Morgunblaðið - 01.12.1983, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. DESEMBER 1983
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. DESEMBER 1983
21
fHóíCjCJLt ttMð&itfr
Útgefandi hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guömundsson, Björn Jóhannsson.
Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson, Magnús Finnsson, Sigtryggur Sigtryggsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift-
argjald 250 kr. á mánuöi innanlands. I lausasölu 20 kr. eintakið.
Friður — frelsi
— mannréttindi
Islendingar endurheimtu
fullveldi sitt 1. desember
1918. Síðan eru 65 ár, eða
tæplega meðalævi íslendings á
líðandi stund.
Þennan dag fengum við full-
veldi eigin mála, annarra en
utanríkismála, sem fyrrum
sambandsríki fór áfram með,
auk þess sem ísland var áfram
í krúnusambandi við Dan-
mörku. Sá sáttmáli, sem gerð-
ur var 1918 milli Dana og ís-
lendinga, fól í sér þá fram-
vindu mála, sem leiddi til
stofnunar lýðveldis 17. júní
1944, en íslendingar höfðu
nokkru áður tekið utanríkis-
mál sín í eigin hendur, er Dan-
mörk var hernumin í síðari
heimsstyrjöldinni. Útfærsla
fiskveiðilögsögu okkar í 200
mílur, 1975, var síðan mikil-
vægur áfangi til að tryggja til
frambúðar íslensk yfirráð á
eðlilegu hagsmunasvæði þjóð-
arinnar.
íslendingar hafa helgað sér
nýjan þjóðhátíðardag, 17. júní,
fæðingardag Jóns Sigurðsson-
ar, sem leiddi sjálfstæðisbar-
áttu þjóðarinnar á sinni tíð, og
stofndag íslenska lýðveldisins.
En 1. desember hefur enn
helgi í hugum landsmanna.
Alþingi íslendinga heldur
þeirri hefð að starfa ekki þann
dag. En dagurinn hefur í tím-
ans rás færst í hendur stúd-
enta — og fer vel á því, enda
vóru stúdentar mikilvirkir í
sjálfstæðisbaráttu þjóðarinn-
ar fyrr á tíð.
Átök hafa verið í hópi stúd-
enta um fyrirkomuiag 1. des-
ember-hátíðarhalda. Vinstri
stúdentar hafa ráðið ferð um
framkvæmd þeirra í rúman
áratug og oft nýtt daginn til
að viðra hugmyndir og stefnu-
mið, sem lítt hafa verið að
skapi þorra þjóðarinnar. Ungt
fólk hefur hinsvegar fjarlægst
vinstri viðhorf undanfarið,
bæði hérlendis og erlendis, og
lýðræðissinnaðir stúdentar
standa nú fyrir hátíðarhöldum
á fullveldisdaginn.
Yfirskrift hátíðarhaldanna,
friður, frelsi og mannréttindi,
höfðar til allra íslendinga, og
getur verið þeim sameiningar-
tákn. Hátíðarhöldin hefjast
með stúdentamessu í Háskóla-
kapellu, er fram haldið með
fjölbreyttri menningardag-
skrá í Háskólabíói en lýkur
með dansleik að Hótel Sögu
um kvöldið.
Á 56 árum íslensks fullveld-
is hefur þjóðinni gengið flest í
haginn, þrátt fyrir það, að
stjórnsýsluleg mistök hafi átt
sér stað og ný vandamál skotið
upp kollinum. En þjóð, sem
dregur réttan lærdóm af eigin
mistökum og annarra, og
stendur sameinuð að lausn
vandamála, er á framtíðar-
vegi. Á þeim vegi varðar
mestu að standa trúan vörð
um þau meginmál, sem krist-
allast í kjörorði hátíðar-
haldanna í dag: friður — frelsi
— mannréttindi.
