Morgunblaðið - 21.03.1984, Síða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. MARZ 1984
Aðalfundur Verzlunarbanka fslands, sá 23. í röðinni:
Verulegra breytinga þörf
á skipulagi bankans
— kom fram í ræðu Sverris Norland, formanns bankaráðs
„SNEMMA á síöastliðnu ári ákvaó bankaráð að láta gera ítarlega athugun á
heildarskipulagi og starfsháttum bankans. Við fengum til aðstoóar við okkur
l*óri Einarsson, prófessor í viðskiptadeild Háskóla íslands. I>órir hefur nú á
undanfornum mánuðum gert nákvæma skipulagsúttekt á bankanum og lagt
fram álit sitt og niðurstöður. Heildarniðurstöður l>óris Einarssonar bera með
sér að hið hefðbundna skipulag bankans, sem hefur þróast frá upphafi, henti
ekki lengur við núverandi aðstæöur og verulegra breytinga sé þörf,“ sagði
Sverrir Norland, formaður bankaráðs, m.a. í ræðu sinni á aðalfundi Verzlun-
arbanka íslands.
Sverrir Norland, formaður bankaráðs, (t.v.) og Höskuldur Ólafsson banka-
Stjóri. Morgunblaðið/Ól.K.M.
Lán til verslunar eru
40,2% af útlánum bankans
Sverrir sagði að tillögur Þóris
hefðu verið til umfjöllunar í
bankaráði og verið samþykktar í
meginatriðum. Næsta skref
væri að kynna tillögurnar fyrir
starfsfólki bankans og kæmu
þær væntanlega til fram-
kvæmda á næstu mánuðum.
Sverrir lýsti meginatriðum
hinna nýju tillaga svo:
„í aðalatriðum mun hið nýja
skipulag stuðla að aukinni vald-
dreifingu, hraðari ákvarðana-
töku og betri þjónustu við við-
skiptavini bankans. Markaðs-
mál fá nú mun meira vægi í
starfsemi bankans, meðal ann-
ars til að mæta þeirri sam-
keppni, sem vænta má milli pen-
ingastofnana við nýjar aðstæð-
ur. Hluta hins nýja skipulags
höfum við þegar framkvæmt,
það er, skipaður hefur verið
starfsmannastjóri við bankann,
sem meðal annars mun annast
mannaflaspá, starfsmanna-
ráðningar, réttindamál starfs-
fólks og ekki sízt, fræðslu- og
menntunarmál. Ennfremur hef-
ur verið ráðinn þjónustustjóri í
afgreiðslusal aðalbankans í
Bankastræti til að samræma
alla þjónustu við viðskiptavini
bankans þar.“
Sverrir gerði að umtalsefni
óhagstæða þróun innlána bank-
ans sl. starfsár. Taldi hann
skýringarnar einkum þær, að
atvinnuvegurinn verzlun njóti
ekki þeirrar virðingar í vitund
almennings sem skyldi, endur-
lánakerfið, sem bankinn stendur
nánast utan við, og loks ójöfn
fjölgun útibúa milli banka.
Þá benti Sverrir á að fram-
kvæmdir innan bankans hefðu
verið mjög miklar á árinu, og
hefði það óhjákvæmilega haft
óbein áhrif á stöðu innlána.
Sverrir sagði: „Reikningar
bankans bera óneitanlega með
AÐALFUNDUR Verzlunarbanka ís-
lands var haldinn sl. laugardag í
Súlnasal Hótel Sögu, sá 23. í röð-
inni. Auk hefðbundinna aðalfundar-
starfa röktu þeir Sverrir Norland,
formaður bankaráös, og Höskuldur
Ólafsson, bankastjóri, starfsemi
bankans á liðnu ári, gerðu grein
fyrir fjárhagsstöðunni og helstu
markmiðum sem stefna ber að í
framtíðinni.
Innlán við bankann á liðnu ári
voru alls 693,8 milljónir króna og
höfðu aukist frá fyrra ári um 278,3
milljónir króna, eða um 67%, sem
er nokkuð fyrir neðan meðalinn-
lánsaukningu í bankakerfinu í
heild. Útlán bankans í lok síðasta
árs námu 675,4 milljónum króna,
sem var aukning frá árinu 1982
um 302,9 milljónir króna, eða um
81,3%, en þar af er útlánaaukning
á vegum bankans sjálfs 67,6%, en
með lánum Verzlunarlánasjóðs fer
talan upp í 81,3%. Lán til verslun-
ar voru stærsti hluti útlána bank-
ans, eða um 40,2% heildrútlána.
Þeir Sverrir og Höskuldur sögðu
að það hefði valdið þeim vonbrigð-
um að innlánsaukningin hefði ekki
orðið meiri en raun bar vitni, en
nefndu nokkrar mögulegar skýr-
ingar á því, eins og fram kemur
hér á síðunni í útdrætti úr ræðum
þeirra. Einnig gátu þeir þess, að
innlánsaukningin á fyrstu tveimur
mánuðum þessa árs hefði verið vel
yfir meðalinnlánsaukningu
bankakerfisins.
