Morgunblaðið - 22.08.1981, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. ÁGÚST 1981
37
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
0100 KL 10—11
FRÁ MÁNUDEGI
Allt vín er manninum stórhættulegt, en bjórinn er
vágestur sem við verðum að halda í hæíilegri fjarlægð,
segir bréfritari.
Fólk sem fer í heimsóknir á spítalana missir alveg af
sögunni. Einnig hafa sjúklingarnir oft gaman af þeim.
Um bjórinn
og léttu vín-
in — svar til
Jónasar
Bindindismaður hringdi og
gerði eftirfarandi athugasemd
við pistil um bjórinn er birtist í
Velvakanda í gær: „Alveg er ég
hissa á Jónasi þessum, sem
heldur því fram að ef bjór sé
seldur hömlulaust hér á landi
myndu drykkjusiðir þjóðarinn-
ar batna. Hvernig stendur á að
menn eru að hlaupa með svona
lagað í blöð án þess að hafa
kynnt sér málin minnstu vit-
und. Veit Jónas ekki hversu
miklu böli og áþján bjórinn
hefur valdið í nágrannalöndum
okkar, og þar er hann víða
þjóðfélagsvandamál út af fyrir
sig. Á sviði áfengismála eigum
við íslendingar við ærinn vanda
að stríða, því drykkjuskapur er
hér mikill — en við erum sem
betur fer lausir við þá tegund
sídrykkjuskapar sem bjórþamb-
ið er.
Ekki er ég alfarið á móti því
sem Jónas heldur fram um léttu
vínin. Ef til vill gæti það orðið
til bóta eins og hann heldur
fram, að reyna að beina fólki
fremur inn á neyslu þeirra en
sterku vínanna — þau eru það
skárra af tvennu illu, þó auðvit-
að sé það ekki nema stigs
munur. Hvoru tveggja er mann-
inum stórhættulegt eins og
dæmin sanna, því þeir sem
ánetjast alkóhóli á annað borð
gera það jafnt hvort sem það er
í léttu víni eða sterku. En allt
um það. Bjórinn er sá vágestur
sem við verðum að bera gæfu til
að halda í hæfilegri fjarlægð —
og ég vona svo sannarlega að
við Islendingar berum gæfu til
þess.“
Vondur tími
fyrir mið-
degissögu
Kona í Árbænum hringdi og
bað Velvakanda fyrir eftirfar-
andi athugasemdir: „Fólk er
afskaplega óánægt með tímsetn-
ingu miðdegissögunnar í útvarp-
inu,“ sagði hún. „Ég skil ekki
hvers vegna var verið að færa
hana til því þessi tími, frá kl.
14.30 til 15 hentaði svo mörgum.
T.d. fólki á sjúkrahúsum sem er
að fá heimsóknir milli 3 og 4,
það missir af sögunni, en margir
sjúklingar hafa einmitt gaman
af að fylgjast með framhalds-
sögum.
Þá vildi ég vekja athygli á hve
þetta er dásamleg saga sem
hann er að lesa, hann Einar
Bragi, „Á ódáinsakri" — þýðing-
in er svo góð og varfærnisleg, og
alveg einstök. Ég vil hins vegar
lýsa andúð minni á Praxis, sem
er nú mikið búið að skrifa um.“
Sextugur:
Sr. Andres Ólafs-
son Hólmavík
í dag er séra Andres Ólafsson á
Hólmavík sextugur. Hann er Vest-
firðingur, fæddur á ísafirði 22.
ágúst 1921. Foreldrar hans voru
hjónin Ólafur Jón, trésmíðameist-
ari á ísafirði, Gestsson, sjómanns
í Haukadal í Dýrafirði, Jónssonar
og Guðrún Guðnadóttir, bónda í
Vatnsfjarðarseli í Reykjafjarðar-
hreppi, Jónssonar.
Séra Andres hefi ég þekkt frá
því að við vorum báðir að alast
upp á okkar kæru æskustöðvum
vestur á ísafirði. Örskammt var
milli heimila okkar við norður-
fjöruna hjá Fjarðarstræti, þaðan
sem róið var til fiskjar út á Djúp.
Foreldra séra Andresar minnist
ég með hlýhug, sömuleiðis Gunn-
ars, húsameistara, bróður hans,
sem dó um aldur fram. Verkin
bera Gunnari fagurt vitni, t.d.
Borgarspítalinn og Hólmavíkur-
kirkja, sem hann teiknaði. Hólma-
víkurkirkja er sérstaklega fagurt
guðshús.
Ólafur trésmiður og frú Guðrún
áttu kærleiksríkt heimili, og þar
var grundvöllurinn lagður. „Kenn
þeim unga þann veg...“ segir
heilög ritning. Til kirkjunnar lá
leiðin. Þaðan komu þau áhrif, sem
síðar mótuðu lífsferil og köllun
séra Andresar.