Rétt viðbrögð
á réttum stað
Sjónvarpið hefur nýlega og
endursýnt þátt, sem sýnir
sorglegar afleiðingar af
„sniffi" eða snefjun barna og
unglinga. Efnilegur og falleg-
ur drengur, sem veröldin
brosti við, beið alvarlegt,
heilsufarlegt tjón af snefjun,
er setur mark sitt á hann til
frambúðar.
Sú unga móðir, sem fram
kom í þættinum og leyfði við-
veru sonar síns, er hér átti
hlut að máli, sýndi bæði þrek
og fórnfýsi í þágu meðborgara
sinna. Þátturinn var sterk við-
vörun, fyrirbyggjandi við-
leitni, talandi slysavörn.
Læknirinn, sem talað var
við í þættinum, lýsti málsat-
vikum skýrt og skorinort.
Hann sagði hreint út að ein
snefjun geti leitt til heila-
skemmda, jafnvel þó hún komi
ekki fram þegar í stað. Mál
hans allt var þörf og sterk við-
vörun.
Stjórnandi þáttarins, Sigur-
veig Jónsdóttir, á og þakkir
skildar. Þessi þáttur er glöggt
dæmi um það hve sjónvarpið
getur verið sterkt í heilbrigðri
viðleitni í þágu hins jákvæða í
tilverunni. Þetta vóru rétt
viðbrögð á réttum stað.
Sjónvarpið getur á fjöl-
mörgum öðrum sviðum þjónað
leiðbeinandi hlutverki í þágu
mannlegrar velferðar. Þættir,
sem gæfu innsýn í ógæfu
fíkniefnaneytenda, eru, svo
dæmi sé nefnt, meira en tíma-
bærir. Fíkniefnavandinn virð-
ist vera að festa rætur hér-
lendis. Þegar hefur hópur
ungmenna fórnað fíkniefnum
heilsu eða lífi. Hér gætu fyrir-
byggjandi þættir, er sýndu
„víti til varnaðar", þjónað
þörfu björgunarhlutverki.
Fullveldisfagnaður stúdenta í dag, 1. desember:
Hátíðardagskrá í Háskólabíói kl. 14
Fullveldisfagnaður stúdenta verö-
ur að venju í dag, 1. desember.
Vaka, félag lýöræðissinnaðra stúd-
enta, sér um fullveldisfagnaðinn að
þessu sinni, og er það í fyrsta skipti
í 12 ár að Vaka sér um hátíðarhöld-
in. Yfirskrift hátíðarhaldanna er:
„Friður — frelsi — mannréttindi“,
og eru þessi orð mjög í anda starf-
semi Vöku, eins og Gunnar Jóhann
Birgisson, formaður félagsins, sagði
í samtali, sem birtist í Morgunblað-
inu í gær.
Dagskráin hefst með stúdenta-
messu í Háskólakapellunni kl. 11
f.h. Sólveig Anna Bóasdóttir pred-
ikar.
Klukkan 14 hefst hátíðardag-
skrá stúdenta í Háskólabíói.
Dagskráin þar verður sem hér
segir:
Setning, formaður 1. des. nefnd-
ar, Gunnar Jóhann Birgisson.
Ávarp háskólarektors, Guðmund-
ar Magnússonar. Einleikur á gít-
ar, Pétur Jónasson. Hátíðarræða,
borgarstjórinn í Reykjavík, Davíð
Oddsson. Guðjón Guðmundsson og
íslandssjokkið. Matthías Johann-
essen les upp úr eigin verkum.
Kvartett MK. Samleikur á píanó
og fiðlu, Hrönn Geirlaugsdóttir og
Guðni Þ. Guðmundsson. Ræða
stúdents, Ólafur Arnarson. Karla-
kórinn Fóstbræður. Kynnir:
Bergljót Friðriksdóttir.
Klukkan 22 hefst fullveldis-
dansleikur á Hótel Sögu. Hljóm-
sveit Magnúsar Kjartanssonar
leikur fyrir dansi. Allir eru vel-
komnir á hátíðarhöldin, segir í
ávarpi frá hátíðarnefnd.
llnnið að undirbúningi hátíðarinnar í gær. Lengst til hægri er Pétur Jónasson gítarleikari.
