Morgunblaðið - 07.01.1983, Blaðsíða 22

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. JANÚAR 1983
Mér fínnst hann gefa
okkur öllum á’ann
eftir Þorleif
Kr. Guðlaugsson
Nú er vegið að Geir Hallgríms-
syni formanni Sjálfstæðisflokks-
ins á marga vegu, okkar traust-
asta og færasta stjórnmálamanni.
Þetta vekur furðu mína, að
menn úr sama flokki skuli halda
uppi áróðri og dylgjum um það, að
flokksforustan hafi ekki staðið í
stykkinu sem stjórnarandstöðu-
flokkur. Gátu þá þessir sömu
menn ekki sýnt einhver tilþrif? Ég
hef ekki orðið var við verulegan
áróður gegn ríkisstjórninni frá
sjálfstæðismönnum.
Frá mínu sjónarmiði séð hefur
Geir staðið í stjórnarandstöðu
með drengilegum og einstæðum
velvilja gagnvart sínum flokks-
bræðrum í ríkisstjórninni, þetta
sýnir mannkosti Geirs. Aldrei hef-
ur slík aðstaða komið upp hjá
neinum stjórnmálaflokki, en áróð-
urinn hefur ekki látið á sér standa
og afleiðingar hans. Geir Hall-
grimsson hefur fallið niður í
sjöunda sæti í prófkjöri Sjálfstæð-
isflokksins. Ég tel þetta miður
farið, en óhætt er að segja það, að
ríkisstjórn Gunnars Thor. hefur
fengið að starfa í friði fyrir
flokksbræðrum hans, og hefði því
getað sýnt árangur í starfi, en því
miður hefur stjórnin starfað í
anda Alþýðubandalagsins, svo
ekki gat farið öðruvísi þar sem
kommarnir eru annarsvegar og
ráða mestu.
Gunnar Thoroddsen heldur uppi
lítilmótlegum ádeilum og brigzl-
yrðum um Geir Hallgrímsson og
er það ódrengilegt.
Meðal annars segir Gunnar
Thor., að ummæli Geirs um
stjórnina, að hún sé vinstri stjórn,
sé hnefahögg í andlit þeirra sjálf-
stæðismanna sem starfa í ríkis-
stjórninni og þeirra flokksmanna
þeirra, sem stutt hafa núverandi
ríkisstjórn.
Skyldi þetta vera samvizkubit,
sem þjáir forsætisráðherrann sem
hann þorir ekki að viðurkenna?
Staðreyndin er sú, að núverandi
„Gunnar Thoroddsen
heldur uppi lítilmótlegum
ádeilum og brigzlyrðum
um Geir Hallgrímsson og
er það ódrengilegt.
Meðal annars segir
Gunnar Thor., að ummæli
Geirs um stjórnina, að hún
sé vinstri stjórn, sé hnefa-
högg í andlit þeirra sjálf-
stæðismanna sem starfa í
ríkisstjórninni og þeirra
flokksmanna þeirra, sem
stutt hafa núverandi ríkis-
stjórn.
Skyldi þetta vera sam-
vizkubit, sem þjáir forsæt-
isráðherrann sem hann
þorir ekki að viður-
kenna?“
ríkisstjórn hefur einmitt starfað í
anda kommúnismans, því stefnu-
mið hennar hafa verið ekta vinstri
stefna, allt hefur miðað að því að
margfalda skatta í þágu ríkisins.
Atvinnuvegir landsins hafa verið
þrautpíndir til að koma einkaat-
vinnurekstri fyrir kattarnef.
Fyrir framsóknarmenn skiptir
það engu máli, þó þeirra atvinnu-
rekstur, samvinnufélaganna, sé að
hrynja, þeir fylgja kommanum
samt.
Ég hafði talsveft álit á Gunnari
Thoroddsen áður en hann tók sér
það vanhugsaða verk að mynda
ríkisstjórn með kommúnistum og
færa þeim ótakmarkað vald, eins
og neitunarvald eftir síðustu kosn-
ingar. Þetta er eins og Rússar
vilja hafa það, það er valdið sem
gildir, ekki lýðræðið. Rétta leiðin
var að lofa hinum nýja forseta
okkar að spreyta sig og mynda ut-
anþingsstjórn, heldur en koma
flokksbræðrum sínum í þvílíkan
vanda, sem gert hefur verið og
stoppa þannig framgang sjálf-
stæðisstefnunnar um árabil. Þetta
hefði forsætisráðherrann getað
séð fyrir, ef hann vill flokknum
vel.
