Morgunblaðið - 15.01.1984, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. JANÚAR 1984
Meryl Streep er í hópi
skærustu stjarna kvik-
myndanna í dag þar
sem hver leiksigurinn
rekur annan á ferli
hennar. Má þar m.a.
nefna myndir eins og
„Kramer gegn Kramer",
„The French Lautinants
Woman“ og „Sophie’s
Choice", sem sýnd var
við góðar undirtektir
hér á landi ekki alls
fyrir löngu, en leikkon-
an fékk einmitt Óskars-
verðlaunin eftirsóttu
fyrir leik sinn í þeirri
mynd. Að margra dómi
er frammistaða Meryl
Streep í „Sophie’s
Choice" hápunkturinn á
ferli hennar til þessa og
í eftirfarandi viðtali við
blaðakonuna Gisele
Galante segir hún m.a.
frá því hvers vegna
hlutverk Sophiu hafði
svo mikla þýðingu fyrir
hana og feril hennar.
fólks á minni persónu hverfa,
fólk er fljótt að gleyma. En
þangað til verður maður bara að
læra að lifa með frægðinni. Ég
er að því leyti betur sett en
kóngafólkið, að ég er ekki fædd
með frægðina. Fyrir mig er
þetta því spurningin um að finna
jafnvægið, sem gerir mér mögu-
legt að lifa hamingjusömu lífi
með þeim forréttindum og ókost-
um sem því fylgir að vera fræg-
ur.“
Hafa peningarnir breytt ein-
hverju í þínu lífi?
„Já, alveg tvímælalaust. Nú
höfum við miðstöðvarhitun.
Fyrir nokkrum árum, þegar son-
ur okkar Henry fæddist, bjugg-
um við í lélegri íbúð í Soho. Þeg-
Óttastu framtíðina?
„Já, en eins og flestir aðrir ýti
ég þeim hugsunum frá mér.
Þessar hugsanir leita þó á af og
til og þá verð ég uppfull af
máttvana bræði og tek upp á
ýmsu furðulegu eins og til dæm-
is að hringja í þingmanninn
minn. En það gefur auga leið að
það er ekki hægt að vera með
þessar óþægilegu hugsanir á
heilanum í tíma og ótíma svo að
maður verður að einbeita sér að
einhverju öðru, eins og t.d. inn-
kaupalistanum."
Ertu metorðagjörn?
„Nei, en ég hef verið alveg
ótrúlega heppin í lífinu. Ég hef
ekki þurft að ganga á milli
manna með grasið í skónum til
Meryl Streep í hhitverki sínu í .„Sophie’s Choice“ ásamt Kevin Kline í hhitverki
Nathans.
„Tveimur árum áður en upp-
tökur hófust á myndinn! hafði
Alan Pakula spurt mig hvort ég
hefði áhuga á þessu hlutverki.
Þá var ekkert handrit til og ég
sagði honum að ég gæti ekki
ákveðið mig fyrr en ég hefði séð
handritið. Þá fór hann að svipast
um eftir annarri leikkonu í þetta
hlutverk og réð tékkneska leik-
konu til að fara með hlutverk
Sophiu. Ári síðar komst ég yfir
handritið og eftir að hafa lesið
það reif ég í hárið á mér og æpti:
„Ó, guð minn góður, hvað hef ég
gert. Ég verð að fá þetta hlut-
verk.“ Síðan heimsótti ég Pak-
ula, féll á kné fyrir framan hann
og kyssti fætur hans: „Fyrir-
gefðu mér í guðanna bænum.
Gefðu mér annað tækifæri og
leyfðu mér að leika Sophiu." A
næstu dögum fór ég þrisvar til
fundar við hann og það endaði
með að Pakula lét mig hafa hlut-
verkið.
Þú hefur einhvern tíma látið
svo um mælt að of mikil vel-
gengni myndi færa þér ógæfu.
Hvað áttirðu við?
„Þetta er misskilningur. En
mér finnst eins og geigvænlegt
sverð Damoklesar hangi yfir
höfði mér. Ég hef átt svo mikilli
velgengni að fagna að undan-
förnu, að þegar ég lít til baka er
mér með öllu óskiljanlegt,
hvernig allt hefur gengið mér í
haginn. Þess vegna er það kjána-
skapur að láta sér detta í hug að
þetta geti gengið svona enda-
laust. Auðvitað veit ég vel að
velgengni mina á ég að þakka
starfsorku minni, hæfileikum og
þrjósku, — og svo örlaganornun-
um. En allt hefur sinn tíma og
ég er undir það búin að einhvern
tíma, fyrr eða síðar, muni eitt-
hvað hræðilegt gerast."
Þú hefur orð fyrir að vera
svartsýn í meira lagi. Hefur þú
breyst eitthvað við að verða
móðir?
