Morgunblaðið - 28.07.1982, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. JÚLÍ1982
+
Eiginkona min,
SIGURVEIG ÁSVALDSDÓTTIR,
lést í Sjúkrahúsi Húsavíkur, 23. júli sl.
Utför hennar fer fram frá Skútustaöakirkju, föstudaginn 30. júlí
nk., kl. 14 00.
Sigurgair Pétursson,
Gautlöndum.
Stjúpsonur minn,
SIGURÐUR JÓNASSON
frá Grjóthaimi,
andaöist þann 26. júlí.
Guöný Bsnsdiktsdóttir.
+
Maöurinn minn,
HÁKON EIRÍKSSON,
húsvörður,
Grœnugötu 10, Akursyri,
andaöist aö kvöldi 26. júlí.
Marta Elín Jóhannsdóttir.
+
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
JÓHANNES GUNNARSSON,
Mslgsrðí 28, Rsykjavík,
lést í Landspítalanum 25. júlí sl.
Fyrir hönd vandamanna,
Kriatín Karlsdóttir og börn.
+
Faðir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
KARL Þ. ÞORVALDSSON,
andaöist aö kvöldi 25. júli.
Þórhildur Karlsdóttir, Þorstsinn Sigurðsson,
Karlotta Karlsdóttir, Einar Ásgsirsson,
Magnea Karlsdóttir,
Þorvaldur Ó. Karlsson, Erla Jónsdóttir,
Magnús Karlsson, Bára Guömundsdóttir,
og barnabörn.
Útför + ÓSKARS MAGNÚSSONAR
fré Tungunui,
fyrrverandi akólastjóra,
fer fram í Fossvogskirkju, fimmtudaginn 29. júlí nk., kl. 16.30.
Rigmor Magnúsaon, Magnús Óskarsson,
Elfn Siguróardóttir.
+
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
JÓHANNES BJÖRGVINSSON,
lögrsgluvarðstjóri,
Miklubraut 84,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 29. jútí, kl. 3
e.h. Jarösett veröur frá Gufuneskirkjugaröí.
Inga Jónadóttir,
Sjöfn Jóhannssdóttir, Rsynir Guömundsson,
og barnabörn.
+
Útför foreldra okkar,
BJÖRN3 MAGNÚ8SONAR,
og
SVANHVÍTAR GUNNARSDÓTTUR,
og systkina okkar,
MARGRÉTAR AUDAR BJÖRNSOÓTTUR,
og
AXELS MAGNUSAR BJÖRNSSONAR,
Faxatúni 5, Garðabœ,
veröur gerð frá Fríkirkjunnl í Reykjavík, föstudaginn 30. júlí, kl.
13.30. Jarösett veröur aö Göröum, Álftanesi.
Þeim sem vilja minnast hinna látnu, er bent á félög og líknarstofn-
arnir.
Fyrir hönd vandamanna,
Gunnar Björnsson,
Kristfn Björnsdóttir.
Halldóra Narfadótt-
ir - Minningarorð
Fædd 26. júni 1897
Dáin 19. júlí 1982
í dag er Halldóra Narfadóttir,
húsfreyja á Hrísateig 7, kvödd
hinstu kveðju. Halldóra fæddist
að Haukagili í Hvítársíðu 26. júní
1897 og varð því nýlega 85 ára.
Hún var dóttir hjónanna Narfa
Jónssonar og Þuríðar Jónsdóttur,
sem þar voru vinnuhjú um það
leyti. Fjögurra ára gamalli var
henni komið til frænda síns, Jóns
Pálssonar og konu hans Guðrúnar
Pétursdóttur að Fljótstungu í
sömu sveit, og var hún hjá þeim
fram yfir fermingu. Fljótlega eftir
fermingu fór hún til ömmu sinnar
og afa að Elínarhöfða við Akra-
nes. Á Akranesi lærði Halldóra
herrafatasaum og naut vandvirkni
hennar sín þar vel, en hún gerði
ætíð miklar kröfur til sjálfrar sín.
Rúmlega tvítug að aldri kemur
hún til Reykjavíkur og vinnur þá
hjá föðursystur sinni, Ástbjörgu,
sem gift var Guðbjarti Ólafssyni,
fyrrverandi forseta Slysavarnafé-
lags íslands. Á heimili þeirra
dvaldist hún í sex ár og hefir vin-
átta hennar við fjölskyldu föður-
systur sinnar ætíð haldist síðan,
og hafa þau börn Ástbjargar og
Guðbjarts ætíð sýnt Halldóru
mikla ræktarsemi. Á þessu heimili
kynntist Halldóra manni sínum,
Hjörleifi Ólafssyni, stýrimanni
sem var bróður Guðbjarts.
Halldóra og Hjörleifur gengu í
hjónaband 22. ágúst 1926. Þau
hjónin bjuggu lengst af í Reykja-
vík og rúm 40 ár á Hrísateig 7.
