Morgunblaðið - 23.10.1983, Side 31

M hvaó, það er
laugardagskvöld“
Hallærisplanió vekur
athygli norskra
fréttamanna
„Á HVERRI laugardagsnóttu
safnast saman í miöborg Reykja-
víkur á milli 4 og 5 þúsund ungl-
ingar. Sumir til aö drekka, en aö-
rir aöeins til aö sýna sig og sjá
aöra. Og í miðjum hópnum geng-
ur borgarstjórinn um og klappar
blíölega á kollinn á ungviöinu."
rx. Svo segir í inngangi aö at-
hyglisverðri grein í vikulegu fylgi-
riti norska blaösins Aftenposten í
sumar. Norskur blaöamaöur og
Ijósmyndari tóku sig til eitt laug-
ardagskvöld og geröu víöreist
um skemmtistaöi borgarinnar.
heimsóttu Broadway, Hollywood
og Villta tryllta Villa, sem þá var,
og þótti töluvert til allra staö-
anna koma, þótt Hallærisplaniö,
sá umdeiidi „samkomustaöur"
höfuðborgarinnar hafi vakiö
einna mesta athygli þeirra. Enda
komust þeir í feitt. Davíö Odds-
son borgarstjóri „dúkkaöi" ein-
mitt upp á planinu þessa um-
ræddu nótt og spjallaöi þar viö
unglingana og norsku frétta-
mennina. En grípum niöur í frá-
sögn norska blaöamannsins:
„Viö tókum okkur leigubíl
heim á hótel. Þegar viö nálgumst
miöbæinn tökum viö eftir aö
fjöldi ungmenna strunsar ákveö-
iö um nálægar götur og virðast
allar leiöir liggja í eina átt, aö
hjarta borgarinnar. Viö biöjum
bílstjórann aö fylgja straumnum
og fyrr en varir blasir viö okkur
samansafn af unglingum, varla
undir 4 þúsund og margir hverjir
undir 14 ára aldri.
— Hvaö er hór á seyöi, spyrj-
um viö leigubílstjórann?
— Nú hvaö, vitiöi þaö ekki?
Þaö er laugardagskvöld.
Aöra skýringu fengum viö
ekki. i Osló safnast unglingar
saman á þennan hátt einu sinni á
ári, 1. maí. í Reykjavík er slík
samkoma vikulegt brauð. Þessi
samansafnaöur virkar næstum á
mann eins og ræktarsemi viö
aldagamla hefö frá sögutíma
landsins. En þarna skemmta
krakkarnir sér á nútíma vísu og
alkóhól flýtur í stríöum straum-

cLi Rj
um. Ekki bjór eöa annar mildari
mjööur — slíkt er ekki fáanlegt á
islandi, heldur teyga krakkarnir
sleitulaust af sterkari drykkjum,
hinu íslenska brennivíni og
vodka.
En svo gerist þaö skyndilega í
miöjum fögnuöinum aö upp
dúkkar brosandi herramaöur í
jakkafötum. Þar reynist vera á
feröinni sjálfur borgarstjórlnn,
Davíö Oddsson. Hann gengur
um planið eins og bæjarfógetinn
í Kardemommubæ, brosandi og
klappar ungviöinu blíölega á
kollinn. Og krakkarnir hópast aö
honum og gefa sig á tal viö hann.
— Þetta er ekki svo mikið
vandamál, segir borgarstjórinn
og brosir ósmeykur til Ijósmynd-
arans. Þessir krakkar gera ekkl
flugu mein. Þeir eru hér til aö
hlæja og skemmta sér en valda
engu tjóni. Mesta lagi aö þau
brjóti flösku viö og við.“
Látum þetta gott heita úr
þessari merku grein, en meö-
fylgjandi mynd tók norski Ijós-
myndarinn af Davíð á spjalli viö
unglinga á planinu.
Stjórnandinn Marc Tardue og Katrín Siguröardóttir á æfingu sl. fimmtu-
dag.
Kraftur í íslensku óperunni:
Næstu verkefni Miðillinn
og Síminn eftir Menotti
islenska óperan frumsýndi sl.
miðvikudagskvöld, svo sem kunn-
ugt er, óperu Verdis, La Traviata.
Stjórnandi La Traviata er Banda-
ríkjamaöurinn Marc Tardue, en
hann hefur komið töluvert vió
sögu íslensku óperunnar, stjórn-
aöi m.a. Töfraflautunni í fyrravet-
ur. Og Marc lætur ekki deigan
síga, strax daginn eftir frumsýn-
inguna tók hann til viö næsta
verkefni óperunnar, sem er upp-
setníng á tveimur óperum Menott-
is, Miðlinum og Símanum. Stefnt
er aó frumsýningu þeirra seinni
partinn í nóvember.
Miöillinn hefur áöur veriö færöur
upp hér á landi, þaö var áriö 1952 í
lönó, aöeins fáeinum árum eftir aö
verkiö var samiö. Magnús Ásgeirs-
son sneri textanum yfir á islensku,
en Miöillinn er fyrsta óperan sem
flutt var á íslensku. Þaö var Guö-
munda Elíasdóttir sem söng miöil-
inn á sínum tíma, en hlutverk Món-
íku var í höndum Þuríöar Pálsdótt-
ur. Þuríöur hefur nú haft hlutverka-
skipti, syngur miöilinn í fyrirhugaöri
uppfærslu, en Katrín Siguröardóttir
syngur Móníku.
Síminn er nokkuö styttri ópera
en Miöillinn og byggist aö mestu
leyti upp á einu hlutverki. Meö þaö
hlutverk fer kona Marc Tardue,
Judith Bauden.
Hvað er veríð aö gera?
Rökfastur maöur benti eitt sinn á aö í nútíma-
þjóöfélagi væru framin skipuleg fjöldamorð meö
þögulu samþykki allra þjóöfélagsþegna. Hann
átti viö umferðina. „Viö vitum,“ sagöi hann — og
víst vitum viö þaö — „að á hverju ári mun
ákveðinn hópur manna deyja eða örkumlast í
umferöarslysum. Við getum jafnvel spáö fyrir
um fjöldann af töluverðri nákvæmni. En samt
dettur engum í hug aö hætta aö nota bíla. Og
hvers vegna ekki? Jú, tilgangurinn helgar meö-
alið. Við þurfum aö komast á milli staöa á sem
stystum tíma, og ef þaö kostar blóöfórnir, þá
það.“
Þetta er beiskur dómur og kannski óraunsær.
En ein staðreynd liggur á boröinu. Við erum öll
þátttakendur í umferöinni, og þótt við hvorki
getum, né kannski viljum, leggja hana af í nú-
tíma mynd sinni, þá má alltaf bæta hana og efla
öryggið meö ýmsu móti. Og eitt ber okkur sér-
staklega að gera, en þaö er aö vernda börnin
eftir mætti. Til dæmis meö því aö hafa þau
minnstu alltaf vel reyrð í barnastól í aftursætinu.
Og þá er myndagátan svo gott sem leyst. Þarna
er veriö aö festa barnastól í aftursætiö, sem er
greinilega ekkert áhlaupaverk.
MorKunblaðið/ RAX.