Morgunblaðið - 26.08.1982, Blaðsíða 34

Morgunblaðið - 26.08.1982, Blaðsíða 34
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. AGUST 1982 34 Karitas Jónsdóttir — Minningarorö í dag kveð ég hinstu kveðju, mína kæru vinkonu Kaju, eða Karitas Jónsdóttur. Vinskapur okkar hefur staðið í fjölmörg ár og hefur jafnan einkennst af hlýju og gestrisni. Við Kaja kynntumst fyrir tilstilli eiginmanna okkar, Hagbarðs Karlssonar og Axels V. Tuliniusar, sem voru systkina- synir. Á meðan fjölskylda mín bjó úti á landi, héldum við sambandi með árlegum heimsóknum og utanlandsferðum saman. Voru þessar heimsóknir okkur hjónum til mikillar ánægju og ekki síst dætrum okkar fjórum, en þær vildu ekki fara til Reykjavíkur, án þess að koma við hjá Hadda frænda og Kaju. Þannig skipuðu þau sér fljótt ákveðinn sess í hug- arheimi þeirra og urðu ekki ein- ungis okkar vinir, heldur þeirra líka. Ferðir okkar Kaju eru mér sér- staklega hugstæðar. í fyrstu ferð- uðumst við hjónin með þeim hjón- um, en síðar að eiginmönnum okkar látnum ferðuðumst við tvær og reyndist Kaja mér ávallt ein- stakur ferðafélagi. Margar góðar minningar á ég frá þessum ferð- um. Samband okkar Kaju varð nán- ara með árunum, sérstaklega eftir að Axel lést skyndilega, en þá reyndist hún mér mjög vel og var mér mikill styrkur að vináttu hennar. Upp frá því urðum við óaðskiljanlegar. Ef heimsóknum varð ekki viðkomið, þá hringdum við daglega hvor í aðra. Sóttum við leikhús saman, ásamt tveimur vinkonum okkar. Hvar sem við hittumst eða eyddum stundum saman, var mér ætíð ljóst, að í Kaju átti ég bæði tryggan og kær- an vin. Og þó að á móti blési í lífi okkar, hélt hún jafnaðargeði og var lagið að sjá hinar broslegu hliðar lífsins. Því Kaja hafði góða kímnigáfu og átti þá oft til að grínast við okkur mæðgur og tala beint út um hug sinn. Lífsgleði fannst mér einkenna Kaju og gat ekki að gert að hrífast af. Sam- band hennar og Hagbarðs byggð- ist á gagnkvæmu trausti, virðingu og ást, en slíkt má telja helstu einkenni vináttu þeirra við okkur í fjölskyldunni sem og aðra nána vini þeirra. Mér er það mikill harmur að sjá á bak þessari konu og orð fá því ekki lýst, hve dýrmæt vinátta hennar var mér og mínum. Ég og dætur mínar vottum aðstandend- um hennar okkar dýpstu samúð. Með Kaju er gengin afbragðs kona, sem við erum þakklátar fyrir að hafa kynnst og munum geyma í minningunni um ókomna tíma. Áslaug Tulinius Mig langar til að kveðja mág- konu mína, Karítas Kristínu Jóns- dóttur, með nokkrum orðum nú, þegar hún er horfin sjónum okkar á vit hins óþekkta. Leiðir okkar Karítasar hafa leg- ið saman frá því að hún giftist frænda mínum og uppeldisbróður, Hagbarði Karlssyni, hinn 21. maí 1936, þá aðeins 19 ára. Hagbarði var ekki gjarnt að flíka tilfinningum sínum, en þó duldist okkur ekki, uppeldissystk- inum hans og fjölskyldu, að hann var ákaflega hrifinn af ungu, lag- legu stúlkunni, sem hafði fallist á að gerast lífsförunautur hans. Og eftir því sem árin liðu, varð okkur æ ljósara, að til þess hafði hann ærna ástæðu, því að tryggari og betri lífsförunaut hefði hann