Morgunblaðið - 05.11.1983, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. NÓVEMBER 1983
Aðalbjörg Pálsdóttir
Ljótarstöðum - Minning
Fædd 29. mars 1906
Dáin 27. október 1983
f dag er til moldar borin ömmu-
systir mín, Aðalbjörg Pálsdóttir,
húsfreyja að Ljótarstöðum í
Austur-Landeyjum.
Mig langar að minnast Öllu
frænku nokkrum orðum og verða
þau kveðjuorð mín til hennar,
a.m.k. að sinni.
Hún var fædd að Fíflholtshjá-
leigu í Vestur-Landeyjum, dóttir
hjónanna Hallberu Jónsdóttur og
Páls Þorsteinssonar, en fluttist
níu ára gömul ásamt foreldrum
sínum að Álfhólahjáleigu í sömu
sveit. Þar fæddist systir hennar,
Guðbjörg, og þar slitu þær systur
barnsskónum.
Alla var um tveggja ára skeið
vinnukona í Hemlu og kynntist
þar eftirlifandi manni sínum, Ár-
sæli Jóhannssyni, frá Móeiðar-
hvolshjáleigu. Búskap hófu þau
Alla og Sæli að Kirkjulandi í
Austur-Landeyjum og bjuggu þar
í níu ár. Þá fluttust þau að Ljót-
arstöðum þar sem þau bjuggu alla
tíð síðan.
Börn þeirra eru: Páll, sem býr
að Ljótarstöðum. Ingi, kvæntur
Sigríði Þ. Pétursdóttur frá Stóru-
Hildisey og Ásta, gift Róbert Erni
Alfreðssyni, þýskum að uppruna.
Barnabörn eru sex og eitt barna-
barnabarn.
Um æviferil Öllu eru ýmsir
fróðari en ég og kunna þar betur
frá að greina, en ég á því láni að
fagna að vera ein þeirra fjölmörgu
sem hafa sótt heim fjölskylduna á
Ljótarstöðum og notið þar ríku-
legrar gestrisni ýmist til lengri
eða skemmri tíma.
Marga ferðina fórum við amma
saman til að heimsækja Öllu.
Þessum ferðum fylgdi ávallt eftir-
vænting og tilhlökkun, enda vissi
ég sem var að móttökurnar yrðu
hlýlegar og við værum aufúsugest-
ir sem aðrir. Ég var aukin heldur
ekki há í loftinu þegar mér skild-
ist að það var jafn öruggt og gang-
ur sólar um himinhvolfið að Alla
frænka ætti eitthvað gott f búrinu.
Hún hafði gaman af að veita og
veitti vel. Nutu börn ekki hvað síst
góðs af gjafmildi hennar, en hún
var barngóð mjög.
Alla var glaðlynd og hláturmild.
Margar minningar mínar frá Ljót-
arstöðum eru tengdar glaðlegu
skrafi þeirra systra, ömmu og öllu
yfir kaffibolla og lopaprjóni.
Ræddu þær bæði nýja tíma og
gamla, enda Alla fróð og minnug
svo af bar.
Allt frá tvítugsaldri átti hún við
vanheilsu að stríða, en ávalit stóð
hún upprétt og óbuguð. Vafalaust
hefur létt lund hennar og heil-
steypt skapgerð orðið henni styrk-
ur þegar veikindi bar að.
Heilsu hennar hrakaði smám
saman hin síðari ár og hún lést í
Landspítalanum hinn 27. október
síðastliðinn, eftir tveggja mánaða
legu. Hún hélt andlegri heilsu allt
+
Faöir okkar,
EGILL S. JÓHANNSSON,
fyrrverandi skipstjóri,
andaöist aöfaranótt fimmtudags, 3. nóvember, að Hrafnistu,
Reykjavík.
Synir.
t
Bróöir okkar og mágur.
KRISTJÁN A. MAGNÚSSON,
Hátúni 10A,
fyrrum starfsmaóur á Álafossi,
sem lést þann 26. október í Landspítalanum, veröur jarösunginn
frá nýju Fossvogskapellu, mánudaginn 7. nóvember kl. 13.30.
Ragna Magnúsdóttir,
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Páll V. Magnússon,
Haukur Guöjónsson,
og ai
Þórarinn Björnsson,
Jón Grlmsson,
Njála Eggertsdóttir,
Sigríóur Guöjónsdóttir
vandamenn.
+
Ástkær eiginmaöur minn og faöir okkar,
PÉTUR WILLIAM JACK,
Lágholti 2, Stykkishólmi,
lést af slysförum mánudaginn 31. október sl.
