Morgunblaðið - 12.02.1980, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 12. FEBRÚAR 1980
RAGNHILDUR
Þriðja unga dægurlagasöngkon-
an sem við ræðum við er Ragn-
hildur Gísladóttir söngkona með
Brunaliðinu. Ragnhildur hóf söng-
feril sinn með því að syngja inn á
plötuna „Út um græna grundu".
Síðar lá leið hennar í „Lummurn-
ar“ en þaðan í „Brunaliðið".
„Það gerðist afskaplega óvænt
að ég fór að syngja," sagði Ragn-
hildur. „Ég var eitt sinn stödd í
stúdíói þegar Gunnar Þórðarson
og Björgvin Halldórsson voru að
syngja sjónvarpsauglýsingar. Ég
þekkti þá báða og þeir vissu að ég
var í tónlistaPskóla. Það varð því
úr að þeir skelltu mér í að syngja
tvær auglýsingar. Síðan var farið
beint í upptökuna á „Út um græna
grundu".
— Þú hefur þá ekki gengið með
það í maganum lengi að verða
söngkona9
„Þegar ég var 12—13 ára var ég
ákveðin í að verða söngkona. A
þessum aldri er maður hvorki fugl
né fiskur og vill verða eitthvað
merkilegt. En síðan þá hugsaði ég
aldrei neitt út í það að verða
söngkona fyrr en það dundi allt í
einu yfir mig.“
„Langar að læra
útsetningar44
— Hvað gerirðu fyrir utan
sönginn?
„Mitt aðalstarf er tónmennta-
kennsla. Ég myndi ekki vilja láta
það starf víkja fyrir söngnum.
Þetta tvennt fer líka ágætlega
saman, ég er alltaf á kafi í tónlist.
Ég kann best við að hafa yfirdrifið
nóg að gera.
Þegar ég á frí finnst mér gott að
fara upp í sveit og slappa af. Gera
eitthvað sem er í algjörri andstöðu
við það sem ég er alltaf að gera.“
—Áttu einhverja framtíðar-
drauma?
Já, mig langar til að halda
áfram í tónlistarnámi, fá hærri
gráðu. Mig langar til dæmis til að
sérmennta mig á einhverju sviði
tónlistar og þá hef ég helst í huga
að læra útsetningar.
—Nú ert þú nýkomin frá
tónlistarhátið i Frakklandi.
Fannst þér mikill munur á
íslenskri dægurlagatónlist og
þeirri erlendu?
„Nei, ég held að það sé ekki
mikill munur þar á. Þróun dæg-
urlagatónlistar verður náttúru-
lega alltaf að byrja á sama grunni
og áframhaldið fer síðan eftir því
hvernig á málunum er haldið. Ég
kveið alveg óskaplega fyrir ferð-
inni til Cannes, ég hélt að við
myndum vera áberandi verri en
aðrir. En þegar að kom sá ég
engan mun á okkur og öðrum sem
þarna komu fram.
Eini munurinn var sá að fólkið
sem við spiluðum fyrir þekkti
mikið til tónlistarinnar og við
fengum það á tilfinninguna að við
yrðum að gera allt okkar besta.“
— Hvað hefur þér fundist
skemmtilegast að vinna við?
„Þetta hefur allt verið afskap-
lega skemmtilegt. Ég hef oftast
unnið með sama fólkinu og er því
farin að þekkja það vel.
Eitt af því skemmtilegasta sem
ég hef gert var að syngja með
Ladda inn á plötuna með Glámi og
Skrámi. Við vorum yfirleitt aðeins
þrjú í stúdíóinu, Laddi, ég og
Tony. Við vorum eiginlega orðin
eins og þríburar undir lokin. Ég
var komin með þrælsterka maga-
vöðva þegar upptökunni var lokið,
ég hló svo mikið allan tímann.
Mér hefur líka alltaf fundist
mjög gaman að syngja á sviði,
sérstaklega þegar Brunaliðið hef-
ur farið hringferð um landið. Það
er gott að syngja fyrir íslendinga,
en stemmningin í salnum fer
auðvitað mikið eftir því í hvernig
skapi maður er sjálfur. Ef maður
er í góðu skapi smitast áhorfend-
urnir og eins fer með vonda
skapið. Þess vegna er um að gera
að reyna að vera alltaf í góðu
skapi og vel fyrir kallaður þegar
maður á að koma fram fyrir fólk.“
—Hvert stefnir íslensk dægur-
lagatónlist?
„Mér finnst plötuútgefendur
leggja of mikið upp úr því að gefa
út sólóplötur. Þeir kvarta allir yfir
því að vera á hausnum og leggja
því ekki í að gefa út annað en
plötur sem eru líklegar til að
seljast vel.
