Morgunblaðið - 14.06.1983, Side 21

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. jONl 1983
29
Mnrgunblaðið/ Emilía
nÚHNyni, fyrrverandi formanni
ni, formanni Vöku til hægri.
Afganistan, sem þó væri ekki gert
fyrir nema 5 þúsund fanga. En sem
betur fer væri ekki auðvelt að eyði-
leggja lagakerfi sem hefði verið í
uppbyggingu í 50 ár.
Assil var spurður um hvað hann
hefði fyrir sér í því að Sovétmenn
stunduðu eiturefnahernað í Afg-
anistan. Hann sagði að það sem
þeir hefðu fyrir sér væri einkum
það, að fundist hefðu gasgrímur,
sem sovéskir hermenn hefðu notað.
Þá hefðu fundist lík án sára í af-
skekktum héruðum Afganistan og
fullvíst mætti telja að Sovétmenn
notuðu Afganistan til hernaðar-
tilrauna.
„Sovétmenn hafa ekki kynnt sér
sögu okkar, ef þeir hafa haldið að
við yrðum auðveldir viðfangs,"
sagði Assil. „Alexander mikli sagði
í bréfi heim til Makedóníu á sínum
tíma: „Við þetta fólk þýðir ekki
fyrir mig að glíma." Við munum
ekki gefast upp, þó við verðum að
berjast við Sovétmenn með berum
höndunum. Við höfum valið að
berjast fyrir sjálfstæði okkar eða
deyja, þó svo við höfum nær ein-
göngu vopn, sem við höfum tekið af
Sovétmönnum. Þið megið ekki
gleyma að Afganistan er einnig að
berjast fyrir ykkar sjálfstæði. Þið
eruð einnig í hættu. Sovétríkin eru
ekki fjarri og geta auðveldlega
komist hingað á stuttum tíma.
Vestfirðir og Norðurland:
Vorhret og víða erfitt
NORÐ-AUSTAN áhlaup gerði á
Vestur- og Norðurlandi um helg-
ina, og þekkja elstu menn á þess-
um slóðum fá dæmi um slíkan
veðurofsa í júnímánuði. Mikil úr-
koma var og hvassviðri. Á sumum
bæjum komst sauðfé ekki í hús og
króknaði fé á nokkrum stöðum.
„Ekki gæfulegt aö vera
rolla fyrir vestan“
Jens Guðmundsson á Lónseyri,
fréttaritari Mbl. í Súðavíkur-
hreppi kvað veðrið hafa verið
hroðalegt á laugardaginn, hávaða-
rok og gífurlega úrkomu. Hann
sagði að verið væri að kanna hvort
nokkurt fé hefði króknað, en taldi
víst að eitthvað væri um það. Jens
kvað ekki gæfulegt að vera rolla
fyrir vestan og í raun ekkert betra
að vera maður þegar slíkt veður
gerði og sagðist ekki muna slíkt '
veður áður í sumarmánuði. Hann
taldi að ef veðrið færi ekki að
batna upp úr þessu, yrði ekkert
sumar í ár. Bændurna sagði hann
þó myndu bjargast með hey nokk-
urn tíma í viðbót.
Jens sagði að vegir hefðu næst-
um orðið ófærir um helgina, og
hefði þurft að moka Þorskafjarð-
arheiði. Þegar mosktur var hálfn-
aður, hefði þó þurft að hætta við
sökum veðurs og komust mokstr-
armenn við illan leik til bæja. Þeir
skildu einn jeppa eftir á heiðinni
og fennti hann í kaf.
Erfitt vor
Guðmundur Jónsson, hrepp-
stjóri í Munaðarnesi, Stranda-
sýslu sagði sjaldgæft að fá slíkt og
annað eins veður, eins og var á
laugardaginn, í júnímánuði. Kvað
hann þetta vor hafa verið mjög
erfitt. Guðmundur sagði að ekki
væri búið að hleypa fé út nema að j
litlu leyti og var honum ekki ,
kunnugt um neinn fjárskaða af
völdum veðursins. Hann sagði
menn vera orðna nokkuð svart-
sýna á sumarið, en allir lifðu þó í
voninni um skánandi veðurfar.
Bitnar á afurðum
í haust
Sveinn Guðmundsson í Miðhús-
um, Barðastrandarsýslu sagði að
búið hefði verið víða að sleppa fé
þegar helgaróveðrið skall á og
vissi hann um sex ær sem höfðu
króknað. Sveinn spáði því að hið
slæma veðurfar kæmi fyrst og
fremst niður á afurðum í haust því
talið er að margar ær hefðu gelst í
kuldanum og slagviðrinu.
