Morgunblaðið - 14.06.1983, Blaðsíða 14

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. JÚNÍ 1983
rttngffflgrinrinr
úr furu, meö
færanlegum rimlum.
—1l, j jn j j ■
HURÐIR HF
Skeifan 13 • 108 Reykjavík-Sími 816 55
22.JÚNI
Ætlarðu í sumarfrí?
Ef svo er þá er 3ja vikna
ferðin til Benidorm 22. júní
ódýrasti kosturinn. - Hreint
ótrúlega lágt verð.
Mjög góð gisting - Sértilboð
á Don Miguel II
50TÁBARNA
AFSIÁTTUR
Meðalverð fyrir hjón með 2
börn kr. 13.875 per. mann.
TAKMARKAÐ FRAMBOÐ
KYNNIÐ YKKUR
GREIDSLUKJÖRIN
=l FERÐA..
M MIDSTODIIM
AÐALSTRÆTI 9 S. 28133
„Samaldin“
Myndlist
Valtýr Pétursson
A vesturgangi á Kjarvais-
stöðum hefur verið komið fyrir
sýningu á grafíkmöppu eftir
Richard Valtingojer. Þarna er
um myndröð að ræða, sem Ric-
hard Valtingojer hefur gert við
kvæði eftir 11 skáld, en sá háttur
er á hafður, að öll ljóðin eru
þrykkt með eigin hendi hvers
skálds, og síðan gerir myndlist-
armaðurinn verk sitt sem lýs-
ingu við kvæðið. Richard Valt-
ingojer hefur valið steinþrykk og
virðist mjög fær á þyí sviði.
Hann er, eins og menn vita, einn
fremsti verkmaður á þessu sviði
hér á landi, og þessi sýning ætti
að sanna það fyrir þeim, sem
voru í nokkrum vafa um það.
Ég leit inn á þessa vel gerðu
sýningu og var mjög ánægður
yfir þeim listræna þokka, er ein-
kenndi verkin þar. Hér er farin
mjög skemmtileg leið, þar sem
skáldin og myndlistarmaðurinn
vinna saman. Því miður er of lít-
ið af slíku gert í okkar landi, og
mætti þessi fallega mappa vel
verða til þess, að fleiri tækju sig
til og sameinuðu þessar tvær
listgreinar. Nú hefur orðið mikil
vakning hér á landi hvað grafík
snertir og því tilvalið, að lýsing
ljóða færi í vöxt. Þarna á þessari
sýningu sér maður vel, hvernig
má ná verulegum árangri á
þessu sviði og „Samaldin" er gott
Morgunblaðid / Kristján Einarsson
Sveiflumegin
í tilverunni
Tónlist
Sveinbjörn I. Baldvinsson
Það er ekki mjög oft sem Há-
skólabíó er svo þéttskipað áhorf-
endum að ekki séu einu sinni sæti
fyrir alla. Allra síst ber slíkt við á
jazztónleikum. Sú var þó raunin á
tónleikum gömlu sveifluhetjunnar
Lionel Hamptons og stórsveitar
hans nú í mánaðarbyrjun. Áður en
sveitin hóf leik sinn voru eftir-
væntingarfullir tilheyrendur
löngu búnir að koma sér fyrir, þeir
forsjálu í mjúkum sætum, en hinir
á göngum og með veggjum. Mátti
enda sjá þess greinileg merki að
forsprakkar Jazzvakningar önd-
uðu nú aftur léttar eftir alllanga
víxlaflensu, sem hrjáð hefur fé-
lagsskapinn upp á síðkastið. Má
víst segja að kvartett Gary Burt-
ons og stórsveit Hamptons hafi
bjargað jazzlífi landsmanna í
efnahagslegum skilningi auk þess
að halda hér stórgóða tónleika.
Hampton hefur verið sveiflu-
megin í tilverunni að því er virðist
frá öndverðu og er nú um sjötugt.
Honum fipast því hvergi á því
sviði. í tónlistarlegum efnum geld-
ur hann þess kannski nokkuð að
vera víbrafónleikari og leika hér á
landi rétt á eftir virtuós á það
hljóðfæri, Gary Burton, því lengi
framan af tónleikunum í Háskóla-
bíói fannst mér meira glens og
fjör en tónlist í einleik hans. En
eftir hlé lék hann þó listilegt sóló í
rólegu lagi sem ég kann ekki að
nefna og sannaði þar með ótvírætt
hvers hann er megnugur á því
sviði.
Það var ljóst alveg frá fyrstu
tónunum í „Sweet Georgia Brown"
og „Air Mail Special" að ætlunin
var fyrst og fremst að skemmta og
skapa létta stemmningu, fremur
en að heilla áheyrendur með tón-
listarlegum töfrabrögðum og
kraftbirtingu. Það þarf ekki að
ræða það í rauninni: það tókst.
