Morgunblaðið - 07.06.1979, Page 25

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. JÚNÍ 1979 25
Dýrfinna Gunnars-
dóttir— Vinarkveðja
Dýrfinna Gunnarsdóttir var
fædd að Kúhól í A-Landeyjum 3.
júlí 1889. Foreldrar hennar voru
þau Gunnar Andrésson hrepps-
stjóra að Hólmum, og kona hans,
Katrín Sigurðardóttir, mikil
dugnaðar og sæmdarhjón.
Jafnframt miklum störfum frá
bernsku ásamt systkinum sínum í
föðurgarði, leitaði hún sér lær-
dóms og menntunnar eftir beztu
föngum þess tíma, því hvorki
skorti þar námsgáfur né atorku.
Dýrfinna lauk prófi frá kvenna-
skólanum í Reykjavík 1913. Sótti
kennaranámskeið 1914. Var í
Folkehejskulen á Fredriksberg í
Danmörku 1920. Strax að loknu
Kvennaskóla náminu byrjaði Dýr-
finna að kenna og kenndi á ýmsum
stöðum samhliða og á milli þess er
hún aflaði sér aukinnar þekkingar
og almennrar menntunnar.
1918—’22 var hún kennari við
Barnaskólann í Vestmannaeyjum.
Eftir það breyttust lífshagir henn-
ar og störf, þannig að hún hætti
fastri kennslu, en í raun og sann-
leika stundaði hún þó kennslu-
störf að meira eða minna leyti alla
tíð fram á elliár.
Hinn 14. maí 1921 giftist Dýr-
finna Páli Bjarnasyni, skólastjóra
við barnaskólann í Vestm.eyjum,
og bjuggu þau þar síðan í farsælu
hjónabandi til ársins 1938, en 5.
des. það ár andaðist Páll maður
Dýrfinnu fyrir aldur fram.
Ég átti því láni að fagna að
vinna undir stjórn Páls sál. um 17
ára bil. Og vegna samstarfs okkar
Páls var ég í öll þessi ár mjög svo ■
tíður gestur á heimili þeirra
hjóna. Líður mér aldrei úr minni
fegurð þess heimilis, næmt feg-
urðarskyn og smekkvísi frúarinn-
ar, er lýsti sér í öllu innanhúss, og
eðlislægri og einlægri gestrisni og
vinsemd allri, er ég mætti á þessu
heimili.
Eg minnist þess nú, að þegar ég
kvaddi húsbónda minn og vin Pál
Bjarnason fyrir rúmum fjórum
áratugum, þá kom sérstaklega upp
í huga mér kvæðið „Gull“ eftir
Guðm. Guðmundsson, en þar
stendur m.a. þetta:
„Geí þú. geí þú. kuIH andans atrá
á jfötur íjöldanH. því er skírt þú hefur.
Það eyknt ok bezt þér blesnaHt
einmitt þá,
ok bætint við, því meira sem þú geíur.M
Sjálfsagt hefi ég þá fyrst og
fremst haft í huga hina ágætu
kennsluhæfileika Páls sál. En á
öllum þeim áratugum, sem síðan
eru liðnir, hefi ég fengið fram-
haldandi sönnun þess, að Dýr-
finna var líka gædd afbragðs
kennarahæfileikum og þótt hún
stundaði ekki lengi fasta kennslu
þá hefir hún alia tíð verið að strá
gulli andans á götur þess fjölda,
sem að einhverju leyti hafa átt
samleið með henni á langri leið.
Ég byrjaði að njóta þessa gulls í
samræðum yfir veizlu borðum í
henna gestrisnu hjóna í Eyjum, og
nú hina síðari áratugi höfum við,
ég og kona mín Elín S. Jakobsdótt-
ir haldið áfram að njóta samskon-
ar gulls. Slíkt gull, sem fellst í
sífellt útréttri vinar hönd, fyrst og
fremst.
Dýrfinna hafði yndi af léttu
samtali, jafnt um andleg sem
veraldleg efni. Komu þá oft fram
hjá henni gáfulegar íhuganir um
lífið og tilveruna. I umræðum
hennar um trúmál og hina mörgu
dulrænu þætti mannlegs lífs duld-
ist ekki, að bak við orð hennar og
íhugun um öll málefni fólst sífelld
þekkingarleit og kærleiks andi.