Ekki sagði Sveinn ástandið vera
betra á æðarvarpi á þessum slóð-
um. Flökkufuglar fæla æðarfugl-
ana frá hreiðrum sínum og hrafn
eyðileggur þá eggin. Taldi Sveinn
dúninn verða helmingi minni í ár
af þessum sökum.
Bátur skemmdist í
ofsaveðri á Arnarstapa
Laugarbrekka, Breiðavíkur-
hreppi, SnæfelLsnesi.
Aðfaranótt laugardags hvessti
að norðaustan og gerði ofsaveður.
Níu trillur voru í höfninni og
brugðust menn skjótt við að huga
að þeim. Báturinn Hringur frá
Akranesi skemmdist mikið, brotn-
aði að ofan og komu víða á hann
göt. Var hann nærri sokkinn en
dælur frá slökkviiiði staðarins
voru notaðar til að ná úr honum
sjó. Hringur er nú talinn ni°ð öllu
ósjófær. Þá fauk bíll skammt frá
afleggjaranum að Hellnum,
skemmdist hann mikið en öku-
maður slapp ómeiddur.
Aðfaranótt sunnudags og á
sunnudag lægði veðrið en hvasst
var og hiti rétt um frostmark.
Bændur eru byrjaðir að sleppa fé
og er ekki vitað til þess að fjár-
skaði hafi orðið en tún eru mikið
kalin. Reytingsafli hefur verið síð-
an róðrar hófust en um 20 bátar
hafa lagt upp við Arnarstapa.
FréttariUri.
Vonast eftir góöu hausti
Grímsey, 13. júní.
Alfreð Jónsson, fréttaritari í
Grimsey sagði að veðrið hefði ver-
ið afleitt um helgina, slydda og
kuldi. Enginn snjór hefði þó fallið
en gamall snjór lægi enn í giljum.
Veður var mjög gott í Grímsey í
gær og sagði Alfreð menn vonast
eftir góðu hausti eftir svo erfitt
vor. Sauðburður hefur gengið vel í
eynni en kindur eru þar fáar.
Tún enn undir snjó
Hjá Þorkeli Guðfinnssyni
fréttaritara á Þórshöfn var þær
fréttir að hafa að enn væri allt fé í
húsum en vonir stæðu til að hægt
væri að hleypa því bráðlega með
batnandi tíð. Eru bændur orðnir
heylitlir og sumir heylausir og
hafa menn frá því sauðburður
hófst keypt fóðurbæti fyrir á
þriðju milljón. Lítið er vitað um
kal í túnum og mörg tún enn undir
snjó.
Snjór yfir öllu á Húsavík á sunnudag. Morgunblaftið/ AGA
f 35—40
tningi
um nóttina til Hafnar og síðan
flugleiðis á sjúkrahús í Reykjavík.
„ ... þá réðust þær á mig“
Síðan hófst leit að Mercedes
Benz-bifreiðinni, Yvette og öku-
manni, sem talinn var Grétar.
Yvette fannst látin í farangurs-
geymslu Mercedes Benz-bifreiðar-
innar. Grétar fannst síðar í fylgsni
neðarlega í Hafrafelli. Hjá honum
fundust haglabyssa, riffill, 343 riff-
ilskot og 12 haglabyssuskot. Á
byssuskefti hafði hann skráð tvær
yfirlýsingar. Önnur hljóðaði: „Þær
voru með hass. Þegar ég sagði þeim
að koma með mér á stöðina, þá réð-
ust þær á mig. Ég veit ég gerði vitl-
eysu. Þið hefðuð aldrei trúað mér.“ I
hinni setningunni lýsti Grétar yfir
ást á sambýliskonu sinni og þremur
börnum sínum. Við yfirheyrslur
kvaðst Grétar hafa ætlað að fyrir-
fara sér.
„Ég vík þá að gögnum sem greina
frá staðreyndum málsins. Þau eru
þeim mun þýðingarmeiri þar sem
játning Grétars er engan veginn af-
dráttarlaus," sagði Bragi. Hann
sagði að Grétar gæti á engan hátt
talist trúverðugt vitni, vitnisburður
hans væri í mikilsverðum atriðum
beinlínis rangur og skýringar sem
hann hefði gefið um margt væru
ekki samrýmanlegar staðreyndum.
Hann sagði staðreyndir renna
stoðum undir ákæru og það sem á
skorti á játningu ákærða. Flokkaði
hann staðreyndir í þrjá flokka,
vettvangsrannsókn rannsóknarlög-
reglumanna, áverka og sjúkrasögu
Marie og áverka á líki Yvette og
loks krufningu sem fram fór og
staðreyndum um dreifingu hagla úr
haglabyssu á mismunandi færi.
