta í skjaldarrendur og
berja vindinn mín vegna. Slíkt er
mér skaðlaust stríð, ef höggin ná
ekki til mín. Raunar berjumst við
varla á sama vígvelli, tæplega með
sömu vopnum og tölum ekki sömu
tungu. En viljið þið fyrir alla muni
vera Golíat, hví skyldi ég þá ekki
taka að mér að leika drenginn
Davíð.
Nú þykir mér að sjálfsögðu ekki
gott að þurfa að snúa mér til
ykkar með málaleitan, því að ég
hef áður lýst þeirri skoðun minni,
að þið væruð ekki viðræðuhæfir
um þau mál, sem ég hef einkum
fjallað um í Kirkjuriti. Það merk-
ir, að ég fæ ekki séð, að þið búið
yfir þeirri þekkingu, sem nauðsyn-
leg er til slíks. Þar álykta ég m.a.
af útlegging ykkar á ritningum,
svo sem á líkingu Jesú um sauða-
byrgið og sæluboðunum hans.
— Engu að síður sný ég mér nú til
ykkar, því að mér varð ljóst, er ég
las skrif séra Jóns Auðuns í
Morgunblaðinu 24. þ.m., að ég verð
að mælast til þess, enn sem fyrr,
að þið sýnið mér það lítillæti og þá
kurteisi að birta allan Orðabelg
minn í blaði ykkar. Þið gerið ykkur
efalaust grein þess, að Kirkjuritið
er lesið af smærri hópi en Morgun-
blaðið. Því þykir mér ekki drengi-
leg aðferð að slíta úr samhengi
það, sem ég skrifa, og birta tætlur
úr því í Morgunblaði.
En fari svo, að þið treystið
ykkur ekki til að birta belginn og
þessar línur, vænti ég þess, að þið
gerið mér við vart heldur fyrr en
seinna. Mun ég efalaust geta feng-
ið inni fyrir þetta í öðrum blöðum,
jafnvel í Þjóðviljanum.
ÞAKKA LÁNIÐ
Þá vil ég einnig, úr því að ég er
farinn að skrifa ykkur, geta þess,
að síra Jón Auðuns hefur réttilega
tekið til sín nafnið „trúmálaaftur-
hald“. Þótti mér að vonum, að
hann skemmti sér yfir því. Hann
mun hafa við það kannazt. Mér er
ekki tamt að nota slíkar nafngift-
ir. Ég fór því í smiðju til síra Jóns
og tók þetta orð að láni frá honum.
Hann notaði það um þá kristni-
boðana, Ólaf Olafsson og Jóhann
Hannesson, prófessor, í einhverri
hugvekju sinni eða skrifi í
Morgunblaðinu, að þeim báðum
nýlátnum, að sjálfsögðu.
Öllum þeim, sem eitthvað
þekktu til þeirra tveggja manna að
ráði, mun þykja slík nafngift
mikið öfugmæli um þá. Báðir voru
víðförulir, fjölgáfaðir og hámennt-
aðir heimsborgarar, áttu að baki
fágæta lífsreynslu meðal framandi
þjóða og bjuggu yfir mikilli þekk-
ingu á trú, siðum og menningu
þessara þjóða, enda voru þeir allra
manna víðsýnastir og öðrum raun-
særri á menn og málefni.
Ekki er mér með öllu ljóst, hvað
þeir höfðu unnið til nafngiftarinn-
ar. Ég get mér til, að það hafi verið
þetta eitt: að vilja boða heiðnum
mönnum fagnaðarerindi Jesú
Krists. Þar var þó varla við þá að
sakast. Þeir höfðu einungis tekið
Drottin sinn og postula hans og
frumvotta á orðinu. Varla getur
nokkrum manni, og þá sízt guð-
Guðmundur ÓIi ólafsson
fræðingi, dulizt, að Nýja testa-
mentið er til orðið fyrir brennandi
löngun manna til þess að varðveita
fagnaðarerindið og koma því áleið-
is til manna. Og til hvers er svo
sem þessi saga öll og atburðir, ef
ekki skiptir máli, hvort mönnum
verður það allt kunnugt eða ekki?
