Morgunblaðið - 19.12.1982, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. DESEMBER 1982
a DRormwei
UMSJÓN:
Séra Auður Eir Vilhjálmsdóttir
Gunnar Haukur Ingimundarson
Séra Ólafur Jóhannsson
99
Fólk hér
er mjög velviljað
kirkjunni
u
Oft heyrast þær raddir, að of
margir prestar séu á íslandi; þeim
mætti að skaðlausu fækka, enda
geri þeir margir flest annað en að
sinna kristilegu starfi og kirkjulífi.
Sjálfsagt fer athafnasemi presta
eftir ýmsu, eins og gengur og ger-
ist um alla menn. En okkur fannst
ekki úr leið á aðventunni að slá á
þráðinn til eins einangraðasta
prests á íslandi og spyrja hann um
safnaðarstarfið i sínu prestakalli.
Fyrir valinu varð sr. Kristinn Ág-
úst Kriðfinnsson á Suðureyri við
Súgandafjorð. Og hann byrjar:
„Ég bý við þau forréttindi, að
þjóna aðeins einni sókn. Og þótt
hér séu tvær kirkjur, á Suður-
eyri og Stað, fer langmest af
starfinu fram á Suðureyri, því
Staðardalur er að mestu kominn
í eyði. Annan hvern sunnudag er
almenn gúðsþjónusta í Staðar-
kirkju. Kirkjusókn er mjög góð.
Ætla má, að fimmtungur íbúa
Suðureyrar yfir 15 ára aldri
sæki þær að jafnaði yfir vetur-
inn.
Hinn sunnudaginn á móti eru
barnaguðsþjónustur og bæna-
guðsþjónustur. Flest börn á
staðnum á aldrinum undir 12
ára sækja barnaguðsþjónusturn-
ar, oft u.þ.b. 80 börn. Auk þess
koma alltaf einhverjir foreldrar
með börnunum. Einstaka sinn-
um höfum við reyndar fjöl-
skylduguðsþjónustur.
Bænaguðsþjónusturnar byggj-
ast upp á stuttri ræðu um bæn-
ina, tilbeiðsluna og traustið til
Guðs, og bænagjörð. Þar eru
bæði fluttar almennar bænir og
þá er hljóð fyrirbænastund. Þótt
fáir sæki þessar bænaguðsþjón-
ustur, eru þær mjög uppbyggi-
legar og flytja með sér endur-
næringu trúarlífinu. Ætli flestir
geri hvort eð er ekki of lítið af
því, að eiga hljóða stund með
Guði í önn daganna."
En hvað gerist þá milli
sunnudaga?
„Eigum við ekki að byrja á
æskulýðsstarfinu? Ég er að gera
tilraun í fermingarundir-
búningnum núna. I stað viku-
legra tíma, hef ég þrisvar yfir
veturinn tveggja vikna námskeið
með 3—4 tímum á viku. Hvert
námskeið endar á einhverju
ákveðnu verkefni, t.d. endaði eitt
um daginn á undirbúningi fjöl-
skylduguðsþjónustu.
Það háir hins vegar Æsku-
lýðsie.. jiru, á staðnum, að hér
endar L’.ó.inn á 8. bekk. Efiir
það þurfa unglingarnir að sækja
annað til náms, og því eru for-
sprakkar æskulýðsfélagsins til-
tölulega ungir. En það félag
heldur hálfsmánaðarlega fundi,
sem byrja og enda með helgi-
stund, en þess á milli hafa
krakkarnir eitthvert afþrey-
ingarefni."
Eru einhverjar nýjungar
hafnar eóa á döfinni?
„Já, ég er að þreifa mig áfram
í þeim efnum. Ég óttast, að
kirkjan sé hætt að ná til fólks
Sr. Kristinn Ágúst Friðfinnsson
með sama hætti og e.t.v. áður,
því boðmiðlar hennar eru sumir
almennt viknir fyrir öðrum
nýrri. Vikulega hengi ég
veggspjöld við hlið auglýsinga í
Félagsheimilinu, til þess að
vekja athygli á boðskap texta
næsta helgidags á eftir, ásamt
bænarefnum. Yfirskrift þessa
veggspjalds er: Til umhugsunar.
Ég er að byrja með mánaðar-
lega fræðslufundi, þar sem fjall-
að er um ýmis efni er tengjast
kristinni trú og lífi manna, svo
sem messuna, dauðann og fjöl-
skylduna.
Þá stefni ég að því að stofna
n.k. biblíuleshóp, sem hittist
reglulega til íhugunar um efni úr
Ritningunni."
