Morgunblaðið - 30.11.1979, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. NÓVEMBER 1979
Minning:
Helga Jóhannes-
dóttir Sauðárkróki
Helga Jóhannesdóttir var fædd
26. júlí 1898 í Syðri-Villingadal í
Eyjafirði og lézt 13. nóvember s.l.
á Sauðárkróki. Fór útför hennar
fram frá Sauðárkrókskirkju 24.
nóvember s.l.
Helga var 8. barn foreldra
sinna, Jóhannesar Randverssonar
frá Jökli í Eyjafirði og Ólínu
Ragnheiðar Jónsdóttur frá Hólum
í Eyjafirði. Voru foreldrar hennar
báðir eyfirskir í ættir fram. Alls
voru alsystkinin 11, en auk þess
átti Helga 5 hálfsystkini, sam-
feðra.
Árið 1905 missti Helga móður
sína og fór þá til móðursystur
sinnar, Sigríðar, að Skáldstöðum í
Eyjafirði og dvaldist þar í tvö ár.
Fór hún þá til vandalausra hjóna
að Kolagrímsstöðum í Eyjafirði en
fluttist til Jóhannesar bróður síns
og Sæunnar Steinsdóttur, konu
hans, árið 1909, en þau bjuggu þá
að Glæsibæ í Staðarhreppi í
.Skagafirði. Hjá þeim hjónum var
Helga til ársins 1915, er hún
fluttist til Sauðárkróks til Geir-
laugar systur sinnar og Jóns Þ.
Björnssonar, manns hennar. Á
Sauðárkróki gekk hún í ungl-
ingaskóla er mágur hennar stjórn-
aði.
Árið 1919 giftist Helga Þorvaldi
Þorvaldssyni. Var hann sonur
hjónanna Þorvalds Gunnarssonar
og Rannveigar Þorvaldsdóttur, er
lengst af bjuggu í Hvammi í
Laxárdal í Skagafirði.
Börn Helgu og Þorvalds voru 7:
Jóhannes, d. 1939, Rannveig,
búsett á Sauðárkróki, Guðrún,
búsett í Reykjavík, Ottó Geir,
bóndi í Viðvík, kona hans var
Jóhanna Erla Axelsdóttir, d. 1975;
Helga, d. 1927, Helga Ragnheiður,
búsett á Sauðárkróki og Sigríður,
búsett í Reykjavík, gift Kristni
Baldurssyni. Við lát Helgu voru
barnabörn hennar 11 og barna-
barnabörn 8.
Um jólin 1930 missti Helga
mann sinn eftir fárra daga veik-
indi. Stóð hún þá ein uppi með 5
börn frá eins til tíu ára aldurs, en
sjötta barnið, Guðrún, hafði áður
verið látin í fóstur til frændsyst-
kina Þorvalds að Stóra-Vatns-
skarði og ólst hún þar upp. Við
andlát Þorvalds buðu vinir hans,
systkinin Elín og Þórður Blöndal á
Sauðárkróki að taka í fóstur
yngsta barnið, Sigríði og ólst hún
upp hjá þeim.
Eftir lát Þorvalds gekk Helga
að hvaða störfum er til féllu til að
ala önn fyrir börnum sínum. Sá
hún fyrstu árin um mötuneyti
sjómanna á Siglufirði síðla vetrar,
stundaði síldarsöltun á sumrin og
vann í sláturhúsi á Sauðárkróki á
haustin. Síðar, þegar síldarsöltun
minnkaði á Siglufirði, gerðist hún
ráðskona hjá vega- og brúargerð-
armönnum á sumrin og einnig
ráðskona við mötuneyti sjómanna
á Suðurnesjum á vertíðum. Síð-
ustu áratugina vann hún við
fiskverkun á Sauðárkróki allt til
76 ára aldurs, en hætti þá störfum
vegna heilsubrests. Lengst af vann
hún hjá Fiskiðju Sauðárkróks.
+
GUDRUN SIGURHJARTARDÓTTIR
sem andaöist 27. þ.m., veröur jarösungin frá Lágafellskirkju
laugardaginn 1. desember kl. 11.00.
Sigríöur Magnúsdóttir Höskuldur Þróinsson
Siguröur Ásgeirsson Hulda Sigurhjartardóttir
Helga Guðmundsdóttir Kristín Guðmundsdóttir
Halldóra Eiríksdóttír
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma
HALLDÓRA SIGURDARDÓTTIR
lést aö Hrafnistu 20. nóv. s.l. Jarðarförin hefur fariö fram.
Lovísa Björnsson, Gunnar Björnsson,
Ólína Þ. Stefánsdóttir, Þórður Ágústsson,
Karla Stefánsdóttir, Friðrik Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginkona mín og móðir
RAGNHEIOUR ÁRNADÓTTIR,
áöur til heimilis aö Hrannarstíg 3, Reykjavík, lést í Södersjúkrahús-
inu Stokkhólmi aðfaranótt 20. þ.m.