Elln Guómundsdóttir
og dastur.
+
Jarðarför
JÓNÍNU S. FILIPPUSDÓTTUR,
Grettisgötu 52,
sem andaöist föstudaginn 28. október, fer fram þriöjudaginn 8.
nóvember kl. 15.00 e.h. frá Fossvogskapellu.
Vandamenn.
Utför
+
ODDNÝJAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
frá Eyri viö Fáskrúósfjöró,
fer fram frá Fossvogskapellu, mánudaginn 7. nóvember kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Börn og tengdabörn.
Jón Ferdinand
Björnsson — Minning
til loka og allt framundir það síð-
asta gat hún gert að gamni sínu og
glaðst yfir löngu liðnu atviki.
Ég minntist á hve barngóð Alla
var. Hún hafði lag og hugsun á að
gleðja barnshugann þegar mögu-
legt var. Ég fór aldrei svo frá
henni að hún laumaði ekki ein-
hverju í lófa minn að skilnaði.
Synir mínir tóku síðan við af mér
og jafnvel nú síðustu dagana
mundi hún jafnan eftir að læða
gjöf í lítinn lófa sonar míns.
Þessi fátæklegu kveðjuorð eru
skilnaðargjöf mín til hennar.
Fjölskyldu hennar votta ég
samúð mína og bið þess að minn-
ingin um mæta konu veiti þeim
styrk á saknaðarstundu.
„Far þú í friði. Friður guðs þig
blessi."
Rut Jónsdóttir
Fæddur 6. ágúst 1929
Dáinn 7. október 1983
Aldrei verður það víst svo, að
það komi manni ekki að nokkru i
opna skjöldu, þegar andlát góðs
vinar ber að höndum. Þannig fór
mér, þegar mér barst sú sorgar-
fregn, að góðvinur minn Jón F.
Björnsson, fyrrverandi tollfull-
trúi, væri látinn, þó að ég vissi
auðvitað vel, að líf hans hengi á
bláþræði.
Margar góðar minningar koma í
huga minn, þegar ég minnist Jóns
Björnssonar. Aldrei hittumst við
svo, að hann sýndi mér ekki sina
miklu góðvild og ástúð. Er hann
heyrði af því fyrir ekki alllöngu,
að ég væri nýkominn heim af
sjúkrahúsi, lét hann ekki bágt
heilsufar sitt aftra sér frá að
koma og heilsa upp á mig. Því
miður leyfðu mínar eigin aðstæð-
ur ekki, að ég kæmi þvi við að
fylgja honum síðasta spölinn,
enda birtast þessi fáu minningar-
orð um hann einnig þess vegna
síðar en verið skyldi hafa.
Mér er það ætíð minnisstætt frá
þeim tíma, er ég hóf störf á toll-
stjóraskrifstofunni, hversu allir
samstarfsmenn sýndu mér mikla
góðvild og hjálp í starfi. Nú eru
þar fáir eftir af gömlu félögunum,
sem ég byrjaði með, ýmsir hættir
vegna aldurs og aðrir farnir til
feðra sinna. En eftir að ég var lát-
inn fara að vinna við tollútreikn-
inga voru engir mér hjálplegri en
vinur minn Jón og séra Grímur
Grímsson, að öllum öðrum ólöst-
uðum.
Mér er óhætt að fullyrða, að Jón
Björnsson, var hvers manns hug-
ljúfi, er honum kynntist. Jón var í
miklu áliti hjá yfirboðurum sín-
um, og traust það, er þeir báru til
hans í starfi, var vel verðskuldað.
I síðustu samtölum okkar Jóns
kom það vel fram, hversu þakklát-
ur hann var læknum og hjúkrun-
arfólki fyrir alla þá hjálp, er þetta
fólk veitti honum, og gat hann þá
sérstaklega vinar okkar beggja,
Guðmundar Oddssonar læknis.
Að endingu sendi ég öllum að-
standendum Jóns vinar míns
Björnssonar mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Einar H. Pálsson
Minning:
Guðni Jensson
frá Arnagerði
Fæddur 4. september 1905
Dáinn 26. október 1983
Ekki gárast mannkynshafið til
muna þó aldraður landbúnaðar-
verkamaður og einfari hverfi til
botns.
Sú litia gára nægir þó til að
hræra við hugum okkar, sem
þekktum hann vel og áttum með
honum samleið um lengri eða
skemmri tíma.
Sumar mínar fyrstu bernsku-
minningar eru tengdar Guðna
frænda. Hann sleppti fyrst við
mig taumi á hesti og síðar á
ævinni áttum við okkar bestu
samverustundir, á hestbaki eða í
tengslum við okkar sameiginlegu
áhugaefni, hesta og ljóð.