Hvernig er ástatt í tón-
listarmálum kirkjunnar?
„Hér hefur lengst af verið
blómlegt kirkjukórsstarf. Sigríð-
ur Jónsdóttir var organisti hér.
Hún var frábær tónlistarmaður
og einstaklega áhugasöm um
kirkjuna. En hún flutti héðan í
vor og það var mikill missir.
Fyrst eftir það komst los á í
þessum efnum. En nú hefur
Sveinbjörn Jónsson, ungur mað-
ur hér á staðnum, tekið að sér
tónlistarmálin.
Annars er í athugun að kaupa
hingað pípuorgel og stofna hér
tónjistarskóla. Þá gæti sami
maðurinn verið hér organisti og
skólastjóri tónlistarskólans."
En hvað finnst þér um
tengsl kirkjunnar við al-
menning?
„Við reynum að halda þeim í
lagi. Safnaðartíðindi hafa komið
út. Framvegis verða þau á bak-
síðu „Víðförla", sem „Skálholt"
gefur út.
Fólk hér er mjög velviljað
kirkjunni, og mér hefur verið vel
tekið hér. En prestur og söfnuð-
ur þurfa alltaf einhvern tíma til
þess að komast í takt hvor við
annan. Ég vil nefna sem dæmi
um velvild til kirkjunnar, að
menn hafa gefið rausnarlega í
pípuorgelsjóð.
Þá vil ég nefna, að kirkjan er
aðili að samstarfsnefnd um öldr-
unarmál, ásamt ýmsum líknar-
félögum á Suðureyri. Sú nefnd
hefur „opið hús“ í féiagsheiminu
mánaðarlega. Þannig tengist
kirkjulegt starf beint öðru sem
er að gerast í samfélaginu."
Að lokum, sr. Kristinn,
hver er jólaóskin?
„Ég vildi óska þess, að kirkjan
og starf hennar yrði meiri
áhrifavaldur í lífi manna al-
mennt. Að trúariðkunin yrði
ekki í jafn ríkum mæli eins og
eitthvert sérstakt svið lífsins,
heldur samtengdist öllu daglegu
lífi manna og hefði áhrif á það.
Slík kristin trú, sem gagntekur
líf manna, er okkur nauðsynleg,
sem einstaklingum og sem þjóð-
félagi."
Hefðbundin
jól?
Það er löngu liðin sú tíð, að umst við Jesúbarnsins sem þess
menn hér á landi unnu nótt sem frelsara er Biblían boðar okkur
nýtan dag við tóvinnu og
prjónaskap við dygga fylgd
svokallaðra vökustaura. Keppst
var við vinnuna síðustu dagana
fyrir jól, til þess síðan að selja
afurðirnar í kaupstað og vera
skuldlaus um áramót.
Það eru breyttir tímar, en við
Ijúkum samt öll okkar dags-
verki, sum miklu meira en það.
Allt þarf að vera fínt og fágað
áður en jólin ganga í garð. Við
stefnum að því að gleðja hvert
annað með gagnlegum gjöfum
og gerum okkur dagamun í
matargerð. Gott þykir svo að
eiga ærlega hvíld frá daglegu
amstri rétt yfir hátíðarnar.
Mörgum þykir almennilegt
jólahald þó ekki renna upp fyrr
en gengið hefur verið til aftan-
söngs á aðfangadagskvöld. Þar
á eftir eiga menn ánægjulega
friðarstund í faðmi fjölskyldu
sinnar eða vina.
Sagt er að jólin séu hátið
barnanna, e.t.v. vegna þess, að
þá minnumst við litla Jesú-
barnsins, syngjum því lof og
hrífumst af fagurri frásögn um
engla, hirða úti í haga að gæta
fjár síns og vitringa sem færðu
því gull, reykelsi og myrru. Við
sjáum fyrir okkur hamingju-
sama móður með nýfætt barn
sitt. Er það allt og sumt? Minn-
umst við helst hefðbundinna
glansmynda af fallegu barni í
hrörlegu fjárhúsi? Eða minn-
að sé sonur Guðs — Immanúel
— að Guð sjálfur sé hér mitt á
meðal okkar og ekki bara á jól-
um, 24.-26. desember ár hvert,
heldur alla daga lífs okkar?
Jólin eru hvíldar- og frítími
fyrir allflesta. Notum við þann
tíma til þess að uppbyggjast í
(barna)trú okkar á frelsarann
Jesúm? Á mörgum heimilum er
það góður siður að sameinast í
faðmi fjölskyldunnar til þess að
lesa sameiginlega í orði Guðs og
biðja saman — sökkva sér í
þann ríkdóm náðar og friðar
sem slíkt veitir ómælanlega.