Um nafnið hef ég aftur á móti
það að segja, að mér þykir það
hæfa vel þar, sem einlægt er verið
að verja, stagast á og halda fram
því, sem var stundartízka í heimi
guðfræðinga fyrir fimmtíu eða
sextíu árum. Ég skila því orðinu
aftur til föðurhúsanna og þakka
fyrir lánið.
HUGVEKJA UM
FRJÁLSLYNDI
Ekki kannast ég við að hafa
nokkurn tíma lagt til, að þið
Morgunblaðsritstjórareða síra Jón
væruð dregnir fyrir byssukjafta,
— man ekki einu sinni til þess, að
ég legði til, að ykkur væri gefin
dúsa, til þess að þið þegðuð. Þið
megið tala og skrifa eins og ykkur
lystir fyrir mér. Aftur á móti vona
ég, að þið komizt allir til þekking-
ar á sannleikanum. Og nú skal ég
einu sinni reyna að tala svo einfalt
mál, að þið skiljið, hvað um er að
ræða:
Síra Jóni Auðuns virðist gremj-
ast, að einhverjir skuli nefna sig
trúaða. Það er einkennilegt, þegar
litið er til þeirrar miklu áherzlu,
sem lögð er á trú í Nýja testa-
mentinu, og ekki sízt, sé litið til
ýmissa ummæla Frelsarans. Hins
vegar vefst ekki fyrir síra Jóni að
nefna sjálfan sig frjálslyndan. Og
þar virðist vera kredda hans eða
trúarjátning: „Ég er frjálslyndur“,
segir hann. Af því virðist svo aftur
leiða, að margir aðrir eru meira og
minna þröngsýnir og jafnvel of-
stækismenn. — Þetta virðist að
nokkru megininntak allra hugleið-
inga hans og skrifa, þótt „kristi-
legu kærleiksblómin“ spretti þar
einnig" kring um hitt og þetta“ —
og þó alls ekki kring um það, sem
allar kynslóðir hafa trúað fram að
þessu, að væri kjarni fagnaðarer-
indisins.
Þjóðkirkjuprestar eru uppaldir
við aðrar trúarjátningar. Við
vígslu hafa þeir heitið því „af
einlægu hjarta“, svo sem til er
mælzt, „að predika Guðs orð
hreint og ómengað, eins og það er
að finna í hinum spámannlegu og
postullegu ritum, og í anda vorrar
evangelisku, lútersku kirkju og
hafa hin heilögu sakramenti um
hönd samkvæmt boði Krists og
með lotningu," — sömuleiðis að
uppfræða æskulýðinn kostgæfi-
lega „í hinum heilögu sannindum
kristindómsins." Flestir eða allir
telja þeir þar unnið heilagt heit,
sem presti beri skylda til að halda
eða víkja úr starfi ella. Þeir telja
sig því skuldbundna til að boða, að
Kristur hafi dáið fórnardauða á
krossi ekki fyrir fáeina útvalda,
heldur fyrir gervallt mannkyn,
fyrir synduga og rangláta menn,
og risið síðan upp frá dauðum
þeim til lífs og réttlætis. Þeir skíra
börn til dauða hans og upprisu í
þeirri trú, að skírnin veiti fyrir-
gefning synda, líf og sáluhjálp,
þeir bera fram brauð og vín í
þeirri trú, að þar sé sá líkami
hans, er brotinn var á krossi til
dauða, og blóð hans, er úthellt var
fyrir seka, en jafnframt hinn
upprisni nálægur og áþreifanleg-
ur, til þess að sameinast þeim seku
og sætta þá við Guð. Þeir telja sig
skylduga að boða Krist og styðja
kristniboð, hvar sem því verður við
komið.
Hugvekjan, sem birtist á
fremstu síðum Morgunblaðsins á
helgidögum Þjóðkirkjunnar, er
auðkennd með mynd af einum
höfuð helgidómi hennar. Því munu
flestir eða allir landsmenn skilja
svo, að' þar sé talað í umboði
þjóðkirkjunnar. Mér er því spurn:
Er það rétt skilið?
