Morgunblaðið - 21.02.1981, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. FEBRÚAR 1981
HÖGNI HREKKVÍSI
COSPER
Jæja — jæja. Ég lýsi þá yfir ófriði, bara til þess eins að fá frið!
Ast er...
... að óska þess aö
hann sé hitapokinn \
sinn.
TM R*g U.S. P«f Off -aH right# rmmntmí
• 1978 Los AngetM Time* Syndicats
Dýrlegur staður
S.Á. skrifar:
„Mikið er ég undrandi á þessum
leiðindaskrifum í dálkum þínum
um sundlaugina í Breiðholti eftir
móður í því ágæta hverfi. Þar
segir hún m.a. að hún hafi spurt
„krakkarollinga", eins og hún
orðar það, hvað þeir væru gamlir
og þau svarað 5 og 6 ára. „Eruð þið
með einhverjum?" spurði konan.
„Nei, nei, bara ein,“ svöruðu börn-
in. Svo vill nú til að ég er ein
hinna mörgu sem fögnuðu tilkomu
sundlaugarinnar og fer þangað á
hverjum degi, síðdegis. Mótmæli
ég því harðlega að hafa séð 5—6
ára gömul börn þar ein síns liðs og
tel að þarna sé um að ræða
ósannindi og áróður gagnvart
starfsfólkinu. Þessi 5 barna móðir
í Breiðholti ætti að beina börnum
sínum á einhvern annan stað, þar
sem hún telur börnin sín í svo
mikilli hættu á sundstað þessum.
Hins vegar er það mála sannast að
slys geta víða orðið og gera
sjaldnast boð á undan sér. Enn
Um heimsendaspádóma
Sigurþór Sigurðsson skrifar:
Guðsmaðurinn og skáldið, Matt-
hías Jochumsson, kallaði kenning-
una um eilíft helvíti, „lærdóminn
ljóta“, og var sú nafngift ekki vel
tekin af öllum, þótt sönn hafi
verið.
Önnur er sú kenning sem lifir
góðu lífi innan annars hvers
sértrúarsafnaðar, sem með rentu
bæri heitið „lærdómurinn
heimski", en það er trúin á
dómsdag og heimsendi.
Enn eftir 389 ár
Það er ekki aðeins kristindóm-
urinn sem komið hefur fram með
heimsendaspádóma. í' hinni eg-
ypsku bók hinna dánu, er guðinn
Atun látinn segja: „Ég mun eyði-
leggja það, sem ég hef skapað. Ég
mun sökkva jörðinni og jörðin
skal aftur verða umflotin vatni." í
fræðum Hindúa segir, að við lok
hvers fjögra milljóna þrjúhundruð
og tuttugu þúsund ára tímabils, sé
jörðin eyðilögð í eldi og flóðum, en
síðan endursköpuð. í hinni nor-
rænu Völuspá, er gert ráð fyrir
endalokum heims og eru þar
kölluð „ragnarök". Samkvæmt
boðskap Zaraþústra, stendur
heimurinn í tólf þúsund ár. Það
eru enn 389 ár eftir samkvæmt
þeirra tímatali.
Hefur aldrei haft
göfgandi áhrif
Frá Zóróasterstrúnni barst
heimsendatrúin inn í Gyðingdóm-
inn, ásamt öðrum kenningum sem
teknar voru síðan í heild sinni í
kristindóminn, s.s. barátta Guðs
og Satans, englarnir, Messías-
artrúin, upprisan, dómsdagur, ei-
líf tortíming og eilíft líf.
Ótti mannkynsins við hinn síð-
asta dóm hefur aldrei haft göfg-
andi áhrif. Drúsarnir á Englandi
reyndu að fresta stundinni með
því að fórna glæpamönnum og
Inkarnir í Ameríku fórnuðu ung-
um meyjum.
Það er ekki lengra síðan en 1926,
að fjölskylda á Spáni, fórnaði
meybarni til þess að koma í veg
fyrir yfirvofandi heimsendi. Og
árið 1948 tókst að koma í veg fyrir
að tveim börnum yrði fórnað í
sama skyni.
