Morgunblaðið - 27.10.1979, Síða 19

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 1979
19
Jóna Gróa Sigurðardóttif:
Fiölskyldan
Upplausn í lífi fjölskyldunnar
hefur æ meir látið að sér kveða.
Það er álit sérfróðra manna, að
andleg og félagsleg mein manna
megi rekja til röskunar á fjöl-
skyldulífi. Því liggur nærri að
álykta að verndun fjölskyldunnar
skuli höfð að leiðarljósi.
Fjölskylduvernd er barátta
fyrir bættum hag fjölskyldunnar,
og þar með mannlegri tilveru, það
er kjarni málsins.
í nútíma þjóðfélagi, þar sem
múgmennskan er ráðandi afl,
þrengist stöðugt það svið, þar sem
maðurinn fær notið náinna per-
sónulegra samskipta við náunga
Jóna Gróa Sigurðardóttir.
sinn. Nútímaþjóðfélag, með at-
vinnulífið númer eitt, krefst hans
í æ ríkari mæli sem starfskrafts,
númers eða neytanda, en hefur
minni áhuga á honum sem mann-
eskju. Jafnframt hefur orðið rót-
tæk breyting á þjóðfélagslegri
stöðu fjölskyldunnar og gengið á
þau hlutverk, sem hún hefur gegnt
um langan aldur.
Er nú svo komið, að þær raddir
gerast háværar, sem hafa uppi
áróður þess efnis, að fjölskyldan
hafi ekki lengur þjóðfélagslegt
gildi.
Ymsar leiðir eru farnar í þess-
um áróðri, m.a. sú að grafa undan
tiltrú manna, einkum unga fólks-
ins, á réttmæti hjónabandsins sem
stofnunar. Ætla má að mjög
hraðfara aukning á tíðni hjónak-
silnaða se vísbending um, að
þessum áróðri hafi orðið nokkuð
ágengt.
Nú má segja að þjóðfélagslegt
gildi fjölskyldunnar fari minnk-
andi, ef viðmiðunin er neysluþjóð-
félagið og þarfir þess. Einnig ef
þessi viðmiðun er alræðisþjóðfé-
lagið, sem ekki getur liðið það, að
uppeldi borgaranna, svo dæmi sé
tekið, sé í höndum foreldra innan
veggja heimila, þar sem miðstýr-
ingu alræðisins verður ekki við
komið.
En málið snýst gjörsamlega við,
ef spurningunni um gildi er svar-
að, ekki með tilliti til þjóðfélags-
legra þarfa, heldur mannlegra.
Því fer fjarri að fjölskyldan sé
til vegna þarfa þjóðfélagsins.
Mennirnir hafa stofnsett þjóðfé-
lagið vegna sinna eigin þarfa.
Eftir því sem ópersónulegir
þættir umhvefisins verða fleiri,
svo sem á vinnustöðum, á stofnun-
um og í samskiptum við opinbera
þjónustu, má segja að varanlegt
gildi fjölskyldunnar sé þrátt fyrir
allt augljóst, vegna þess að hún er
sá vettvangur einn að heita má,
þar sem hann er tekinn gildur sem
manneskja.
Þetta er það hlutverk sem ber
að hlúa að, mannverndarhlutverk
fjölskyldunnar.
Ekki má skilja þessi orð svo, að
fjölskyldulíf sé hér túlkað sem
einhvers konar sjálfgefin para-
dísartilvera, þar sem hver og einn
fær notið sín sem manneskja.
Auðvitað er allur gangur á því, því
manninum er einkar lagið að
spilla sjálfum sér, og fer fjölskyld-
an ekki varhluta af því. I því efni
kemur til kasta ábyrgðar manns-
ins og skoðana hans á því, hvað
það er sem gefur lífinu gildi.
En eins og Sigurður Nordal
hefur réttilega bent á, þá er það
vandi að vera maður og list að lifa
lífinu.
gangskör
„Standa dætur okkar jaínt að vígi og synir til að hefja
þátttöku í stjórnmálum?“
Svar Rannveigar Tryggvadóttur féll því miður niður í „Gangskör" s.l.
fimmtudag, og fer það hér á eftir:
Þessari spurningu svara ég
þannig:
Ég tel dætur okkar standa
betur að vígi til þátttöku í
stjórnmálum, standi hugur
þeirra til þeirra hluta, heldur en
nokkur önnur kynslóð íslenzkra
kvenna hefur til þessa.
Kornungar stúlkur hafa samt
ekkert inn á Alþingi að gera
fremur en kornungir piltar. Ald-
urstakmark til þingsetu ætti að
vera 30 ár minnst, því stjórn-
málaáhugi og stjórnmálaþroski
'er sitt hvað og verður að fara
saman ef vel á að vera.
Rannveig Tryggvadóttir.
Það að einungis 5% alþingis-
manna eru konur talar sínu
máli um að leiðin hefur ekki
verið íslenzku konunni greið til
þingsetu. Samt hefur hún að
jafnaði meiri reisn og sjálfsvirð-
ingu til að bera heldur en konur
annarra þjóða, meðfram vegna
þess að hún er ekki svipt ætt
sinni og uppruna við giftingu
(sbr. frú Jens Hansen).
Þær konur sem komizt hafa á
þing þrátt fyrir allt og allt og
allt hafa haft til að bera kjark
og áræði fjallgöngumannsins
sem ótrauður leggur í „fertugan
hamarinn“. Ólíkt hlýtur sá að
vera stæltari hinum sem fer upp
á tindinn í lyftu, leyfist mér að
nota líkingamál.
Hefðu allir þeir karlar sem
setið hafa á Alþingi íslendinga
þurft að sanna getu sína og
hæfni til ákvarðanatöku um
lífshagsmuni þjóðarinnar í
sama mæli og konum hefur
verið gert að gera, hefði mikið
mannaval setið á Alþingi og
þjóðin líklega verið betur á vegi
stödd en hún nú er.
í Guðs friði.
Seltjarnarnesi í okt. 1979,
Rannveig Tryggvadóttir.
Ef þér finnst vanta mann
úr atvinnulífinu á Alþingi
- þá viljum við benda á
Gunnar S. Bjömsson
sem tekur þátt í prófkjöri
Sjálfstæðisflokksins
í Reykjavík 28.-29. okl n.k.
Auglýsing Stuöningsmenn