Síðasta ár var ár mikilla fram-
kvæmda og breytinga í starfsemi
Verzlunarbankans. Útibú var
opnað í Húsi verzlunarinnar,
tölvudeild bankans var stækkuð,
gjaldeyrisviðskipti hófust og
endurskoðun hefur farið fram á
skipulagi og rekstri bankans. Og
nýlega varð viðskiptaráðherra við
sér hinar miklu framkvæmdir á
síðasta ári, sem eiga eftir að
skila sér í tímans rás. Eins og
mönnum er kunnugt opnaði
bankinn útibú í Húsi verzlunar-
innar hinn 16. desember síðast-
liðinn, og nokkrum mánuðum
áður hafði tölvudeild bankans
flutt í húsið. Útibúið hefur
rekstrarlega séð farið mjög vel
af stað og eru innlán komin yfir
20 milljón króna markið eftir
þennan stutta rekstrartíma.“
Það kom fram í máli Sverris,
að heildarhlutafé bankans með
jöfnunarhlutabréfum er krónur
28.562.400. Á fundinum lagði
bankaráðið til að greiddur yrði
5% arður af hlutafjáreign eins
og hún var í árslok og var það
samþykkt. Auk þess lagði bank-
aráðið til á fundinum að gefin
verði út jöfnunarhlutabréf að
verðmæti 20.307.265 krónur, sem
samsvarar aukningu um 71%,
og var það einnig samþykkt.
I lok ræðu sinnar dró Sverrir
fram þau höfuðmarkmið sem
hann taldi rétt að stefna að á
þessu ári: í fyrsta lagi, að auka
hlut bankans í heildarinnlánsfé
bankakerfisins. í öðru lagi, að
halda vaxtabyrði gagnvart
Seðlabankanum í lágmarki. I
þriðja lagi, að takmarka fjár-
festingu á árinu eins og tök eru
á. Og loks í fjórða lagi, að hraða
skipulagsbreytingum innan
bankans.
beiðni bankans um leyfi til að
stofna veðdeild. Fjöldi starfs-
manna á sl. ári var 118, en í árslok
unnu við bankann 108 manns í að-
albanka og sjö útibúum. Fjölgaði
um þrjár stöður á árinu, sem er
fjöldi starfsmanna í nýja útibúinu
í Húsi verzlunarinnar.
Á fundinum voru aðalmenn og
varamenn í bankaráð endurkjörn-
ir samhljóða og er því stjórn
bankans óbreytt frá því sem var. í
bankaráði sitja: Sverrir Norland,
verkfræðingur, Árni Gestsson,
forstjóri, Þorvaldur Guðmunds-
son, forstjóri, Guðmundur H.
Garðarsson, viðskiptafræðingur,
og Leifur ísleifsson, kaupmaður. I
varastjórn eru: Jónas Eggertsson,
bóksali, Hannes Þ. Sigurðson, full-
trúi, Hreinn Sumarliðason, kaup-
maður, Kristmann Magnússon,
forstjóri, og Hilmar Fenger, for-
stjóri.
Svipmyndir úr borginni
Eftir Ólaf Ormsson
„Hér mun vera járnvörubúð"
Mikið er nú um að vera í borg-
inni í kringum myndiistina. Sýn-
ingar eru á öllum mögulegum
stöðum og ómögulegum og
Hringur Jóhannesson sló tvær
flugur í einu höggi ef þannig má
að orði komast og var nýlega
með sýningu á Kjarvalsstöðum
og í Ásmundarsal og sýndi á
annað hundrað verk. Helstu sýn-
ingarsalir í borginni eru frá-
teknir allt að tvö ár fram í tím-
ann og frétt hef ég af myndlist-
armanni sem er svo stórhuga að
hann mun ætla að opna sýningu
í flugskýli á Reykjavíkurflug-
velli. Hann hefur nú starfað ein-
göngu að myndlist í tæp þrjú ár,
á um tvö hundruð verk á vinnu-
stofu sinni og gerist svo frum-
legur að opna sýningu þar sem
engum hefur áður dottið í hug að
sýna.
Ég skoðaði sýningu Hrings Jó-
hannessonar á Kjarvalsstöðum
dag einn í byrjun marsmánaðar
og hafði gaman af. Náttúru-
stemmningin í myndum Hrings
er skemmtileg og hann er tví-
mælalaust í hópi okkar allra
fremstu myndlistarmanna í dag.