Ulf Selberg, Charlotta Berger
+
Ástkær eiginkona mín, tengdadóttir, móöir, tengdamóöir og
amma
BERGEY JÓHANNA JÚLÍUSDÓTTIR
Sólvallagötu 12, Keflavík
veröur jarösungin frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 1. desember
kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á félagiö
Þroskahjálp á Suðurnesjum.
Gunnar Einarsson,
tengdamóðir,
börn,
tengdabörn og barnabörn.
+
Þakka af alhug auösýnda hjálp, samúö og vinarhug viö fráfall elsku
dóttur minnar
KATRÍNAR SIGRÚNAR
Guö blessi ykkur öll.
Ragna Sigurjónsdóttir
Þorlákshöfn.
Minning:
Sigríður B. Björns-
dóttir Skagaströnd
Helga og Ragnheiður dóttir
hennar héldu alla tíð heimili
saman og unnu lengst af sömu
vinnu.
Þorvaldur, maður Helgu, hafði
flust til Sauðárkróks 1918 og gerst
þegar einn af forystumönnum
verkamanna þar. Lagði hann jafn-
framt hverju því máli lið, er hann
taldi til framgangs menningu og
hagsæld þjóðarinnar, svo sem
bindindismálum, dýraverndun-
armálum o.fl. Var hann um skeið
formaður Verkamannafélagsins
Fram á Sauðárkróki.
Helga var hlédræg kona, en
vegna mannkosta sinna og hæfi-
leika komst hún ekki hjá því að
taka þátt í félagsstörfum. Starfaði
hún í Verkakvennafélaginu Öld-
unni á Sauðárkróki, sat nokkur ár
í stjórn félagsins og var formaður
í tvö ár. Félagar hennar í Öldunni
hafa á ýmsum tímamótum í lífi
hennar sýnt henni margvíslegan
sóma og var hún kjörin heiðursfé-
lagi Öldunnar árið 1976.
Helga var meðalkona á vöxt,
dökkhærð með kjörnuð dökk augu,
hafði skörulegt svipmót, myndar-
leg með glöðu yfirbragði. Hún var
greind kona, skemmtileg og vel
hagmælt, en svo hafði Þorvaldur
maður hennar einnig verið. Hún
hafði góða söngrödd og unni
sönglist. Allra kvenna gjafmildust
og gestrisin svo af bar. Vinsæl var
hún og góður vinur vina sinna,
barngóð og hændust að henni öll
börn í nágrenni við hana. Helga
var trúuð kona og var trúin
styrkur hennar í erfiðleikum og
mótlæti lífsins, sem hún fór ekki
varhluta af.
Blessuð veri minning hennar.
Kristinn Baldursson.
Fædd 16. maí 1933.
Dáin 5. september 1979.
Eg kynntist Ásu á Húsavík fyrir
rúmum 23 árum. Hún var gift Jóni
Gunnarssyni útgerðarmanni og
áttu þau 3 börn, eina dóttur og tvo
syni. Þau hjónin byggðu einbýlis-
hús að Baughóli 7 á Húsavík og ég
var svo lánsöm að búa í næsta
húsi við þau.
Milli okkar Ásu tókst innileg
vinátta sem hélst til hinstu stund-
ar. Ása var elskuleg kona, glað-
lynd og hjartahlý. Hún var fram-
úrskarandi húsmóðir og falleg
handavinna hennar mikil heimil-
isprýði. Það var alltaf ánægjulegt
að koma til Ásu og Nonna enda
var mjög gestkvæmt hjá þeim
hjónum.
Aldrei gleymi ég sumardegi
einum fyrir 14 árum. Það var
yndislegt veður sólskin og blíða.
Ása var að slá blettinn sinn með
handsláttuvél. Hún kom hlaup-
andi yfir til mín og sagðist hafa
rekið handfangið á sláttuvélinni í
brjóstið og fundið við það nístandi
sársauka. Hún fór til læknis
þennan sama dag, hann pantaði
samstundis sjúkrahúsvist fyrir
hana og viku seinna var hún
komin á sjúkrahús á Akureyri.
Hún hafði tekið þann sjúkdóm
sem leiddi hana til dauða, konu á
besta aldri. Það var eins og ský
drægi fyrir sólu þegar Ása var
farin á sjúkrahúsið.
Ása barðist eins og hetja við
þennan ægilega sjúkdóm þar til
Fædd 14. september 1920.
Dáin 16. júni 1979.
Kynslóðir koma.
Kynslóðir fara.
allar sðmu ævigöng.
Hversu oft erum við ekki minnt
á þetta. Tímans tönn er ávallt og
alls staðar að verki, allir sem
koma, verða að fara.
Með tveggja ára millibili hafa
kvatt þetta jarðneska líf mæðg-
urnar Vilhelmína Andrésdóttir og
Sigríður Björnsdóttir. Þær hafa
verið kallaðar til starfa á Sól-
arströnd æðri heima. Mér er ljúft
að minnast þeirra, þær voru mér
báðar mjög kærar. Frá þeim
geislaði birta og traust.
