Morgunblaðið - 13.12.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 13. DESEMBER 1979
MORöJh/
kafr/Nö
Ö<SÍSL_
■te
Augnhárin þín. — Ég hélt það
væru flugur.
Við hljótum að vera yfir Afr-
fku?
Ábending til stjórn-
málamanna og uppalenda
„Það er hart að þurfa að kenna
börnum sínum að búa í óreiðu-
þjóðfélagi, en hér sem annars
staðar gildir það að sökkva eða
synda.
Við höfum skapað verðbólgu og
óreiðuþjóðfélag handa börnunum
okkar og enginn vill láta sín eigin
börn troðast undir og þess vegna
vill maður kenna þeim að lifa við
þessar aðstæður þangað til stjórn-
málamennirnir taka á sig rögg og
breyta þessu.
Einhver besta fræðsla og um
leið grín sem ég hef lengi séð um
þessi mál er Islenska efnahags-
spilið. Þar sést hvernig gangurinn
er í þjóðfélagi okkar og hvernig
allir verða að bjarga sér og sínum.
Ég verð að játa að ég hefi farið
að hugsa þessi mál upp á nýtt eftir
að ég fór að spila þetta spil við
börnin mín og þurfa að svara
spurningum þeirra um þjóðfélagið
okkar. Ég er nú ennþá ákveðnari í
því að kenna þeim að synda í
efnahagsóreiðunni og láta ekki
troða sig undir.
Og svo aðeins stutt ábending til
væntanlegrar ríkisstjórnar hver
sem hún verður:
Áður en þið setjist í ráðherra-
stólana ættuð þið að spila íslenska
efnahagsspilið og kynnast því
hvernig lífið verður hjá okkur
kjósendum ef verðbólgan verður
ekki stöðvuð.
Kjósandi sem skilaði auðu.“
Ekki meira um efnahagsmálin
en næst verður fjallað örlítið um
fegurðina og rabb í útvarpi við
fegurðardísir:
• Ókurteisi
í útvarpi?
„í annars ágætum laugar-
dagsþætti, í vikulokin, kom dálítið
fyrir er vakti gremju mína og
fleiri er hlustuðu á.
Tekið var viðtal við tvær ungar
stúlkur er taka þátt í fegurðar-
samkeppni. Voru þær spurðar
ýmissa spurninga, flestra lítt
gáfulegra. Það er hægt að fyrir-
gefa klaufalegar spurningar, en
þegar þær eru orðnar dónalegar
og lítilsvirðandi er mælirinn full-
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Á undanförnum árum hafa
Pólverjar haft mjög sterku lands-
liði á að skipa en áhugi á bridge
er mikill þar i landi og hefur
verið lengi. Þekktasta par þeirra
eru Lebioda og Wilkosz og spilið
í dag sýnir skemmtilega vörn
þeirra félaga í leik við ísrael á
Evrópumeistaramótinu 1971.
Suður gaf, allir utan hættu.
Austur
S. K1064
H. 74
T. Á63
L. KD103
I öðru herberginu opnaði austur
á einu grandi veiku og fékk að
spila það. Suður var Wilkosz og
hann spilaði út lauffimmi.
Þegar litið er á spil austurs og
vesturs er erfitt að trúa því, að
sagnhafi fékk aðeins tvo fyrstu
slagina. En það var einmitt það,
sem skeði.
Sagnhafi tók fyrsta slaginn í
blindum, tók á tígulásinn og
svínaði síðair gosanum. Ánægður
fékk Lebioda á drottninguna og
spilaði spaðaníu, tía og drottning.
Suður skipti þá í hjarta. Spilaði
áttunni, tía og kóngur. Norður
hélt áfram í sama dúr, spilaði
spaðagosanum, kóngur og ás. Og
aftur spilaði suður hjarta. í þetta
sinn gosanum og norður drap
drottninguna. Þegar hér var kom-
ið voru 6 spil eftir á hendi og
austur átti þessi spil.
S. 64
H. -
T. 6
L. KDIO
Og þegar norður tók hjartaslag-
ina lenti austur í erfiðleikum. Lét
fyrst tígulinn, síðan lauftiuna en í
fimmta hjartað mátti hann ekkert
missa.
Aumingja maðurinn lét eðlilega
spaða en þá tók noröur á bæði
sjöið og þristinn og síðasta slag-
inn fékk suður á laufásinn. Heldur
dapurlegt fyrir austur, þar sem
hann gat hæglega hirt sjö fyrstu
slagina.
