Morgunblaðið - 26.07.1980, Qupperneq 8

8 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 26. JÚLÍ 1980
t>rir ættliðir og allir starfa þeir við kjotvinnsluna. Þorvaldur lengst til vinstri, þá sonarsonur hans og nafni Þorvaldur Skúlason og Skúii
lenust til hæ>{ri. Ljósm. Mbl. RAX.
„t>á segi ég bara:
Maður, líttu þér nær“
Sérstakur kæliklefi er i Dalshrauninu þar sem svínaskrokkarnir eru geymdir þar til
þeir eru teknir i vinnsluna. Þorvaldur haKræðir hér myndarlegu svínalæri.
Unnið við pokkun á álexKÍ. Þorvaldur saKði miklar framfarir hafa orðið á þessu sviði Hann heitir Númi ok er að ganKa frá pylsum i
ok hefðu lofttæmdu umbúðirnar markað þáttaskil. suðu.
Rætt við
Þorvald
í Síld og
fisk um fóður-
bætisskatt
og fleira
„Þetta sýnir aðeins, að foryst-
an er mjóhuKa. Forysta þarf á
hverjum tíma að vera víðsýn,“
saKði Þorvaldur Guðmundsson
forstjóri, oftast kenndur við
Sild ok fisk, en hann hefur
rekið það fyrirtæki af stórhuK i
36 ár. SumardaKÍnn fyrsta sl.
flutti hann kjótvinnslu fyrir-
tækisins i nýtt ok stærra hús-
næði að Dalshrauni 9, Ilafnar-
firði ok rekur þar nú kjöt-
vinnslu ok framleiðslu af ýms-
um toKa undir hinu þekkta
vöruheiti Ali. Upphafsorð Þor-
valdar hér að framan voru svar
hans við spurninKU blaðamanns
um álit hans á fóðurbætisskatt-
inum, sem laKður var m.a . á
svinaræktarbændur, en Þor-
valdur rekur einnÍK svinabú ok
framleiðir þar sjálfur sitt hrá-
efni.
Þá sagði Þorvaldur: „Auðvitað
kemur þetta niður á framleiðsl-
unni, en það er með þetta eins og
annað. Einkaframtakið á ekki
neina forsvarsmenn, hvorki á
þingi né annars staðar. Ég hef
rekið svínabú í 26 ár og þeir
mánuðir eru teljandi á fingrum
annarrar handar, sem verið hef-
ur offramleiðsla á svínakjöti.
Þessu höfum við framleiðend-
urnir stýrt sjálfir með því að
spenna bogann aldrei of hátt. Ef
þessir menn, sem stjórnað hafa
íslenzkum landbúnaði og átt í
erfiðleikum með að stýra honum
og stjórna, ætla að taka sér það
vald að fara að stjórna okkar
framleiðslu, þá segi ég bara:
Maður, líttu þér nær.
Þá má geta þess, að 75% af
svínakjötsframleiðslu okkar er
notuð í skinku og beikon, hin 25
fara til pylsugerðar. Til pylsu-
gerðar fer síðan tvisvar sinnum
meira hráefni af kýrkjöti. Vanti
svínakjöt og flesk á markaðinn
er erfiðleikum bundið að afsetja
kýr- og ærkjöt.
Forsendur
brostnar
Hvað fóðurbætisskattinn við-
kemur þá stórlækkuðu niður-
greiðslur Efnahagsbandalagsins
1. júlí og horfur eru á að þær falli
alveg niður á næstunni vegna
uppskerubrests. Þar með verða
forsendur fyrir skattlagningunni
brostnar, a.m.k. hvað varðar
svínarækt.“
Þorvaldur rak kjötvinnslu
sína að Bergstaðastræti frá upp-
hafi, þar til hann flutti að
Dalshrauni, eða í 36 ár. Við
spurðum hann hvaða möguleika
þessi nýja aðstaða í Hafnarfirði
gæfi. „Þetta er 685 fermetra
húsnæði og skapar í fyrsta lagi
betri aðstæður og auðvitað meiri
möguleika í framhaldi af því. Ég
hef t.d. endurnýjað tækjabúnað
og með nýjum kaldreykingar-
ofni, sem hér er, opnast mögu-
leikar til að kaldreykja fleira en
lax. Ég er með hugmyndir um að
hefja kaldreykingu á grálúðu-
flökum. Islendingar veiða mikið
af grálúðu og við seljum hana
lítt unna til útlendinga og þeir
gera síðan dýrmæta vöru úr
henni með slíkri reykingu. Ann-
ars byrjuðum við strax fyrir 36
árum með fjölbreytta fram-
leiðslu, en í dag hefur auðvitað
margt bætzt við. Þessar vinnslu-
vörur hafa verið tiltölulega
ódýrar og neyzla þeirra fer
vaxandi. Það sem ég vildi helzt
benda á og leggja áherzlu á af
framleiðslunni er lifrarkæfan.
Hún er ódýr og mjög holl og
járninnihald hennar er mikið.
Islendingar mættu gera meira af
því að gefa börnum sínum lifr-
arkæfu á brauð, — hollara álegg
fyrirfinnst ekki að mínu mati.
Fyllilega
sambærilegt
Nú ert þú þekktastur fyrir
svínakjötsframleiðslu þína.
Danskt beikon og skinka var
talið það bezta fyrir nokkrum
árum. Hefur þetta breytzt?
Jú, heldur betur. Það er rétt,
að dönsk framleiðsla var talin sú
bezta, en það var fyrir nokkrum
árum. Síðan hefur okkur farið
stórlega fram. íslendingar senda
nú vinum og ættingjum í Dan-
mörku íslenzkt beikon, ham-
borgarhrygg og skinku i jóla-
matinn, enda verð fyllilega sam-
bærilegt og gæðin þó sérstak-
lega.“
Þorvaldur sagði, að á þessum
tæplega fjórum áratugum, sem
hann hefði staðið í kjötvinnslu,
hefðu mestar breytingar orðið
hvað tæknihliðina varðar. Hann
kemur sjálfur hvern morgun
klukkan átta í Dalshraunið og
gengur til vinnu með starfsfólki
sínu og enga hurð var að finna á
staðnum með skrautletruðu
skilti, sem tilkynnir að þar fyrir
innan sé að finna forstjóra
fyrirtækisins. Slíkar skrifstofur
eru oft búnar voldugum hús-
gögnum og skreyttar dýrum
málverkum. Mörg falleg málverk
prýða þó veggi að Dalshrauni 9,
en þau eru staðsett í viðkunnan-
legri mat- og hvíldarstofu
starfsfólksins og sagði Þorvald-
ur, að hann hefði ætíð verið
stálheppinn með starfsfólk og
sér fyndist að því bæri að geta
notið frístunda sinna í fallegu og
hlýlegu umhverfi.
„Vinnan er mín
tómstundaiðja“
Við spurðum hann í lokin,
hvort ekki gætti neinnar þreytu
hjá honum og hvort hann hygði
ekki á léttari daga til að njóta
afraksturs ævistarfs síns. „Vinn-
an er mín tómstundaiðja og mér
er einhvern veginn líka eðlislæg-
ara að tala minna en fram-
kvæma meira," var svar at-
hafnamannsins og er við kvödd-
um hélt hann áfram þar sem frá
var horfið við að skera og vigta
Ali-álegg.
F.P.