Morgunblaðið - 11.03.1984, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. MARZ 1984
+
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
BALDUR KRISTJÁNSSON,
píanóleikari,
veröur jarösunginn frá Fríkirkjunni i Reykjavík mánudaginn 12.
mars kl. 15.00.
Kristján S. Baldursson, Soffía U. Björnsdóttir,
Elsa Baldursdóttir, Kristján Guömundsson,
Guöjón Baldursson, Kristfn Blöndal,
Birgir Bragi Baldursson
og barnabörn.
t
Litla dóttir okkar og systir,
SIGURBORG EVA MAGNÚSDÓTTIR,
Holtsgötu 28,
Ytri-Njarövík,
sem andaöist aöfaranótt 4. mars, veröur jarösungin frá Fossvogs-
kirkju þriöjudaginn 13. mars kl. 13.30.
María Ingibjartsdóttir, Magnús Haukur Kristjánsson,
Kristján Haukur Magnússon.
+
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
HALLFRÍOUR ÓLAFSDÓTTIR,
Vesturbrún 14,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 12. mars kl.
10.30.
Karl Kristmundsson,
ída Siguróardóttir, Guómundur Ólafsson,
Ólafur Alfreó Sigurósson, Erla Jóhannsdóttir,
Arnar Sigurðsson, Elsý Emilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Ragnheiöur Runólfs-
dóttir Sandhóli
Fædd 23. desember 1900.
Dáin 20. febrúar 1984.
Fréttin um andlát Ragnheiðar
Runólfsdóttur, Sandhóli, barst
mér, er ég var að sinna störfum
erlendis. Þess vegna eru þessi
kveðjuorð nokkuð síðbúin.
Reyndar held ég að fáir hafi
undrast mjög, þótt skammt yrði
milii þeirra hjóna, Ragnheiðar og
Þorláks Sveinssonar, því svo sam-
rýnd og samhuga voru þau, en
heilsan farin að láta undan hjá
báðum, þegar kallið kom, en Þor-
lákur lést 13. júní sl.
Ragnheiður Runólfsdóttir fædd-
ist 23. desember árið 1900 að
Hólmi í Landbroti. Hún var næst-
yngst níu systkina, fjögurra
bræðra og fimm systra. Nú eru
aðeins tvö systkinanna enn á lífi,
Ólöf í Reykjavík og Valdimar i
Hólmi.
Ragnheiður giftist Þorláki
Sveinssyni 17. júlí 1927. Þau hófu
búskap í Hátúnum í Landbroti, en
tóku sig fljótlega upp þaðan og
fluttu búferlum að Bakkárhoits-
parti í Ölfusi árið 1928, þar sem
þau bjuggu til ársins 1930. Það
munu hafa verið ungu hjónunum
erfið ár. Þar fæddust tvö fyrstu
börn þeirra, sem bæði létust korn-
ung. Brugðu þau eigin búi um sinn
og Þorlákur gerðist ráðsmaður á
Laugarbökkum í sömu sveit árið
1930, og Ragnheiður tók að sér bú-
sýslu innanstokks, en þarna var
+
Eiginmaöur minn, sonur, faöir, tengdafaöir og afi,
KRISTJÁN HAUKUR MAGNÚSSON,
vélstjóri,
Hábergi 38, Reykjavík,
sem andaöist 6. mars, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju
þriöjudaginn 13. mars kl. 13.30.
Hrefna Lúthersdóttir,
Ingibjörg Örnólfsdóttir,
Magnús Haukur Kristjánsson, María Ingibjartsdóttir,
Lárus Ingi Kristjánsson, Eymundur Kristjánsson,
Hilmar Kristjánsson, Jón Magnússon,
Helga Ragnhildur Kristjánsd., Inga Lára Kristjánsdóttir,
barnabörn, systur og fjölskyldur þeirra.
+
Ástkær móöir okkar,
GUDRÍDUR VILHJÁLMSDÓTTIR,
Vesturbrún 8,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 13. mars kl. 3.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Hólmfríóur Kristjánsdóttir,
Erla Kristjánsdóttir.
+
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
HARALDUR G. KRISTJÁNSSON,
Ljósheimum 14,
veröur jarösunginn frá Langholtskirkju mánudaginn 12. mars kl.
13.30.
Margrét Guömundsdóttir,
Ástrós K. Haraldsdóttir, Pétur Sigurösson,
Helga Ó. Haraldsdóttir, Árssall Hauksson,
Agnar G. Árnason, Hulda Hafsteinsdóttir
og barnabörn.
+
Útför eiginmanns míns,
RAGNARS TÓMASAR ÁRNASONAR,
fyrrum útvarpsþuls,
fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn 12. mars kl. 13.30.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og annarra vandamanna,
Jónlna Vigdís Schram.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför fööur okkar,
tengdafööur og afa,
HENRÝ J. EYLAND,
Framnesvegi 17.
Sérstakar þakkir færum við Siguröl Björnssyni lækni og starfsfólki
á deild 11G Landspítalanum.
Svava Eyland, Elías EKasson,
Jenný Eyland, Reynir Þorleifsson,
Þorsteinn Eyland,
Bára Helgadóttir, Ómar Sæmundsson
og barnabörn.
+
Ástkær sonur okkar. faöir, sambýlismaöur, bróöir og mágur,
BJÖRN KRISTJÁN JÓNSSON,
veröur jarösunginn frá Neskirkju þriöjudaginn 13. mars kl. 13.30.
Ingibjörg Björnsdóttir,
Margrét Rós Björnsdóttir,
Elsa Ásdís Sigurðardóttir,
Jóhann Einar Björnsson,
Ólöf Jónsdóttir,
Siguröur Jónsson,
Helgi Jónsson.
