Morgunblaðið - 30.07.1982, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ1982
Þrír af eigendunum: Gísli Guðjónsson, Addi og Þóra Sigurðardóttir, en aðrir eigendur eru Sævar Það er auðséð að þeir eru inægðir ferðamennirnir í Messanum, en þessi eru þýzk.
Guöjónsson, Sif Svavarsdóttir og Guðrún Alexandersdóttir.
en í vetur sagði Addi að það yrði
opið eins lengi og bátarnir væru
að landa,“og þá verðum við með
galla, vettlinga, föðurlandið, og
sitthvað fleira sem kemur sjó-
mönnum vel“.
Ferðamenn koma talsvert í
Messann og mest er það tengt um-
ferð til og frá Vestmannaeyjum og
það hefur sífellt aukizt að heima-
menn bregði sér í mat í Messann,
sérstaklega um helgar.“Þá skella
þer sér í steikurnar," sagði Addi,
„en við reynum að hafa verðið
hagstætt miðað við allt og allt,
höfum farið millileið í þeim efn-
um, milli skers og báru.“
Messinn er mjög vel búinn tækj-
um sem veitingahús, eða eins og
sjómaðurinn sagði, þetta eru ein
þrjú tonn af eldamaskínum. Þegar
blaðamenn Morgunblaðsins voru á
ferð í Þorlákshöfn síðla vetrar var
verið að byrja á Messanum, timb-
urhúsi frá Gunnari Helgasyni í
Hafnarfirði, og húsið rauk upp á
mettíma af hans hálfu og síðan
kom víkingasveit smiða og ann-
arra tæknimanna frá Vestmanna-
eyjum í bland við Þorlákshafn-
armenn og það var lögð nótt við
dag, til þess að unnt yrði að ýta
starfsemi Messans úr vör um
hvítasunnuna. Það tókst og síðan
hefur fleytan skilað sæmilegu
kroppi og lóðningarnar eru spenn-
andi.
Grein og mynd: Árni Johnsen.
Sífellt lengist höfuðlína íslenzkrar
verzlunar og þjónustu og fleiri taka
til starfa á þeim vettvangi eftir þvi
sem byggðir vaxa og sjóndeildar-
hringurinn víkkar að smekk og vilja
fólks. Kitt nýjasta fyrirtæki landsins
sem er allt í senn veitingastofa, sjó-
mannastofa, baðhús og verzlun með
smávörur, er Messinn í Þorláks-
höfn. Messinn er brautryðjandastað-
ur í Þorlákshöfn að því leyti, að eng-
in formleg veitingastofa hefur verið
opin þar áður. Verzlanir í söluturna-
stíl hafa að sjálfsögðu verið i þessu
yngsta plássi íslands, en mötuneyti
Meitilsins hefur fyrst og fremst ver-
ið fyrir starfsfólk, þótt gestum og
gangandi hafi ávallt verið vel tekið
þar.
Við heimsóttum Messann og það
var góð spjallstemmning um borð
eins og oft fylgir stöðum, sem eru
staðsettir nálægt höfn, því það er
mikilvægt fyrir slíka veitingastaði
að hafa eilífðarsinfóníu hafnar-
innar sem eins konar undiröldu í
búskapnum.
Addi Yellow, eins og hann hefur
löngum verið kallaður í Eyjum,
þótt hann heiti Arnþór Sigurðs-
son, var að glíma við pönnurnar af
mestu fimi, hvítsleginn og með
rósóttan rauðan tóbaksklút um
hálsinn í stað sluffu. Þetta var
snemma morguns og von á fleiri
kokkum og eigendum Messans til
starfa í hádegistörninni. Þeir
bjóða upp á alhliða mat, rétt dags-
ins og þá taka þeir að sér veizlur,
hafa sal fyrir 60 manns a.m.k. og
sjá einnig um veizlur, þar sem
þess er óskað. Þá er sérstök sjó-
mannastofa í Messanum þar sem
verið er að koma upp aðstöðu með
spilum, tafli, sjónvarpi og fleiru,
en um sinn a.m.k. er þar billjard-
borð. Þessi sjómannastofa verður
þannig úr garði gerð fyrir næstu
vertíð, að sjómenn geti í rólegheit-
um slappað þar af í friði á kvöldin
eða í landlegum.
Messinn er opinn frá kl. 9—22,
Hyllingar yfir steikarpönnunum og viðskiptavinirnir eni f startstMu.
Messinn í Þorlákshöfn.
Messinn, brautryðjandi í veit-
ingaþjónustu í Þorlákshöfn
Egilsstaðir:
Lifi í voninni um betri tíð
Spjall við Benedikt Vilhjálmsson í Rafeind
Á jarðhæð hússins númer 13 við
Selás er ein þeirra sérverslana til
húsa — sem stofnaðar hafa verið á
Kgilsstöðum á undanfornum árum.
I»etta er sérverslun með „radío-
vörur“ hvers konar og dregur
nafnið dám af því — Rafeind sf.
Benedikt Vilhjálmsson er einn eig-
enda og rekur fyrirtækið frá degi
til dags.
Rafeind sf. var stofnuð fyrir
réttum 5 árum, segir Bendikt, og
var megin markmiðið í upphafi
fyrst og fremst að sinna viðgerð-
um á sjónvarps- og útvarpstækj-
um og annast uppsetningu sjón-
varpsloftneta — og það hefur
alltaf verið stór þáttur í starf-
seminni jafnframt því sem versl-
unin hefur vaxið smátt og smátt.
Hvernig gengur að reka slíka
sérverslun úti á landsbyggðinni?
Satt best að segja lifi ég alltaf
í voninni um betri tíð. Verðbólg-
an segir verulega til sín í þessu
sem öðru. Hér er um dýrar vörur
að ræða: sjónvarpstæki, mynd-
bönd, hljómflutningstæki og
rafmagnsorgel. Þurfum við að
liggja lengi með slíkan varning
— getur það leikið okkur grátt.
Fyrirtæki sem búa í túnfæti
tollvörugeymslu og geta leyst
vörur þaðan út nánast eftir
hendinni eru mun betur sett að
þessu leyti.
Hvernig er álagningu háttað á
þessar vörur?
Hún er undir ákvæðum verð-
lagsyfirvalda og lág. Hins vegar
tekur ríkið sitt ríflega með að-
flutningsgjöldum — og þykir
mér það nokkuð önugt hvað
varðar útvarps- og sjónvarps-
tæki þar sem ríkið skattleggur
síðan notkun þessara tækja. En
við erum vitanlega með fleiri
vörur á boðstólum og svo höfum
við hafið myndbandaleigu.
Og verslunin þraukar, held-
urðu?
Já, a.m.k. meðan menn halda í
vonina um betri tíð og e.t.v. blóm
í haga.
— Ólafur