Svo ég komi nú aftur að at-
vinnurekstrinum, þá er það aug-
ljóst, að lítill vandi er að reka
fyrirtæki á vegum ríkisins, því ef
eitthvað vantar á, að þau fyrir-
tæki beri sig fjárhagslega, er
seilst i vasa skattborgarans. Svo
það er reginmunur aðstöðu miðað
við einkaatvinnurekstur, þar
verða menn að einbeita sér að
hagkvæmni og hagsýni, annars er
útilokað að hann geti gengið í
samkeppni við ríkisrekin fyrir-
tæki og það versta er með ríkis-
rekstur, að hagkvæmni og aðhald
er ekki alltaf uppá það besta og
skiptir oft litlu máli hvað kostað
er til, almenningur borgar. Al-
menningur borgar öllum embætt-
ismönnum rikisins þeirra kaup af
sinum launum og öllu þjónustuliði
sem safnað er að ríkisrekstrinum
og nú er fólkið farið að borga
sjálfu sér laun. Hvaða þvæla er nú
þetta, mun einhver vilja spyrja,
jú, en þetta er orðin staðreynd. Nú
er verið að færa fólki jólagjafir
frá ríkisstjórninni sem kallast
láglaunabætur. Var það tilviljun,
að daginn eftir að þetta var til-
kynnt, var vín og tóbak hækkað?
Þarna er nú komin ein skýring á
því, að fólkið borgar þessa launa-
uppbót með sköttum á ýmsan
hátt. Aldrei hefur nokkur ríkis-
stjórn vogað sér að sýna fólki
svona mikla lítilsvirðingu, hér
sést eins og á flestum öðrum svið-
um, hvað kommúnisminn getur
boðið fólkinu uppá, þegar hann
nær tökum á efnahagslifinu.
Sjálfstæðismenn í ríkisstjórninni
hafa þverbrotið stefnumið flokks
síns og geta varla litið kinnroða-
laust til flokksbræðra sinna eftir
svona vinnubrögð, en forsætisráð-
herrann ber höfðinu við steininn
og heldur stíft við það, að hann sé
á réttri braut.
Mér finnst hann gefa okkur öll-
um á’ann. Mér er hrein ráðgáta
hvernig Alþýðubandalaginu hefur
tekist að leiða alla fylgismenn
þessarar ríkisstjórnar á villigötur
nær heilt kjörtimabil án þess að
menn hafi rankað við sér. Með
þessum stjórnarháttum er stefnt í
gjaldþrot alls atvinnurekstrar í
landinu og þar með atvinnuleysi.
Nú fer að líða að kosningum og þá
eru ýmsir alþýðubandalagsmenn
að muldra hver í sínu horni að
efnahagslifið sé nú í hættu statt
og allir landsmenn verði að taka á
sig byrðar til að afstýra hruni.
Þeir lýsa ástandinu nokkuð vel og
er það ömurleg mynd af verkum
þeirra sjálfra. Nú eru þeir svo
heiðarlegir að segja fólkinu hreint
út um ástandið, af því nú fara í
hönd kosningar og ætla með því að
vinna sér til málsbóta, en ætlar
fólkið enn að fylgja stefnu liðinna
ára og kjósa þessa óheillaflokka?
Ég á hér ekki við sjálfstæðismenn
í ríkisstjórn, þeir tilheyra ekki
Sjálfstæðisflokknum meðan þeir
vinna sjónlaust og fálmandi úti á
villigötum kommúnismans.
Annaðhvort verða þeir að vill-
ast í sínum eigin draumórum, eða
fylgja Sjálfstæðisflokknum
óskiptir.
Nú verða allir að vera þjóðhollir
og taka höndum saman um lausn
málanna. Neyðarráðstafanir skal
gera til nokkurra ára, segir Svav-
ar Gestsson, formaður alþýðunn-
ar. Þetta er ekki okkur að kenna,
það er kreppuástand i heiminum
og þetta er Sjálfstæðisflokknum
að kenna, segir Þröstur Ólafsson í
grein í Mogganum 10. des. sl.