Bragi skýrði frá tilraunum sem
gerðar voru með dreifingu hagla,
sem skotið er úr haglabyssu og kvað
hann það mikilvægt. í tilraunum
var skotið úr sams konar byssu og
Grétar hafði með höndum af 10
metra færi, 30 metra færi, 35 metra
færi, 40 metra færi, 45 metra færi
og 50 metra færi. Með samanburði á
dreifingu hagla megi fyllyrða að
Yvette hafi orðið fyrir skoti úr
haglabyssu af minnst 30 metra færi
og mest 45 metra, en líklegast af 35
til 40 metra færi.
Grétar beri, að Yvette hafi orðið
fyrir voðaskoti, sem hljóp úr byss-
unni í átökunum í sæluhúsinu.
Hann hafi vísað skefti byssunnar
inn og því hafi skotið farið út í gegn
um dyrnar. Að sögn kunnáttu-
manna, sagði Bragi, er ógjörningur
að skjóta úr haglabyssu þannig að
skefti vísi fram. Slíkt geti haft stór-
skaða í för með sér.
Bragi nefndi aðeins tvö vitni til
sögunnar af fjölmörgum. Marie
Luce og Sveinbjörn Garðarsson
tankflutningabílstjóra, sem kom að
Grétari með Yvette stórslasaða á
Skeiðarársandi, en stúlkan skreið
upp að flutningabifreiðinni og bað
bílstjórann um hjálp. „Please help
me — he tries to kill me“. En
ákærði sagði hana þá viti sínu fjær
og togaði stúlkuna af bifreiðinni
eftir að bílstjórinn sagði að hann
yrði að færa hana. Fannst bílstjór-
anum harkalega að farið en hélt af
stað til að sækja hjálp.
„Það er hætt við að mynd sú, sem
við hefðum af þessum harmleik
væri allt önnur ef þessara tveggja
vitna nyti ekki við og ákærði væri
einn til frásagnar, svo ótrúverðugur
sem hann hefur reynst," sagði Bragi
og nefndi hann ýmis atriði sem
hann taldi renna stoðum undir full-
yrðingu um að Grétar segði ekki
rétt og satt frá atburðarásinni.
Það er einkum um aðdraganda að
harmleiknum sem Marie Luce og
Grétar greinir á. Grétar ber að
Marie hafi verið völd að upptökum
átakanna. Hún hafi stokkið á sig,
náð hálstaki og við það hafi skot
hlaupið úr byssunni. Um tíma bar
ákærði, að Marie hljóti að hafa
hleypt af skotinu, sem hafi leitt
Yvette til dauða.
Hann hafi slegið Marie með
byssuskeftinu er hún réðst á hann
og stúlkan þá sett undir sig höfuðið
og hlaupið í belg sér. Þá hafi hann
slegið aftur og Marie hafi kiknað
undan högginu. Hann hafi þá látið
þriðja höggið ríða í höfuð henni og
hún þá hnigið meðvitundarlaus
niður. Bragi dró mjög í efa fram-
burð Grétars, taldi hann breyti-
legan og lítt áreiðanlegan; taldi ein-
sýnt að ákærði hefði verið upphafs-
maður átakanna, enda hefði hann
ógnað stúlkunum með haglabyssu.
Skaut Yvette af ásetningi
Er Grétar gekk í skrokk á Marie
flúði Yvette. Grétar fór á eftir
henni og skildi Marie eftir rænu-
lausa. Grétar ber að hann hafi fund-
ið Yvette við þjóðveginn og hafi
hann hleypt skoti upp í loftið til
þess að stöðva hana. Bragi taldi
skýringarinnar að leita annars
staðar. „Af fyrstu skýrslu ákærða
er öldungis ljóst hvaða skot hæfði
Yvette. Af hagladrífunni er hægt að
sannreyna skotfærið. Ákærði mat
svo að stúlkan hefði hlaupið frá sér
þegar hún birtist í ljósum bifreiðar-
innar á þjóðveginum og hafi verið
15 til 20 metra fyrir framan sig.
Samkvæmt dreifingu hagla í bak-
hluta er unnt að staðhæfa að hún
var skotin af 35—40 metra færi.
Þessi staðreynd ætti að upphefja
allan vafa. Það var ekki öðru skoti
til að dreifa — það er unnt að hafna
skýringu ákærða um slysaskot í
sæluhúsinu.
