Morgunblaðið - 07.01.1983, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 7. JANÚAR 1983
29
átti Óskar þar sem oftar stóran
hlut að máli, því hann var allra
manna trygglyndastur og vina-
fastur með afbrigðum.
Það er því foreldrum og systkin-
um mikið reiðarslag að spyrja
óvænt og ótímabært lát hans,
snemma á nýársmorgni örfáum
stundum eftir að hafa öll sam-
fagnað nýju ári í heimagarði að
Lambastekk 2.
Allt eins og blómstrid eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði,
líf mannlegt endar skjótt.
Öll höfum við, vinir, kunningjar
og ættingjar margs að sakna, er
slíkur drengskaparmaður er
kvaddur svo snögglega á brott
mitt í blóma lífsins er ævistarfið
var að hefjast og bjartar framtíð-
arvonir framundan á hinu ný-
stofnaða heimili að Hátúni við
Rauðavatn. En mestur er missir i
ástkærrar unnustu, er ber barn
hans undir belti og litlu dætranna,
sem voru honum svo kærar, að
ógleymdum foreldrum og systkin-
um er sjá á bak góðum og hugljúf-
um syni og bróður.
Ég og fjölskylda mín vottum öll-
um hans nánustu okkar innileg-
ustu samúð og biðjum alföður að
veita þeim sinn styrk.
Far þú í friði
friður guðs þig ble.vsi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(.ekkst þú með guði
guð þér nú fylgir
hans dýrðar-hnoss þú hljóU skalt.
Bent Scheving Thorsteinsson
Árið er liðið. Margar góðar og
yndislegar minningar að baki frá
liðnu ári. Vonandi að nýja árið
okkar verði jafn gott og síðastliðið
ár. Svona hugsuðu margir um
þessi áramót, og það gerði ég einn-
ig. En ekki er allt eins gott og við
ætlum og vonum. Símhringing
snemma að morgni nýársmorguns
og mér sagðar hörmulegar fregn-
ir. Ég kiknaði í hnjáliðunum og
var sem lömuð. Hann Óskar mág-
ur minn var dáinn fyrir stuttri
stund, og það á hörmulegan hátt.
Ég vonaði að mig væri að dreyma.
Ekki hann Óskar. Þessi lífsglaði
og góði maður, sem elskaði lífið og
aldrei gerði neinum neitt, nema
gott. En við mér og öllum öðrum
sem honum unnu, blasti við ís-
kaldur raunveruleikinn, óumflýj-
anlegur. Þetta var enginn draum-
ur.
Óskar var góður maður. Hann
var ávallt boðinn og búinn til að
gera allt fyrir alla og það með svo
glöðu geði, og aldrei heyrðist hann
telja neitt eftir sér. Alltaf var
hann kátur og hress, alltaf í góðu
skapi, meinstríðinn og alltaf gat
hann komið fólki til að hlæja.
Hann var dýravinur mikill, átti
hesta, kanínur og tíkina Pollý,
sem var honum tryggur vinur.
Aldrei mátti hann aumt dýr sjá,
þá tók hann það í sína vörslu. Óft
var sagt við hann: Óskar minn, þú
hefðir átt að verða bóndi. Ekki gat
hann hugsað sér að búa í stórborg-
inni, heldur bjó hann rétt fyrir
utan hana, því þar gat hann unað
með dýrunum sínum. Innst inni
var hann stórkostlegur bóndi. öll-
um leið vel í návist hans, bæði
mönnum og dýrum. Hans verður
sárt saknað. Öft gerir maður sér
ekki grein fyrir því, hversu gífur-
lega mikils virði vinir manns eru
manni, fyrr en þeir eru horfnir.
Maður hugsar: Þú sérð þennan vin
þinn ekki meira, hann er horfinn
og kemur ekki aftur, þetta kennir
manni að elska þá sem eftir eru
ennþá meira.
Óskar var aðeins 28 ára gamall
er hann kvaddi þennan heim.
Hann var sonur hjónanna Maríus-
ar Blomsterberg og Maríu
Óskarsdóttur. Hann var einn
fimm systkina, sem eru Emma
Þórunn, Hans Pétur, Birgir Bogi
og Sesselja María. Þau sjá nú á
eftir yndislegum syni og bróður.
í þessari grein minni get ég eng-
an veginn lýst Óskari meira. Þeir
sem voru svo heppnir að þekkja
hann, vissu hvernig hann var og
hvaða mann hann hafði að geyma.
Ég á engin nógu falleg orð yfir
það.
Til þeirra sem nú syrgja horfinn
vin, vil ég segja: í bænum mínum
bið ég aigóðan guð að styðja ykkur
og styrkja í gegnum þennan erfiða
tíma. Sárin eru oft lengi að gróa,
en þau gróa að lokum. Það eru
fleiri en okkar fjölskylda sem á
erfitt þessa dagana. Eg vil beina
orðum mínum til annarrar fjöl-
skyldu hér í bæ. Guð styrki ykkur
einnig og styðji í ykkar miklu
sorg.