Eftir að allir óvinir
hefðu verið yfirunnir
Fyrstu hugmyndir Gyðinga um
guðsríkið voru þær að það ætti að
vera jarðneskt ríki, einungis ætlað
hinni útvöldu þjóð, þ.e. ríki ísra-
els, bundið við Gyðingaþjóðina,
eftir að allir óvinir þjóðarinnar
hefðu verið yfirunnir, pólitískt
ríki, er renna átti upp þegar ísrael
hefði náð yfirráðum yfir öðrum
þjóðum og undirokað þær. Og ekki
aðeins hinir réttlátu (þ.e. trúuðu),
sem á lífi væru þegar ríkið yrði
stofnað, áttu að vera þegnar þess,
heldur áttu einnig trúaðir Gyð-
ingar, sem dánir væru, að ganga
út úr gröfunum og njóta gæða
ríkisins.
Þannig hugsuðu þeir
sér réttlætið
Heiðingjarnir svokölluðu áttu
ekki að fá inngöngu inn í þetta
ríki (ekki frekar en í ríki kristin-
dómsins), þeir áttu að halda sér í
ríki síns þjóðflokks og búa þar við
sitt gamla líferni, sömu sjúkdóm-
ana, fátæktina og armæðuna. í
Jesaja stendur t.d. ritað: „Þá mun
öfund Efraims hverfa og fjand-
skapur Júda, og Júda ekki öfund-
ast við Efraím. Þeir munu steypa
sér niður á síðu Filista gegn vestri
og ræna í sameiningu austur-
byggja; Edóm og Móab munu þeir
hremma, og Ammonítar verða
þeim lýðskildir." Þannig hugsuðu
þeir sér réttlætið gagnvart öðrum
þjóðum.
Sól og tungl áttu
að missa birtu sina
Á síðustu öldinni fyrir Krists
burð, verður breyting á þessum
framtíðarvonum, hætt er við að
vænta eilífs guðsríkis eða Messí-
asarríkis hér á jörðu. Sú skoðun er
orðin almenn meðal Gyðinga, að
jörðin sé óhæfur staður fyrir
guðsríkið og kemur þá fram hug-
myndin um nýjan himin og nýja
jörð. Þessi heimur var orðinn
aðsetur syndar, neyðar og ófull-
komleika og hlaut þess vegna að
farast.
Margskonar fyrirboðar áttu að
koma fram á undan heimsendi,
ægileg náttúrufyrirbrigði, hernað-
ur og siðspilling. Stjörnurnar áttu
að komast á ringulreið, vatnslind-
ir áttu að þorna og úr trjám átti
blóð að renna. Sól og tungl áttu að
missa birtu sína, eða sólin að
skina um nætur, en tunglið á
daginn. Kemur þar fram sama
ranga skoðunin og í sköpunarsögu
fyrstu Mósebókar, að það sé eitt-
hvert annað ljós en sólin sem
gefur dagsbirtuna.
Aðeins 15 ár eftir?
Samkvæmt opinberun sem En-
ok hafði hlotið um heimsrásina,
áttu að vera 6 þúsund ár frá
sköpun heims til dómsdags, en
eftir það kæmi þúsund ára sælu-
tími, og þaðan frá sælan eilífa.
Nú vill svo til, að rektor og
guðfræðingur við Cambridge há-
sóla á seytjándu öld, hafði reiknað
út með nákvæmum rannsóknum á
ritningunni, að heimurinn hefði
verið skapaður 23. okt. 4004 f. Kr.,
klukkan níu að morgni. Sam-
kvæmt því verour uómsdagurinn
eftir aðeins 15 ár, og eftir er að sjá
hvort sá spádómurinn rætist frek-
ar en aðrir.
Beðnir að þreyja þangað
til drottinn komi
Þar sem Jesús var Gyðingur,
ólst hann upp við trú á þessi
fyrirheit. Hann boðaði heimsendi,
dóminn og endurkomu sína. En
trú hans var að stundin væri á
næsta leiti, margir af samtíðar-
mönnum hans muni alls eigi
smakka dauðann fyrr en þeir sjái
guðsríkið komið með krafti.
Greinilegt er, að postularnir
hafa trúað því, að þeir mundu alls
ekki deyja, heldur ganga beint inn
í hið nýja guðsríki, sem þeim hafði
verið boðað og þeir trúðu fastlega
á. En auðvitað var ekki lengi hægt
að halda þeirri firru fram, þegar
þeir dóu hver af öðrum, og þá var