Þeir hafa hreint ekkert gert til
að hjálpa okkur, má skilja. Með
þessum og þvílíkum tiktúrum eru
þeir að reyna að þvo af sér skít-
verkin á kjörtímabilinu. Skyldi
fólkið enn ekki vera farið að
skilja, hvað undir sauðargærunni
felst?
Sannleikurinn er sá, að sjálf-
stæðismenn og atvinnurekendur
hafa alltaf verið að benda á, að
flest af því sem stjórnarsinnar
hafa framkvæmt er óraunhæft og
til þess fallið að skapa enn meiri
verðbólgu og spennu í efnahagslíf-
inu og sýnir það sig nú, að allar
þeirrar ábendingar voru réttar og
nýju efnahagsaðgerðirnar verða
svo sannarlega ekki til bóta. Er
það til dæmis líklegt til árangurs,
að hækka kaup á tveggja og
þriggja mánaða fresti og taka það
svo aftur daginn eftir í gengisfell-
ingu, hækkuðu verðlagi og aukn-
um sköttum?
Þetta hefur blasað við fólkinu á
kjörtímabili þessarar ríkisstjórn-
ar. Við hvern kjarasamninginn af
öðrum hafa sjálfstæðismenn bent
á vanhugsuð vinnubrögð í samn-
ingagerðum, en það hefur ekki
gengið inn í þeirra haus, stjórnar-
liða.
Það hefur verið kvakað ljúft í
eyru almennings, að allt gangi til
góðs götuna fram eftir veg og að
talið væri stöðugt niður, jú, það er
augljóst, að allt er á niðurleið,
nema verðbólgan og nú eru komm-
arnir hér á góðri Ieið með að gera
þjóðina að öreigalýð. Hefði nú
ekki verið farsælla, eins og Geir
Hallgrimsson vildi 1979, að taka
þá á sig einhverjar byrðar.
Aldrei hefðu þær orðið jafn-
þungar og nú mun reynast ef jafn-
vægi á að nást.
Atvinnuútlit og hagur þjóðar-
innar hefði þá verið allur annar og
betri nú. í launajöfnunarmálum
getur ekkert annað komið til
greina en að nota hátekjuskatt til
launajöfnunar. Ég tel það hafa
verið vinstri menn sem komu hon-
um á, því þeir sjá eftir hverri
krónu sem duglegt fólk aflar sér
og þvi voru þá ekki um leið sett
ákvæði um það, að þessi skattur
gengi til þeirra sem lægst hafa
launin? Nei, það varð að taka
meiri skatt af þjóðinni og láta fólk
leggja laun sín inn í ríkisbáknið
með sköttum og ríkið sendi svo út
gjafaávísun á laun á nokkurra
mánaða fresti. Þetta lítur vel út,
ekki satt?
Þetta getur enginn framkvæmt
nema kommúnistar, þar sem þeir
ráða mestu. Þeir stefna að fátækt
og vesaldómi, það er því harðsnúið
öfugmæli að þeir séu flokkur al-
þýðunnar, heldur draga þeir úr
lífsbjargarviðleitni fólksins, svo
það gefst hreinlega upp og reynir
heldur að notfæra sér félagskerfi
þeirra út í ystu æsar, bæði löglega
og ólöglega, heldur en leggja á sig
sífelldan þrældóm fyrir launum,
sem tekin eru aftur að meirihluta
í sköttum.
Það er því greinilegt, að áhrifin
af stefnu Alþýðubandalagsins eru
þau sömu hér og í austantjalds-
löndum, brask í viðskiptum til að
komast hjá skattaáþján þeirra, yf-
irstéttin í ríkisrekstrinum lifir á
fátæklingunum, sem enga leið
hafa til þess að auðgast á kerfinu
og ef þeir reyna það þarna austur
frá, er þeim skipað að vinna skít-
verkin og eiga sér enga von. Af
þessu hafa fréttir borist austanfrá
nú fyrir stuttu. Vilja íslendingar
kjósa þetta yfir sig? Væri ekki
rétt að sporna við þessum ósóma
áður en það verður um seinan?
