Morgunblaðið - 22.07.1982, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ 1982
- 1982 Unlv«rt»l Pran Svndlcate
fyr'ir 22A?"
I
Ast er...
Vr^
... að taka upp
eftirlætis þáttinn
hennar, „Löður“.
TM Rea U S Pat Otf — all rigms reserved
•1982 Loe Angeies Tlmee Syndicete
Jæja, þá fór sú sírtasta. Nú verður
lífið heldur tilbreytingalaust í ná-
inni framtíð!
Með
morgunkaffinu
maöurinn minn, en það er þá bara
konan þín!
HÖGNI HREKKVÍSI
„HV/AR E.R.
Sllj NJ/M<5uRtNfJ A1INJN OS HCtFAKJ ?*
IOGT og AA:
Hafa ekki náð sam-
an vegna þröngsýni
— en stefna þó
Steinar Guðmundsson skrifar
19. júlí:
,VeIvakandi.
I sunnudagsþætti þínum er
stúfur frá Halldóri Kristjáns-
syni, þess eðlis, að ég finn mig
knúinn til að lýsa stuðningi
mínum við máistað Halldórs. Að
mínu viti kemur alltaf betur og
betur í ljós hversu heilsteyptur
Halldór er í skoðunum sínum á
þeim þjóðmálum, sem hann ger-
ir að sínum.
Að gefnu tilefni lýsir Halldór
grobbi yfirlæknis Freeport-
spítalans sem mikiili ónærgætni
við þá sem í eldi ofdrykkjuvand-
ræða standa, því öllum er ljóst,
að þótt ofdrykkja sé læknanleg-
ur sjúkdómur þá tekst ekki öll-
um að ná þeim bata, sem að er
stefnt, hvað svo sem Vísis- og
Dagblaðsmenn hafa eftir dr.
Frank Herzlin í þeim efnum.
Skrifið eða
hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 10 og 12,
mánudaga til föstudaga, ef þeir
koma því ekki við að skrifa.
Meðal efnis, sem vel er þegið,
eni ábendingar og orðaskipti,
fyrirspurnir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfn, nafnnúmer og heimilisfong
verða að fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafn-
leyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina því til lesenda blaðsins
utan höfuðborgarsvæðisins, að
þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja
hér í dálkunum.
að sama marki eftir sömu leiðum
Og varnaðarorð Halldórs um
hörmungar og hugraun, sem
verða á vegi ýmissa vegna
áfengisáhrifa löngu áður en
nokkrum dettur í hug að tala
um drykkjusýki, eru orð í tíma
töluð, enda tel ég þá, sem nú
sinna best íslenskum ofdrykkju-
mönnum í raun, vera um of frá-
hverfa fyrirbyggjandi aðgerðum
í ofurkappi sínu við að styðja þá
sem búnir eru að missa fótanna.
Og svo birtast bestu menn á
síðum Morgunblaðsins, og vitna
ég þá í félagana Jóhannes
Proppé og Árna Helgason, sem
telja umtalsins vert þótt ferða-
skrifstofur láti hreinskilnina
blakta og feli ekki þær stað-
reyndir að áfengi er alls staðar
að fá og sortirnar óteljandi og
prísarnir líka. Sú ferðaskrif-
stofa sem ætlaði sér að fjötra
persónufrelsi einstaklingsins
yrði varla langlíf, því förukarlar
í hamingjuleit mundu snúa sér
annað.
Að fá tækifæri til að nota
dómgreindina til að ákveð sjálf-
ur hvað maður lætur ofan í
sjálfan sig er svo mikils virði að
fyrir því ber að berjast.
Tvær stefnur hafa ráðið
ofdrykkjuvörnum íslendinga á
þessari öld. Önnur er IOGT, hin
AA, báðar ættaðar frá Ameríku
og kom önnur til Evrópu (Dubl-
in) 1868, en hin tók land á sama
stað 1946. Þessar tvær stefnur
hafa nákvæmlega sama mark-
mið og stefna að því eftir ná-
kvæmlega sömu leiðum. Mark-
miðið er ofdrykkjuvörn, leiðin er
mannrækt. Vegna þröngsýni
hafa þessar stefnur ekki náð
saman, því einn þáttur í upp-
byggingu hvorrar um sig hefir
magnast og orðið að aðalþætti,
með þeim afleiðingum, að aðrir
berjast gegn brennivíni, en hinir
fara í feiuleik.
Obbinn af áhangendum IOGT
og obbinn af áhangendum AA
nær árangri, en mikill meiri-
hluti áfengisneytenda stendur
hjá. Markmið frelsingjanna ætti
að vera það, að ryðjast inn í rað-
ir hinna fordæmu með hlut-
lausa, en sanna fræðslu og forð-
ast allan sjálfbyrging, því bróð-
urkærleikur hverfur um leið og
menn tylla sér upp á kassann til
að tala.
Takist að fá þann sem við
vandræði býr til að tileinka sér
fræðslu um eðli ofdrykkju,
kynni hugarfarsbreyting að
sigla í kjölfarið, en þegar lífs-
viðhorf breytist fjarlægist óvel-
kominn drykkjuskapur. Sjálfur
verður maðurinn að ákveða
hvort hann drekkur eða ekki —
en að fordæma brennivínið er út
í hött. Með því að fordæma
brennivínið er bara verið að
gera fyllibyttunni greiða með
því að taka af honum skuldina
og skella henni á brennivínið."
Þessir hringdu . . .
Veðjað um
pipar og salt
7476—9047 hringdi og hafði
eftirfarandi að segja: — Ég er
að hringja í þig út af veðmáli
okkar vinnufélaganna, sem
stendur um það, hvort heldur,
piparinn eða saltið, sé haft í
borðstaukunum með mörgu
götunum á og hvort í þeim
með eina gatinu. Getur þú
fengið úr þessu skorið, Vel-
vakandi góður, og birt svarið í
dálkum þínum?
Birtið lista
yfir tekjur og
opinber gjöld
alþingsmanna
Elín V., Ólafsvík, hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: —
Nú höfum við séð í blöðunum
nöfn hæstu skattgreiðendanna
og sundurliðaðar greiðslu-
upphæðir þeirra til ríkis og
sveitarfélaga. Ég veit, að ég
mæli fyrir munn margra, þeg-
ar ég leyfi mér að fara fram á,
að birtur verði slíkur listi með
nöfnum alþingismanna, tekj-
um þeirra og opinberum gjöld-
um — og þá má ekki gleyma
fríðindunum. Almenningur á
heimtingu á að geta gert sam-
anburð er þá varðar, bæði að
því er snertir eigin tekjur og
gjöld, svo og annarra. Þá væri
fróðlegt að fá uppbyggilegar
umræður um launa- og skatta-
mál, þegar sjónvarpið kemur
úr fríi, þar sem auðvelt væri
að bregða upp tölum fyrir
landslýð og koma við hvers
kyns samanburði, ekki síst
með tilliti til mikillar umræðu
nýlega um kjarabaráttu lág-
launafólks.
Saltstaukurinn
meö einu gati
Velvakandi hafði samband
við Hótel- og veitingaskóla ís-
lands. Friðrik Gíslason skóla-
stjóri sagði: — Ég þekki ekki
annað en að saltið sé haft í
stauknum með eina gatinu.
Það er að vísu einhver rugling-
ur á því á mörgum af þessum
smærri veitingastöðum borg-
arinnar, því að kokkarnir eru
ekkert að gefa þessu gaum sér-
staklega, en þjónar sem eru að
dekka upp í veislu passa að
hafa þetta rétt. Þú getur til