Morgunblaðið - 19.12.1982, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. DESEMBER 1982
41
ekkjum þeirra þegar þeir féllu frá.
Þar vann hann oft stórvirki. Naut
hann þess þá oft að þekkja fjölda
manna í flestum starfsgreinum
þjóðfélagsins og þeir vissu að það
sem hann sagði stóð eins og stafur
á bók. Þau verk sem hann vann á
þessum vettvangi er að sjálfsögðu
ekki hægt að tíunda hér, en verða
honum alla tíð til sóma og lýsa
best hvern mann hann hafði að
geyma. Einar var mikill skapmað-
ur og ekki áttu nú allir upp á pall-
borðið hjá honum, en hann var
sannur vinur vina sinna og meiri
tilfinningamaður en margur hélt.
Hann starfaði mikið að félags-
málum, en hæst ber þó frumkvæði
hans í stofnun Kiwanishreyf-
ingarinnar á Islandi, þann 9. nóv-
ember 1963. Nú í dag eru um 1200
Kiwanismenn á íslandi. Um árabil
var hann forstjóri skemmtigarðs-
ins Tívolí í Reykjavík. Réð hann
þá ýmsa erlenda skemmtikrafta
til þess að sýna listir sínar í
Tívolígarðinum. Ennfremur flutti
hann inn ýmis villt dýr, til þess að
hafa til sýnis í garðinum. A þess-
um árum sá hann líka um ráðn-
ingar allra erlendra skemmti-
krafta fyrir sjómannadagskabar-
ettana frægu í Austurbæjarbíói og
oft minntist hann á með ánægju
þegar húsfyllir var á 24 sýningar í
röð og biðraðir eftir aðgöngumið-
um náðu langleiðina niður að
Rauðarárstíg. Þegar sirkusarnir
voru haldnir í stóru sirkustjaldi í
Skerjafirðinum á þessum árum sá
Einar líka um ráðningar þeirra
skemmtikrafta sem voru meðal
annarra loftfimleikamenn, trúðar
og dýratemjarar, sem komu með
ljón, hesta, fíla og fleiri dýr. Þetta
voru ekki nein smáfyrirtæki og
kostuðu óhemju vinnu. Öll þessi
störf vann Einar með fullu starfi í
sparisjóðnum og með samþykki
stjórnar sparisjóðsins. Einar rak
einnig í mörg ár fyrirtækið Feg-
urðarsamkeppni íslands og var
umboðsmaður fyrir allar helstu
alþjóðafegurðarsamkeppnir í
heiminum og sat þar oft í dómara-
sæti. Hann var mjög víðförull
maður og hafði frá mörgu
skemmtilegu að segja.
A yngri árum sínum stundaði
hann fimleika hjá Glímufélaginu
Ármanni og var þar í fremstu röð.
Áður hafði hann æft fimleika hjá
Vigni Andréssyni fimleikakenn-
ara í Austurbæjarskólanum og
frægt var þegar hann eitt sinn
gekk á höndunum niður stigana í
skólanum og út í skólaportið og
nam ekki staðar fyrr en úti á
Bergþórugötu.
Af framansögðu má sjá, þó
miklu fleira hefði verið hægt að
nefna, að Einar hafði mörg járn í
eldinum um ævina. Hann var sí-
starfandi. Það sópaði að honum
hvar sem hann fór. Það var því
hryggilegt að horfa upp á hversu
illa liðagigtin lék hann hin síðustu
ár og síðan sá sjúkdómur er lagði
hann að velli.
Þegar menn hafa verið sam-
starfsmenn í mörg ár fer ekki hjá
því að þeir kynnist jafnt kostum
sem göllum hver annars. En þegar
þeim ber gæfa til að vega og meta
þessa hiuti með jákvæðu hugar-
fari myndast oft góður kunn-
ingsskapur eða jafnvel vinátta.
Þannig held ég að hafi verið hjá
okkur Einari. Ég er þakklátur
fyrir þann kærleika sem hann
sýndi mér og fjölskyldu minni.
