Morgunblaðið - 14.05.1982, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. MAÍ 1982
+
Eiginmaöur minn.
GUOMUNDURGUOMUNDSSON
Irá Efri-Brú, Grímsnesi,
lést í Landspitalanum mánudaginn 10. maí. Jaröarförin auglýst
siöar. Arnheiöur Böðvaradóttir.

Eiginmaöur minn. + MAGNÚS ÁRNASON frá Stórahrauni, ar látinn. Ingibjörg Georgsdóttir.
Eiginkona mín,
AURÓRA HALLOÓRSDÓTTIR,
leikkona, Reynimel 82,
andaöist i Landakotsspítala, miövikudaginn 12. maí.
Indriöi Halldórsson.
Kveöjuathöfn um móöur mína,
LOVÍSU ÓLAFSDÓTTUR
frá Stykkishólmi,
fer fram i Dómkirkjunni, föstudaginn 14. mai nk., kl. 13.30 e.h.
Jaröað veröur frá Stykkishólmskirkju, laugardaginn 15. maí, kl. 2.
Rufh Einarsdóttir.
t
Jaröarför mannsins míns,
HJÖRLEIFS STURLAUGSSONAR,
Kimbastööum,
sem lést á sjukrahúsi Skagfiröinga. Sauöárkróki, 7. maí sl., veröur
gerö frá Sauöárkrókskirkju, laugardaginn 15. maí kl. 14.00. Jarö-
sett veröur í heimagrafreit.
Áslaug Jónsdóttir.
+
INGUNN EIRÍKSDÓTTIR,
Stóru-Mástungu,
verður jarösett aö Stóranupi, laugardaginn 15. mai, kl. 2.
Ragnheiöur Haraldsdóttir,
Haraldur Bjarnason.
+
PÉTUR SIGURBJORNSSON,
vélvirkjameistari,
Vesturbraut 19, Höfn, Hornafirói,
veröur jarösunginn frá Hafnarkirkju, Hornafiröi, mánudaginn 17.
maí, kl. 2 e.h.
Blóm og kransar afbeönir, en þeir sem vildu minnast hans, vin-
samlega láti líknarstofnanir njóta þess.
Magnea Stefánsdóttir,
Helga Pétursdóttir, Hörður Valdimarsson,
Eysteinn Pétursson, Aldís Hjaltadóttir,
Kristín Pétursdóttir, Ágúst Alfreósson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir öllum þeim sem sýndu okkur samúö og vináttu við
andlát og útför móður okkar, tengdamóöur og ömmu,
SIGRÍOAR GUOMUNDSDÓTTUR,
áóur Rauóarárstíg 11.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
.....
+
Þökkum innilega auösýnda samúö oa vinarhug viö andlát og útför
ÁSBERGS KRISTJANSSONAR,
skipstjóra,
Sundstræti 32, fsafiröi.
Elisabet Magnúsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Sveinn Guðmundsson
Akranesi — Minning
Fæddur 13. nóvember 1907
Dáinn 6. mai 1982
I dag verður lagður til hinstu
hvílu frá Akraneskirkju einn af
mínum bestu vinum. Því langar
mig að minnast hans með nokkr-
um fátæklegum orðum. Þó ég viti
að honum væri fátt meira á móti
skapi en að farið væri að skrifa
einhverja lofgrein um hann að
honum látnum. Hann krafðist svo
lítils af öðrum en mikils af sjálf-
um sér.
Ég ætla að hverfa þrjátíu og
fimm ár aftur í tímann eða til árs-
ins 1947. Þá var verið að virkja
Andakítsá og verið að byggja upp
nýtt rafveitukerfi á Akranesi, til
að taka á móti rafmagni frá hinni
nýju virkjun. Ég var beðinn um
vorið að taka að mér tengingar um
sumarið fyrir rafveituna, en ég
rak þá lítið rafmagnsverkstæði
hér.
Mér er það minnisstætt er ég
mætti fyrsta morguninn í björtu
og góðu veðri til vinnu að mér var
ætlaður aðstoðarmaður, sem ég
hafði séð og vissi hvað hét, en
hafði ekki talað við áður. Þetta
virtist hægur og geðfelldur maður,
dálítið eldri en ég. Þetta voru
okkar fyrstu kynni, mín og
Svenna, eins og hann var oftast
kallaður. Þessi kynni okkar voru
að vissu leyti merk tímamót í lífi
okkar beggja, því síðan hafa leiðir
okkar ekki skilið. Við ílengdumst
báðir hjá rafveitunni næstu níu
árin eða til 1956 að ég hætti störf-
um þar. I byrjun árs 1957 ræð ég
mig til Sementsverksmiðju ríkis-
ins sem þá var verið að byggja upp
og um vorið ræður Svenni sig til
starfa hjá sama fyrirtæki og unn-
um við þar saman á rafmagns-
verkstæði fyrirtækisins þar til
heilsa hans bilaði fyrir rúmum
tveimur árum.
En það var fleira en vinnan sem
við áttum sameiginlegt. Árið 1955
fengum við úthlutað lóð undir tví-
býlishús og hófumst þá handa um
að koma húsinu upp og nú var það
Svenni sem var verkstjórinn, hann
hafði fengist eitthvað við smíðar
enda lék allt í höndunum á honum
og hann hafði ráð undir rifi
hverju. Var ákveðið að byggja
parhús, tvær hæðir og kjallara og
koma kjallaranum upp það ár og
Ijúka því svo þannig á næsta ári
að við gætum flutt í það. í maí
1956 tókum við okkur báðir um
tveggja mánaðar frí til að koma
húsinu upp. í júlí var húsið fok-
helt að mestu unnið af okkur og
okkar konum, enda Svenni alveg
frábær stjórnandi.
