Morgunblaðið - 01.03.1983, Side 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. MARS 1983
öl er tv/ib<jrcíbní>2)ír' konunriíx'r
minrvar."
Ast er...
... að verða ástfangin.
TM Rag U.S. Pat. Ofl — atl riohts rasarvad
•1982 Loa Angelea Timaa Syndicate
Manstu þegar við sátum bér á
þessum bekk í gamla daga, á sitt
hvorum enda að drepast úr
feimni?
HÖGNI HREKKVlSI
,HAMM ER. AE> HJÁLPA AFA GAMLA AP TE LJA
FRAA/I TIL SKATTS. "
Ég hefði viljað óska þess, að hinn ágæti fréttamaður hefði litið sér nær og spurt þá Tómas og Halldór, hvort þeir væru
búnir að gefa byggðastefnu og „framleiðslustefnu" Framsóknarflokksins upp á bátinn. Hvernig geta þeir annnars leyft
sér að heimta það, að Norðmenn hætti að styrkja atvinnuvegi sína? Ætla þeir nú að beita sér fyrir því hér heima, að hætt
verði að flytja fjármagn úr þéttbýlinu yfir í kjördæmi þeirra, Austurlandskjördæmi, sem notið hefur mestrar fyrir-
greiðslu Framkvæmdastofnunar af öllum kjördæmum landsins? Ætla þessir þingmenn að beita sér fyrir því að
Islendingar hætti að greiða útflutningsuppbætur á landbúnaðarafurðir?
Lengi lifi hinn frjálsi mark-
aður í Noregi og á íslandi!
Bótólfur skrifar:
„Kæri Velvakandi:
í kvöldfréttum útvarpsins sl.
þriðjudag var mikið gert úr því að
þeir Tómas Árnason, viðskipta-
ráðherra, og Halldór Ásgrímsson,
varaformaður Framsóknarflokks-
ins, hefðu skammast út í Norð-
menn á þingi Norðurlandaráðs
vegna uppbóta, sem norskur sjáv-
arútvegur fengi frá ríkinu og væri
að kippa fótunum undan íslenskum
útflytjendum. Gunnar Kvaran,
fréttamaður, spurði síðan norskan
hægriráðherra að því, hvort það
væri ekki í andstöðu við hugsjónir
hans um frjálsan markað að
styrkja sjvarútveg.
Ég hefði viljað óskað þess, að
hinn ágæti fréttamaður hefði litið
sér nær og spurt þá Tómas og Hall-
dór, hvort þeir væru búnir að gefa
byggðastefnu og „framleiðslu-
stefnu“ Framsóknarflokksins upp á
bátinn. Hvernig geta þeir annnars
leyft sér að heimta það, að Norð-
menn hætti að styrkja atvinnuvegi
sína? Ætla þeir nú að beita sér
fyrir því hér heima, að hætt verði
að flytja fjármagn úr þéttbýlinu
yfir í kjördæmi þeirra, Austur-
landskjördæmi, sem notið hefur
mestrar fyrirgreiðslu Fram-
kvæmdastofnunar af öllum kjör-
dæmum landsins? Ætla þessir
þingmenn að beita sér fyrir því að
Islendingar hætti að greiða út-
fiutningsuppbætur á landbúnaðar-
afurðir?
f sjónvarpsfréttum þetta sama
kvöld sagði einn framsóknarhöfð-
inginn frá því, að ekki hefði einu
sinni hafst fé upp í framleiðslu-
kostnað á kindakjöti sem selt var á
„besta" markaðnum, Færeyjum.
Ætlar Tómas e.t.v. að helga sig
baráttu fyrir fríverslun það sem
eftir er hinnar pólitísku ævi hans í
stað þess að setjast aftur í kommis-
arastól hjá Framkvæmdastofnun
og deila út fé til að halda við „jafn-
vægi í byggð landsins"?