Foreldrum Óskars, systkinum,
Dísu unnustu hans, Sonju litlu
dóttur hans, Tótu litlu og litlu
ófæddu barni hans bið ég Guðs
blessunar, einnig öllum ættingjum
hans og vinum.
Kg gel ei huguA horfinn vin
við Heljar bundinn dyr,
hann lifir hvort ég hlæ eöa styn,
þótt hafi dáiö fyr.
I»ví elnkan hefur einkarétt
sem aldrei skilur hel,
þau lög þá herra hefur sett,
sem beit sín efnir vel.
(Matthías Jochumss.)
Að lokum vil ég þakka Óskari
samfylgdina og kunningsskapinn
þau ár sem ég þekkti hann.
Megi hann hvíla í friði.
Þess óskar hans mágkona
Binna
Klestum kostum fylgja brestir,
flestum löstum einhver bót
oft þeir verstu verða bestir
vel ef sést í hjartarót.
Gunnar Óskarsson byrjar nám í
múrverki í upphafi áttunda ára-
tugarins og lýkur sveinsprófi í
iðninni árið 1980. Hann var dugn-
aðarforkur til allrar vinnu, ein-
staklega vandvirkur og verklag-
inn, samviskusamur, vinsæll og
vel liðinn meðal vinnufélaga, yfir-
manna og vinnuveitanda, enda
geta allir um það borið sem kynnt-
ust honum að einhverju ráði að
þar fór mikill mannkostamaður.
Eftir að hann hóf nám í múrverki
var þeim sem til þekktu það ljóst
að hann hafði valið sér lífsstarf
sem átti mjög vel við hann. Gunn-
ar var hraustmenni og gekk að
öllu verki af miklum áhuga. Á síð-
ari árum var hann störfum hlað-
inn og hafði varla undan að sinna
beiðnum um vinnu við húsbypg-
ingar, og orð fór af vandvirkni
hans og dugnaði. Ég vann með
honum sem handlangari í rúmmt
ár og mér er það minnisstætt að
hann gekk jafnan rösklega að
hverju verki og ég fullyrði að hann
hafi verið í fremstu röð í iðngrein
sinni og átt sér fáa jafningja.
Gunnar hafði yndi af iþróttum
einkum knattspyrnu og hand-
knattleik og fylgdist af áhuga með
félagi sínu, KR, og var leikmaður í
handknattleik með félaginu á
unglingsárum sínum.
Eftir að hinn hörmulegi atburð-
ur gerðist í Vífilsfelli á nýárs-
dagsmorgun, þegar Gunnar
Óskarsson og vinur hans, Páll
Ragnarsson, fórust af slysförum,
hafði ég samband við Sveinbjörgu
Guðmundsdóttur, ekkju Óskars E.
Sigurðssonar, föður Gunnars. Við
ræddum hin skelfilegu tíðindi um
stund og hún tjáði mér að Gunnar
hefði sagt við sig ekki alls fyrir
löngu að sér fyndist hann vera svo
hamingjusamur og nyti nú lífsins
jafnvel betur en áður á lífsleið-
inni. Já, við fundum það einnig
vinir hans að hann naut þess
virkilega að lifa og ég hef nú séð á
eftir þeim vini sem mér var hvað
kærastur. Gunnar var maður á
framfarabraut. Vinir hans og nán-
ustu ættingjar bundu miklar vonir
við hann og þess vegna er nú erfitt
að átta sig á því að hann sé látinn
í blóma lífsins aðeins tæplega fer-
tugur að aldri.
Þeir sem guðirnir elska deyja
ungir. Það á við bæði um Gunnar
og Pál Ragnarsson. Vinirnir
hverfa nú til nýrra heimkynna.
Þar þykist ég vita að þeirra biði
verkefni í ríki Drottins. Báðir
voru þcir miklir trúmenn og þeir
unnu ötullega að boðun trúarinnar
meðal jarðarinnar barna. Kristur
var þeirra leiðtogi og í anda hans
vildu þeir að við, er nú syrgjum
látna vini, störfuðum, í veröld á
heljarþröm, veröld sem ekkert fær
bjargað nema trúarvakning.
Minningin um Gunnar Sigurð
Óskarsson mun lifa með mér og
ylja um ókomin ár. Hann var
þannig drengur að mér verður
hugsað til þess hvernig hann
myndi bregðast við þegar eitthvað
á bjátar í mannheimi. Móður
Gunnars, Guðleifi Guðjónsdóttur,
sem svo mikið hefur misst, votta
ég dýpstu samúð mína og einnig
öðrum ástvinum hans. Með Gunn-
ari Óskarssyni er góður drengur
genginn. Guð blessi minningu
Gunnars Óskarssonar.
„Far þú í fridi
Cridur guós þig blessi
hafdu þökk fyrir alll og allt."
