Morgunblaðið - 13.11.1982, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. NÓVEMBER 1982
37
In Memoriam:
Kristján Guðlaugsson
hœstaréttarlögmaður
Fæddur 9. september 1905
Dáinn 2. nóvember 1982
„Saltus proles primae gentis
poeta et genie"
var á sínum tíma kveðið um
Kristján Guðlaugsson (sem þýða
mætti: Skati er af Skarðsætt
frægri, skáldmenni og snillingur.)
Þetta vísubrot minnir á að
Kristján var af Skarðsætt, en
amma hans í móðurætt var Elín-
borg dóttir Kristjáns Skúlasonar
Magnusen, kammerráðs, sýslu-
manns og alþingismanns á Skarði
á Skarðsströnd.
Um ætt Kristjáns Guðlaugsson-
ar að öðru leyti get ég verið stutt-
orður, enda hefur hún verið rakin
af öðrum, sem rita um hann eftir
andlát hans. Foreldrar Kristjáns
voru séra Guðlaugur Guðmunds-
son, lengst af prestur á Stað í
Steingrímsfirði og kona hans,
Margrét Jónsdóttir.
Kristján Guðlaugsson lauk
laganámi við Háskóla íslands
1926, en starfaði síðan lengst af
við ritstjórn og margskonar
lögmannsstörf.
Elsti bróðir Kristjáns var Jónas
Guðlaugsson, skáld, sem fæddur
var 1887, en lést erlendis 1916,
tæplega þrítugur. Hefur hið svip-
lega fráfall þessa gáfaða og glæsi-
lega sonar og bróður orðið mikið
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á i miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hlið-
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Ilandrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
áfall fyrir fjölskylduna. Fljótt var
mér ljóst, er kynni okkar Krist-
jáns hófust, að draumur hans
hefði verið sá frá barnæsku, að
helga sig því starfi sem Jónasi
bróður hans entist ekki aldur til
að ljúka.
Kristján var ágætlega ritfær og
fróður. Hann sýndi mér eitt sinn
safn af ljóðum, sem hann hafði
ort, og spurði um álit mitt'á þeim.
Eftir að hafa færst undan um hríð
og borið fyrir fákænsku mína,
lauk þó svo að ég sagði eitthvað á
þá leið, að hann væri prýðilega
hagorður, en ekki skáld. Urðum
við sammála um að það væri
tvennt ólíkt að vera skáld og hag-
yrðingur.
Spannst út af þessu löng og
skemmtileg umræða um muninn á
þessum tveimur listgreinum.
Þetta litla dæmi sýnir vel, hvernig
lyndiseinkunn Kristjáns var.
Það var t.d. næstum sama hvaða
mál kom upp veturinn 1972—’73 er
sameining Flugfélags íslands hf.
og Loftleiða hf. var rædd á nær
hundrað fundum og Kristján var
stjórnarformaður Loftleiða hf. og
forystumaður þeirra á fundum.
Svar hans var alltaf hið sama,
eitthvað á þessa leið: „Það má auð-
vitað ræða málið." Að hans dómi
var hreinlega barnaskapur að
skirrast við að ræða mál, jafnvel
þótt það sýndist í fljótu bragði
ekki vera í samræmi við höfuð-
stefnu eða hagsmuni umbjóðand-
ans. Oft gat slík umræða þróast
þannig, eftir nokkurn tíma, að hún
leiddi til lausnar máls. Það var
einniitt þolinmæði Kristjáns sem
átti hvað mestan hlut í, að málið
leystist og félögin tvö, Flugfélag
íslands hf. og Loftleiðir hf., sam-
einuðust 1. ágúst 1973.
Ég man líka vel eftir því, að þótt
við værum báðir þreyttir, er við
skildum, laust fyrir miðnætti 11.
apríl 1973, er samkomulag náðist í
meginatriðum eftir 15 klst. fund,
að gott var þá að taka í þreytta
hönd Kristjáns. Óþarft var að
hafa mörg orð í það skipti.
Það eru kynni mín af Kristjáni
þessi ár, í samningum vestan hans
og austan, sem ég seint mun
gleyma Yfirleitt má segja um
lyndiseinkunn Kristjáns að hon-
um svipar mjög til Skarðverja
hinna fornu eins og Steinn Dofri
(Jósafat Jónasson) lýsir þeim í
viðauka um Skarðverjaætt í II
bindi sýslumannaæfa; „Skarðverj-
ar voru hóglátir, búhöldar góðir,
friðsamir við nágranna sína og
vinsælir í héraði, þeir héldu sér
lítt fram, en voru þó vitrir og
harðir í horn að taka ef á þá var
leitað og létu lítt hlut sinn fyrir
óvinum."
í einkalífi sínu var Kristján
mjög farsæll. Hann kvæntist 7.
október 1933 Bergþóru Bryn-
júlfsdóttur, tannlæknis í Reykja-
vík Björnssonar og konu hans
Guðrúnar Önnu Guðbrandsdóttur.
Þau Kristján eignuðust tvö börn;
Önnu, gifta Hauki Steinssyni,
tannlækni, og Grétar Brynjúlf,
lögfræðing.
Ég votta að lokum eftirlifandi
ekkju Kristjáns, börnum og öðrum
aðstandendum samúð mína og
kveð virtan vin með kærri þökk og
sárum söknuði.