Dýrfinna var félagslynd og vildi
leggja hverju góðu máli lið. Verð-
ur slíkt ekki allt upp talið. En geta
verður þess, að hún var ein af
stofnendum slysavarnafélagsins
Eykyndils í Vestmannaeyjum, rit-
ari þess og traustur starfskraftur
um árabil. Málefni og störf slíks
félagsskapar féllu líka vel saman
við þá lífsstefnu hennar, að vilja
ætíð og alstaðar leggja fram
líknar og hjálpar hönd.
Þeim hjónum, Dýrfinnu og Páli,
varð ekki barna auðið. En þau
tóku sér í dóttur stað unga stúlku,
sem misst hafði föður sinn,
Hrefnu Sigmundsdóttur. Hrefna
hefir reynzt fósturmóður sinni
með ágætum. Hún er gift Karli
Guðmundssyni, verkstjóra, og eiga
þau þrjú mannvænleg börn. Fjöl-
skyldurnar hafa svo búið síðustu
áratugina að Sundlaugavegi 7, hér
í borg. Af kynningu okkar fullyrði
ég, að þar hefir yfirleitt allt fallið
vel saman. Þau Hrefna og Karl
hafa reynzt Dýrfinnu sem bezta
dóttir og tengdasonur, og Dýr-
finna kunni líka að meta og njóta
þeirrar lífsfyllingu, sem í því
fellst, að geta reynzt hin sannasta
og bezta rnóðir og amma.
Þessi fátæklegu orð mín segja
aðeins lítið um lífsferil hinnar
gagnmerku og mikilhæfu konu, en
þau eiga að flytja innilegustu
þakkir okkar hjóna fyrir allt það
andans gull, sem hún stráði á
samleið okkar.
Dýrfinna andaðist 29. maí s.l. og
átti því aðeins eftir rúman mánuð
til að ná níræðisaldri. Það er hár
aldur á okkar mannlega mæli-
kvarða. Hér er því fallin til foldar
nokkuð aldin grein, en fögur grein,
af ntjög traustum bændastofnum,
og ávallt fannst mér sú grein bera
vitni um hið sannasta og bezta.
sem þjóð vor býr að af íslenzkri
bændamenningu.
Ég votta svo fjölskyldu hennar,
systkinum og öllum vinum og
vandamönnum dýpstu samúð.
Megi andi vizku og mannkærleika,
sem Dýrfinna var svo rík af halda
áfram að eflast og aukast meðal
allra þeirra, er hennar minnast og
sakna.
Halldór Guðjónsson
Sigurður Ágústsson
rafvirki—Minning
Sigurður heitinn gekk í Vær-
ingjasveit K.F.U.M. við stofnun
hennar, fyrsta sumardag 1913 og
þannig verið tengdur skátastarfi
lengst allra íslendinga, eða í 66 ár.
Hann hefur komið mjög við
sögu, sem fararstjóri íslenzkra
skáta á erlend skátamót og sá eini,
sem átti kost á því að taka þátt í
fyrsta alþjóðamóti skáta, Jam-
boree, sem háð var í Danmörku
árið 1924. Hann dvaldi þá erlendis
til nánari starfsreynslu í rafvirkj-
un. Sigurður stjórnaði fyrstu för
íslenzkra skáta á erlent skátamót,
sem var haldið í Ungverjalandi
árið 1926. Þátttakendur voru fjór-
ir, auk hans.
Næsta verkefni hans var veiga-
meira, er hann gerðist fararstjóri
þrjátíu og tveggja íslenskra skáta,
víðsvegar að af landinu, sem sóttu
hið mikla alþjóðamót í Arrow
Park í Englandi árið 1929, eða
fyrir réttum fimmtíu árum síðan.
A Jamboree í Austurríki, árið
1951, var hann leiðtogi átján ísl.
skáta, sem það sóttu. Þá var hann
fararstjóri Roverskáta, sem héðan
héldu á alþjóðamót í Sviss, 1953.
Loks var hann fararstjóri sextíu
og fjögurra skáta frá íslandi er
sóttu Jamboree í Englandi árið
1957, sem helgað var minningu
Baden Powell, en þá voru 100 ár
liðin frá fæðingu hans. Sigurður
kom einnig allmikið við sögu
landsmóta skáta hér á landi.
