Morgunblaðið - 18.07.1982, Síða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. JÚLÍ 1982
65
Jón Jónsson jarðfræóingur íbygginn á svip
við útreikninga á segulmælingu.
rigningu og roki er allt annar gáll
á.
Leitarflokkurinn er samstilltur
um að allt gangi eins hratt og
mögulegt er og þetta eru allt vanir
menn, vanir að fást við vélar og
glíma við verkefni sem flestum
þykja óyfirstíganleg. Að kvöldi
dags er haldið um 15 km leið inn á
miðjan Skeiðarársand þar sem
búðirnar eru, snarlað og sofið áður
en aftur er haldið í hann í bítið
næsta dag. Þannig gengur gull-
grafaralífið fyrir sig á Skeiðarár-
sandi, en að sjálfsögðu er mikið af
kaffi þambað á milli mála og
smurt brauð í tonnatali hverfur
ofan í mannskapinn.
Það er undarlegt að sjá hvernig
árnar hlaupa þarna til og frá, en á
fjallabílum er ekið leiðina niður á
strönd eftir stikum sem leitar-
menn settu við þá slóð sem þeir
voru marga daga að troða áður >
þeir fóru með kranabílinn v..
vatnasvæðið, en menn verða að
fylgja slóðinni nákvæmlega, ella
er mikil hætta á því að sandurinn
og vatnið kippi ökutækjunum af
leið í síkvikan sandinn.
Hjá mönnum sem berjast á slík-
um vígstöðvum sem Skeiðarár-
sandi er prakkaraskapur daglegur
skammtur af tilverunni og einn
daginn kom upp sú hugmynd að
rækta sandana, nýta þá, þótt eng-
um hafi dottið slíkt í hug fyrr.
Jú, hugmyndin byggðist á því að
fá eins og 10 þúsund thailenzkar
konur til starfa á Skeiðarársandi
og rækta þar til nytja í sandbleyt-
unni, því þarlendar konur munu
vera vanar að standa upp í klof í
vatni við ræktunarstörf. Með
þessu móti töldu menn að það
myndi reynast auðvelt að fá
karlmenn til starfa á Skeiðarár-
sandi, jafnvel þótt ekki væri von á
gulli.
Unnið við segulmælingar í holunni.