Morgunblaðið - 06.04.1983, Blaðsíða 40

44
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. APRÍL 1983
„Búi&afc ireka (?*?! þu \jarsb \>ar abe'\ns
\ Tímrvi x/.kur."
Ha — Langt dökkt hár?
Okkur datt nú í hug að það gæti
verið skemmtilegt fyrir ykkur að
heyra Lillu spila.
HÖGNI HREKKVÍSI
„Málstaður Krists var
sem líflaus líkami
— þangað til líf og rausn
Heilags anda gagntók hann“
Baldur B. Bragason, Hveragerði,
skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Nýlega voru tveir doktorar að
ræða um menntun Jesú Krists og
lærisveina hans í dálkum þínum,
og langar mig til að láta i ljósi álit
mitt á málinu.
Fyrst langar mig að nefna, að
öll hin æðri trúarbrögð eiga það
sameiginlegt að trúa á einn al-
máttugan og alvitran Skapara al-
heimsins. Flestir áhangendur
þessara trúarbragða skoða höf-
unda þeirra sem sendiboða frá
Guði, sem hafi haft það hlutverk
að opinbera okkur vilja Guðs og
áætlun hans fyrir mennina, og að
viska þessara sendiboða sé ekki
fengin með lærdómi í skólum
annarra manna, heldur opinberist
hún þeim beint frá Skaparanum
sjálfum á leyndardómsfuilan
hátt.
Fullyrðingu dr. Jakobs Jónsson-
ar um að Jesús hafi verið rabbíi
tel ég vera rétta, ef orðið rabbíi
táknar Herra eða Meistari. En ef
orðið hefur þá merkingu, sem
flestir leggja í það á okkar tímum,
sem sé gyðingaprestur, þá tel ég
hana ranga, þvi að það fæli i sér
að kenning hans hafi verið lær-
dómur úr prestaskóla gyðinga, en
ekki opinberun frá Guði. Ef svo
hefði verið, hefði aldrei komið til
árekstra milli Jesú og Faríseanna.
Jesús notaði dæmisögur mikið í
kennslustarfi sínu og heiti á
áþreifanlegum hlutum sem tákn
fyrir hugræn eða andleg sannindi.
í 16. kafla Mattheusarguðspjalls
biður Jesú lærisveinana t.d. að
vara sig á súrdeigi Faríseanna og
Saddúkeanna, en lærisveinarnir
skildu ekki táknmálið. Margir
kristnir menn hafa fallið í sömu
gryfju allt fram til þessa dags og
talið að verið væri að fjalla um
efnisleg sannindi, þegar verið var
að fjalla um andleg sannindi.
Þess vegna hefur verið sagt, að
vísindin væru í mótsögn við trú-
arbrögðin og trúarbrögðin í mót-
sögn við vísindin.
Eitt af því, sem doktorarnir
voru að velta fyrir sér, var, hvort
Guðspjöllin hafi verið skráð fyrir
eða eftir upprisu Jesú Krists.
Persónulega tel ég það algjört
aukaatriði, en hitt tel ég mikil-
vægara, að skilja boðskap guð-
spjallanna. Eg álít, að lærisvein-
arnir hafi verið ómenntaðir fiski-
menn, áður en þeir slógust í fylgd
með Jesú, en eftir að hafa verið
við nám hjá honum voru þeir
sannmenntaðri en allir aðrir sam-
tímamenn þeirra, því að full-
komnari kennari en Jesús var
ekki til.
’Abdu’l-Bahá, sem Bahá’u’lláh,
Þetta er nú einu
sinni okkar land
Jón Garðar Hafsteinsson og
Hjörleifur Jóhannesson skrifa fyrir
hönd FNMR:
„Heiðraði Velvakandi.
Við, meðlimir í Félagi nöldur-
seggja með réttlætiskennd, höfum
verið að ræða málin (sem oftar) og
ákváðum að koma umræðunum á
stærri vígvöll. Fyrst langar okkur
að víkja að hinum fjölmörgu um-
ferðarljósum, sem leitast við að
tefja heiðvirða ökumenn á leið
þeirra gegnum Garðabæ. Sam-
stilling ljósanna er með þeim
hætti, að umferðin gengur með
hinum furðulegustu skrykkjum
gegnum áðurnefndan bæ. Mætti
að skaðlausu senda einhverja
snillinga á staðinn til að samstilla
þessa stórfurðulegu jólaseríu, og
skyldi þeim þá lánaður bíll til þess
að þeir þyrftu ekki að reikna með
hraða gangandi manns.
Fróðlegt væri að fá að vita hve
mikið Engidalsljósin kostuðu.
Þessi ljós eru jafnmikil fjarstæða
og lokað hlið að höfuðbóli þjóðar-
innar, hinum fræga sögustað
okkar, Bessastöðum. Mikið væri
að annars gott ef maður mætti
setja læst hlið á götuna heima hjá
sér til takmörkunar á „óæskilegri"
umferð. Eða hvað?
Nokkur orð um væntanlegt
kílóagjald bifreiða. Ef þetta hug-
arfóstur skattasjúkra stjórnvalda
kemst í framkvæmd, skorum við í
FNMR á alla landsmenn að fjöl-
menna með ökutæki sín á vigtun-
arstöðvar. Tala sú sem gefin er
upp í skráningarvottorðum bif-
reiða er í flestum tilvikum röng.
Það má líka létta bíla töluvert
fyrir vigtun. íslendingar, látum
ekki valdasjúk og eigingjörn yfir-
völd kafsigla okkur, þetta er nú
einu sinni okkar land.
Virðingarfyllst."
»Gull í inund“
Þorsteinn Guðjónsson skrifar:
„Sigur hefur unnizt í hvalamál-
inu, í þjóðsöngsmálinu, og að
hálfu leyti í málinu um hálendi
íslands, og er vonandi að sá sigur
vinnist að fullu. En þá er ótalið
eitt málið, sem er aðalmálið, og
einmitt þess vegna hefur varla
nokkur vogað sér að minnast á það
— og þó, það örlaði einu sinni á
því í morgunútvarpinu. Stefán J.
Hafstein var með þátt sem hann
kallar „Gull í mund“, og tók fyrir
fyrirbærið „íslenzkir karlmenn".
Var skrafað um það á ýmsan hátt,
meðal annars með því að fá hring-
ingar utan úr bæ og i einni slíkri
kom fram greinagóður maður sem
lagði fram spurningar eða svaraði
þeim, allt eins og vera ber. En svo
fór hann að bæta við nokkru sem
stjórnandinn vildi helzt ekki
heyra, og reyndi hvað eftir annað
að slíta samtalinu, en gesturinn
sat við sinn keip og kom erindi
sínu fram: mismunurinn á fjölda
karlmanna og kvenmanna á ís-
landi. Gestur Sturluson sagði
hann vera 2.000 og mun það rétt
samkvæmt einföldustu hagtölum,
en ef að er gáð verður munurinn
5.000 — ef miðað er við þá aldurs-
flokka sem kemur málið mest við.
Þetta er eitt af þeim málum sem
menn vita af, en vilja helst ekki
tala um.
Orðið „fjes“ kenndi Hörður mér
fyrir einum 40 árum í stafaspili,
og varð okkur sundurorða um