Áhrifin af skotinu komu strax
fram. Ákærði lýsti hvernig stúlkan
hefði örmagnast strax eftir að hann
skaut. Hann skaut hvorki upp né út,
heldur af ásetningi á stúlkuna og
hæfði svo fullkomlega sem raun ber
vitni,“ sagði Bragi. Spurningin væri
einungis um hvenær ásetningurinn
hefði myndast og nefndi hann fjóra
möguleika í því sambandi. Frá því
strax eftir að ákærði yfirgaf heimili
sitt þar til hann sá stúlkuna í ljós-
geislum bifreiðar sinnar á þjóðveg-
inum á Skeiðarársandi og vatt sér
út úr bifreið sinni og skaut hana.
Um slysaskot hefði ekki getað verið
að ræða — ákærði hefði skotið með
þeim ásetningi að hæfa.
Saksóknari gat niðurstöðu geð-
rannsóknar, sem leitt hefði í ljós að
ákærði væri ekki haldinn geðveiki
eða sýndi merki taugaveiklunar eða
greindarskort. Hann hafi hins vegar
skapgerðarbresti; tilfinningalíf
hans sé yfirborðskennt og öfga gæti
í skoðunum. Hann hafi misnotað
vín og hafi gætt persónuleikatrufl-
unar undir álagi eða áhrifum víns.
Endanleg niðurstaða sé á þá leið að
raunveruleikamat og dómgreind
ákærða sé óskert og hann því fylli-
lega sakhæfur og ætla verði að svo
hafi verið þegar ákærði framdi
ódæðisverk sín. Þá gat hann þess,
að ákærði hefði hlotið þrjá refsi-
dóma, tvo fyrir ölvunarakstur og
einn fyrir skjalafals.
Saksóknari gat þess, að þetta mál
ætti sér ekki hliðstæðu hér á landi.
Hann kvað meðferð fórnarlamba
eftir atlögu helst til saman að jafna
í Geirfinnsmálinu. Málið væri svo
einstakt að refsilækkun ætti alls
ekki við, miklu heldur bæri að
þyngja refsingu. Hann gat þess, að
tilefnislaus og hrottafengin árás á
saklausar stúlkurnar á Skeiðarár-
sandi hefði snortið hvern mann sem
heyrði. Hann krafðist þyngstu refs-
ingar samkvæmt 211. grein hegn-
ingarlaganna, 2. málsgrein 218.
greinarinnar og 4. málsgrein 220.
greinar hegningarlaganna. Að ræðu
saksóknara lokinni lagði hann mál-
ið í dóm með venjulegum fyrirvara.
„Allt geröist svo hratt“
Verjandi ákærða, Jón Oddsson
hrl. fór fram á vægustu refsingu til
handa skjólstæðingi sínum, sem lög
heimila. Hann taldi um að ræða
manndráp af gáleysi. Verknaðurinn
hefði verið framinn í geðshræringu
á örskotsstund. Hann taldi að
ákærði hefði skýrt skilmerkilega frá
málavöxtum og hefði framburður
hans styrkst eftir sem á málið hefði
iiðið og hafði eftir ákærða: „Allt
gerðist svo hratt, að ég gat ekki gert
mér grein fyrir atburðarásinni.“
Hann taldi að Marie væri ekki trú-
verðugt vitni; ekki af ásetningi
heldur væri hún ekki fær um að
dæma vegna áverka sem hún hlaut.
Hann gat þess að ákærði hefði haft
fjárhagsáhyggjur, starfað mikið
fyrir Félag íslenzkra bifreiðaeig-
enda og tekið þátt í störfum al-
mannavarna er ár flæddu yfir vegi.
Hann hafi verið undir miklu álagi.
Við hafi bæst að hann hafi átt við
slæmt heilsufar að stríða, ellefu ára
fengið berkla og eigi við bæklun að
stríða. Undir þessum kringumstæð-
um hafi hann ekki getað gert sér
grein fyrir atburðarásinni — at-
burðarásin hafi tekið af honum
völdin. Verjandi kvað sér kunnugt
um, að ákærði hefði tekið atburði
þessa mjög nærri sér. Hann bað um
að áfellisdómur yrði mildur — ekki
eingöngu vegna velferðar ákærða
heldur og fjölskyldu hans.
Hér hefur verið getið þess helsta,
sem fram kom við málflutninginn í
Sakadómi Reykjavíkur í gær. Stikl-
að á stóru og mörgu sleppt. Mál-
flutningur stóð frá klukkan 9 1 gær-
morgun til klukkan þrjú síðdegis.
Dómari er Gunnlaugur Briem, yfir-
sakadómari.
H.Halls.