Morgunblaðið - 18.07.1982, Qupperneq 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. JÚLÍ1982
mn/m
* 1982 Univrtal Prm SyndiciU S-'l
Ast er...
.. að vera ákaf-
lega einmana án
hans.
TM Reg U.S Pat Oft — atl rights reserved
•1982 Los Ar>gotes Tlmes Syndicate
Ég væri þér þakklátur ef þú kæm
því í verk að ná fætinum úr gif
umbúðunum því ég hef ekki áhug
á myndhöggvarahæfileikum þíi
um!
að biðja um „Lýs milda ljós“?
HÖGNI HREKKVÍSI
í besta falli óráðshjal
— að enginn þurfi nú að þjást vegna drykkjuskapar
H. Kr. skrifar:
„Dagblaðið og Vísir 13. júlí sl.
segir frá því að Frankl Herzlin
læknir frá Freeport sé staddur
hér á landi. Þar segir frá viðtali
blaðsins við lækninn. I því eru
glannaleg ummæli svo sem
þessi:
„Nú er svo komið að í raun
þarf enginn að þjást lengur.
Áfengissýki er læknanlegur
sjúkdómur og það sem meira er,
e.t.v. sá sjúkdómur sem best er
að lækna.“
Þessi ummæli orka mjög tví-
mælis. I fyrsta lagi er nú það að
sé drykkjufýsnin sjúkdómur er
hún ólæknanlegur sjúkdómur
eða því sem næst a.m.k. Hitt
hafa menn lengi vitað að öllu er
óhætt ef menn láta vera að neyta
áfengis.
Það er ekki nýtt í sögunni að
ölkærir menn sjái að sér og
hætti að drekka.
„Nú er Guðlaug min reið og nú
drekk ég ekki meira," er haft eft-
ir Ásgeiri í Kollafjarðarnesi.
Sigurjón í Laxamýri var ofur-
ölvi og ekki ferðafær einu sinni
þegar kona hans lá á sæng og
það dugði honum til þess að
neyta ekki áfengis framar á
ævinni. Hann vildi ekki bregðast
skyldum eiginmanns og heimil-
isföður á þann veg öðru sinni.
En þessi orð í blaðinu, að nú
þurfi enginn að þjást vegna
drykkjuskapar, eru öfugmæli.
Þetta grobb er mikil ónærgætni
við þá sem sjá eftir ástvinum
sínum í „helvíti alkóhólsins", svo
að notað sér orðalag Halldórs
Laxness.
Þó að við höfum lengi vitað að
öllu er óhætt með bindindi vitum
við líka að það getur orðið þraut-
in þyngri að verjast víninu. Allir
vita að menn hafa farið á Free-
port og litlum árangri náð. Líka
vitum við um menn sem komu
heim endurfæddir, létu allmjög
að sér kveða við björgunarstörf
um skeið en féllu svo fyrir sinni
gömlu ástríðu.
Þetta allt saman minnir á al-
vöruna svo að augljóst er að hér
sæmir ekki að vanmeta hættuna,
þá hættu að venja sig á vínið.
Og svo má nefna vandræði,
hörmungar og hugraun sem
verða á vegi ýmsra vegna áfeng-
isáhrifa löngu áður en nokkrum
dettur í hug að tala um drykkju-
sýki.
Við skulum ekki vanmeta það
sem gert er með góðum árangri
og gleðjast skulum við yfir
hverjum og með hverjum einum
sem bjargast frá drykkjufýsn
sinni. En gaspur og grobb á þá
leið að nú þurfi enginn að þjást
vegna drykkjuskapar sjálfs síns
eða annarra er í besta falli
óráðshjal. Á það er ekki hlust-
andi.“
Aðförina að selnum
verður að stöðva
F.J. skrifar:
„Velvakandi!