Jón Sigurösson,
Anna Björg Björnsdóttir,
Þórarinn Friöjónsson,
Gunnhildur Gunnarsdóttir,
+
Eiginkona mín og móöir okkar,
SIGRÍOUR MARGRÉT STEINDÓRSDÓTTIR,
Blesugróf 30,
veröur jarösungin frá Áskirkju þriöjudaginn 13. mars kl. 15.00.
Gunnar Sigtryggsson,
Guörún Gunnarsdóttir, Magnús R. Guömundsson,
Sigþrúöur K. Gunnarsdóttir, Jón Ó. Carlsson,
Gunnar Gunnarsson, Anna Klara Gunnarsson
og barnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og útför systur okkar,
GUDRÚNAR GUDMUNDSDÓTTUR
frá Nýjabæ, Kelduhverfi,
Reynimel 92, Reykjavík.
Jóhanna Guómundsdóttir,
Birna Guömundsdóttir,
Helga Guömundsdóttir.
+
Hjartanlegar þakkir færum viö öllum þeim er sýndu okkur samúö
og hlýhug viö fráfall eiginmanns míns, fööur, sonar, bróöur og
tengdasonar,
HAFSTEINS HEIÐARS HAUKSSONAR,
Þrastarnesi 7, Garöabæ.
Sérstakar þakkir færum viö BÍKR.
Hallveig Sveinsdóttir,
Þorbjörg Ragna Magnúsdóttir,
Haukur Óskarsson,
Haukur R. Hauksson,
Ingibjörg Margeirsdóttír,
Sveinn Pálsson.
stórt bú á þeirra tíma mæli-
kvarða. Á meðan þau voru á Laug-
arbökkum festu þau sér Sandhól,
en þar var þinghús sveitarinnar og
barnaskóli. Þinghúsið var innrétt-
að til íbúðar og þangað fluttu þau
árið 1935, og bjuggu á Sandhóli æ
síðan. Sandhóll lá að Bakkár-
holtsparti og gaf möguleika til
verulegra stækkunar túna, þegar
sameinað var. Og innan fárra ára
var risið hið myndarlegasta býli á
Sandhóli. Órækta melurinn, sem
þinghúsið stóð á, var orðinn að
frjósömu túni og jörðin vel hýst.
Það þarf ekki ímyndunarafl til að
gera sér í hugarlund þá óhemju
vinnu, elju og þrautseigu, sem
þurft hefur til að koma þessu í
kring á þeim tímum. En þau hjón-
in voru einstaklega samhent um
allt, sem þau tóku sér fyrir hendur
og ósérhlífin með afbrigðum.
Annars var það raunar ekki
lífsferils Heiðu, eins og hún var
gjarnan kölluð, sem mig langar til
að minnast, heldur húsfreyjunnar
á Sandhóli, eins og ég þekkti hana.
Ég minnist þess dags einkar
skýrt er ég kom fyrst á Sandhól til
þeirra hjóna. Það var vorið 1937
þegar ég fór út af heimili til að
vinna fyrir mér hjá vandalausum.
Um kvöldið, þegar móðir mín, sem
hafði fylgt mér þangað, var farin,
sat ég í stiganum í gamla eldhús-
inu á Sandhóli og var gráti næst
af einstæðingskennd. Þá biður
Heiða mig að koma með sér að
vökva blómin í litla blómagarðin-
um sunnan undir stofuglugganum.
Mikið varð ég þessu feginn. Hún
fór svo að tala við mig um blómin
á meðan við vorum að stússa
þarna og brátt hvarf leiðinn. Og
ég minnist þess ekki, að slíkan
leiða hafi sett að mér seinna þau
fjögur sumur, sem ég var á Sand-
hóli. En ég segi frá þessu hér, því
það lýsir svo vel þeim eiginleika,
sem hún átti í svo ríkum mæli, og
þau hjón reyndar bæði, að hafa
meðfædda tilfinningu fyrir og
skilning á þörfum náungans og
bæta úr ef unnt var. Hún sá strax
hvað mér leið, að ég þurfti á ein-
hverju að halda til að dreifa hug-
anum, og hvað var þá betra en að
hafa einhverju að sinna? Síðar á
lífsleiðinni hefur þetta atvik oft
komið mér í huga og reynst vel að
beita aðferðinni.
Heiða var fíngerð, lagleg kona
og það starfaði af henni virðuleiki
og hlýja sem gerði gott að vera í
návist hennar. Hún var ekki fas-
mikil kona, en það stafaði ró, friði
og öryggiskennd frá henni. Vel
gekk þó undan við vinnuna. Hún
gat verið ákveðin og einbeitt þegar
því var að skipta, en ekki minnist
ég þess að hafa séð hana missa
stjórn á skapi sínu, þess þurfti
heldur ekki með. Hún var kona vel
greind eins og þau hjón reyndar
bæði. Rök og skynsemi réði því
lyktum mála, þegar því var að
skipta.
Þótt miklar væru annir og í
mörgu að snúast gleymdust hvorki
menn né málleysingjar og lét hún
sér annt um dýrin. Hún varð bæði
leið og reið, ef hún heyrði að ein-
hvers staðar hefði verið farið illa
með skepnur. Henni fór einkar vel
úr hendi að hlúa að sjúkum, hvort
heldur væru menn eða dýr. Eins
og títt er um stráka á þeim aldri
sem ég var þá á og sem mikið eru á
þönum útivið, langar þá oft í bita
á milli mála. En ég var þannig upp