Morgunblaðið - 07.03.1982, Qupperneq 43

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. MARZ 1982
43
1941. Síðan fór hann til Banda-
ríkjanna og settist í háskólann í
Washingtonfylki og útskrifaðist
sem skógfræðingur að þrem árum
liðnum. A sumrin safnaði hann
fræi af ýmsum trjátegundum í Al-
aska sem honum þótti líklegar til
að geta þrifist hér heima. Margar
þessar tegundir hafa þrifist hér
vel.
Að loknu námi kom Vigfús heim
og vann að skógrækt um tíma.
Hann var ekki sáttur við fram-
kvæmd og þróun mála í sínu starfi
og hvarf því aftur vestur þar sem
hann stundaði ýmis störf um ára-
bil, þar til hann hóf að byggja og
selja hús. Þegar hann hafði bol-
magn til byggði hann nokkur fjöl-
býlishús sem hann svo leigði út.
Kona Vigfúsar hét Paula
McKinnley og var af skoskum ætt-
um. Paula var glæsileg kona, en
við hjónin kynntumst henni er þau
komu hingað í heimsókn til Is-
lands árið 1957, þá nýlega gift og
ferðuðumst svo með þeim um
Bandaríkin í nokkrar vikur og eig-
um því mjög góðar minningar frá
þeim kynnum. Paula andaðist
1974 eftir langvarandi veikindi.
Vigfús hafði sérstakt yndi af
ferðalögum og þá ekki síst hér
heima. Að ferðast um hálendið var
honum hrein lífsnautn. Hann var
fróður um jarðsögu íslands og
flóru. Honum var tamt að vitna í
íslendingasögurnar varðandi
gróður fyrr á tímum og bera sam-
an við nútímann. Sömuleiðis var
honum ofarlega í huga hvaða leið-
ir fyrri tíma menn hefðu notað til
ferðalaga yfir hálendið landshluta
á milli. Ég sem þetta skrifa varð
þeirrar ánægju aðnjótandi að eiga
mánaðardvöl á hans heimili í
sumar sem leið ásamt Stefáni
Helgasyni, uppeldisbróður Vigfús-
ar, og Oddnýju Jóhannsdóttur,
konu hans.
Uffi var uppi snemma á hverj-
um morgni, útbjó morgunmatinn
eins og best varð á kosið hvort
heldur var heima eða í ferðalög-
um. Alltaf var hann tilbúinn að
sulla í sjó, vötnum eða ám eftir því
sem á stóð eða fara í fjallgöngur
þar sem hann var jafnan fremstur
í flokki. Einnig flaug hann með
okkur á vél sinni til ýmissa staða.
Sist grunaði okkur þá að svo
skammt yrði til kveðjustundar.
Hann notaði hvert tækifæri til að
koma heim hin síðari ár, einkum
til að hitta foreldra sína meðan
þau voru á lífi, svo og aðra ætt-
ingja og vini.
Hann var bundinn ættjörðinni
þeim böndum sem aldrei rofnuðu
og orð hafði hann á því að á Hofi
vildi hann hvíla er hann væri all-
ur. Sú ósk hans hefur nú verið
uppfyllt, Ingunn systir hans kom
heim með öskuna, en hann var
brenndur ytra að lokinni fjöl-
mennri minningarathöfn. Að Hofi
var aska hans jarðsett við hlið for-
eldra hans þann 14. febrúar í feg-
ursta vetrarveðri að viðstöddum
nánustu ættingjum og vinum.
Sóknarprestinum, séra Sigfúsi
J. Árnasyni, vil ég fyrir hönd ætt-
ingja þakka virðulega athöfn og
þeim hjónum báðum fyrir ógleym-
anlegar móttökur. Vinum mínum,
Stefáni Helgasyni og konu hans
Oddnýju, vil ég einnig þakka alla
þeirra fyrirgreiðslu og ræktar-
semi. Sömuleiðis fyrir erfis-
drykkju er þau héldu á heimili
sínu í minningu hins látna. Vigfús
naut þeirrar gæfu síðustu æviár
sín að eiga að náinni vinkonu Fay
Roth frá Alberta í Kanada.