vart getað valið sér. Karítas reyndist einnig föður mínum góð tengda- dóttir og okkur systkinunum hin ágætasta mágkona. Karítas fæddist í Vestmanna- eyjum hinn 3. febrúar 1917. For- eldrar hennar voru Helga Sigur- björnsdóttir og Jón Benediktsson, og ólst Karítas upp hjá þeim ásamt systkinum sínum, Hansínu, Jóni og Benedikt. Auk þess átti hún eina hálfsystur, Þorbjörgu. Eru systkinin öll á lífi og búsett hér í Reykjavík. Sautján ára gömul lagði Karítas leið sína til Reykjavíkur og réðst til starfa hjá Brjóstsykursgerð- inni Nóa hf. Þar hafði Hagbarður einnig nýlega hafið starf, að af- loknu námi í sælgætisgerð hjá hinu þekkta, danska fyrirtæki, Galle & Jessen. Þarna kynntust þau Karítas og Hagbarður, og ör- lög þeirra voru þar með ráðin fyrir lífstíð. I fyrstu bjuggu ungu hjónin við fremur kröpp kjör, eins og títt er um ungt fólk, sem er að hefja búskap. En Hagbarður var stór- huga, og innan fárra ára réðst hann í að stofna sína eigin sæl- gætisgerð, Opal. Rak hann hana í fyrstu einn, en fljótlega gerðust þeir Björn Jóhannsson og Jón Guðlaugsson félagar hans um fyrirtækið. Síðar, eftir lát Björns, ráku þeir Jón verksmiðjuna í fé- lagi. Þau Karítas og Hagbarður eign- uðust eina dóttur barna, Hrefnu, sem gift er Ólafi Ingimundarsyni, kaupmanni og eiga þau tvö börn, Hagbarð og Karítas Kristínu. Þau hjónin, Karítas og Hagbarður, voru bæði fremur hlédræg og sótt- ust ekki eftir fjölmenni. En þau voru tryggir vinir vina sinna. Bæði höfðu þau mikla ánægju af ferðalögum og útiveru. Sumar- bústað áttu þau við Elliðavatn og dvöldu þar mjög oft á sumrum, Karítas einnig eftir lát Hagbarðs og þá með dóttur sinni og fjöl- skyldu hennar. Yfirleitt hafði Karítas mikið yndi af náttúrunni, dýravinur var hún mikill, og í garðinum sínum átti hún margar ánægjustundir, enda var hann ætíð sérlega fallegur og vel hirtur. Hún var bráðmyndarleg húsmóð- ir, smekkleg og reglusöm, eins og heimili hennar bar glöggt vitni. Þær mæðgur, Karítas og Hrefna, voru ávallt mjög sam- rýndar, og ekki held ég, að neitt það hafi verið til, sem Karítas vildi ekki gera fyrir barnabörnin sín, enda var hún þeim mjög kær. Eitt barnabarnabarn eignaðist hún fyrir nokkrum mánuðum, og var það henni til mikillar gleði. Hagbarður lést hinn 28. marsl971, aðeins 57 ára að aldri. Var það Karítasi mikið áfall, en hún tók því með aðdáunarverðri skapstillingu og æðruleysi. Var þó söknuður hennar að sjálfsögðu mjög sár, enda var Hagbarður ein- hver mesti öðlings- og drengskap- armaður, sem ég hefi kynnst um ævina. Eftir lát Hagbarðs varð sam- band Karítasar við dóttur sína, tengdason og barnabörn jafnvel enn nánara, og voru þau henni mikil stoð á þeim erfiðu tímum. Síðustu æviár Karítasar var heilsa hennar ekki góð, og fyrir rúmu ári kenndi hún þess sjúk- dóms, sem nú hefir dregið hana til dauða. Sýndi hún þá enn hvílíka skapstillingu hún hafði til að bera, því að aldrei heyrðist frá henni nokkurt kvörtunarorð, né heldur lét hún í ljós nokkurn kvíða, enda þótt hún vissi vel, hvers hún gæti vænst. Að síðustu vil ég, fyrir hönd okkar hjónanna, þakka Karítasi