Gunnar Jóhann Birgisson, formaður
Vöku, setur hátíðina.
Guðmundur Magnússon, háskóla-
rektor, flytur ávarp.
Guðni Þ. Guðmundsson og Hrönn Geirlaugsdóttir leika á fiðlu og píanó.
Davíð Oddsson, borgarstjóri, flytur
hátíðarræðu.
Ólafur Arnarson, tannlæknanemi, Bergljót Friðriksdóttir, heimspeki-
flytur ræðu stúdents. nemi, er kynnir dagsins.

Karlakórinn Fóstbræður syngur létt lög.
Fiskiþing:
Kvótaskipti á
— eftir landshlutum
þorski
eða skipum
LANDSHLUTAKVÓTI, kvóti á ein-
stök skip, skipting milli báta og tog-
ara, aflamagn á hverju veiðitímabili,
hámarksþorskafli, stöðvun togara og
veiðitakmarkanir. Þetta var meðal
þeirra atriða, sem rætt var um á Fiski-
þingi í gær, er fjallað var um stjórnun
fikskveiða á næsta ári. Skoðanir þing-
fulltrúa voru talsvert skiptar um þessi
mál og mcðal annars má benda á það,
að í tillögum Fiskideildanna var lagt
til að hámarksþorskafli á næsta ári
yrði frá 220.000 lestum upp í 392.000
lestir.
Marteinn Friðriksson, Sauðár-
króki, var framsögumaður og gerði í
upphafi máls síns grein fyrir tillög-
um Fiskideildanna. Hann lagði síð-
an fram tillögur sínar um stjórnun
veiðanna og lagði til að af ákveðnu
aflamagni, 240.000 lestum af þorski,
fengju bátar 46% en togarar 54%.
Lagði hann til eftirfarandi kvóta-
kerfi, sem miðast við áðurnefnt
aflamagn, eða 63,2% af meðaltali
síðustu þriggja ára. Bátar fengju
110.000 lestir og togarar 130.000,
sem skiptast þannig eftir veiðitíma-
bilum: Janúar—apríl: bátar 65%,
togarar 42%; maí—ágúst: bátar
20%, togarar 32%; september—des-
ember: bátar 15%, togarar 26%.
Ekki væri gert ráð fyrir því að
flytja afla milli tímabila. Landinu
skyldi skipt í veiðisvæði, sem af-
mörkuðust af eftirfarandi stöðum:
Eystra horn — Reykjanes; Reykja-
nes — Látrabjarg; Látrabjarg —
Hornbjarg; Hornbjarg — Langanes;
Langanes — Eystra horn. Skyldi
hvert veiðisvæði fá sem svarar
63,2% af meðaltalsafla síðustu
þriggja ára, og er þá reiknað með
290.000 lesta afla á þessu ári.
• Komið verði á nefnd fulltrúa
hagsmunaaðila, sem hafi veiði-
stjórn á hendi og gefi ráðherra um-
sögn og álit um vafaatriði. Veiði-
stjórn fylgist með því að veiðar á
hverju tilteknu veiðisvæði landsins
fari ekki fram úr heimiliðu veiði-
hlutfalli og geri útgerð á svæðunum
stöðuna ljósa á hverjum tíma.
• Þar sem sjávarhiti á uppeldis-
svæðum þorskseiða virðist hag-
stæðari nú en undanfarin ár, verði
aukin friðun hrygningasvæða
þorsksins og þess gætt að hrygning
geti verið í friði á fleiri svæðum
1984, en verið hefur.
• Önnur ákvæði í gildandi reglum
verði áfram, svo sem skyndilokanir,
verði vart við mikinn smáfisk í afla
togara, og svæðin könnuð áður en
þau eru opnuð aftur til veiða.