Þau áttu svo mörg sameiginleg
áhugamál að hún hefur mikils
misst við fráfall hans. Ég vil þvi
votta henni dýpstu samúð mina
svo og Ingunni Jakobsdóttur
Black, systur hans, Allan, manni
hennar, og börnum þeirra, Krist-
ínu og Thomasi, ásamt öðrum ætt-
ingjum og vinum.
Guð blessi ykkur öll. Ég vil svo
að lokum þakka frænda mínum
alla samfylgd hérna megin grafar
og bið honum allrar Guðsblessun-
ar á ótroðnum slóðum.
Kinar Helgason
Ingunn Black og fjölskylda hafa
nú stofnað sjóð til byggingar eili-
heimilis fyrir íslendinga búsetta í
Kaliforníu í minningu Vigfúsar
Jakobssonar.
íslendingar, sem setjast að er-
lendis, eru þekktir fyrir samheldni
sína og sterkt félagslyndi. Islend-
ingar og fólk af íslenzkum ættum
hér við San Francisco-flóann hafa
sýnt þennan eiginleika í ríkum
mæli.
Fjórtánda janúar þessa árs urð-
um við fyrir miklu og óvæntu
áfalli er Vigfús Jakobsson fékk
hjartaslag í svefni og vaknaði ekki
aftur til þessa lífs. Hann hafði
alltaf verið svo sterkur þátttak-
andi i okkar félagslífi og hjálp-
samur við einstaklinga á meðal
okkar og annarra, að það var erf-
itt að ímynda sér félagsstarf
okkar án hans.
Hans hraustlega og unglega út-
lit kom okkur til að trúa því að við
ættum eftir að njóta félagsskapar
hans í mörg ár í viðbót. En skap-
arinn var okkur ekki sammála svo
að við sitjum nú í hryggð og minn-
umst þeirra ánægjustunda sem
við nutum með Vigfúsi.
Vigfús var fæddur 2. desember
1921 á Hofi í Vopnafirði, sonur
hjónanna Jakobs Einarssonar,
prófasts, og Guðbjargar Hjartar-
dóttur. Vigfús útskrifaðist frá
Menntaskólanum á Akureyri 1941
og fór síðan til Bandaríkjanna í
háskóla. Útskrifaðist hann með
„master“-gráðu í skógrækt frá há-
skólanum í Washington-ríki (Uni-
versity of Washington, Seattle,
Washington State). Hann eyddi
nokkrum sumrum í Alaska, á sín-
um námsárum, og safnaði fræjum
af mismunandi trjátegundum þar,
með það fyrir augum að gera til-
raunir með þessar trjátegundir á
íslandi. Hann tók síðan fræsöfn-
unina með sér til íslands og vann
þar við skógræktir i tvö ár.
Síðan fór hann aftur til Banda-
ríkjanna og vann við ýmis störf í
Washington-ríki, Oregon og Kali-
forníu, þangað til að hann kom sér
í byggingarframkvæmdir, þar sem
hann byggði og seldi íbúðarhús.
Flestar hans byggingarfram-
kvæmdir fóru fram í Oakland í
Kaliforníu, en hann var þó í stutt-
an tíma við byggingar í Seattle í
Washington-ríki. Hann byggði
einnig nokkur fjölbýlishús og
leigði út íbúðirnar.
Vigfús hafði mikla aðdáun á
villtri náttúrunni og ferðaðist víða
í Sierrafjöllunum með bakpoka og
svefnpoka. Hann var þrautseigur
fjallgöngumaður og hafði mikið
gaman af skíðaferðum á veturna. í
slíkum ferðalögum með honum
kom það í ljós að hann var vel
lesinn í náttúruvísindum, ekki að-
eins í plöntufræði, heldur einnig í
dýrafræði og jarðfræði.
Eitt af uppáhalds umræðuefn-
um Vigfúsar voru Islendingasög-
urnar og var þar augljóst að ekki
aðeins hafði hann lesið sögurnar
spjaldanna á milli, heldur fylgdist.
hann vel með síðustu rannsóknum
og skýringum frá sögutímabilinu.