Annars er það ekki ætlunin áð
fara að skrifa myndlistargagn-
rýni, til þess hef ég litla þekk-
ingu. Samt get ég ekki stillt mig
um að minnast á þá sýningu sem
var á Miklatúni fyrstu dagana í
marsmánuði, sýningu sem nátt-
úran stóð fyrir. í þíðu og leysing-
um kemur ýmislegt í ljós sem
áður var hulið. Túnið er því mið-
ur illa leikið eftir harðan vetur
og sumstaðar lítið annað en
moldarflag. Svo var t.d. þegar
þíðan kom um daginn og ólíkleg-
ustu hlutir komu í ljós á túninu,
t.d. leifar af flugeldum frá því
um síðustu áramót, tómar bjór-
dósir og vínflöskur, ónýtt vasa-
Ijós og götótt stígvéli, hárgreið-
ur, tómt seðlaveski, budda og
ýmsir aðrir hlutir sem eiga það
sameiginlegt að teljast ekki vera
verðmætir og tæplega hægt að
koma í peninga, sem betur fer vil
ég segja. Ef það spyrðist út að á
Miklatúni væri margt eigulegra
hluta kynni að vera þar örtröð
líkt og á útsölumarkaði því
þröngt er í búi hjá mörgum smá-
fuglinum þessa síðustu tíma.
Hitt er svo annað mál og öllu
alvarlegra að umgengni fólks í
almenningsgörðum sýnir hugs-
unarleysi og tiilitsleysi við ís-
lenska náttúru og á ekki að líða.
Víða erlendis eru menn sektaðir
um stórfé fyrir að kasta frá sér
úrgangi eða rusli í almennings-
görðum.
Þegar hitinn var kominn í
fimm stig í borginni sjöunda
mars síðastliðinn kom úlpu-
klæddur maður á að giska um
sextugt inn í bókabúð í miðborg-
inni, broshýr og bauð góðan dag-
inn. Hann kvaðst vera úr Rang-
árvallasýslu, var með staf í
hendi, gráan skegghýjung í and-
liti og sagði við afgreiðslumann:
— Hér mun vera járnvörubúð.
— Nei, elskan mín, það eru
tuttugu og fimm ár síðan hún fór
inn í eilífðína. Hún er sem sagt
ekki lengur til, svaraði af-
greiðslumaðurinn í bókabúðinni
og glotti.
— Æ, fyrirgefðu. Ég er utan-
bæjarmaður, bý ekki langt frá
Hellu, er nágranni Eggerts
Haukdals, og hef ekki komið hér
lengi. Það var hér járnvörubúð í
þorskastríðinu, það man ég svo
greinilega. Þá keypti ég hamar,
klippur og sög, sagði maðurinn,
vandræðalegur eins og hann
hálfskammaðist sín, og áður en
hann hvarf af staðnum bað hann
alla góða vætti að blessa af-
greiðslumanninn. Afgreiðslu-
manninum varði að orði, þegar
maðurinn úr Rangárvallasýslu
hafði kvatt:
— Það er vorgalsi í þessum
öðlingi enda vorlegt og sumar-
dagurinn fyrsti eftir rúman
mánuð eða 19. apríl.
Maðurinn úr Rangárvallasýslu
sást síðar um daginn stíga upp í
rútubifreið við Umferðarmið-
stöðina og hann var með fjóra
öskupoka aftan á úlpunni. Það
var öskudagur í borginni þennan
dag og börnin héldu uppá daginn
með tilheyrandi ærslum og lát-
um.
Við Hlemm, á gatnamótum
Laugavegar, Hverfisgötu og
Rauðarárstígs, eru fjölmargar
verslanir og þjónustustofnanir
og iðandi mannlíf frá klukkan
átta að morgni til miðnættis.
Nýlega var sett upp stór og vold-
ug klukka við biðskýli strætis-
vagnanna. Klukkan gnæfir yfir
staðinn, sést víða að frá nær-
liggjandi byggingum og það má
treysta því að hún gengur nokk-
urn veginn uppá mínútu. Á
svæðinu við Hlemm eru fjórir
söluturnar sem versla með sæl-
gæti, öl, tóbak og blöð, og sam-
keppnin vitanlega hörð. Ég á oft
leið þarna um og einn morgun
áður en athafnalífið var almennt
farið af stað í borginni sá ég
skemmtilega sjón. í söluturnin-
um rétt hjá þar sem Hreyfilsbíl-
stjórarnir raða sér niður og bíða
viðskiptavina, ræður ríkjum
kunnur leigubifreiðastjóri. Hann
er með stórt Sprite-auglýsinga-
skilti á þaki söluturnsins og ofan
á því stóðu tveir mávar árla
morguns um daginn. Þeir gáfu
frá sér hin fjölbreytilegustu
hljóð og það var eins og annar
þeirra væri að reyna að segja:
— Hér er gott að versla, já
hér er gott að versla ...
Eða voru þeir kannski að
fylgjast með hvað tímanum leið
á klukkunni handan götunnar?
Þeir flugu síðan á brott
skömmu síðar þegar síminn
hringdi á Hreyfilsstaurnum og
leigubifreið ók af stað.