Heimili Einars og Herdísar
Hinriksdóttur, eiginkonu hans,
hefur alltaf staðið okkur opið, en
þar ríkir snyrtimennska og hlýja,
sem ber húsráðendum gleggst
vitni. Einar og Herdísi varð
þriggja barna auðið. Elsta barn
þeirra, Ásgeir, sem var flugmaður,
fórst í flugslysi við Vestmannaeyj-
ar 3. maí árið 1967 og var þeim
báðum mikill harmdauði. Anna
Sigríður, verslunareigandi, gift
Pétri Péturssyni kjötiðnaðar-
manni, og Þórunn, bankastarfs-
maður. Tengdamóðir Einars,
Anna Árnadóttir, hefur um árabil
búið á heimili þeirra hjóna og oft
talaði hann um hvað hann mat
hana að verðleikum og hversu
mikil stoð og stytta hún væri fjöl-
skyldunni. En velferð fjölskyldu
sinnar bar hann mjög fyrir
brjósti.
Að lokum vil ég fyrir mína
hönd, Helgu konu minnar og
barna okkar votta Herdísi, eftir-
lifandi eiginkonu hans, dætrum,
tengdamóður og öðrum aðstand-
endum dýpstu samúð okkar og bið
þess að almættið styrki þau og
styðji í hinni miklu sorg þeirra.
Bent Bjarnason
Einar A. Jónsson lést í Land-
spítalanum 10. þ.m. eftir stutta en
erfiða sjúkralegu. Ég sá hann
fyrir um tveimur vikum er hann lá
í sjúkrahúsinu þá helsjúkur á lík-
ama en ekki'á sál. Það var hetju-
leg barátta sem hann háði þar,
glaðvær og hress í anda og ekki
heyrðist eitt kvörtunarorð.
Ér ég gekk út af sjúkrahúsinu
þann dag var efst í huga mínum
þakklæti fyrir að hafa fengið
tækifæri til að kynnast þessari
hetju, því hvað er hetjuskapur ef
ekki það að mæta örlögum sínum
með bros á vör.
Einari kynntist ég fyrir nokkr-
um árum, er hann var að liðsinna
tengdaföður mínum, Brandi Búa-
syni heitnum, sem þá var orðinn
gamall maður og heilsutæpur.
Alltaf virtist Einar hafa nægan
tíma er leita þurfti ráða hjá hon-
um og tengdafaðir minn taldi Ein-
ar einstakan dreng eins og hann
orðaði það.
Einar var maður fórnfús og
hjálpsamur fram í fingurgóma.
Hann var alltaf að hugsa um hag
og líðan annarra og ef ég spurði
hann hvernig hann hefði það sjálf-
ur var hann yfirleitt fljótur að
eyða því og tala um annað.
Þann 10. desember átti ég erindi
í Sparisjóðinn og var mér þá til-
kynnt lát hans. Mér var litið yfir
salinn og að herbergi Einars og
fylltist djúpum söknuði. Lengi vel
er ég hef átt erindi í Sparisjóðinn,
hef ég litið inn til Einars til þess
að tala við hann og oft án þess að
eiga nokkurt sérstakt erindi. Það
hafði góð áhrif á mig að vera í
návist hans. Einhvern veginn
hafði allur þessi eldmóður og
starfsorka þannig áhrif að ég gekk
þaðan út fullur af bjartsýni og
orku til að takast á við hið daglega
líf og amstur.
Undanfarna daga er ég hef átt
erindi í Sparisjóðinn finnst mér
eitthvað mikið vanta og veit ég að
margir eru mér samhuga, því
hann liðsinnti svo mörgum öðrum
en mér.
Ég trúi því að Einar hafi haft
góð áhrif á samstarfsmenn sína og
innan veggja Sparisjóðsins muni
ríkja áfram hans hjálpsemi og lip-
urð!
Ég og fjölskylda mín viljum að
leiðarlokum þakka Einari fyrir
alla umhyggju hans í okkar garð,
um leið og við vottum eiginkonu
hans og dætrum okkar dýpstu
samúð. Ólafur Ó. Halldórsson
Nú, þegar Einar A. Jónsson er
allur, kemur upp í huga okkar hjá
Starfsmannafélagi Sparisjóðs
Reykjavíkur og nágrennis þakk-
læti til Einars. Ekki aðeins vegna
framlags hans og stuðnings til
þess, heldur einnig vegna áhuga
hans að halda félaginu vakandi í
öll þessi ár.