Þau eignuðust fimm mannvænleg
börn og eru barnabörnin nú 17 og
eitt langömmubarn bættist í hóp-
inn fyrir rúmum tveim árum.
Þannig hefir Halldóra skilað þjóð-
inni góðum arfi, sem einnig gladdi
hana marga stundina. Börnin
nutu líka samvista með ömmu
sinni.
Svo sem nærri má geta var oft
mannmargt á heimili Halldóru og
Hjörleifs á Hrísateignum, en
þangað fluttust þau 1941 úr
Skerjafirðinum, vegna nálægðar
þeirra við flugvöllinn. Oft mun
vinnudagur Halldóru hafa verið
langur með börnin fimm, aldraðan
tengdaföður og foreldra sína, sem
voru til skiptis hjá systrunum
Halldóru og Veróniku. Á þessum
árum voru ekki þvottavélar eða
önnur nútímaþægindi til þess að
létta störf húsmóðurinnar sem
gjarnan fór fyrst á fætur og gekk
síðust til náða.
Mér, sem rita þessar línur, eru
þakkir efst í huga fyrir að hafa
hlotnast sú gæfa að verða um sinn
samferða tengdaforeldrum mín-
um, Halldóru Narfadóttur og
Hjörleifi Ólafssyni. Mér fannst
allur heimilisbragur þeirra vera
þannig að hollt væri til fyrir-
myndar að taka. Börn þeirra og
tengdabörn eiga þessum hjónum
því mikið að þakka að ógleymdum
barnabörnurn og barnabarna-
barni. Það voru gleðistundir Hall-
dóru síðustu árin þegar barna-
börnin komi í heimsókn til hennar
og fylgdist hún ætíð vel með
hvernig hverjum og einum vegn-
aði, enda var hún skýr í hugsun
fram til þess síðasta. Halldóra var
bókhneigð, en auk þess fann hún
áhugamálum sínum stað í Kvenfé-
lagi Laugarnessóknar.
Halldóra átti eina systur, Ver-
óniku, húsfreyju á Fáskrúða-
bakka, 83 ára. Með þeim systrum
voru miklir kærleikar. Sérstak-
lega er því ánægjulegt að alveg
nýverið tókst að koma á ættar-
móti að Lýsuhóli á Snæfellsnesi,
þar sem báðar systurnar voru
heiðursgestir og mættir voru um
80 afkomendur þeirra og tengda-
börn, til móts. Halldóra naut þess-
arar ferðar vestur á Snæfellsnes
sérstaklega vel, þrátt fyrir háan
aldur og dapra sjón. Mundi hún
nöfn og afstöðu allra helstu bæja
á sunnanverðu Snæfellsnesi.
Þakkir eru færðar þeim, sem
komu þessu ættarmóti á, í tæka
tíð.
Halldóra og Hjörleifur voru af
hinni tápmiklu aldamótakynslóð.
Þessi kynslóð spurði fremur, hvað
get ég gert fyrir þjóðfélagið, en
hvað getur það gert fyrir mig. Þau
hjónin unnu hörðum höndum,
hlífðu sér aldrei, innrættu börnum
sínum ást á sannleikanum, guð-
rækni og góða siði. Þau gáfu þann-
ig óbrotgjarna arfleifð, sem börn
og tengdabörn njóta áfram, þótt
að þau séu nú bæði gengin yfir
landamærin miklu.
Við aðstandendur þökkum fyrir
það, hversu lengi við fengum að
hafa Halldóru Narfadóttur á með-
al okkar og minninguna um mikla
móðir geymum við og biðjum þess,
að henni gangi vel ferðin yfir móð-
una miklu. Blessuð sé minning
hennar.
Jón Sveinsson
í dag verður Halldóra Narfa-
dóttir, húsfreyja á Hrísateig 7 í
Reykjavík, kvödd hinstu kveðju
frá Laugarneskirkju. Hún andað-
ist á St. Jósefsspítala í Hafnar-
firði eftir stutta legu hinn 19. þ.m.
Með Halldóru er gengin góð og
gagnmerk kona, sem mér er bæði
ljúft og skylt að minnast.
Halldóra var í heiminn borin
hinn 26. júní 1897 á Haukagili í
Hvítársíðu. Foreldrar hennar voru
hjónin Þuríður Jónsdóttir og
Narfi Jónsson, bæði af góðkunn-
um borgfirskum ættum. Bjuggu
þau fyrst á Elínarhöfða við Ákra-
nes, en síðar lengi í Grísatungu.
Auk Halldóru áttu þau aðra dótt-
ur, Veróniku, sem giftist Kristjáni
Guðmundssyni og var lengi hús-
móðir á Fáskrúðarbakka. Hall-
dóra fór ung frá foreldrum sínum
og tók snemma að vinna fyrir sér.
