Morgunblaðið - 30.12.1982, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. DESEMBER 1982
35
Minning:
Guðmundur Pétursson
Stóru-Hildisey
Fæddur 16. ágúst 1915
Dáinn 22. desember 1982
Hefurðu ekki veitt því athygli,
lesandi góður, hve mikið við skuld-
um sumum samferðamönnum
okkar? Oft er um skuld að ræða,
sem aldrei verður greidd og aldrei
er ætlast til að greidd verði. Ég
get nefnt mörg dæmi um mína
skuld, ekki eingöngu við þá, sem
nú lifa og ég þekki, heldur líka við
marga þá, sem löngu eru liðnir og
ég aldrei þekkti. Ég hef margan
manninn heyrt segja með nokkru
stolti og ánægju: „Ég skulda eng-
um neitt." En hversu fjarri fer því
ekki, að hér sé allur sannleikur
sagður. Ég skal skýra þetta
nokkru nánar.
Eitt lítið lag getur þokað hugan-
um frá okkar daglega amstri til
þess, sem enginn má án vera. Eitt
Íítið ljóð getur haft áhrif á hug-
arfar okkar. Varanleg áhrif til
betra lífs. Fáein máluð strik lista-
manns á pappír geta gefið okkur
innsýn í annarra heim. Heim, sem
annars væri okkur lokaður og við
fengjum aldrei að njóta. Þannig
mætti áfram telja, en þessi dæmi
nægja til að skýra fullyrðingu
mína hér að framan.
En hvers vegna að vera með
svona bollaleggingar við andlát
Guðmundar Péturssonar? Jú,
vegna þess, að hann er einn þeirra
manna, sem mér finnst, að ég eigi
svo margt að þakka og eigi
ógreidda skuld að gjalda. Ég vil
finna orðum mínum stað.
Ég kynntist Guðmundi fyrst svo
ég muni í vinnu við byggingu
garða í Markarfljót. Þar var mikið
verk unnið til að bæta lönd bænda
í Rangárþingi. Ávöxt þeirra verka
sjáum við í dag og munum sjá
framvegis í öllum lágsveitum
sýslunnar. Við þessar fram-
kvæmdir vann Guðmundur af
þeirri ósérhlífni sem honum var
lagin. Ég fullyrði, tveggja manna
verk, án þess að kvarta.
Frá þessum tíma er mér þó ann-
að minnisstæðara í fari Guðmund-
ar en dugnaður hans. Það hlýja
viðmót og góðvild í minn garð,
sem ætíð einkenndi framkomu
hans. Ef til vill hefur hann þekkt
erfiðleika þess, sem í fyrsta sinn
Bridge
Arnór Ragnarsson
Bridgeklúbbur
Akraness
Nú er nýlokið haustsveita-
keppni klúbbsins. Spilaðir voru
16 spila leikir og tóku 9 sveitir
þátt í keppninni. Sigurvegari
varð sveit Éiríks Jónssonar sem
hlaut 141 stig. Auk Eiríks spiluðu
í sveitinni Jón Alfreðsson, Álfreð
Viktorsson, Guðjón Guðmunds-
son og Ólafur Gr. Ólafsson.
Sveit stig
Olivers Kristóferssonar 126
Halldórs Sigurbjörnssonar 119
Jólatvímenningur klúbbsins
hófst sl. fimmtudagsköld með
þátttöku 20 para. Spilað var í
tveimur 10 para riðlum. Efstu pör
í riðlinum eftir fyrsta kvöldið
urðu eftirtalin:
A-riðill:
Guðmundur Bjarnason —
Bjarni Guðmundsson 124
Búi Gíslason —
Jósef Fransson 119
Alfreð Alfreðsson —
Hallgrímur Rögnvaldsson 118
B-riðill:
Þórir Leifsson —
Oliver Kristófersson 126
Jóhann Lárusson —
Guðmundur Sigurjónsson 125
Eiríkur Jónsson —
Alfreð Viktorsson 120
Meðalskor var 108 stig. Spilað-
ar verða tvær umferðir enn í
keppninni og næst verður spilað
fimmtudagskvöldið 30. des.
Bridgefélag
Breiðholts
Þriðjudaginn 21. des. lauk
barometertvímenningi hjá félag-
inu með sigri Sigurbjörns Ár-
mannssonar og Björns Björns-
sonar sem fengu 132 stig yfir
meðalskor.