innilega fyrir samfylgdina og ótal ánægjustundir, sem við höfum átt saman. Ég votta Hrefnu, dóttur hennar, Ólafi og barnabörnunum innilega samúð, svo og öðrum ætt- ingjum. Guðrún Arnalds Karitas Jónsdóttir var fædd í Vestmannaeyjum 3. febrúar 1917, dóttir hjónanna Helgu Jónsdóttur og Jóns Benediktssonar, sem starfaði þar við lifrarbræðslu ásamt Hákoni, sem fluttist með Jóni frá Noregi og dvaldist á heimili Jóns og Helgu til dauða- dags. Kaja eins og hún var kölluð var næst yngst fjögurra barna þeirra Jóns og Helgu, elst var Hansína, gift Karli Einarssyni, verkstjóra, svo Jón, giftur Veru Ólafsdóttur og Benedikt, sem dvelur á heimili Jóns. Eina hálfsystur átti Kaja, Þorbjörgu að nafni. Kaja fór ung frá Vestmannaeyj- um eins og títt var um unglinga á þeim árum. Hún dvaldi á heimili systur sinnar, Hansínu og manns hennar Karls og reyndust þau henni mjög vel. Hún fór að vinna í Sælgætisgerðinni Nóa og þá var þar ungur og efnilegur maður verkstjóri, sem hét Hagbarður Karlsson. Þau felldu hugi saman og giftust, eignuðust efnilega dótt- ur, Hrefnu, sem gift er Ólafi Ingi- mundarsyni, börn þeirra eru tvö, Hagbarður og Karitas Kristín og eitt barnabarn, Hrefna að nafni. Það mátti segja, að Kaja væri gæfumanneskja í sínu einkalífi. Hún átti ágætis mann, dóttur, sem var henni góð. Þær voru mjög samrýndar, og Kaja átti barna- börn, sem hún hafði yndi af. Á seini árum komust þau í góð efni. Hagbarður setti upp Sælgætis- gerðina Ópal ásamt öðum manni og ráku þeir hana af myndarskap og dugnaði þar til Hagbarður lést aðeins 57 ára að aldri. Það mátti segja það um Kaju vinkonu mína, að hún var bæði trygg og raungóð, mátti það best sjá, hvað hún reyndist drengnum mínum vel, sem ég varð að senda frá mér vegna upplausnar heimilis míns. Þau sendu honum góðar gjafir á jólunum, sem glöddu hann mjög, og sem ég efast ekki um, að þau fái launaðar á himnum. Eins reyndust þau mér mjög vel, þegar ógæfan dundi yfir heimili mitt og sýndu þá best mannkosti sína og mannkærleika. Fyrir þetta allt vil ég nú þakka þeim. Ég kveð kæra vinkonu með þessum fátæklegu línum. Vonast til að við eigum eftir að hittast aftur og eiga ánægjulegar stundir eins og við áttum saman. JK ctíJlP^ l ^ hal^ "Jr (nW^'d Jaf tmr og ^ Aðalkennari er Þorgerður Gunnarsdóttir (Hogga) nýútskrifaður danskennari frá Rockford College í Bandaríkjunum 5 vikna námskeiö hefst miðvikudaginn 1. sept. Innritun og upplýsingar í síma 76350 kl. 10—12 f.h. og 17—19 e.h. Afhending skírteina aö Skúlatúni 4, fjórðu hæð, þriðjudaginn 31. ágúst kl. 17—20 e.h. Líkamsþjál fíin Bal lettskóla Eddu Schevíng SKÚLATÚNI 4 — SÍMAR 25620 og 76350 Afmœlis- og minningargreinar ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn- ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið- vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í minn- ingargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Þess skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíð- um Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og með góðu línubili.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.