En það eru margir sem myndu
vilja vinna plötur sem eru vandað-
ar og mikið lagt í, en hafa ekki
aðeins að geyma danstónlist. Þeir
komast bara hvergi að.
Sem betur fer hefur það komið
fram að diskótónlistin er að fjara
út. Stefna okkar hjá Brunaliðinu
gerði mikla lukku í Cannes og fólk
var almennt sammála um að hún
væri stefna sem ætti framtíð fyrir
sér.
— Þið leggið mikið upp úr
söng?
„Já við höfum bætt við okkur
þremur nýjum söngkonum og það
er fremur sjaldgæft að svo margar
söngkonur syngi með einni
hljómsveit.“
—Þú hefur ekki orðið leið yfir
að falla í skuggann og verða ein
af f jórum?
„Nei, þá hefði ég hætt undir
eins,“ sagði Ragnhildur að lokum.
ELLEN
„Mér finnst þetta mjög gott lag
og það er mikill heiður fyrir mig
hversu vel því var tekið. Magnús
Eiríksson er að mínu mati okkar
besti lagahöfundur, hann semur
lög sem höfða til allra," sagði
Ellen í samtali við Mbl.
Ellen, sem nú syngur í nýstofn-
aðri hljómsveit sem ber nafnið
„Norðurljósin", kom í fyrsta sinn
fram opinberlega er hún var 17
ára.
„Það var á árshátíð í Lindarbæ.
Þá söng ég með hljómsveitinni
Tívolí. Eg var afskaplega tauga-
spennt þá og man ekkert eftir
þessu nema hvað ég var alltaf
dauðhrædd.
Annars hef ég sungið frá því ég
var barn en fór fyrst að hafa
áhuga á tónlist þegar ég var 13
ára. Þá hóf bróðir minn gítarnám
og síðar fór ég sjálf að læra á
gítar.
Þegar ég var 18 ára fór ég til
systur minnar sem býr í Banda-
ríkjunum. Þar var ég í eitt ár,
gekk í skóla og lærði söng hjá
kínverskum prófessor. Hjá honum
lærði ég aðallega að nota líkam-
ann í það að syngja.
Nálægt heimili systur minnar
bjuggu þrír svertingjar sem spil-
uðu saman í jazzhljómsveit. Ég
söng stundum með þeim mér til
gamans, en ég lærði líka mikið af
því.
Fljótt eftir að ég kom heim
aftur fór ég í mína fyrstu plötu-
upptöku með Mannakorn. Síðan
hef ég sungið inn á tvær plötur
með Ljósunum í bænum."
„Óvissa í framtíð
dægurlagatónlistar“
Ellen hefur hafið söngnám aft-
ur, nú í Tónskóla Sigursveins. Hún
var spurð að því hvernig henni
gengi að samræma klassískan og
dægurlagasöng?
„Þetta er tvennt ólíkt. Samt er
gott að kunna að beita röddinni á
réttan hátt þegar dægurlög eru
sungin. En ég er komin það stutt á
veg í klassíska söngnum að ég get
ekki gert mér grein fyrir hvort
mér tekst að samræma þetta
tvennt."
— Ætlarðu að halda áfram að
syngja dægurlög eða ætlarðu að
snúa þér alfarið að klassíkinni?
„Ég hef ekkert ákveðið í því
ennþá. Það er afskaplega erfitt að
gera sér grein fyrir því hvert
stefnir hér á landi í dægurtónlist,
hvort það er einhver framtíð í
henni. Hér í Reykjavík finnst t.d.
ekkert danshús þar sem hægt er
að koma fram með frumsamda
danstónlist. íslensk dægurtónlist
byggist öll upp á plötuiðnaði en
allt sem við hann kemur er svo
óskaplega dýrt.
Hins vegar er það mín skoðun
að hver sá tónlistarmaður sem
vinnur að list sinni af einhverri
alvöru ætti að reyna að afla sér
menntunar og reynslu, án tillits
til þess hvers konar tónlist hann
vinnur að.
— Hvernig gekk að selja þær
plötur sem þú hefur sungið inn
á?
„Það hefur gengið nokkuð vel.
Sérstaklega með Mannakornsplöt-
una.“
— Varðstu rík af hagnaði söl-
unnar?
„Það er nú upp og niður með það
hvort ég er rík. Eina vikuna er ég
rík en þá næstu á ég ef til vill ekki
eyri. En stundum fær maður
óvænt verkefni sem færa manni
tekjur, eins og sjónvarpsupptökur,
sessionvinna eða skólaböll."