Nú vofir mikil hætta yfir kon-
ungi íslenskra fugla. Hagsmuna-
aðilar hafa hrint af stað herferð
gegn selnum og í leiðinni (óbeinni)
útrýmingarherferð á hendur haf-
erninum. Fréttir hafa borist um
marga haferni, sem drepist hafa
af völdum selshræjaáts. Fuglinn
atar fjaðrirnar út í grútnum,
þannig að þær klessast saman. Af-
leiðingin verður svo sú að hann
missir flughæfni sína, veslast upp
og drepst.
Eins og kunnugt er hefur hring-
ormanefnd boðið borgun fyrir
hvern unnin sel. Þá er þess
skammt að bíða að drápsfúsar
mannskepnur fari á stúfana, þó
ekki nema fyrir græðgina eina
saman, drepi seli, láti hræin liggja
eftir sem dauðagildrur fyrir
margar tegundir fugla, en hirði
kjammann og framselji hann til
hagsmunaaðilanna í því skyni að
fá borgun fyrir athæfið.
Með þessari herferð gegn seln-
um er ætlunin að ráðast gegn
hringormaplágu í þorski og draga
úr fiskáti selastofnsins. Þó er alls
ekki rannsakað, hvort slík herferð
geti yfirleitt nokkru fengið áorkað
að því er varðar fyrra atriðið, að-
eins gert ráð fyrir því að svo sé.
Hefði ekki mátt gefa sér tíma til
að kanna það frekar fyrst.
Hvað varðar fiskát selsins held
ég að þar sé líkt farið og með
hreindýrsát úlfa. Úlfar éta gömul
og sjúk hreindýr, .því að þau eru
auðveldasta bráðin. Þannig stuðla
þeir að sterkum hreindýrastofni.
Harðgerðustu og sterkustu ein-
staklingarnir lifa lengst og fjölga
sér mest.
Þau vinnubrögð sem viðhöfð
hafa verið í sambandi við meðferð
þessa máls eru þjóðarhneisa. Og
það að hagsmunaaðilar skuli geta,
og meira að segja á löglegan hátt,
stofnað tilveru íslenskrar dýrateg-
undar í voða er hreint hneyksli.
Eins og fyrr sagði er aðförin að
selnum mikil ögrun við tilveru ís-
lenska hafarnarins. Stofninn er
alls ekki það sterkur fyrir, að
hann þoli stórfelld afföll af völd-
Ætlar frú Vigdís
að beita sér fyrir
afnámi skatt-
fríðinda forseta
*
Islands?
Elísabet Isleifsdóttir hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: — Mig
langar til að koma á framfæri
fyrirspurn til forseta íslands, frú
Vigdísar Finnbogadóttur. í kosn-
ingabaráttunni fyrir forsetakosn-
ingarnar voru allir frambjóðend-
urnir spurðir um það, hvort þeim
fyndist eðlilegt að forsetinn borg-
aði skatta af launum sínum eins
og aðrir launþegar. Þessu svaraði
frú Vigdís á þann veg, að sér fynd-
ist það bæði sjálfsagt og eðlilegt.
Nú veit ég það, að lög mæla svo
um grútarmengunar úr selshræj-
um. Öllum þeim sem hafa yndi af
að skoða villta náttúru og vilja
vernda hana hlýtur að vera ljóst,
að þetta verður að stöðva áður en
óbætanlegt tjón er orðið.
Haförninn og aðrir villtir fuglar
íslenskrar náttúru eru alltof
dýrmætir komandi kynslóðum til
þess að vega megi að þeim með
þeim hætti sem hér er ætlunin að
gera og gæti leitt til stórfækkunar
eða jafnvel útrýmingar þeirra.
Villt dýr og plöntur eru gulls ígildi
í sínum réttu heimkynnum."
Þessir hringdu . . .
fyrir um, að forseti skuli vera
skattlaus og þess vegna spyr ég:
Ætlar frú Vigdís að efna kosn-
ingaloforð sitt og leggja til að
skattfríðindi forseta íslands verði
afnumin? Annað langar mig til að
spyrjast fyrir um í leiðinni: Er
kostnaður vegna einkagesta for-
setans greiddur úr ríkissjóði eða
af risnufé embættisins, eða greiðir
forsetinn e.t.v. sjálfur þennan
kostnað?