Flugmaður var hann líka og
naut hann þess að fljúga með
kunningja og langfara frá Islandi
fram og til baka hér á vestur-
strönd Bandaríkjanna, í flugvél,
sem hann átti.
Vigfús var njeð afbrigðum ötull
starfsmaður í Islendingafélaginu
hér í Norður-Kaliforníu (The Ice-
landic Society of Northern Cali-
fornia). Hann var oft í stjórn fé-
lagsins og formaður þess í mörg
ár. Hann var mjög hjálpsamur og
trygglyndur maður og kom það
sérstaklega fram í þeirri aðstoð,
sem hann veitti fólki sem var ný-
komið að heiman og þurfti að
venjast nýja umhverfinu. Eftir
andlát Vigfúsar létu margir leigj-
endur hans i Ijósi sömu tilfinn-
ingar um hjálpsemi hans og skiln-
ing á þeirra vandamálum.
Vigfús var giftur Paulu
McKinnley, sem dó árið 1974 eftir
langvarandi sjúkdóm. Nánustu
eftirlifandi ættingjar hans er fjöl-
skylda systur hans. Eru þau Ing-
unn Jakobsdóttir Black, maður
hennar Alan, og börn þeirra
Kristín og Thomas.
Allir íslendingar á þessu svæði
láta í ljósi sína einlægustu samúð
með fjölskyldunni og öðrum ætt-
ingjum vegna andláts Vigfúsar.
Ingvar Olafsson,
Livermore, Kalifornía.
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort Ijóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
+
Alúðar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför
GUDRUNARHELGADÓTTUR
fré ísafirði.
Valgeröur Stefánsdóttir, Aöalsteinn Jónsson,
Sigríöur Stefénsdóttir, Karl Guðmundsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegustu þakkir sendum viö öllum þeim sem sýndu okkur samúö
og hlýhug viö andlát og jaröarför eiginmanns mins, fööur okkar,
tengdafööur og afa,
JOHANNSAGNARSJÓHANNSSONAR,
Tunguvegi 48,
Hrefna Bjarnadóttir,
dastur, tengdasynir og barnabðrn.
Hulda Þórðardótt-
ir - Minningarorð
Fædd 7. mar.s 1910
Dáin 27. janúar 1982
Hulda Þórðardóttir, sem lengst
ævi sinnar bjó að Veltusundi 3 í
Reykjavík, andaðist í Landakots-
spítala 27. janúar sl. Hún var jarð-
sungin frá Dómkirkjunni 9. febrú-
ar af frænda sínum sr. Óskari J.
Þorlákssyni.
Árla morguns, föstudaginn 22.
janúaar mætti Hulda eins og hún
var vön til vinnu á bókbandsverk-
stæðinu í Brautarholti 28, en þar
var vinnustaður hennar síðustu
árin. Samstarfsfólk Huldu grun-
aði ekki að þessi föstudagur yrði
síðasti samverudagurinn, enda
þótt öllum mætti vera ljóst, sem
þekktu hana, að hún var ekki heil
heilsu hin síðari ár.
Hulda var fædd í Reykjavík 7.
mars 1910 og hefði því í dag orðið
sjötíu og tveggja ára. Móðir henn-
ar var Rannveig Sverrisdóttir,
ættuð úr Meðallandi í Vestur-
Skaftafellssýslu, en hún og sr.
Óskar J. Þorláksson, fyrrum
dómkirkjuprestur, voru systkina-
börn. Faðir hennar var Þórður
Magnússon, bókbindari, sem lengi
var verkstjóri í bókbandi ísafold-
ar. Hálfsystkini Huldu, börn Þórð-
ar, eru þrjú á lífi, Lilja og Geir,
búsett í Reykjavík og systir í
Danmörku.