29. sept. sama ár fluttum við
báðir inn, þótt margt vantaði.
Þetta var sérstaklega skemmtileg-
ur tími, þótt vinnudagurinn væri
oft langur.
Næstu árunum eyddum við
mestu af okkar frítíma til að ljúka
húsinu, bílskúrum og lóð. Alltaf
var unnið saman, þannig að jafnt
væri komið hjá báðum, svo náin
var samvinnan og þakka ég hon-
um alveg sérstaklega fyrir allar
þær samvérustundir. í þessu húsi,
sem reyndist okkur sem eitt heim-
ili, bjuggum við í 23 ár án þess að
nokkurn tíma félli skuggi á vin-
áttu okkar við þessi heiðurshjón.
Sveinn var mjög trúaður maður
þótt hann léti ekki mikið á því
bera, enda sérstaklega orðvar og
prúður í allri framkomu, það var
einhver vellíðan sem fylgdi því að
vera í návist hans, vinna með hon-
um og ræða við hann.
í einkalífi sínu var Sveinn mjög
hamingjusamur, enda giftur hinni
mætustu konu, Ingibjörgu Jónas-
dóttur, héðan frá Akranesi sem
reynst hefur honum afburðavel á
lífsleiðinni. Þau eignuðust tvö
börn sem löngu eru gift og eiga
bæði sín myndarheimili hér í bæ.
Elsku Lilla, við hjónin, börnin
okkar og þeirra fjölskyldur send-
um þér, börnum ykkar, barna-
börnum og öðrum aðstandendum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
um leið og við vitum að Svenni
hefur fengið þá hvíld sem hann
þarfnaðist og biðjum honum allr-
ar blessunar á hinu nýja tilveru-
stigi, þar sem hann á örugga
heimkomu.
Blessuð sé minning hans.
Knútur Ármann
Minning:
Guðlaug Kristjáns
Jóhannesdóttir
Fædd 4. september 1939
Dáin 25. apríl 1982
„Som sjálfur Drotlinn mildum lófum lyki
um lífsins porlu í gullnu aujrnahliki**
(T.C.)
Virðing og takmarkalaust
þakklæti er mér efst í huga, þegar
ég nú sest niður, til að minnast
minnar kæru vinkonu, Kiddýar.
Það eru um 11 ár síðan ég og fjöl-
skylda mín fluttum í næsta hús
við hana og hennar fjölskyldu.
Eins og gengur og gerist kynnt-
umst við til að byrja með í gegnum
börnin okkar, en er lengra leið á,
tókst með okkur góð og innileg
vinátta, sem ætíð hélst óbreytt til
hinstu stundar. Ég vildi bara að
þær hefðu mátt verða fleiri, þess-
ar notalegu stundir, en hverju ráð-
um við um það? Núna þegar ég svo
Afmælis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal einnig
getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um hinn
látna eru ekki birt á minningarorðasíðum Morg-
unblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og með
góðu línubili.
Er hringt var í mig og mér til-
kynnt lát Sveins Guðmundssonar
setti mig hljóðan.
Sveinn Guðmundsson eða
Svenni, eins og ég kallaði hann,
var fæddur 13. nóvember 1907 að
Kúludalsá, Innri-Akraneshreppi,
og var hann því 74 ára er hann lést
eftir nokkurra mánaða sjúkra-
legu. Árið 1956 fluttu foreldrar
mínir ásamt Svenna og Lillu að
Stekkjarholti 6, en það hús höfðu
þau byggt saman. Öll mín upp-
vaxtarár voru Svenni og Lilla eins
og mínir aðrir foreldrar. Oft fór ég
yfir í heimsókn og fékk þá ævin-
lega hlýjar móttökur og eitthvað í
svanginn. Svenni vann lengi á
rafmagnsverkstæði hjá Sements-
verksmiðju ríkisins en þar hóf ég
vinnu árið 1964 og unnum við þar
mikið saman eða þar til ég fluttist
frá Akranesi árið 1974. Traustari,
heiðarlegri og skapbetri mann var
ekki hægt að hugsa sér. Aldrei sá
ég hann reiðast, alltaf sömu ró-
legheitin og jafnaðargeðið. Einnig
er mér minnisstætt hvað hann var
drengnum mínum, Knúti Rafni,
góður og hjálplegur.
Kveð ég nú góðan dreng með
söknuði og fátæklegum orðum. Bið
ég góðan guð að geyma hann.
Elsku Lilla, Geiri og Helga. Ég
og fjölskylda mín sendum ykkur
samúðarkveðjur. Megi Guð
styrkja ykkur og fjölskyldu ykkar
í hinni miklu sorg, en eftir lifir
minningin um góðan dreng.
Júlíus Jens Ármann
innantóm og niðurbeygð, reyni að
finna réttu orðin, er svo ótalmargt
sem flýgur í gegnum hugann, en
erfiðara er að festa það á blað.
Börnin mín, sem öll voru alltaf svo
velkomin inn á heimili hennar og
Mássa, og eiga svo góðar endur-
minningar um Kiddý, þau sakna
hennar nú, þegar hún er öll. Og
það er yndislegt, aö eiga einungis
góðar og bjartar minningar um þá
sem maður elskar. Ég og mín fjöl-
skylda biðjum algóðan Guð að
styrkja dætur hennar, sem hver
og einn mætti vera stoltur af, eig-
inmann og litla dóttursoninn, for-
eldra og bræður, og alla vini og
vandamenn.
„Kn mi óan árin þn yla hjórtu hinna,
sem horfóu eftir |m't í sárum lrr{«,
þá hlómj'a.st cnn, oj; blómi»a.st avmle^a,
þilt hjarta vor í hugum vina þinna."
(TómaN (iuóm.)
Magga