Ólafur Ormsson
Minning:
Páll Ragnarsson
Fæddur 4. ágúst 1952
Dáinn 1. janúar 1983
Það er erfitt að setjast niður og
skrifa jafn fátækleg orð um svo
góðan dreng sem Páll var.
Við kynntumst Palla sem bekkj-
arfélaga í Verslunarskóla íslands.
Þegar hann birtist var hann bros-
andi og í góðu skapi og þetta bros
hans og góða skap fylgdi honum æ
síðan í samvistum við okkur
krakkana. Það má ætla að sá mikli
aldursmunur sem var á milli hans
og okkar yrði einhvers konar
hindrun en svo var ekki. Ef maður
þurfti á góðum ráðum að halda
eða hjálp kom maður ekki að tóm-
um kofanum hjá Palla. Palli var
góður námsmaður og lauk Versl-
unarskólaprófi síðastliðið vor með
góðum árangri. Síst af öllu datt
okkur í hug þá að loknum þeim
árangri að þessi góði félagi og vin-
ur hyrfi svo skyndilega yfir móð-
una miklu. Palli var mikill
trúmaður og eitt sinn sagði hann
eitthvað á þessa leið: „... ef
eitthvað kemur þér einkennilega
fyrir sjónir þá er ávallt skýring á
öllu.“ Óg nú verðum við að trúa að
hvarf hans héðan úr hinu jarðn-
eska lífi hafi einhvern tilgang.
Við bekkjarfélagar hans úr 4
bekk E í Verslunarskóla íslands
veturinn 1981—1982 viljum þakka
honum fyrir góð og hlý kynni, og
einnig viljum við votta eiginkonu
hans og tveimur börnum ásamt
öðrum aðstandendum samúð
okkar og biðja algóðan Guð að
styrkja þau og blessa í þeirra
miklu sorg.
„Kar þú í friöi
friður (iuÖ8 þig blossi,
hafdu þökk fyrir alll on allt."
Fyrir hönd
minna,
bekkjarfélaga
M.S.A.
Elsku móöir okkar,
SÓLVEIG J. JÓNSDÓTTIR
frá Laugarási viö Laugarásveg,
(DAS Hafnarfiröi),
verður jarösungin frá Fossvogskirkju, föstudaginn 7. janúar kl.
15.00.
Blóm vinsamlega afþökkuö, en þeim sem vilja minnast hennar er
bent á DAS Hafnarfiröi og Tjaldarnesheimiliö.
Börnin.
+
Hjartkær sonur okkar, unnusti, faðir og bróöir,
ÓSKAR ÁRNI BLOMSTERBERG,
er lézt aö morgni 1. janúar, veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni,
föstudaginn 7. janúar kl. 13.00.
María Óskarsdóttir, Maríus Blomsterberg,
Þórdís Sigfúsdóttir,
Sonja Björk Blomsterberg,
og systkinin.
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
TÓMAS SIGURÐSSON
frá Reynifelli,
lézt 6. janúar í Landakotsspitala.
Hannesína Einarsdóttir
og börn.
t
Etsku mamma mín, tengdamamma og amma okkar,
UNA D. SÆMUNDSDÓTTIR,
Öldugötu 52,
lést í Kvennadeild Landspítalans þann 27. desember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþei.
Vilborg R. Sólbecgsdóttir, Kolbeinn Jakobsson,
Eiríkur Kolbeinsson,
Ólafur Kolbeinsson.
+
Maöurinn minn og faöir okkar,
GUNNAR GUOMUNDSSON,
Lyngheiöi 6, Selfossi,
veröur jarösunginn frá Selfosskirkju, laugardaginn 8. janúar kl.
14.00.
Arnheiöur Helgadóttir,
Kristln Gunnarsdóttir,
Vigfús Þór Gunnarsson.
+
Útför eiginmanns mfns, fööur okkar, tengdafööur og ata,
INGÓLFS KARLSSONAR
frá Karlsskála,
Baösvöllum 16, Grindavlk,
veröur gerö frá Grindavíkurkirkju, föstudaginn 7. janúar kl. 14.00
e.h.
Vigdfs Magnúsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlyhug vlö andlát og jaröar-
för,
HAFSTEINS AXELSSONAR,
Holtsgötu 18, Njaróvfk.
Ingunn Ingvarsdóttir,
Baldur Matthiasson,
Hilmar Hafsteinsson,
Guörún Hafsteinsdóttir,
Elsa Hafsteinsdóttir,
Ingunn Hafsteinsdóttir,
Hafdfs Hafsteinsdóttir,
Sigurjón Hafsteinsson,
Matthildur Hafsteinsdóttir,
og barnabörn.
Margrét Bergsdóttir,
Svala Sveinsdóttir,
Edward G. Moore,
Gunnar Sigurðsson,
Hreinn Guðmundsson,
Lokað
vegna jaröarfarar.
ídag
Kjöt og álegg,
Smiðjuvegi 24.