Næstu pör:
Rafn Kristjánsson —
Þorsteinn Kristjánsson 108
Sverrir Þórisson —
Haukur Margeirsson 55
Næsta spilakvöld verður 4.
janúar en þá verður spilaður eins
kvölds tvímenningur. Vonast er
eftir að sem flestir mæti á nýja
árinu. Spilað er í húsi Kjöts og
fisks, Seljabraut 54, og hefst
keppnin kl. 19.30.
Reykjavíkurmótið
í sveitakeppni 1983
Eins og þegar hefur verið
kynnt í blöðunum verður undan-
keppni Reykjavíkurmótsins í
sveitakeppni spiluð á tímabilinu
5.-22. jan., ýmist í Hreyfilshús-
inu eða Domus Medica. Skrán-
ingu þarf að vera lokið fyrir 3.
jan. Þeir sveitarforingjar sem
enn eiga eftir að láta skrá sig hafi
samband við Guðm. Pál Arnar-
son í síma 33989.
fer úr foreldrahúsum til vinnu hjá
öðrum kannski 14—16 ára. Já, var
það ekki venjan í Landeyjum áður
fyrr að senda unglinga á vertíð á
þeim aldri til að afla tekna fyrir
fátæk heimili? Var ekki Guð-
mundur einn þeirra? Það er fagn-
aðarefni þegar menn vaxa af
kynningu sinni við erfiðleika lífs-
ins og leyfa öðrum að njóta eftir-
tölulaust reynslu sinnar. Ég minn-
ist Guðmundar sem þeirrar
traustu stoðar, sem grípa mátti
til, þegar með þurfti, en tranaði
sér ekki fram, þegar einskis þurfti
með.
Ég minnist þess löngu síðar að
hafa komið í samkomuhús Land-
eyinga, þar sem Guðmundur var
húsvörður. Þá tók á móti mér
brosandi andlit þessa heiðurs-
manns, útrétt hönd og hlýleg orð.
Brosið til að tjá vináttu, höndin til
að bjóða frið og orðin til að gera
mig að meiri manni en ég sjálfur
var. Slíkur var Guðmundur mér.
Ég geri það stundum að lengja
mér leið á ferð minni um Landeyj-
ar. Til þess meðal annars að skoða
blómleg býli þessarar fallegu
sveitar. Þá er gjarnan staldrað við
á móts við Stóru-Hildisey til að
horfa þangað heim. En fleiri eru
þeir, sem telja þá töf ómaksins
verða.
Ég minnist þess, að sjón-
varpsmenn áttu þar leið um á síð-
astliðnu hausti. Það fór vel á því,
að þeir gæfu gaum býli Guðmund-
ar. Stórbýlinu, sem risið hefur
fyrir elju og dugnað hans, þó ekki
megi gleyma öðrum þeim, sem þar
hafa lagt hönd á plóg. Það var
ekki viðtal við bóndann og ekki
heldur getið um eiganda býlisins.
Mér þótti fara vel á öllu þessu.
Engu að síður var þetta hans býli
og sléttan ræktuð af honum.
Skerfur, sem hann hefur lagt
framtíðinni til. Sannarlega hrein
eign. Það er nú okkar skuld.
Eiginkonu Guðmundar og af-
komendum þeirra óska ég gæfu.
Filippus Björgvinsson
Góður vinur hefur kvatt okkur í
svartasta skammdeginu og fengið
sinn frið í lok jólaföstu.
Guðmundur Pétursson var mik-
ill persónuleiki, sem ávallt setti
markið hátt. Guðmuffdur var
fæddur í Selshjáleigu í Austur-
Landeyjum, næstelstur 14 systk-
ina. Það má nærri geta að það hef-
ur verið mikil þörf fyrir aðstoð við
heimilisstörfin á hinu stóra heim-
ili, enda var það svo að Guðmund-
ur var varla vaxinn úr grasi er
hann fór að vinna heimili sínu.
Ungur að árum fer Guðmundur til
sjóróðra í Vestmannaeyjum. Ekki
veit ég hvort það voru forlög, eða
heppni, að hann lendir þar í góðu
skipsrúmi hjá mjög fengsælum
skipstjóra. Það kom fljótt í ljós að
þessi ungi maður stóð vel fyrir
sínu hvort heldur var í beitu-
skúrnum eða á sjónum, enda var
hann margar vertíðir hjá sama
skipstjóra.
Áð vertíð lokinni lá leiðin heim í
sveitina, og hygg ég að hann hafi
þá komið færandi hendi á hið
stóra heimili, enda var það hans
stóra takmark að vera veitandi en
ekki þiggjandi.