Séra Andres gekk í Menntaskól-
ann á Akureyri og varð stúdent
1942. Embættisprófi í guðfræði
lauk hann við Háskóla Islands
vorið 1947. Hann vígðist til Stað-
arprestakalls í Steingrímsfirði 11.
júlí 1948 og hefur alla tíð síðan
verið prestur á Hólmavík. Hann
var skipaður prófastur í Stranda-
prófastsdæmi 15. ágúst 1951 og
gegndi því embætti, þar til próf-
astsdæmið var lagt niður með
lögum og sameinað Húnavatns-
prófastsdæmi 1. júlí 1971. Séra
Andres hefur með höndum auka-
þjónustu í Árnesprestakalli, þar
sem enginn prestur er þar til
þjónustunnar. Þangað norður er
oft erfitt að fara, ekki síst á
veturna þegar snjóa tekur.
Þann 14. okt. 1949 kvæntist séra
Andres Arndísi Stefáníu Bene-
diktsdóttur, hinni ágætustu konu,
dóttur Benedikts bónda Finnsson-
ar. Synir þeirra eru Hlynur, tann-
læknir í Reykjavík, kvæntur
Björgu Sigurðardóttur, og Bene-
dikt, sem er viðskiptafræðingur í
Reykjavík.
Séra Andres Ólafsson er virtur
og vinsæll kennimaður. Hann er
farsæll maður í lífi og starfi og
hefur þjónað prestakalli sínu öll
þessi ár af dugnaði og mikilli
samviskusemi.
Páll postuli segir á einum stað í
bréfum sínum til vinar: „Stunda
þetta, ver allur í þessu.“ Þetta er í
sem stystu máli hægt að segja um
starfsferil séra Andresar. Hann er
sívakandi í starfi og leggur sig
allan fram til að vinna verk sín
sem best.
Mikil er snyrtimennska séra
Andresar, eins og öllum má ljóst
vera, sem kynnast honum. Sjálfur
er hann háttvís og ljúfmannlegur í
allri framgöngu sinni. Allt er það
svo snyrtilegt, sem að honum snýr
og hann fer höndum um. Ætíð er
hann hress og glaður, þegar mað-
ur hittir hann. Skemmst er að
minnast samverustundanna hátíð-
isdaginn 28. júní á Akureyri,
þegar þau hjónin komu með kór-
félögum frá Hólmavík til að taka
þátt í sönghátíðinni, og þegar
minnisvarði fyrstu kristniboðanna
var afhjúpaður við Gullstein 19.
júlí. í vinahópi er séra Andres
hrókur alls fagnaðar. Þó er hann
vissulega alvörumaður sem leitar
á djúpmiðin um það sem manninn
varðar mest, líf og sáluhjálp.
„Djúpt í Guðs og mannsins mynd,“
— segir Jónas Hallgrímsson að
eilífi neistinn liggi. Það er verk
sálusorgarans að komast þangað
fyrir vandamálin Og glæða þar
eilífa neistann.
Séra Andres og frú Arndís eiga
fagurt heimili. Þau eru samtaka í
umhyggju sinni og góðvild til
sóknarbarna sinna, og taka vel á
móti hverjum, sem að garði ber.
Til þeirra hugsa nú margir með
þakklæti og góðum óskum um leið
og séra Andresi er óskað til
hamingju með merkisafmælið. Við
hjónin þökkum gömul og ný kynni
og sendum séra Andresi bestu
afmæliskveðjur.
Séra Andres og frú Arndís eru
um þessar mundir á ferðalagi
erlendis. Adressa þeirra er: Hotel
Rosa, Porto Roz, Jugoslavia.
Pétur Sigurgeirsson
Steingrimur Hermannsson:
SR borgar oft
fullt eins mikið
og aðrir í gjöld
„ÉG SAMÞYKKTI þetta eftir að
stjórn Sildarverksmiðja rikisins
hafði fjallað um málið, og óskað
eftir þessari samþykkt samhljóða,“
sagði Steingrímur Hermannsson
sjávarútvegsráðherra í samtali við
Morgunhlaðið. er undir hann voru
bornar fréttir um að SR greiði
uppbót á hráefni síðasta árs og
noti sér þannig aðstöðumun, sem
ríkisfyrirtækið hefur framyfir
einkafyrirtæki.
„Ég er sammála því sem Þor-
steinn Gíslason sagði í Morgunblað-
inu, SR borgar gjöld og oft fullt eins
mikið og aðrir og verksmiðjurnar
eru upphaflega settar á fót sem
nokkurskonar samvinnufyrirtæki
ríkis, útgerðar og sjómanna. Mér
finnst ákaflega eðlilegt, að einhver
hluti hagnaðar renni tii þeirra sem
þar landa,“ sagði Steingrímur.
Spurningu um skattfríðindi SR
svaraði Steingrímur þannig, að um
öðruvísi skattgreiðslu væri að ræða,
annar háttur væri hafður á, „en það
er alls ekki rétt að SR greiði
endilega lægri opinber gjöld en
aðrir, þannig, að það er ekki hægt að
kalla það skattfríðindi. Ég veit
heldur ekki betur en ýmsir kaupend-
ur loðnu hafi yfirborgað loðnuna
verulega síðastliðinn vetur. Jafnvel
ýmsar verksmiðjur, sem ekki töldu
sig hafa efni á að greiða slíkt og
kvörtuðu mjög undan því að þeir
fengju ekki loðnu af þeim sökum,"
sagði Steingrímur Hermannsson.