Það eru sjaldséðir hvítir hrafn-
ar. Syngjandi ódrukknir íslend-
ingar á áhorfendabekkjum eru lít-
ið algengari. Nálægt eitt þúsund
ptnripitiM&foifo
Gódan daginn!
dæmi um, hve tilvalið er, að
skáld og grafíkerar vinni saman.
Þeir, sem eiga kvæði í þessari
myndröð, eru: Sigfús Daðason,
Herdís Benediktsdóttir, Þórar-
inn Eldjárn, Guðbergur Bergs-
son, Þorsteinn frá Hamri, Sig-
urður A. Magnússon, Ingibjörg
Haraldsdóttir, Steinar
Sigurjónsson, Baldur óskarsson,
Thor Vilhjálmsson og Einar
Bragi. Af myndunum við kvæðin
ætla ég, að mér hafi orðið hvað
minnisstæðastar myndirnar við
kvæðin eftir Baldur Óskarsson,
Guðberg Bergsson, Thor Vil-
hjálmsson og Ingibjörgu Har-
aldsdóttur. Það er bæði einkenn-
andi og skemmtilegt hjá mynd-
listarmanninum, að hann fer
ýmsar leiðir um stíl á myndum
sínum, og má auðveldlega tengja
það efni kvæðanna. Hann fer
vandlega með efni hvers kvæðis
og mér finnst það góð hugmynd
að þrykkja kvæðið með rithönd
hvers og eins. Mappan sjálf er
afar smekklega hönnuð, en það
hefur Hilmar Einarsson gert.
Þessi mappa er ekki fyrirferð-
armikil, en því vandaðri og fal-
legri að mínu mati. Og aðeins
einu vil ég við bæta: Viðkvæmni
og virðingu myndlistarmannsins
fyrir ljóðinu er eins fínlega
stemmt í eina og sömu átt, að til
fyrirmyndar er.
„Samaldin" er óvenjulega fal-
legt verk, sem er öllum, sem að
standa, til mikils sóma.
slíka mátti sjá í járnbentu harm-
onikkunni háskólans þann fyrsta
júní sl. og það voru glaðbeittir og
tillitssamir vegfarendur sem óku
heimleiðis í rigningunni milli
klukkan tvö og þrjú um nóttina,
nýbúnir að fá bætiefni beint í sál-
ina.
Það vill stundum brenna við að
stór númer eins og Hampton, sem
eiga áhorfendur vísa hvar sem er,
leggi ekki neitt verulega mikið upp
úr undirleikurum sínum. Þetta á
engan veginn við um þennan góð-
látlega gamla sveiflujöfur.
Hljómsveit hans var feykigóð og
virtist þar valinn maður í hverju
rúmi. Lék bandið ákaflega vel
saman, á köflum verulega vanda-
samar útsetningar og einleikar-
arnir sýndu allir góð tilþrif. Eink-
um eru minnisstæðir trompet-
leikararnir Barry Ries og John
Walker og altsaxistinn og flautu-
leikarinn Tom Chapin, sem virtist
fyrirliði blásarasveitarinnar.
Ryþmasveitin stóð einnig vel
fyrir sínu, með Frankie Dunlop
sem þyngdarpunkt við trommurn-
ar og ágætan velti- og rúllupían-
ista, John Colaianni sem lét hend-
urnar sem sagt vaða sérlega ótt og
títt yfir hljómborðið án þess þó að
verða leiðinlegur. Hann virtist
hins vegar haldinn þeim misskiln-
ingi að hann væri að leika við ein-
hvers konar minningarathöfn eða
jarðarför, svo niðurdreginn sem
hann var á svipinn. Kannski erfið-
leikar heima fyrir. Vonandi allt
komið í lag núna.
Þessir tónleikar voru sem sagt
mikið fjör og enduðu til dæmis
með því að Hampton gekk í far-
arbroddi blásarasveitarinnar um
áhorfendasalinn á meðan hún lék
„When the Saints Go Marchintin"
og viðstaddir tóku undir. Nokkru
áður hafði sá gamli tyllt sér við
trommusett og sýnt nokkur sirk-
usnúmer með kjuðunum. Skal ját-
að að það atriði þótti undirrituð-
um fremur dapurlegt en sniðugt.
þetta var skemmtileg kvöld- og
næturstund sveiflumegin í tilver-
unni og í sjálfu sér sögulegur við-
burður að fá þennan aldna tóna-
garp í heimsókn og þá ekki lítils
virði að Lista- og skemmtideild
RUV skyldi geta myndað allt sam-
an. Við eigum von á góðu á vetri
komanda á jazzsviðinu, bæði Gary
Burton og Lionel Hampton á
skjánum. Að lokum þakkir til
„Vakningarinnar" fyrir framtakið
og rós í hnappagat hljóðstjórans
Baldurs Más Arngrímssonar, sem
tók að sér þetta vandasama hlut-
verk á hljómleikunum með stutt-
um fyrirvara og tókst vel.