Morgunblaðið - 11.03.1984, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 11.03.1984, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. MARZ 1984 87 Maður og fugl. (Ljósm. Mbl. Friðþjófur). Það eru ekki nema fimm dagar síð- Dúfur. Tákn friðar um heim allan, an þessi dúfuungi kom úr egginu. en hafa líka komið að gagni á ófrið- artímum. Það er ekki ætlast til þess að pútur láti Ijós sitt skína í hænsnahúsinu meðan haninn galar. Maris kom með fugl og físka úr sveitinni og ætlar að bæta við sig dýrum þegar fram líða stundir. (Ljósm. Kri.stján Einarsson.) „Glersugan er mesta frekjan á öllu svæðinu“ Maris Jochumsson, 13 ára, er einn þeirra, sem er að hefja gælu- dýrabúskap. Tíminn einn leiðir í Ijós hvort sá búskapur verður eins umfangsmikill og raunin hefur orðið hjá sumum öðrum viðmæl- endum okkar. En núna er Maris að fíkra sig áfram í fræðunum eins og svo ótal margir jafnaldrar hans. „Ég var í sveit í sumar og þar voru fiskar, sem eignuðust unga,“ segir Maris. „Ég kom með nokkra með mér í bæinn og hef svo verið að bæta við mig síðan. Núna er ég með gúbbía, zebra- fiska, skala og glersugur og er að hugsa um að stækka við mig. Ég kaupi einn og einn fisk þegar ég á fyrir því. Ætli meðalverðið sé ekki svona 150 krónur, en einn fiskur getur líka farið upp í fimmhundruð kall. Það skemmtilegasta við það að vera með fiskabúr er að fylgjast með því hvernig þeir haga sér — það er svo margt að gerast hjá þeim og þeir eru svo ólíkir í sér — glersugan er mesta frekjan á svæðinu, það er alveg á hreinu. Svo er ég með fjóra páfa- gauka,“ bætir Maris við og bend- ir á snyrtilegt fuglabúr, þar sem tveir fuglar kúra sig úti í horni og aðrir tveir hnakkrífast á priki. „Kerlingarnar verptu báð- ar í einu, samtals sjö eggjum. Fyrst rifust þær mikið um það hvor ætti að liggja á eggjunum, en svo sættust þær og liggja nú báðar á. Annan karlinn, þann gula, kom ég með úr sveitinni. Hann var algjör aumingi þar, búinn að láta hina fuglana kroppa allt fiðrið af hausnum á sér en nú er hann að braggast og farinn að ybba gogg við þann hvíta, en hann og kerlingarnar bættust við seinna. Þegar ég kom úr sveitinni með fugl og fiska sagði mamma, að þetta hefði hún aldrei samþykkt hefði' hún vitað af því,“ segir Maris. „En nú er hún búin að sætta sig við þetta, enda hugsa ég alveg um dýrin sjálfur." „Fallegasta ástarævintýri sem ég hef séð“ Samkomulagið er í góðu lagi á heimili Þóru Stefánsdóttur. Og það er eins gott, því auk hennar og barn- anna, Stefáns og Helenu, búa þar apahjónin Mikkí og Nikulás, „re- triever“-tíkurnar Hera og Blíða, poodle-tíkin Kó-Æ og kötturinn Snúlli. Hesturinn er hins vegar uppi f Víðidal, en fær oft að vera í garðin- um. „Ég er alin upp við dýrastúss,“ segir Þóra, „pabbi kom oft heim með veik dýr og alltaf tók mamma við þeim, þó að nóg væri oftast fyrir — það var ekki lítið sem hún lét eftir okkur.“ Þótt dýrin á heimilinu séu sitt úr hvorri áttinni — nema Hera og Blíða, sem eru mæðgur — ríkir mikill kærleikur á alla vegu . Þóra segir að apynjan, kötturinn og tík- in Hera hafi oft kúrt sig saman á kvöldin. En það var áður en Nikul- ás komst í spilið því hann er nefni- lega ekki alveg laus við afbrýði- semi. Báðir voru aparnir búnir að vera á mörgum stöðum áður en þeir öðluðust samastað hjá Þóru. „Allir vilja eiga apa,“ segir hún, „en gera sér sjaldnast grein fyrir því hvað þeir eru erfiðir. Mikkí slapp einu sinni út úr búrinu þeg- ar við vorum ekki heima. Þegar við komum heim, var ekki einn einasti blómapottur í húsinu, sem sneri rétt. Það tók mig tvo daga að koma húsinu í samt lag aftur. En þeir eru ægilega klárir, mað- ur sér á þeim að þeir eru alltaf að hugsa og það er ekki það itlát, sem þeir geta ekki ppnað, jafnvel þó að öryggislok sé á.“ Það væsir ekkert um hjónin í búrinu. Það er stórt og rúmgott og forstofan þar sem búrið er er veggfóðruð á afar viðeigandi hátt — með frumskógarmyndum. „Það var ekki fyrr en veggfóðrið kom, að þau fóru að kumra á kvöldin og gefa frá sér frumskógarleg hljóð," segir fjölskyldan. Við beinum athyglinni aðeins að hinum dýrunum og ræðum m.a. hundahald, sem heimilisfólkið er, af skiljanlegum ástæðum, ein- dregið fylgjandi. „Það er alltaf verið að tala um unglingavanda- mál,“ segir Þóra. „En orsökin fyrir því er að mínu mati sú, að ungl- ingar eiga oft erfitt með að tjá sig og eru feimnir við að sýna þá blíðu, sem býr í þeim. Það getur Þetta dýr þykir tíkunum tveimur greinilega meira en lítið áhugavert. Ljósm. Mbl. Frióþjófur. orðið til þess að tilfinningar brjót- ist út með öðrum — og stundum óæskilegri hætti. En ef unglingur á hund, þá getur hann leyft sér að láta hann njóta þessarar blíðu, án þess að vera feiminn við neitt. Svo er líka annað og það er hættan á úrskynjun í þeim hunda- stofni sem fyrir er í landinu þegar ekki er hægt að flytja inn „nýtt blóð“. Fólk sem vill vera með hunda heldur áfram að vera það, en þeir fara að verða alltof skyldir inn- byrðis með sama áframhaldi.“ Við höldum nú fram í frumskóg- arforstofuna og apynjan Mikkí er tekin út úr búrinu, við hávær mót- mæli makans, sem lætur öllum ill- um látum á meðan. Það var ein af þessum skrýtnu tilviljunum, að hann skyldi vera karlkyns og sömu tegundar og hún,“ segir Þóra, „því fengum hann löngu seinna en hana. Hann er villtari en hún og voðalega af- brýðisamur, en þetta er fallegasta ástarævintýri, sem ég hef séð. Þau sofa í faðmlögum — hann heldur utan um hana og hún kúrir sig í hálsakotinu á honum,“ segir Þóra, en fórnar höndum þegar hún er spurð hvað hún taki til bragðs ef ástarævintýrið tekur nú upp á því að bera ávöxt. Fjölskyldan saman komin í forstofunni meö apabúriö í baksýn. Helena heldur á kettinum Snúlla, Þóra á apynjunni Mikkí, sem er minna gefín fyrir aö fara út úr búrinu síöan Nikulás kom til sögunnar, og Stefán meö poodle- hundinn Kó-Æ í fanginu, en nafnið er fengiö úr kínverskri sögu. Mæögurnar prúöu, Hera og Blíöa, horfa á.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.