Núverandi stjórn Báru. Ragnheiður Ólafsdóttir formað-
ur fvrir miðju í fremri röð.
Formenn Báru frá upphafi, að undanskilinni Björgu
Thoroddsen.
Sjálfstæðiskvennafélagið Bára 20 ára:
Heiðursgesturinn, frú Sigríður Auðuns, fyreti formaður Báru, flytur ávarp.
Fjölsótt og vel heppnuð afmælishátíð
HALDIÐ var upp á 20 ára afmæli sjálfstæðiskvennafélagsins Báru á Akra-
nesi hinn 2. desember sl. Ragnheiður Þórðardóttir setti hófið fyrir hönd
skemmtinefndar, veislustjóri var Ragnheiður Ólafsdóttir formaður félagsins,
en heiðursgestur var frú Sigríður Auðuns, fyrsti formaður félagsins.
Þóra Björk Kristinsdóttir rakti
sögu félagsins á afmælinu. Að-
dragandinn að stofnun Báru var
sá, að nokkrir ágætir sjálfstæðis-
menn á Akranesi hvöttu sjálf-
stæðiskonur í bænum til að mynda
eigin félagsskap til að efla starf
Sjálfstæðisflokksins enn frekar.
Er sérstaklega í þessu sambandi
að minnast Jóns heitins Árnason-
ar alþingismanns. Áhugi hans var
sá neisti er kveikti eldinn. Nöfn
ýmissa kvenna mætti nefna sem
vörðuðu veginn í upphafi, en hæst
ber þó nafn frú Sigríðar Auðuns,
en hún gekk hús úr húsi til að láta
sjálfstæðiskonur rita nöfn sín í
bók, sem nú er fundargerðarbók
Báru. 106 konur gerðust stofnfé-
lagar. ‘Stofnfundur félagsins var
haldinn hinn 9. október 1962 á
Hótel Akranesi. í fyrstu stjórn
voru kosnar: Sigríður Auðuns,
formaður, Erna S. Guðnadóttir,
varaformaður, Anna Finnsdóttir,
ritari, Fríða Proppé, gjaldkeri og
Ragnheiður Þórðardóttir, með-
stjórnandi. í varastjórn: Stefanía
Sigurðardóttir og Inga Sv. Ing-
ólfsdóttir.
Bára sótti fljótt um inngöngu í
Landssamband sjálfstæðiskvenna.
24. apríl 1963 sækja fyrstu full-
trúar Báru fund hjá Landssam-
bandinu. Mikið og margvíslegt
starf hefur alltaf verið á vegum
félagsins. Mikil aukning hefur
verið í félaginu nú síðustu ár, og
má eflaust rekja það til aukins
áhuga hjá konum á almennu
stjórnmálastarfi og er það vel.
Formenn Báru frá upphafi eru
þessar konur:
1. Sigríður Auðuns 1%2 til
1%5., 2. Ragnheiður Þórðardóttir
1965 til 1%8, 3. Jónína Finsen 1968
til 1%9, 4. Björg Thoroddsen 1969
til 1973, 5. Ragnheiður Þórðar-
dóttir 1973 til 1974, 6. Þóra Björk
Kristinsdóttir 1974 til 1977, 7.
Guðný Jónsdóttir 1980 til 1981, 8.
Ragnheiður Ólafsdóttir frá 1981.
Núverandi stjórn skipa: Ragn-
heiður Ólafsdóttir, formaður, Jón-
ína Ingólfsdóttir ritari, Ragnheið-
ur Ólafsdóttir, gjaldkeri, Rún
Elva Oddsdóttir meðstjórnandi,
Rannveig Sturlaugsdóttir með-
stjórnandi.
I afmælishófinu var ýmislegt til
skemmtunar gert, og var það fjöl-
sótt og skemmtu konur sér hið
besta. Margar góðar kveðjur og
blóm bárust til Báru, sem félags-
konur þökkuðu fyrir með lófataki.
Mikill baráttuhugur er í sjálf-
stæðiskonum á Akranesi til að
efla Sjálfstæðisflokkinn og stuðla
að framgangi stefnumála hans.
(Fréttatilkynning frá Báru).