Hulda ólst upp með móður sinni
og voru þær mæðgur mjög sam-
rýndar. Þær bjuggu saman alla
tíð, en Rannveig lést 1961. Þegar
Hulda var sjö ára flutti hún með
móður sinni í hús Thorvaldsensfé-
lagsins að Veltusundi 3 og bjóð
þar æ síðan. Móðir hennar gerðist
húsvörður og tók Hulda við því
starfi. Félagskonur Thorvaldsens-
félagsins kunnu vel að meta
ósérplægni og trúmennsku Huldu.
Það kom greinilega í ljós á útfar-
ardegi hennar, þegar félagið
heiðraði minningu hennar að lok-
inni athöfn í Dómkirkjunni með
því að bjóða kirkjugestum til erf-
isdrykkju að Hallveigarstöðum.
Sautján ára að aldri mun Hulda
hafa byrjað að vinna í bókbandi,
fyrst i Félagsbókbandinu en síðan
í bókbandi Hóla, sem þá var til
húsa í Þingholtsstræti 27. Þar
vann hún í rúmlega tuttugu ár. En
þegar Bókbandsstofan örkin var
stofnuð og breytingar urðu á að-
setri Hóla, réðist Hulda þangað og
hóf vinnu hjá Örkinni í mars 1974.
Það er ómetanlegt fyrir hvert
fyrirtæki að hafa fólk í vinnu, sem
hægt er að bera traust til og kann
tök á verkefnum sínum. Þetta á
ekki síst við um nýtt fyrirtæki,
sem á alla velgengni sína og fram-
tíð undir trúmennsku og dugnaði
starfsfólksins. Það var því mikið
lán fyrir Örkina, þegar Hulda,
ásamt fleiru vönu og duglegu
fólki, réðist til þessarar nýju
bókbandsstofu.
Hulda var einstaklega kappsöm
og dugleg til vinnu. Hún mat mik-
ils að fólk sýndi árvekni og heið-
arleik í starfi, enda var hún sjálf
gædd þeim eðliskostum í ríkum
mæli. Hún var dul og einræn að
eðlisfari, en þrátt fyrir það átti
hún auðvelt með að blanda geði
við vinnufélaga sína og skapa
glaðværð og létt andrúmsloft á
vinnustað. Ávallt var hún með
þeim fyrstu til vinnu á morgnana
og hún bar hag fyrirtækisins sem
hún vann hjá fyrir brjósti og vildi
veg þess sem mestan.
Nú hefur Hulda Þórðardóttir
lagt upp í þá ferð, sem okkur öll-
um er búin. Samstarfsfólkið kveð-
ur hana með þakklæti í huga.
Megi blessun guðs fylgja henni og
leiða í ljós æðri tilverusviða.
Blessuð sé minning hennar.
Guðjón Elíasson.
+
Innilegar þakkir sendum viö öllum þeim, sem sýndu okkur samúö
og vináttu við andlát og útför
MAJOR SVÖVU GfSLADÓTTUR.
Svava Eyland, Elíaa Elíasaon,
Jenný Eyland, Reynir Þorleifsson,
Béra Helgadóttir, Ómar Sæmundsson,
Þorsteinn Eyland,
barnabarnabörn og systkinabörn.
+
Innilegt þakklæti til allra er sýndu okkur samúö viö fráfall og
jaröarför móöur okkar, tengdamóöur. ömmu og langömmu,
ÖNNU SVEINSDÓTTUR,
Miótúni 90.
F.h. aöstandenda
Sigríöur Oddsdóttir,
Þórarinn Oddsson.
Sendiráð Bandaríkjanna, Laufásvegi 21 og Menning- arstofnun Bandaríkjanna, Neshaga 16 veröa lokuö eftir hádegi, mánudaginn 8. marz, vegna jaröarfarar Guðrúnar M. Ingimundardóttur Humphreys + Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og útför móöur okkar og tengdamóöur, petrInar GUDNÝJAR NIKULÁSDÓTTUR, Félkagötu 20 b. Ómar Magnússon, Anna Steingrímsdóttir, Hafsteinn Magnússon, Gróa Guöjónsdóttir, Þórunn Magnúsdóttir, Halldór Vigfússon, Sigríöur J. Alexander, Frank Alexander, Jón Magnússon, Kristrún B. Hélfdanardóttir.