Guðni Jensson eða Guðni
frændi, eins og við systkinabörnin
kölluðum hann jafnan, fæddist í
Árnagerði í Fljótshlíð 04.09. 1905,
yngsta barn hjónanna, Sigrúnar
Sigurðardóttur og Jens Guðnason-
ar. Systkinin voru 6 sem komust á
legg en 4 dóu í frumbernsku. Slíkt
taldist vart til tíðinda um alda-
mótin. Af þeim sem upp komust er
Guðrún næstyngst, ein á lífi.
Guðni ólst upp í Árnagerði við
venjuleg kjör barna á þeim tíma
og við þau störf, sem til féllu og
hann réð við.
Heimilið í Árnagerði var fátækt
en bjargálna, jörðin var lítil og
mikil ómegð. Mig grunar að hugur
Guðna hafi staðið til einhverra
mennta en þess var ekki kostur.
Ekki veit ég heldur hvort það að fá
ekki nýtt meðfædda hæfileika eða
ættlæg minnimáttarkennd varð til
þess að Guðni varð einfari. Hann
las alltaf talsvert, sérstaklega
ljóð, kunni mörg og var sjálfur vel
hagorður, þó það vissu fáir.
A yngri árum hafði hann góða
söngrödd, háan tenor, sem losnaði
úr viðjum og hljómaði fallega í
kyrrð sumarnæturinnar við glas á
góðri stund með góðum vinum á
góðum hestum.
Fljótshlíðin var heimili og
starfsvettvangur Guðna mestalla
ævi. Þar vann hann á nokkrum
bæjum hjá skyldum og vandalaus-
um. Lengst af taldist hann búsett-
ur í Árnagerði. Guðni var góður
verkmaður, glöggur fjármaður og
hestamaður. Meðan heilsan leyfði
átti hann fé og hesta, suma ágæta.
Hin síðari æviár bilaði heilsan
og hann varð stundum að dvelja
langdvölum á sjúkrahúsum. Alltaf
leitaði hann þó aftur að Árnagerði
til Steinars frænda síns og fjöl-
skyldu hans, sem ávallt veitti hon-
um skjól og aðhlynningu. Þaðan
fór hann í sína síðustu ferð en átti
ekki afturkvæmt á lífi. Hann lést
á Vífilsstaðaspítala 26.10. 1983
sama dag, sem hann hafði ætlað
að fylgja næstelstu systur sinni til
grafar.
1 dag kveðjum við Guðna
frænda. Hann fær hinstu hvíld í
mold Fljótshlíðarinnar — sveitar-
innar sem ól hann og geymdi.
Fyrir 2 árum gisti Guðni hjá
okkur nokkrar nætur. Eitthvert
kvöldið er við sátum yfir koníaks-
lögg og ræddum hesta og skáld-
skap, stakk frændi að mér 2 skrif-
uðum blöðum með nokkrum vís-
um.
Eina þeirra læt ég vera lokastef
þessarar fátæklegu kveðju.
„Ó leiddu mig inn í lundinn þinn háa,
þegar Ijósgeisli sólar á fjalltindinn skín
og ber mína kveðju blóminu smáa
sem blómstra mun aftur þá vorar á ný.“
Árni Björnsson
+
Öllum þeim fjölda fólks nær og fjær sem heiðraö hafa minningu
fööur okkar, tengdafööur, afa og bróöur,
EIRÍKS ÁSGEIRSSONAR,
forstjóra,
meö minningargjöfum, samúöarkveöjum og á annan hátt, sendum
viö einlægar og hlýjar kveöjur.
Styrkur sá sem þið þannig hafiö veitt okkur er ómetanlegur. Þakkir
tjl ykkar felast í gjöfum, sem afhentar hafa veriö Krabbameinsfé-
lagi Islands og Styrktarfélagi vangefinna, Reykjavík.
Oddur Eiríksson, Katrín Finnbogadóttir,
Hildur Eiríksdóttir, Magnús Pétursson,
Halldór Eiríksson, Svanlaug Vilhjélmsdóttir,
Ásgeir Eirfksson, Kristrún Davfósdóttir,
barnabörn og syatkini hins lótna.
+
Þökkum samúö og hlýhug sem viö uröum aönjótandi við fráfall
eiginmanns míns, fööur, tengdafööur og afa,
ÓLAFS FRIÐRIKSSONAR,
Ljósheimum 20.
Sigrfóur Símonardóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.