Vestur
S. 82
H. D102
T. KG9853
L. G2
Norður
S. G973
H. ÁK953
T. DIO
L. 96
Suður
S. ÁD5
H. G86
T. 74
L. Á8754
^ • 1 1 > a Eftir Evelvn Anthonv
__Lausnargjald 1 Persiu
138
íannst eins og aðeins greiddist
úr þokunni.
— Elskan min, heyrði hún
að hann sagði — þú nærð þér.
Þetta verður allt i iagi.
Varirnar voru skráþurrar og
hún var þyrst. Hjúkrunarkon-
an hafði gefið henni vatn að
drekka. Hún reyndi að einbiína
á Logan. Hann hallaði sér yfir
hana.
— Hvar er hann?
— Hver? Um hvern ertu að
tala?
Logan héit i fyrstu að hún
væri með óráði, en svo sá hann
að augu hennar voru skýr. Hún
reisti höfuðið frá koddanum.
— Hvar er hann? Hvað kom
fyrir hann?
— Ég veit ekki hvað þú átt
við, sagði Logan.
— Hann kom með mig
hingað, tautaði Eiieen — f
híinum. Ég man ég sá honum
bregða fyrir andartak.
— Það var einhver sem
keyrði þig hingað á spitalann,
sagði Logan — svo hvarf hann.
Þcir eru að reyna að hafa upp á
honum.
Dauft bros lék um varir
henni. Logan varð órótt innan-
brjósts. Hann hafði aldrei séð
þennan svip á andliti hennar
fyrr.
— Hann hefur komizt und-
an. Guði sé loí.
— Hún sneri sér frá honum
og lokaði augunum.
— Ég ætla að sofna aftur,
sagði hún.
Hann stóð og virti hana fyrir
sér. Hann heyrði að hjúkrun-
arkonan snart handlegg hans.
— Þér getið komið á morg-
un, hvislaði hún. — Þá iíður
henni áreiðanlega betur.
— Þðkk fyrir, sagði Logan.
Hann gekk fram og bað um
að fá að hringja i aðalstöðvar
iögreglunnar. Hann talaði við
lögreglustjórann.
— Ég var að koma frá kon-
unni minni. Ég held þið ættuð
að herða leitina að þessum
manni, sem kom henni til spítal-
ans. Ég get ekki betur skilið
hana en svo að hann væri einn
mannræningjanna.
Vegatálmanir voru settar
upp, ströng öryggisvarsla var á
flugvölium og engin skip fengu
að láta úr höfn. Mjög umfangs
mikil leit var gerð i borginni.
Mynd af Peters var birt á
sjónvarpsskerminum og á for-
siðum dagblaða. í heimspress-
unni var skýrt ítarlega frá því
að Eileen Field berðist fyrir lífi
sinu og myndir voru birtar af
Logan þegar hann var að fara
að heimsækja hana.
Fimmtiu milum undan höfn-
inni var mótorbátur að leggja
upp í áttina til ítölsku strandar-
innar. Frá því Eileen Field kom
til hússins hafði háturinn beðið
með tveggja manna áhöfn inni
tilbúinn að leggja af stað þegar
kallið kæmi.
Peters lá i kojunni. Leigubil-
stjórinn sem hafði tekið hann
upp i skammt frá spitalanum
hafði haldið að hann væri
drukkinn. Hann var mjög rugl-
aður og gat varla staðið á
fótunum. Þegar að bryggjunni
kom hafði bílstjórinn stutt
hann um borð með aðstoð
áhafnarmannanna tveggja sem
síðan höfðu borgað honum ríku-
lega fyrir. Að öðru leyti varð
þetta bilstjóranum ekki minn-
isstætt enda vanur að aka
drukknum Amerikönum á ýms-
um tímum sólarhrings.
Báturinn lagði úr höfn.
Amerikaninn var á leið úr landi
og þegar óhætt yrði myndi
hann fá læknishjálp. Það var
snemma dags. í heitri kabín-
unni lá Peters, með vitund og
sársaukinn í höfði hans var svo
ærandi og hann var blautur af
svita. Vatnskanna var á nátt-
borðinu en hann hafði varla
mátt til að fá sér að drekka.
Þeir höfðu gefið honum verkja-
töflur til að lina þjáningarnar
en áhrifin voru engin. Hann
hugsaði ekkert um sitt eigið
öryggi þegar hann fann bátinn
bruna áfram sléttan sjóinn.
Hann virtist ekki hafa neina
stjórn á hugsunum sinum. Það