• Grálúða verði ekki veidd fyrr en
hún er orðin hæft hráefni til fryst-
ingar.
• Lög um upptöku afla verði af-
numin og fundin leið til þess, að
skip komi með allan afla að landi.
Pétur Sigurðsson, Breiðdalsvík,
taldi varla framkvæmanlegt að
fyrirskipa stöðvun togara á næsta
ári. Miðað skyldi við 260.000 lesta
þorskafla í byrjun og endurskoða
síðan stöðuna tvívegis á árinu og
taka þá akvarðanir til hækkunar
eða lækkunar. Skipta bæri aflanum
sem næst jafnt milli báta og togara
og athuga betur hvort leyfa ætti
veiðar í flotvörpu. Veiðar í þorska-
net ættu ekki að hefjast fyrr en 15.
febrúar, en leyfa ætti ufsaveiðar í
net fyrr á vertíðinni. Þá ætti að
auka verðmun á gæðaflokkum og
herða fiskmat. Rétt væri að leyfa að
veiða sama magn af síld á næsta ári
og nú og hefja veiðar 20. september
og afnema helgarfrí. Sama verð
skyldi vera fyrir alla síld án tillits
til þess í hvaða vinnslu hún færi.
Stuðla yrði að aukinni veiði á van-
nýttum tegundum og auka rann-
Tillögur um
hámarksafla
frá 392.000
lestum til
220.000
sóknir. Sölustarfsemi þyrfti að auka
og benti hann á að sala saltsildar
væri til fyrirmyndar.
Guðjón Kristjánsson, Isafirði,
benti á verulega skekkju í mati
fiskifræðinga á stærð einstakra
árganga, og taldi að eðlilegt væri að
þeim gæti skjátlast hvað varðaði
yngri árgangana en ekki þá eldri
eins og raun bæri vitni. Þá sagðist
hann ekki skilja hvers vegna menn
vildu takmarka veiðar í eitt veiðar-
færi frekar en annað. Afli í flottroll
væri yfirleitt betri en í botntroll og
með tilkomu aflamæla væri mögu-
legt að gæta þess, að ekki yrði of
mikill afli í hverju hali.
Ingólfur Falsson, Keflavík, ræddi
aflaskiptinguna milli báta og togara
og taldi að rétt væri að skipta aflan-
um jafnt. Benti hann á að fyrstu 9
mánuði ársins væru bátar með
meiri afla en togarar, og mótmælti
hann tillögu Marteins Friðriksson-
ar. Hann taldi 65% aflahlut báta á
vetrarvertíð vera of lítinn. Undan-
farin ár hefðu þeir tekið um 70%
afla síns á þeim tíma, en stefna
bæri að því að það yrðu 80%. Síðan
mætti stoppa um sumarið, þegar
aflinn væri lakastur og taka síðan
afganginn um haustið. Eftir vetrar-
vertíð þyrfti að endurskoða stöðuna
og taka upp stjórnun veiðanna í
framhaldi þess, og nær væri að
miða við 260.000 til 270.000 lesta
afla. Eftirlit með veiðunum þyrfti
að vera strangara og rangt hefði
verið að leyfa fjölgun neta á síðasta
ári.
Hjörtur Hermannsson, Vest-
mannaeyjum, benti á, að ræða
þyrfti nánar um síldveiðina. Til
dæmis væri nægur markaður fyrir
hrognafulla síld. Spurningin væri
hvort menn vildu veiða hana. Hann
taldi fráleitt að sama verð gilti fyrir
alla síld, verð ætti þvert á móti að
vera mismunandi. Það yrði að miða
verð á síld upp úr sjó við vinnslu og
markaðsverð. Þá benti hann á það,
að síld veidd í reknet væri alls ekki
hæf í alla vinnslu.