Einar var formaður félagsins
þar til fyrir þremur árum og á 30
ára formannsferli sínum barðist
hann ötullega fyrir réttindum fé-
lagsmanna sinna, kom félaginu
meðal annars fyrst allra starfs-
mannafélaga sparisjóða í Sam-
band íslenskra bankamanna og
sat í stjórn þess um tíma. Einnig
átti hann sinn þátt í því að
starfsmenn sparisjóðsins fengu
aðild að verðtryggðum lífeyris-
sjóði og þótti það góð kjarabót á
þeim tíma. Virðing hans mun ætíð
verða í hávegum höfð og nafn
hans mun vera skráð í sögu félags-
ins.
Að lokum viljum við votta fjöl-
skyldu hans og aðstandendum öðr-
um okkar dýpstu samúð.
Starfsmannafélag Sparisjóðs
Reykjavíkur og nágrennis.
Á morgun fer fram útför félaga
okkar og vinar, Einars A. Jónsson-
ar aðalféhirðis, er lést þann 10.
þ.m.
Einar var aðalhvatamaður og
stofnandi Kiwanishreyfingarinn-
ar á íslandi og jafnframt fyrsti
forseti Kiwanisklúbbsins Heklu
sem stofnaður var 9. nóvember
1963. Hann gegndi mörgum mik-
ilvægum trúnaðarstörfum á upp-
hafsárum hreyfingarinnar hér á
landi og víðar um Evrópu, var um-
dæmisstjóri Kiwanis á Norður-
löndum 1967, sat í undirbúnings-
nefnd Evrópustjórnar Kiwanis
1965—1968 og í stjórn Kiwanis
International Europe 1%8—1969.
Það frækorn er Éinar sáði með
stofnun Kiwanisklúbbsins Heklu
fyrir réttum nítján árum, hefur
borið þann ávöxt að í dag eru
starfandi 37 Kiwanisklúbbar vítt
og breitt um landið með nærri tólf
hundruð meðlimum er starfa í
hinum góða anda hreyfingarinnar.
Einar var gerður að heiðursfé-
laga í Heklu á 10 ára afmæli
klúbbsins í janúar 1974 í
virðingarskyni fyrir frábærlega
vel unnin störf í þágu klúbbsins.
Hin síðari ár átti Einar við mikla
vanheilsu að stríða sem olli því að
hann gat ekki tekið eins virkan
þátt í Kiwanisstarfinu og hann
sjálfur hefði óskað. Engu að síður
fylgdist hann grannt með okkar
gjörðum og nú skömmu áður en
hann lést, hvatti hann okkur til að
starfa af fullum krafti undir kjör-
orði Kiwanishreyfingarinnar, „Við
Byggjum".
Einar var mikilhæfur félags-
málamaður og á þeim vettvangi
sem og öðrum naut sín hinn eld-
legi áhugi hans sem hreif með sér
marga góða menn til starfa,
Mikil er eftirsjá okkar Heklufé-
laga er við kveðjum nú hinstu
kveðju okkar góða vin og fyrsta
leiðtoga, en við eigum góðar minn-
ingar um Einar A. Jónsson og er-
um þakklátir fyrir að hafa átt
slíkan mannkost innan okkar
raða.
Við sendum eiginkonu’ Einars,
Herdísi, og dætrum þeirra, Önnu
og Þórunni, innilegar samúðar-
kveðjur, svo og öðrum aðstand-
endum. Kiwanisklúbburinn Hekla
Karl Lillicndahl.
Föstudaginn 10. desember síð-
astliðinn, lést bróðir minn og vel-
gerðarmaður, Einar A. Jónsson,
eftir langvarandi og þungbær
veikindi. Áldrei var kvartað, alltaf
var mætt í vinnu hvernig sem á
stóð. Einar var sú mesta hetja sem
ég hef kynnst um dagana.
Gott var að koma til Einars ef
maður átti í einhverjum erfiðleik-
um. Hann var hjálparhella fjöl-
skyldunnar í gegnum árin, það
sem Einar sagði var eins og stafur
á bók. Eitt atvik er mér minnis-
stæðast, Davíð, dóttursonur minn,
fæddist 1978, með mikinn hjarta-
galla, þurfti að fara með hann til
London þrisvar á einu ári. Þá stóð
ekki á aðstoð, hún var veitt fljótt
og vel. Einari þótti einkar vænt
um þennan litla dreng, spurði allt-
af um hans heilsu hversu veikur
sem hann var sjálfur.