Samfélagið við Jesúm er ekki
bara gamll vani — afleiðing af
fagurri sögu um lítið jólabarn,
heldur daglegt líf, lifað sönnum
friði í sátt við Guð og menn.
Hefurðu annars gælt við þá
hugmynd, að allir menn gætu
lifað í sátt og samlyndi hver við
annan og við Guð?
Eflaust hefur þú heyrt getið
um hinn forna íslenska sið í tíð
vökustaura, að lesa húslestra á
síðkvöldum. Hvernig væri að
endurvekja þennan ágæta sið,
andaktsstund, í faðmi fjölskyld-
unnar og byrja á aðfanga-
dagskvöld. Það þarf ekki að
vera langur kafli sem lesinn er
hverju sinni. (Annars staðar á
síðunni er skrá um heppilegan
„dagsskammt".) Eftir lesturinn
getur fjölskyldan rabbað saman
um efni kaflans.
Við höidum nú sérstök „frið-
arjól". Hefjum þann frið okkar
á milli innan veggja fjölskyld-
unnar og stöndum saman um að
flytja þann frið áfram út til
fólksins sem við umgöngumst
dags daglega. Notum þessi jól
einnig fyrst og fremst til þess
að finna þann frið sem Drottinn
Jesús (þessi sem eitt sinn lá í
jötu) segir um:
„Frið læt ég eftir hjá yður,
minn frið gef ég yður;
ekki gef ég eins og heimurinn gefur.
Iljarta yðar skt lfi.st ekki
né hræðÍNt."
Jóh. 14.27.
Biblíulestrar
vikuna 19.-25. des.
Sunnudagur 19. des.:
Mánudagur 20. des.:
l>riöjudagur 21. des.:
Miðvikudagur 22. des.:
Fimmtudagur 23. des.:
Föstudagur 24. des.:
Laugardagur 25. des.:
Jóh. 1:19—28.
Efesusbr. 6:1—9.
Efesusbr. 6:10—24.
Davíðssálmur 62.
Davíðssálmur 63.
Jóh. 1:1—14.
Jesaja 9:1—7.
Á ég að minnka?
Orð guðspjallsins í dag
snerta okkur eflaust, eins og
raunar ævinlega, á mismun-
andi hátt. Það fer sjálfsagt eft-
ir skilningi okkar á trúarlífi
kristins fólks, eftir skapgerð
okkar og þeim aðstæðum, sem
við lifum við einmitt núna á
þessari aðventu. Sumum okkar
er það ögrun að eiga að
minnka, ögrun við dugnað,
framtak og framsækni. Öðrum
okkar er það kærkomið skjól,
huggun í aðstæðum, þar sem
okkur finnst við smágerð. En
ég hygg að þær aðstæður komi
í lífi okkar allra að það verði
4. sunnudagur
í aðventu
Jóh. 3.22-36
okkur ýmist erfitt eða huggun-
arríkt að eiga að gera lítið úr
sjálfum okkur til þess að Krist-
ur fái að komast að.
Það getur orðið okkur öllum
erfitt að láta af okkar eigin
vilja, jafnvel okkar eigin rétti,
til þess að ekki falli blettur á
kirkjuna eða málstað kristn-
innar. Stundum getur það
valdið okkur þungri baráttu
við efasemdir. Við spyrjum
sjálf okkur í hverju tilfelli:
Geri ég Krist mikinn með því
að láta af rétti mínum eða vilja
mínum, eða geri ég Krist mik-
inn með því að halda fast við
mitt? Því það getur líka verið
rétt að það getur orðið þung
ábyrgð að axla.
Fólk Krists hefur það verk-
efni að aga sjálft sig, styrkja
og bæta og fegra sína eigin
skapgerð. Það hefur líka það
verkefni að byggja upp kirkj-
una, vinna að útbreiðslu Guðs-
ríkis. Stundum virðist okkur
þetta fara illa saman en á öðr-
um stundum finnst okkur þar
undursamlegur samhljómur.
Við, sem erum fólk Krists,
munum alltaf verða að þola
þungann af innri baráttu og
ytri erfiðleikum í útbreiðslu
trúarinnar. En við munum líka
fá að finna hina óviðjafnanlegu
gleði þeirra, sem heyra rödd
Krists i hjarta sínu. Guð gefi
okkur góðar hugsanir og frið í
störfum okkar á þeim aðventu-
dögum, sem enn eru til jóla.