Því verður ekki trúað að menn,
sem setja sig upp á móti útgjöldum
til að halda við jafnvægi í norskum
byggðum, muni í framtíðinni kosta
til fé í þeim tilgangi í íslenskum
byggðum. Að öðrum kosti geta
þessir mætu menn varla látið til
sín heyra á mannamótum framar
eftir frammistöðuna á þingi Norð-
urlandaráðs. Lengi lifi hinn frjálsi
markaður í Noregi og á fslandi!
Bjargið líka sóma
Norðurlanda
Að lokum skal látin í ljós sú von,
að íslensku ráðherrarnir, sem sóttu
Norðurlandaráðsfundinn, hafi gert
norrænu bræðraþjóðunum skýra
grein fyrir íslenska efnahagsundr-
inu, sem ríkisstjórn vor og Árni
Helgason frá Stykkishólmi eru svo
stolt af. Hljóta þessi lönd ekki öll
að taka upp stefnu þeirra Gunnars,
Steingríms og Svavars, sem þeir
segja okkur að við séum svo sæl að
njóta?
Verður ekki íslenska lausnin til
að bæta það böl, sem skandinavar
stynja nú undir?
Bjargið nú sæmd allra Norður-
landa, ekki aðeins vorrar þjóðar.
Segið bræðrum okkar að skrúfa
verðbólguna upp í 75% (þ.e. 100% á
ófalsaðri vísitölu) óg slá lán svo aö
þeir geti greitt 45% af gjaldeyris-
tekjum sínum í vexti og afborganir.
Síðan skal þeim ráðlagt að setja
lögbann á hækkanir strætisvagna-
fargjalda. Þá má slá ný lán til að
greiða þau niður. Það er niðurtaln-
ingin.!“
Þessir hringdu . . .
Verra en ógert
Ríkisstarfsmaður hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: — Nú
er komið fram stjórnarfrumvarp á
Alþingi um varnir gegn reyking-
um og það hafa verið haldnar
ráðstefnur um sama efni, meng-
unarvarnir á vinnustöðum og ann-
að slíkt. Miklum tíma hefur verið
eytt í þetta starf og ekki ástæða til
að draga í efa, að það hefur kostað
sitt. En hefur verið leitað álits
fólks á vinnustöðum?
Ég var mjög glöð þegar ég frétti
um að frumvarpið væri loks komið
fram. Þegar ég fór að kynna mér
efni þess nánar, sá ég, að þar var
ekki staf um það að finna að
starfsfólk hjá fyrirtækjum væri
verndað gegn reykingum sam-
starfsfólks, einungis getið um af-
greiðslustaði, þar sem almenning-
ur kemur inn á vinnustaðina. Þar
má ekki reykja. En starfsmaður-
inn sem verður að sitja í sínu sæti,
hvað sem tautar og raular, þó að
allir reyki í kringum hann, h'ann á
áfram sem hingað til að þola það
ofbeldi að vera neyddur til að
reykja gegn vilja sínum.
Mér finnst það verra en ógert að
láta slíkt frumvarp fara í gegnum
þingið. Það verður þá bið á að
lausn fáist fyrir okkur, sem viljum
vera laus við óþverrann. Ég er
undrandi á að ríkið skuli ekki
ganga á undan með góðu fordæmi,
þar sem Starfsmannafélag ríkis-
stofnana er búið að eyða miklum
tíma í að þinga um mengunar-
varnir á vinnustöðum. Ekkert
virðist hafa komið út úr því starfi
eða að það hefur verið þaggað
niður. Eða kannski hefur enginn
þorað að láta heyra í sér af ótta
við að hljóta óvinsældir fyrir?
Ég skora á Reykingavarnanefnd
að láta málið til sín taka og standa
betur í ístaðinu en hingað til.
Einnig hvet ég þá sem eru þolend-
ur núverandi ástands að tjá sig
opinberlega um þessi efni.