Það var ómetanleg stoð fyrir
foreldra og systkini að hafa slíka
stoð á þeim árum, þegar vinna og
áræði var það eina sem gat bjarg-
að heimilunum. Ég hygg að það
hafi verið hann sem hvatti til þess
að foreldrar hans réðust í það árið
1936, að flytja búferlum að Stóru-
Hildisey í sömu sveit. Þar voru
miklu meiri möguleikar til að
stækka bú og bæta afkomuna,
enda reyndist það svo. Árið 1957
kvæntist Guðmundur eftirlifandi
konu sinni, Margréti Stefánsdótt-
ur. Þau eignuðust einn son. Þau
taka við búi í Stóru-Hildisey 1957.
Það eru mörg verkefni sem þarf að
takast á við, rækta og stækka tún,
byggja gripahús og margt fleira,
sem of langt yrði upp að telja.
Vinnudagur verður því oft langur
og ekki spurt hvað klukkan er ef
verki þarf að ljúka.
Eftir nokkurra ára búsetu eru
ræktuð tún orðin 40 hektarar, öll
landareign girt, og öll hús á jörð-
inni byggð úr varanlegu efni.
Guðmundur var í orðsins fyllstu
merkingu góður bóndi, fór vel með
allan búfénað og fékk af honum
góðan arð. Þá var hann snyrti-
menni í allri umgengni, enda var
honum veitt heiðursskjal frá Bún-
aðarsambandi Suðurlands fyrir
framúrskarandi myndarskap í
allri umgengni á búi sínu.
Stórt skarð er nú höggvið í
bændastétt Austur-Landeyja, en
stærst er skarðið hjá eiginkonu og
syni. Guð styrki þau og styðji í
lífsbaráttunni.
Innilegar samúðarkveðjur sendi
ég eiginkonu og syni, og stóra
systkinahópnum.
Kar þú í fridi
friéur (>uðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(iekkst þú með (iuði
(iuð þér nú fylgi
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdim. Briem)
Sigurleifur Guðjónsson
Sigríður Guðmundsdóttir
Arnarstapa — Minning
Fædd 13. mars 1916
Dáin 25. desember 1982
Elskuleg amma mín, Sigríður
Guðmundsdóttir frá Arnarstapa,
er í dag borin til grafar á Helln-
um. Þar með er lokið löngu sjúk-
dómsstríði. — Ég veit að hún er
ánægð og sátt við þessi endalok,
því síðustu æviárin hafa verið
henni erfið.
Ástæðan fyrir því að ég sendi
henni þessa kveðju er sú, að ég vil
þakka fyrir björtustu og skemmti-
legustu bernskuminningarnar
mínar og vil þakka henni fyrir
skemmtilegu sumardvalirnar á
Eyrinni.
Það var oft líf og fjör hjá henni,
afa og Nonna. Þegar ég hugsa um
þetta, sé ég hana fyrir mér eins og
hún var þá: full af ástúð og ávallt
reiðubúin til að hugga og plástra.
Einnig tengist kakóilmur þess-
ari minningu, því það var það sem
vakti mig á hverjum morgni. Síð-
an var alltaf slegist um hvert
okkar ætti að sitja á tröppustóln-
um, það urðu oft slagsmál út af
þessu en hún tók öllu með jafnað-
argeði. Eftir allt þetta vildi ég að
amma fléttaði á mér hárið því hún
gerði svo fallegar fléttur, og ég
man hve ég var hreykin af þeim.
Eftir allan þennan barning fór öll
hersingin út að leika sér og friður
færðist yfir húsið. Ég ætla ekki að
hafa þessa kveðju lengri og lík
henni með þessu versi.
„(>óói Josú, fyrir greftran þín
gefóu síðasta útlor mín
verói friósöm og farsæl mér
frelsuó sál nái dýrð hjá þér.“
Sigga
ÚTSÖLUSTAÐIR:
„Þar sem frúin hlær í betri bíl“ í BÍLA-
SÖLU GUÐFINNS, Ármúla 7.
í VALSHEIMILINU HLÍÐARENDA. Alltaf
kaffi á könnunni og Tommi og Jenni eöa
fótbolti í video.
OPIÐ FRA 11—21.
Ótrúlegt úrval af hverskonar „topp
klassa" áramóta „fírverkeríi" frá L.H.S.
Fjölskyldupokar — góðar vörur — gott
verð.
FARIÐ VARLEGA MEÐ FLUGELDANA í
UMFERÐINNI.