Var það líka nokkuð föst venja hjá
því tápmikla fólki, sem nefnt hef-
ur verið aldamótakynslóðin og
mest hefur lagt af mörkum til
uppbyggingar þjóðfélags okkar
tíma. Ung að árum yfirgaf hún
Borgarfjörðinn og stundaði í
nokkur ár ýmis störf í Reykjavík.
Þar syðra kynntist hún Hjörleifi
Ólafssyni, síðar lengi stýrimanni á
varðskipinu Ægi. Var hann vest-
firskur að ætt og uppruna og ann-
álaður fyrir dugnað og trú-
mennsku í störfum.
Þau Halldóra og Hjörleifur
gengu í hjónaband 22. ágúst 1926.
Settust þau fyrst að á Patreks-
firði, þar sem Hjörleifur stundaði
sjómennsku. En tæplega tveim ár-
um síðar fluttust þau til Reykja-
víkur. Reistu þau sér hús suður í
Skerjafirði, þar sem þau bjuggu
um alllangt skeið. Með flugvallar-
gerð í Skerjafirði á stríðsárunum
raskaðist byggðin þar syðra veru-
lega. Varð til dæmis að flytja burt
hús þeirra Halldóru og Hjörleifs.
Var það síðar endurreist á Hrísa-
teig 7 í Laugarneshverfi. Þar áttu
þau síðan heima ásamt börnum
sínum um langa hríð.
Svo sem nærri má geta var það
löngum hlutskipti Halldóru sem
sjómannskonu, að gæta ein bús og
barna, þegar maður hennar var
við skyldustörf sín á hafi úti.
Þessu hlutverki gegndi hún líka af
svo einstakri natni, samviskusemi
og dugnaði að sjaldgæft má kalla.
Var hún jafnan vakin og sofin með
hugann við það eitt, að láta öllum
líða sem best og sjá öllu vel borgið.
Þeim Halldóru og Hjörleifi varð
fimm barna auðið, sem öll eru
uppkomin og hafa haslað sér völl á
ýmsum stöðum. Börn þeirra eru í
aldursröð sem hér segir: Guðrún
Ólöf, gift Jóni R. Hjálmarssyni,
fræðslustjóra á Suðurlandi, Jón
Ástráður, rafvirkjameistari í
Garðabæ, kvæntur Lilju Jónsdótt-
ur, Þuriður, gift Jóni Sveinssyni,
forstjóra Stálvíkur í Garðabæ,
Leifur, húsasmiður í Reykjavík, og
Narfi, tæknifræðingur í Kópavogi,
kvæntur Gyðu Theódórsdóttur.
Halldóra Narfadóttir hélt löng-
um allgóðri heilsu og annaðist
heimili sitt alla tíð af stakri
snyrtimennsku og umhyggju.
Mann sinn missti hún árið 1975 og
varð hún því nokkuð einmana eftir
því sem börnin hurfu að heiman.
Þá háði henni líka sjóndepra síð-
ustu árin. Tók hún þá að dveljast
að mestu hjá börnum sínum og þá
einkum dætrunum, Guðrúnu og
Þuríði. Fyrir skömmu fór hún á
St. Jósefsspítalann í Hafnarfirði
til skammrar dvalar að því er ætl-
að var. En þar veiktist hún og
andaðist að morgni hins 19. þ.m.
Það má segja að hvíldin sé kær,
þegar aldurinn er orðinn hár og
vegferðin löng. En kveðjustund
fylgir tregi og því er þessi góða
kona kvödd með söknuði og ein-
lægri þökk. Megi hún ganga í birtu
og friðsæld á eilífðarvegum.
Blessuð sé minning Halldóru
Narfadóttur.
J.R.H.
Bók væntanleg eft-
ir Milton Friedman
ALMENNA bókafélagið og Félag
frjálshyggjumanna gefa á næstunni
út ritið Frelsi og framtak eða Capit-
alism and Freedom eftir bandaríska
hagfræðinginn og nóbelsverðlauna-
hafann Milton Friedman. Er það
Hannes Hólmsteinn Gissurarson,
sem sneri bókinni á íslensku.
Frelsi og framtak kom fyrst út í
Bandaríkjunum 1962, en í henni
ræðir Friedman um tengsl
atvinnufrelsis og lýðræðis, hlut-
verk ríkisins í frjálsræðisskipu-
lagi og stefnuna í ríkisfjármálum
og peningamálum. Bókin vakti þá
þegar mikla athygli, enda kemur
Friedman í henni orðum að ýms-
um róttækum hugmyndum sínum
um breytingar á hagskipulaginu
t.d. um ávísanakerfi (voucher-
kerfi) í skólum og um tekjutrygg-
ingu („neikvæðan tekjuskatt.“)