Björgvin Jónsson, Kópavogi, sagði
það meginatriðið, þegar rætt væri
um skiptingu afla milli báta og tog-
ara, að friðurinn yrði haldinn. Bað
hann Martein Friðriksson, og aðra,
sem sýnt hefðu óbilgirni að athuga
sinn gang. Hann óskaði landsbyggð-
inni alls hins besta, en yfirgang
þyldi hann henni ekki. Það væri al-
vörumál að segja í sundur friðinn og
þeir yrðu að bera ábyrgð á því. Þá
taldi hann skuttogarana að miklu
leyti ríkisrekna. Þeir hefðu árlega
fengið 200 til 300 milljónir króna
vegna gengikollsteypanna og stækk-
un togaraflotans væri tilkomin
vegna afbrigðilegra lána úr opin-
berum sjóðum.
Hilmar Bjarnason, Eskifirði, sagð-
ist jafnan fagna raunsæi, en það
væri ekki að finna í tillögum Vest-
firðinga um 392.000 lesta þorskafla
á næsta ári. Menn skyldu gæta þess,
að nú veiddist mun smærri fiskur
en fyrir um 20 árum, þegar smáfisk-
ur fór niður í 50 fiska í lest, nú væri
hann upp í 500. Því værum við sí-
fellt að taka fleiri og fleiri fiska,
auk þess sem mikið af smáþorski
kæmi aldrei að landi. Vegna þessa
og stóraukinnar veiðitækni væri
stofninn að dragast saman. Það
væri því nauðsynlegt að fara að öllu
með gát. Austfirðingar hefðu lagt
til 260.000 lesta hámarksafla, en
sumir hefðu viljað vera enn hógvær-
ari. Hann var ósammála Ingólfi
Falssyni og sagði, að víða um land
lifðu menn á þorskveiðum á sumrin
og þeirra hlut mætti ekki skerða um
of. Hilmar vildi ekki skipta afla
milli landshluta heldur skipa, og
það þegar á næsta ári. Afla-
kóngarnir yrðu til lítilla hagsbóta
fyrir heildina. Rétt væri að tak-
marka aflann eins og unnt væri
vegna þess, að hér væru menn með
fjöregg þjóðarinnar í höndunum.
Jón Páll Halldórsson, ísafirði,
sagði að tillögur Vestfirðinga um
hámarksafla á þorski hefðu verið
settar fram áður en tillögur fiski-
fræðinga litu dagsins ljós. Hann
furðaði sig á ummælum Björgvins
Jónssonar um að skuttogararnir
væru ríkisstyrktir. Þar væri um
flutning á fjármunum innan sjávar-
útvegsins að ræða til að stuðla að
hagkvæmari sókn. Það væru ekki
ríkisstyrkir. Hann sagðist vera á
móti kvótakerfi, því fylgdu margir
ókostir, en eins og nú horfði litið
dæmið öðru vísi út. Ekki væri hægt
að reka útgerð eðlilega nema með
einhverri aflaskiptingu, og hann sæi
því ekki betra fyrirkomulag en það
sem fælist í tillögum Marteins Frið-
rikssonar, landshlutaskiptingin
væri besta fyrirkomulagið. Hann
nefndi, að þegar kvótakerfi hefði
verið tekið upp á rækjuveiðum í
Isafjarðardjúpi, hefði það þótt eðli-
legt, en nú væru þær veiðar njörv-
aðar niður og erfitt að losna úr
kvótakerfinu aftur.
Hjalti Gunnarsson, Vopnafirði,
lagði til að fyrir næsta Fiskiþingi
lægi vigtarskýrsla yfir afla hvers
togara til sönnunar þess hvar smá-
fiskurinn veiddist og í hvort trollið
hann kæmi. Hann væri frekar fylgj-
andi kvóta á skipin en landshluta.
