Morgunblaðið - 16.04.1981, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. APRÍL 1981
79
Brosað út
í annað...
Sami hundurinn
„Nei, heyrðu mig nú, Pétur,“ sagði
kennarinn hissa. „Þessi ritgerö um
„Hundinn okkar“ er nákvæmlega
eins og sú, sem bróöir þinn skrifaöi."
„Jé,“ svaraöi Pétur strax. „Þetta er
líka sami hundurinn."
Af hverju?
Þegar mömmunni haföi loks tekist
að vekja Nonna litla þriggja ára,
nuddaöi hann augun og sagöi:
„Af hverju læturöu mig alltaf fara
aö sofa, þegar ég er vakandi og
vekur mig alltaf, þegar ég er sof-
andi?“
Skotasaga
Dag nokkurn kom Skotinn Ágúst
aö hestaleigu og sagöist vllja leigja
sér hest.
„Ágætt,“ sagði eigandinn, „hvers
konar hest viljið þér helst?“
„Það skiptir ekki svo miklu máli
meö útlitiö, aöeins aö hann sé nógu
langur."
„Nógu iangur, ég skll ekki hvaö
þér eigiö viö?“
„Já, vlö erum átta ífjölskyldunni."
Á páskum
Árni Hermann Björgvinsson,
Garði.
Það voru að koma páskar.
Helga hlakkaði mikið til. Hún
beið og beið. Og loks komu
páskar. Helga litla fékk mjólk
aö drekka og svo fékk hún líka
páskaegg. Helgu þótti gaman
að skoða páskaeggiö sitt.
Hún vissi að í því var
eitthvað gott og hún var
spennt að vita hvaöa málshátt
hún fengi.
Helga átti tvö systkini og
fram að kaffi var hún í dúkku-
leik. Þá fékk hún súkkulaði,
rjómatertu, mömmukökur,
bóndakökur og margt fleira
brauö.
Eftir kaffið fór hún út að
leika sér og var fram að
kvöldmat. Þá kom hún heim,
horföi á sjónvarpiö og fékk
bita af pásakegginu sínu. Síö-
an fór hún aö sofa.
Gísli og
bangsarnir
þrír
Eftir önnu Málfríöi Jónsdóttur, 10 ára, Hraunprýði, ísafiröi.
Einu sinnl voru þrír bangsar. Þeir.voru m|ög fátæklr. En þaö, sem
bjargaöi þeim var, hvaö þeir gátu mikiö
En nú vikur sögunni tll hjóna einna, sem áttu son, er Gísli hét.
Hjón þessi voru mjög fátæk og dag einn varö Gísli að halda af staö til
aö leita sér aö vinnu. Hann fékk enga vinnu og settist hnugginn á stein hjá
kletti einum. Opnast þá kletturinn allt í elnu og út úr honum kemur ung og
fríö kona. Hún býður honum Inn í klettlnn og sér hann stórt tré með
mörgum rauöum eplum. Segír álfkonan honum, aö hann megi taka eitt
epliö og opna þaö. Gerir nú Gísti eíns og hún segir, en inni í eplinu var
miöi, sem á stóð: „Þú færð eina ósk.“
„Ég vildi, aö mamma og pabbi væru mátulega rfk,“ sagöi Gísli upphátt.
Þá kom önnur álfkona, sem vlrtist spilla fyrir, svo aö óskin rættist ekki.
Opnaöist kletturinn aftur og Gísll varö aö ganga út.
Þegar Gísli er aö boröa nestiö sltt sér hann hvar koma þrír bangsar.
Þeir bjóöa góöan daginn og Gísli tekur undir kveöju þeirra og segir þeim
söguna. Vilja þeir aö Gísli komi meö sér og fari fyrst heim og bióji um leyfi
til aö koma meö þeim ínn í skóginn. Þá langaöi til aö reyna aö hjálpa
honum, þó aö þeir væru líka fátæklr eins og hann. En áöur en þeir lögöu
af staö, vildi Gísli fá aö vita, hvaö þelr hétu.
„Ég heiti Rikk,“ sagði sá fyrsti. „Ég heiti Flakk,” sagði annar. „Og ég
heiti Flokk,“ sagöi þriöji.
Fóru þeir sfðan heim f kotiö hjá karli og kerllngu og fá leyfi til aó fara
meö Gísla meö sér.
„Hann verður þá aö taka meö sér nesti og nýja skó,“ sagöi móöir Gfsla,
þegar.hún heyröl erindl þeirra.
Gengu þeir svo inn f skóginn og komu loks aö litlum kofa og skrýtnum.
„Við komumst ekki allir inn í kofann,” segir Gfsli, „hann er svo Iftill.”
„Þaö er allt í lagi,“ segir Flakk, „viö byggjum bara viö hann.“
Þegar Gfsli leit inn f kofann varö hann miklö hissa. Þar var allt svo fínt
og hreint, aö hann haföi sjaldan séö annaö eins.
Fóru þeir svo út í skóg aö höggva viö og héldu áfram viö verklö fram
undir kvöld. Þá birtist allt í einu stór og mikill björn. Þaö rumdl í honum,
þegar hann spuröi hvaö þeir væru eiginlega aö gera.
Bangsarnír þrfr tóku tll fótanna og sögöu Gfsla, aö Stóri-Björn ætti
þetta land, svo aö þaö væri eins gott aö foröa sér.
Um nóttina svaf Gísli (kofanum, en Flokk svaf fyrlr utan. Héldu þeir svo
aftur út í skóg næsta dag og hjuggu greinar fram eftlr kvöldi. Eftlr það
fóru þeir aö byggja. En þegar þvf var lokiö héldu þeir áfram aö höggva við
f margar vikur. Svo fór Gfsii meö timbriö til bæjarins og seldi þaö allt.
Peningana fékk Gfsll og gaf hann þá foreldrum sínum. En þessu góöverki
bangsanna gleymdi Gísli aldrel. cjftnuiok
BOLLUDAGUR
Teikning og texti: Anfta Sigurbergedóttir, 3. bekk, Langholtsskóla.
Einu sinni á bolludaginn komu gestir.
Mamma var að baka bollur og pabbi að gera skattskýrslu.
Meöan bollurnar voru aö bakast sat mamma inni í stofu aö tala
við gestina.
En ég ætla að segja ykkur svolítið.
Mamma bakaði 60 bollur á laugardaginn,
25 á sunnudaginn og svo keypti hún bollur í viðbót á
mánudaginn. Og þær kláruðust allar og engum varö illt.
KRAKKAR AÐ LEIK
Gerður Kristný, 9 ára, Reykjavík.
Við
krossins
helga
tré
Teikning: Hrund Magnúsdóttir,
8 ára.
Heiðvangi, Hafnarfiröi.
Ég kveiki á kertum mínum
viö krossins helga tré.
í öllum sálmum sínum
hinn seki beygir kné.
Ég villtist oft af vegi.
Ég vakti oft og baö.
Nú hallar helgum degi
á Hausaskeljastaö.
Davfð Stefánsson.
Skemmtilegt
á sjó
Efftir Gumma frí Hofsósi.
Einu sinni var bátur.
Hann hét Dröfn.
Maöurinn, sem átti bátinn
hét Finnur.
Finnur var góöur maður.
Hann gaf mér gott.
Ég fór oft með Finni út á
sjó.