Einar var mikill gæfumaður í
sínu einkalífi, eftirlifandi kona
hans, Herdís Hinriksdóttir, er ein
sú besta kona sem ég hef kynnst.
Eignuðust þau þrjú börn, Ásgeir
Hinrik, sem fórst í flugslysi 1967 í
blóma lífsins, og dæturnar önnu
Sigríði og Þórunni Ágústu.
Einari bróður mínum vil ég
óska alls hins besta á nýjum leið-
um.
Guð blessi hann. Anna clara
+
Fósturmóöir mín,
HÓLMFRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
fyrrv. kennari,
Meðalholti 17,
sem lóst á elli- og hjúkrunarheimllinu Grund, 13. desember sl.,
veröur jarösett frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 21. desember, kl.
10.30.
Erla Kristinsdóttir.
SVAR
MITT
eftir Billy Graham
„Óþolandi fólk“
Eg hef verið kristinn í mörg ár og á þá vissu, að eg muni
verða hólpinn. En það er sumt fólk, sem verður á vegi mínum
á hverjum degi, sem eg þoli ekki. Eg hef beðið Guð þess, að eg
gæti sigrazt á þessu. Nú spyr eg: Verður mér á sama veg farið
á himnum, ef þetta fólk verður þar:
Biblían segir: „Nú sjáum vér svo sem í skuggsjá, í
óljósri mynd, en þá augliti til auglitis. Nú er þekking
mín í molum, en þá mun eg gjörþekkja eins og eg er
sjálfur gjörþekktur orðinn.“ (1. Kor. 13,12).
Yður verður ekki á sama veg farið á himnum, því
að þá sjáið þér sérhvern mann eins og hann er í raun
og veru — og hann yður. Núna skiljum við hver
annan ekki fullkomlega, hvatirnar, markmiðin, erf-
iðleikana. Biblían segir, að við sjáum eins og í
skuggsjá, þ.e. í óskýrum spegli.
Guð elskar sérhvern okkar, því að hann sér hvað
með hverjum manni býr, hver hann er í raun og
veru, og hann skilur, hvers vegna við breytum eins
og við gerum og bregðumst við hlutunum eins og
raun ber vitni. Stundum fara sumir „í taugarnar á
okkur". Ástæðan er sú, að skilningur okkar er tak-
markaður.
Gamall indíáni sagði einu sinni: „Við ættum ekki
að dæma annan mann fyrr en við höfum gengið í
skónum hans í hálfan mánuð.“ Okkur er um megn að
þekkja náunga okkar til fulls, því að við höfum ekki
hlotið sömu reynslu og hann, ekki glímt við sama
vanda, búum ekki við sömu takmarkanir.
Haldið áfram að biðja þess, að þér verðið umburð-
arlyndur. Biblían segir: „Ef einhvern yðar brestur
vizku, þá biðji hann Guð, sem gefur öllum örlátlega
og átölulaust, og mun honum gefast." Ef við ættum
svo mikla vizku, að við gætum litið mennina sömu
augum og Guð, mundum við elska þá. Því nær sem
við drögumst Guði, þeim mun betur skiljum við
mennina.
Þökkum auðsýnda vináttu viö fráfall og útför frænku okkar,
BJARGAR JAKOBSDÓTTUR,
Þórsgötu 3.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Landakotsspítala.
Þóra Magnúsdóttir, Inga Erlendsdóttir.
t
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og útför,
s KRISTJÖNU BJARNADÓTTUR
frá Stakkhamri.
Börn, tengdabörn
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og útför mannsins míns,
fööur okkar, tengdaföður og afa,
SKÚLA H. SKÚLASONAR,
trésmíöameistara,
Tjarnargötu 30, Kellavík.
Ragnheiöur G. Sigurgísladóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Minningarsjóður Ásgeirs H.
Einarssonar, Kiwanis-
klúbbsins Heklu
Minningarsjóðskort fást hjá Sparisjóð Reykjavíkur
og nágrennis, Blómabúðinni Vori, Austurveri og
Furuhúsgögnum Braga Eggertssonar, sími 85180T
Kiwanisklúbburinn Hekla.