Brynjólfur Ingólfsson.
Ósk Jenný Jóhannes-
dóttir — Kveðjuorð
Fædd 12. febrúar 1908
Dáin 22. október 1982
„Margs er aó minnast,
margt er hér aé þakka.
(iudi sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
(iuð þerri tregatárin stríð.“
Vald. Briem
Það er erfitt að horfast í augu
við þá sorglegu staðreynd að elsku
Jenný sé farin frá okkur og komi
ekki aftur.
Föstudagskvöldið 22. október sl.
var dyrabjöllunni hringt á heimili
okkar, og fyrir utan stóðu Jóhann-
es, dóttursonur Jennýjar, og ein-
hver ókunnur maður, sem ég hafði
aldrei áður séð. Það greip mig
skelfing, svo alvarlegir voru þeir,
eitthvað hafði komið fyrir. Jú, það
var staðreynd. Með Jóa var maður
frá rannsóknarlögreglunni, hann
var að tilkynna okkur að Jenný
hefði látist í bílslysi fyrr um
kvöldið. Þetta kom svo óvænt, al-
gert reiðarslag. Maður á erfitt
með að trúa slíkum harmafregn-
um, en ég veit að mín elskulega
tengdamóðir er í góðum höndum
þar sem hún er nú komin.
Ég kynntist Jennýju í október
1979. Tók hún mér eins og við
hefðum alltaf þekkst, og syni mín-
um Sigurði Inga tók hún eins og
hann væri hennar raunverulega
barnabarn. Það var yndislegt að
koma til Jennýjar, hlýjan og
gestrisnin var ofar öllu í fari
hennar, enda fórum við til hennar
eins oft og við gátum. Það var svo
sérstök tilfinning að koma inn á
heimili hennar. Aldrei fórum við
þaðan öðruvísi en að Siggi litli
fengi epli, banana eða annað góð-
gæti í poka í nesti. Það voru stórar
stundir í lífi hans þegar hann fékk
að sofa hjá ömmu, hún var svo
stórt númer í augum hans, eins og
okkar hinna sem þekktu hana.
Okkur fannst enginn sunnudagur
vera, nema að geta komist til
hennar með litlu ömmubörnin, því
það gladdi hana svo mikið að fá
þau til sín. Það var stórkostlegt að
fá að kynnast þessari góðu konu,
sem átti svo stórt hjarta og mikla
hlýju að gefa, hreinlega mannbæt-
andi.
Að lokum bið ég Jennýju bless-
unar guðs, og þakka henni allt það
sem hún var okkur Snævari og
börnunum.
Sigrún Sigurðardóttir
Viinarkveðja:
Hafliði Guðmunds-
son frá Siglufirði
Árin líða, en tíminn er eilífur.
Vinir koma og fara og skilja eftir
sig spor í minningunni. Að frétta
lát fornvinar, sem ætíð var hrókur
alls fagnaðar, leiðir af sér ákveðna
tómleikatilfinningu. En lífið hlýt-
ur að halda áfram og tíminn lækn-
ar öll sár. — Ég kveð góðan vin
minn, Hafliða Guðmundsson frá
Siglufirði, með þessu ljóði Tómas-
ar skálds Guðmundssonar:
„f dag feldu blómin mín bloóin sín. —
(>g húmid kom óvænt inn til mín. —
Jeg hjelt ad enn væri sumar og sólskin!
Jeg horfdi' út um gluggann. liausLsins blær
um hlíðarnar lagóist en siifurskær
kom máninn upp yfír austurfjöllin.
Og lindirnar skinu í Ijóma hans.
í laufínu stigu geislarnir dans
en silfurhljómar um hvolfín lióu.
(>g sál mín hlustaói, sál mína bar
yfír sumar og haust, inn í landió þar
sem dagarnir sofna og draumarnir vakna.
Aó augum mjer bar eina bernskusýn:
í r hlámanum hófust æskulönd min,
— fjarlægar strendur fjarlægra daga.
Og söngurinn Ijúfí, sem sveif yfír láó,
var sá, er jeg mest hafói tregaó og þráó.
Jeg nam hann ungur af vörum vorsins!
— Og nú kom haustió! — Á knje jeg kraup!
Aó köldum veggnum jeg höfói draup,
og kysti blómin, sem bliknuó lágu! —“
Sig. Hanne8son.
!

Illlllíil liiillll
Trésmiöjan Víðir hf. auglýsir
bjóðum nýja Ifnu f húsgögnum
Arkitekt Akti Taskinen
Seljum meöan birgöir endast þessi vönduöu húsgögn.
Viö viljum koma til móts viö ykkur og auövelda ykkur
kaupin meö vægri útborgun, aöeins 10% og eftirstöðv-
ar á 8—10 mán. Gjöriö svo vel og lítið inn og skoðið
okkar mikla húsgagnaúrval.
Verslið þar sem úrvalið er mest og kjörin best.
Trésmiðjan
Víðir hf.,
Síðumúla 23, s. 39700.
Húsgagnaverslun
Guðmundar,
Smiðjuvegi 2, s. 45100.
Opið laugard. frá 10—3.
Húsgagnasýning sunnudag frá 2—5.