Sé svo, er þá ekki réttmætt, að
Þjóðkirkjan fái orðið á þessum
vettvangi, þ.e.a.s. þeir menn, sem
vilja vera henni og boðskap henn-
ar trúir? Að öðrum losti væri
heiðarlegast að nema burt mynd-
ina af Dómkirkjunni og setja í,
hennar stað yfirskrift sem þessa
t.d.: Hugvekja um frjálslyndi, —
ellegar: Játningar síra Jóns
Auðuns.
En m.a.o., hvað er frjálslyndi?
Brezki rithöfundurinn og heim-
spekingurinn Chesterton, sem ekki
er guðfræðingur, — og það skilst
mér, að sé nokkurs metið af
sumum, — segir um frjálslyndið í
guðfræði: „Það er auðvelt að vera
frjálslyndur, jafn auðvelt og að
vera snob.“ Frjálslyndið getur
orðið áð öfugmæli rétt eins og
trúmálaafturhaldið.
Herrar mínir, ég hef neyðst til
að ávarpa ykkur báða, þar eð
höfundur ritstjórnargreinarinnar
frá 10. apríl hefur ekki enn gægzt
undan brekáninu. Skrifið, skrifið
fyrir alla muni, eins og ykkur
þóknast, en ekki í annarra nafni.
Skálholti, 26 apríl 1979
Guðm. óli Ólafsson
Brldge
Umsjón« ARNÓR
RAGNARSSON
Fréttir frá Bridge-
félagi Stykkishólms
Félagið hefur starfað í vetur
svipað og undanfarna vetur.
Urslit helstu keppni vetrarins
varð sem hér segir:
Sveitakeppni lauk með sigri
sveitar Ellerts Kristinssonar, en
auk hans spiluðu í sveitinni
Halldór S. Magnússon, Kristinn
Friðriksson og Guðni Friðriks-
son. Röð efstu sveita varð þessi:
1. Sveit Ellerts Kristinssonar74
stig. 2. Sveit Leifs
Jóhannessonar • 52
stig. 3. Sveit ísleifs
Jónssonar 31
stig.
Aðal tvímenningskeppni vetr-
arins lauk fyrir skömmu. Úrslit
hennar voru:
1. Ellert Kristinsson og
Halldór S. Magnússon 479 st.
2. Halldór Jónasson og
ísleifur Jónsson 472 st.
3. Kristinn Friðriksson og
Guðni Friðriksson 467 st.
4. Gísli H. Kolbeins og
Jón Guðmundsson 461 st.
5. Sigurbjörg Jóhannsdóttir og
Iris Jóhannsdóttir 441 st.
Firmakeppni félagsins er ný-
lokið, en hún var jafnframt
einmenningskeppni. Úrslit
firmakeppni urðu þessi (efstu
firmu):
l.Stykkishólmshr. 128 st.
2. Veðramót 127 st.
3. Trésmiðjan Ösp hf. 127 st.
4. Sæfell hf. 127 st.
5. Skipasmíðast. Skipavíkl24
st. 6. Trésm. Stykkishólmsl24
st. 7. Kaupf. Stykkishólmsl23
st. 8. Búnaðarbanki ísl. 123 st.
9. Vöruhúsið Hólmkjör 120 st.
10. Hólmur hf. 120 st.
11. Rækjunes hf. 119 st.
Einmenninsmeistari félagsins
varð Sigurbjörg Jóhannsdóttir,
sem hlaut 255 stig, en röð næstu
varð þessi:
2. Ellert Kristinsson 254 st.
3. Erlar Kristjánsson 247 st.
4. Snorri Þorgeirsson 247 st.
5. Gísli H. Kolbeins 240 st.
6. Kjartan Guðmundsson 238 st.
STERKUR
varnarleikur!
Vinnuvélar verkfæri og bifreiöar, sem eru stöðugt í
notkun úti í umhleypingasamri og óblíðri veóráttu
láta fljótt á sjá. Vinnuhæfni og verðmæti tækjanna
minnkar ef ekkert er aó gert.
Þetta vandamál verður ekki leyst í eitt skipti fyrir öll
- en stöðugt vióhald með Hörpu-vinnuvélalakki er
sterkasti varnarleikur sem völ er á til þess að sigrast
á þessum vanda.
Hörpu vinnuvélalakk er slitsterkt og ódýrt,
og fæst í málningarverslunum um land allt.
Harpa hf., Skúlagötu 42