„Ég finn meira fyrir gleði yfir
því einu að lifa. Ég kann betur
að meta lífið og það að eignast
barn hefur breytt viðhorfum
mínum til tilverunnar. Það þýðir
þó ekki að svartsýnin sé með öllu
horfin þótt það sé ekkert hjá því
sem var fyrir þremur árum. Það
er hins vegar almenn skoðun að
fólk þurfi endilega að eiga í erf-
iðleikum eða vera taugasjúkl-
ingar til að vera góðir leikarar.
Hvers vegna veit ég ekki.“
En þú virkar feimin og fá-
skiptin, — eins og þú eigir í ein-
hverri innri baráttu. Ertu að
berjast við að yfirvinna eitthvað
innra með þér?
Nei, mér finnst ég ekki eiga í
neinni baráttu, nema kannski
þegar ég þarf að koma fram í
fjölmenni. Eins og til dæmis við
verðlaunaafhendingar, þá líður
mér bölvanlega."
Hver er mesti ókosturinn við
að vera frægur?
„Það er í rauninni ekki neitt
sem maður getur verið þekktur
fyrir að kvarta undan. Ég gæti
þess vegna verið atvinnulaus,
veik eða soltið heilu hungri, eins
og svo margir í þessum heimi.
En helsti gallinn er sá, að dags-
daglega gefst ekki eitt einasta
augnablik þar sem ég get verið
ein með sjálfri mér, eða gleymt
því um stund hver ég er. Það
tekur á taugarnar þegar fólk
starir á mann hvert sem maður
fer. Þess vegna verður frægt fólk
að fara í felur til að geta slappað
af. Mér og manninum mínum
fannst eitt sinn afskaplega gam-
an að fara í leikhús, en nú getum
við ekki hugsað okkur það, því
það er ekki hægt að einbeita sér
að listaverki þegar einhver er á
milli þín og verksins, einhver
sem starir á þig eða fylgir þér
eftir hvíslandi nafnið þitt. Og ef
ég fer út að borða get ég ekki
tekið augun af disknum án þess
að mæta forvitnu augnaráði.
Auðvitað er það á vissan hátt
notalegt að vera frægur, — en
samt er það óþægilegt að mörgu
leyti.
Fyrr eða síðar mun áhugi
ar við loksins höfðum ráð á að
flytja breyttist allt okkar líf. Áð-
ur hafði ég aðeins tvær hellur til
að elda á, en nú hef ég bæði ofn,
ísskáp, uppþvottavél og þurrk-
ara.“
Ert það þú sem „skaffar" til
heimilisins, eins og það er kall-
að?
„Já, en það hverfur allt jafn-
harðan. Bara skatturinn tekur
65 prósent af tekjunum. Það fer
svolítið í taugarnar á manninum
mínum hvað ég hef miklar tekj-
ur, honum finnst það hálfneyð-
arlegt fyrir sig.“
Ertu eins fullkomin í einkalíf-
inu og þú ert sem leikkona?
„Nei, ég er alveg ómöguleg á
heimilinu. Heimilishaldið er allt
á öðrum endanum hjá mér og
eldamennskan ekki upp á marga
fiska. Starfið við kvikmyndirnar
hefur því mikia þýðingu fyrir
mig, það gefur mér sjálfstraust
og þá sannfæringu að ég sé ekki
ómöguleg á öllum sviðum."
Segir
leikkonan
Meryl Streep
um frama sinn
og velgengni
að fá hlutverk. Frægðin kom
mjög skyndilega og óvænt."
Meryl Streep varð fyrst þekkt
fyrir leik sinn í bandarísku sjón-
varpsþáttunum „Holocaust".
Hún var þá gift leikaranum John
Cazale, sem var fjórtán árum
eldri en hún. En á meðan á upp-
tökunum á „Holocaust" stóð fékk
hann krabbamein, sem dró hann
til dauða sex mánuðum síðar.
Hálfu ári eftir dauða Cazales fór
Meryl að búa með myndhöggv-
aranum Don Gummer, sem hún
hafði þekkt í mörg ár, en hann er
æskuvinur bróður hennar. Um
eiginmann sinn sagði Meryl
m.a.:
„Hann er mjög fálátur og að
því leyti líkjumst við hvort öðru.
Við höfum bæði mikla þörf fyrir
einveru. En gagnstætt mér býr
hann yfir miklum sjálfsaga,
einkum gagnvart vinnu sinni."
Þegar ég sit svona og tala við
þig fæ ég á tilfinninguna að þú
sért afar dularfull manneskja?
„Það er sjálfsagt vegna þess
að ég hef yfirleitt leikið afar dul-
arfullar persónur og þú ruglar
mér saman við þær. Sjálfri
finnst mér ekkert dularfullt við
mig, þvert á móti finnst mér ég
vera eins og opin bók og ég þekki
sjálfa mig bæði út og inn.“
(Þýtt og endursagt.)