Það er ekki ætlun mín með
þessum orðum að rekja ættir
þeirra, þess er ég ekki megnug,
heldur þakka þeim alla þeirra
tryggð og vináttu í gegnum árin.
Eg gleymi því aldrei er þessar
elskulegu mæðgur tóku á móti
mér er ég fluttist hingað til
Skagastrandar 1941, öllum ókunn.
Ég sé þær fyrir mér þar sem þær
sátu á móti mér með sinn hvorn
litla drenginn minn í fanginu,
annan á öðru ári, hinn á fyrsta ári.
Bros þeirra og hlýja gleymist ei,
þar á ég fagra mynd sem geymist í
sjóði minninganna.
Sigga vinkona mín, eins og hún
var alltaf kölluð, var hlédræg og
laus við útsláttarsemi, ljúf í fram-
komu, glettin í tilsvörum. Hún var
ekkert gefin fyrir að trana sér
fram, allur yfirborðsháttur var
henni fjærri, henni var eðlilegra
að vera en sýnast, alvörukona er
að kjarnanum var komið. Hún var
góðum kostum búin sem best
komu í ljós í baráttu hennar við
erfiðan sjúkdóm, sem varð henni
að lokum að aldurtila, í því stríði
sýndi hún þann fádæma styrk og
rósemi sem ætíð bjó með henni.
Hún var ein af þeim sem ekki
flaggaði tilfinningum sínum við
hvern sem var, hreinskiptin og
heil. Trygglynd þeim sem hún tók.
Tel ég mig lánsmanneskju að hafa
átt óskerta vináttu hennar alla
tíð. Gestrisin var hún og skemmti-
leg heim að sækja, heimili hennar
bar fagran vott um snyrti-
yfir lauk. Hún kvartaði aldrei og í
hvert skipti sem hún kom heim af
sjúkrahúsinu, snerist allur hennar
hugur og starf um ástvini hennar
og heimili. Eiginmaðurinn og
börnin voru allt hennar líf og þeim
helgaði hún krafta sína og þrek.
Nú hefur frelsarinn tekið mína
elskulegu vinkonu til sín, læknað
sárin og þerrað tárin.
Ég get aldrei þakkað henni
allan þann kærleik sem hún sýndi
mér og fjölskyldu minni.
Guð gefi manni hennar og
börnum styrk og þrek í sorg og
söknuði um góða móður og eigin-
konu.
Maria Karlvelsdóttir
Njarðvíkum.
mennsku. Marga skemmtilega
stund áttum við hjónin á heimili
hennar.
Sigga var hamingjusöm í einka-
lífi sínu, maður hennar Hrólfur
Jakobsson, reyndist henni trúr og
tryggur lífsförunautur, þau voru
mjög samrýmd í hennar þungu
veikindum. Bar hann hana á örm-
um sér með einstakri alúð og
umhyggju, sem hún mat mikils.
Sigga var glæsileg kona, vel
vaxin, barmurinn hvelfdur, hárið
fallegt, hún var orðvör, hreinskilin
við hvern sem hún skipti orðum
við. Hún var mjög minnug og
sagði skemmilega frá. Hún var
prúð í framkomu, hæglát og dul.
Eina dóttur eignaðist hún með
manni sínum, Sylvíu, sem hér býr,
gift Pétri Eggertssyni, eiga þau
þrjá syni. Hún unni dóttur sinni
mjög og eins ömmudrengjunum,
sem voru hennar ljós í gegnum
allar þjáningarnar. Tengdason
sinn mat hún mikils, öll voru þau
henni góð og vildu allt fyrir hana
gera sem í mannlegu valdi stóð.
Nú er lífsferill hennar á enda,
hennar er sárt saknað af öllum
sem hún umgekkst með sinni alúð
og hlýju sem hún miðlaði svo
ríkulega af. Nú gengur hún prúð
og falleg fram fyrir þann sem
skilur og allt veit. Nú stendur hún
ekki lengur brosandi í dyrunum og
fagnar þeim sem að garði ber,
heldur fylgist með frá nýjum
sjónarhól, nýrrar strandar, þar er
henni fagnað af ástríkum foreldr-
um, sem hún unni mjög.
Nú er kær vinkona horfin í
veröld minninganna inn um þær
dyr sem enginn lýkur upp.
Blessuð sé minning hennar.
Einlæglegar samúðarkveðjur
sendi ég ástvinum hennar og
vinum, fjær og nær og bið þeim
guðs blessunar.
Jóna Vilhjálmsdóttir.
Skagaströnd.
Birting
afmælis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast i
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera i sendibréfs-
formi. Þess skal einnig getið
af marggefnu tilefni að frum-
ort ljóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunblaðsins. Handrit
þurfa að vera vélrituð og með
góðu linubili.
Ása Jóhannesdótt-
ir — Minningarorð