Marteinn Jónasson, Reykjavík,
sagði að menn þyrftu að athuga
sinn gang vel áður en farið yrði út í
miklar breytingar. Það væri vafa-
samt að fara út í óvissuna. Hann
sagðist ekki skilja hvernig svæða-
skiptingin ætti að virka. Hann taldi
nokkuð sama hvaða aflamagn af
þorski yrði ákveðið í upphafi ársins,
það kæmi í ljós á útmánuðum hver
staðan yrði, og þá væri hægt að gera
viðeignadi ráðstafanir. Hann kvaðst
andvígur því, að hluta togaraflotans
yrði lagt, og lagði jafnframt fram
spurningu um, hve margir útlend-
ingar væru hér við fiskvinnslu. Til
þess þyrfti að taka tillit í þessari
umræðu.
Agúst Einarsson, Reykjavík, taldi
að menn ættu að geta orðið ásáttir
um að skipta þorskinum jafnt á
milli báta og togara, annað væri af
hinu illa. Hugmyndin um skiptingu
afla eftir veiðisvæðum væri ákaf-
lega slæm, nema til þess að hefja
borgarastyrjöld. Enginn landshluti
ætti sín mið og gæti ekki meinað
öðrum aðgang að þeim. Þessi aðferð
væri því bæði röng og óframkvæm-
anleg. Hann sagði að það væri ekki
lestafjöldinn, sem máli skipti, þegar
rætt væri um þorskveiðarnar, held-
ur fiskafjöldinn. Það væri rétt að
taka meira af fiskinum sunnan-
lands, þar sem hann væri mun
stærri en annars staðar. Hann væri
fylgjandi því að kvótaskipting á tog-
ara yrði tekin upp á næsta ári og
báta árið 1985. Það hefði sýnt sig að
kvótaskiptingin á loðnuveiðunum
reyndist vel.
Þá sagði hann, að sjávarútvegs-
ráðherra hefði illu heilli vakið upp
umræðuna um að leggja togurum.
Hann óskaði þess, að fulltrúar á
Fiskiþingi sameinuðust um að sam-
'þykkja að slíkt kæmi ekki til greina.
Hins vegar gæti tímabundin stöðv-
un komið til greina gegn því að kjör
áhafnanna yrðu tryggð. 200.000
lestir af þorski væri of lítið fyrir
I alla og því yrði að finna skiptingu
sem héldi öllum á floti og kæmi í
veg fyrir landshlutaríg.
Óli Guðmundsson, Reykjavík, var
sammála Ágústi Einarssyni hvað
varðaði ummæli ráðherra. Hvað
væri ætlunin að gera við það fólk,
sem missti undirstöðuna ef togurum
yrði lagt á Suðvesturlandi, ætti að
senda það í Álverið? Hann mót-
mælti tillögu Marteins Friðriksson-
ar, og taldi rétt að skipta jafnt á
milli báta og togara, og sá ekki
ástæðu fyrir Fiskiþing að ákveða
aflamagn á næsta ári. Það ættu
opinberir aðilar að gera.
Marteinn Friðriksson, Sauðár-
króki, sagði að ekki væri undarlegt
þó menn hefðu ekki áttað sig fylli-
lega á tillögum sínum. Hér væri
ekki um neina hreppapólitík að
ræða. Þá benti hann á það, að sið-
asta Fiskiþing hefði samþykkt að
togarar fengju meira í sinn hlut af
þorskinum en bátar. Hann útskýrði
síðan tillögu sína nánar og sagði, að
það mætti hugsa sér, að kvóti á
hvern togara yrði 63,2% af meðal-
tals afla síðustu þriggja ára, það
kæmi nánast eins út. Hann teldi að
koma þyrfti í veg fyrir að aflinn
næðist of snemma og því hefði hann
lagt til ákveðinn hundraðshluta á
hvert tímabil. Það yrði að taka upp
harðar og ákveðnar reglur fyrir
næsta ár og fara eftir þeim. óvar-
legt væri að búast við meiri þorsk-
afla en fiskifræðingar legðu til að
veiddur yrði.