Hann var mótsstjóri fyrsta lands-
mótsins sem haldið var í Þrasta-
skógi árið 1925, því næst var hann
mótsstjóri tveggja landsmóta á
Þingvöllum, árin 1936 og 1944.
Loks var hann mótsstjóri árið
1954 á fjölmennu móti að Húsa-
felli í Borgarfirði.
Sigurður sat í stjórn Bandal. ísl.
skáta á fyrstu starfsárum þess og
var þá fenginn til þess að heim-
sækja flest öll skátafélög á Norð-
urlandi. Hann var fyrstur ísl.
skáta til að taka Gilwell-próf, og
mjög vel að sér í öllum fræðigrein-
um skáta,. Síðustu árin starfaði
Sigurður í St. Gergs gildi Reykja-
víkur. íslenskir skátar þakka hon-
um af alhug fyrir fórnfús störf í
þágu æskulýðsins.
Jón Oddgeir Jónsson.
Þegar við nú kveðjum okkar
gamla skátaforingja, Sigurð
Ágústsson, þá koma margar kær-
ar endurminningar upp í hugann.
Strax á fyrsta áratug skáta-
starfs á íslandi voru þeir Ágústs-
synir í fremstu röð skátaforingja
sem leiddu starfið í erfiðasta
hjallanum.
Við, sem yngri vorum, heyrðum
oft um það talað, hvernig æsku-
heimili þeirra, varð miðstöð
skátastarfsins. Þeir þóttu stjórn-
samir og ákveðnir í skoðunum og
svo samtaka, að oftast var talað
um Henna bróður, Sigga bróður og
Halla bróður.
Sigurður Ágústsson var einn
fyrstur skáta hérlendis, sem leit-
aði utan til að hljóta frekari
foringjamenntun á Gilwellskólan-
um í Danmörku.
Þegar svo saman fór einstakt
hugmyndaflug og kunnátta í
skátafræðum, var ekki að undra
að Sigurður yrði fljótt sá, sem
leitað var til, þegar halda skyldi
námskeið, setja upp sýningar eða
vinna ýmis vandasöm störf, svo
sem stofna skátafélög. Þau eru
mörg skátafélögin, sem hann
stofnaði eða leiddi fyrstu árin.
Þá var Sigurður oft fararstjóri
íslenskra skáta þegar haldið var á
skátamót erlendis svo sem
Jamboree. Og mörg voru þau
landsmót innanlands sem hann
stjórnaði. Ég held mér sé óhætt að
fullyrða að endinn hafi oftar verið
mótstjóri á landsmóti en Sigurð-
ur. Mér er sérstaklega minnis-
stætt landsmótið á Þingvöllum
lýðveldisárið 1944, sem haldið var
í Hvannagjá, þá hafði hann eink-
um unga foringja með sér í stjórn,
en þá var hann í essinu, því að
hann var alltaf hinn sami leið-
beinandi, sem fékk alla til að
starfa saman að takmarkinu. En
þetta var hvorki fyrsta.né síðasta
landsmótið sem hann stjórnaði.
Síðari árin, eftir að Sigurður
hætti daglegu skátastarfi, var oft
leitað til hans, þegar leysa átti
erfið verkefni, svo sem að halda
sýningar viðvíkjandi sögu skáta-
hreyfingarinnar. Allt.af var þó
sami eldlegi áhuginn og aldrei
talið eftir að leggja á sig erfiði eða
fórna tíma fyrir skátana. — Það
var því alltaf ánægjulegt að hitta
Sigurð, sem lifði svo sannarlega
eftir kjörorðinu: Eitt sinn skáti —
ávallt skáti.
Er við nú í dag kveðjum okkar
gamla skátaforingja, sem er „far-
inn heim“, þá fylgja honum þakkir
íslenskra skáta fyrir hið mikla og
fórnfúsa starf, sem Sigurður
Ágústsson vann í þágu skáta-
hreyfingarinnar á íslandi um ára-
tuga skeið.
Aðstandendum hans færum við
innilegar samúðarkveðjur.
Páll Gíslason.
NORSK HÚSGAGNAVIKA
Sýnum húsgögn frá norska fyrirtækinu BAHUS í Bergen
Til sýnis veröa margar geröir af vegghúsgögnum, boröstofu- og svefnherbergishúsgögnum.
Veriö velkomin.
Opiö laugardaga kl. 9—6.
sunnudaga kl. 1—6.
SMIÐJUVEGI 6. SIMI 44544.