Jón Magnússon, Patreksfirði,
taldi aflaskiptinguna full einfald-
aða. Benti hann á skelfiskveiðar
Breiðfirðinga, humarveiðar Sunn-
lendinga og að síld væri nánst aldr-
ei söltuð á Vestfjörðum. Til þessa
yrði að taka tillit til, þegar rætt
væri um skiptingu þorskaflans. Þá
sagði hann verðlagningu snarvit-
lausa og hefði hún haldið uppi
ásókninni í smáfiskinn. Þá benti
hann á þá lausn, að tekið yrði gott
sumarfrí til að létta ásóknina.
Guðmundur Runólfsson, Grundar-
firði, tók undir flesta þætti í tillögu
Marteins Friðrikssonar, en sagði að
sér litist illa á tillögu sjávarútvegs-
ráðherra um að leggja skipum. Hún
væri sennilega sett fram til að
skapa umræðu. Hann taldi rétt að
útgerðarmenn tækju allir á sig
stöðvun veiða ákveðin tímabil á ári
og nefndi fyrrihluta janúar, mið-
sumar og seinnihluta desember, og
sagðist hlynntur kvóta.
Hilmar Rósmundsson, Vestmanna-
eyjum, gat þess að togarar sunnan-
lands væru orðnir uppgefnir á að
elta þorskinn. 1981 hefði hlutfall
þorsks í afla togara Samtogs í Vest-
mannaeyjum verið 56% 1981, 1982
36% og 14% á þessu ári. Hann var
hlynntur kvóta á hvert skip og allar
veiðar, til dæmis rækju og skel. Það
væru aðeins fáir aðilar, sem þær
veiðar stunduðu og hefðu af því
miklar tekjur. Auk þess gætu þeir
komið í aðra fiskistofna sunnan-
lands. Vestmanneyingar hefðu einu
sinni sótt um leyfi til skelfiskveiða
á Breiðafirði, en það hefði bara ver-
ið hlegið að þeim.
Einar Símonarson, Grindavík,
sagði að Sunnlendingar vildu taka
mestan hluta aflans á vetrarver-
tíðinni, þá væri þorskurinn við suð-
urströndina, stutt að sækja og hann
væri gott hráefni á góðum tíma. Á
öðrum tímum þyrfti að sækja hann
norður eða vestur.
Björgvin Jónsson, Kópavogi, sagði
að skattur væri skattur. Gengis-
munur væri ekkert annað en skatt-
ur og síðast hefði honum verið skipt
þannig að togarar fengu 250 millj-
ónir en bátar 50. Ef þetta væri ekki
rekstrarstyrkur, hvað væri það þá?
Þá mætti skipta auðlind hafsins á
ýmsa vegu, til dæmis eftir fólks-
fjölda eða fiskafjölda. Hann taldi að
togarasjómenn ættu að sjá um
skiptingu síns hluta eftir tímabilum
og bátasjómenn sömuleiðis.
Hjörtur Hcrmannsson, Vest-
mannaeyjum, sagði að 1981 og 1982
hefðu verið gefin mánaðar sumarfrí
í Vestmannaeyjum og reynst vel,
þrátt fyrir nokkra mótstöðu fyrra
árið. Sama hefði staðið til á þessu
ári, en kaupmönnum hefði tekist að
koma í veg fyrir það.
Benedikt Thorarensen, Þorláks-
höfn, taldi ekki rétt að hverfa frá
helmingaskiptingunni milli báta og
togara. Þá væri rétt að taka tillit til
afla eftir veiðisvæðum á vetrarver-
tíð.
Ingólfur Arnarson, Reykjavík,
sagði, að Marteinn Friðriksson
hefði lagt málið þannig fyrir, að
nánast engar umræður hefðu orðið
um tillögur hinna einstöku fiski-
deilda. Hann ætlaði sér ekki að
leggja dóm á tillögur hans, en
margt væri ósagt hvað varðaði
landshlutaskipti afla. Þá skýrði
hann tillögur Fiskideildar Reykja-
víkur. HG