Morgunblaðið - 24.03.1984, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 24.03.1984, Blaðsíða 36
36 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. MARZ 1984 Sigurður Finnbogi Þorsteinsson - Minning Sigurður F. Þorsteinsson er lát- inn. Hann fæddist í Reykjavík 10. apríl 1913 og lést á heimili sínu, Strandgötu 17a, Patreksfirði, 16. mars 1984. Foreldrar hans, þau Guðrún Finnbogadóttir ljósmóðir og Þorsteinn Ólafsson, bjuggu með foreldrum Þorsteins í fyrstu í Mið-HIíð á Barðaströnd, þar ólst Sigurður upp með þeim og í skjóli afa og ömmu. Síðar flytur fjöl- skyldan í Litlu-Hlíð. Sigurður var elsta barnið og vann búi foreldra sinna dyggilega. Enn þann dag í dag blasa við burstir útihúsanna, sem hann byggði í Litlu-Hlíð. Árið 1945 liggja leiðir þeirra saman, Margrétar Sigríðar Frið- riksdóttur frá Látrum í Aðalvík og Sigurðar, og var það lán beggja. Hún hafði misst mann sinn, Theodór Jónsson matsvein á línu- veiðaranum Pétursey, árið 1941. Þá stóð hún ein uppi með mörg lítil börn og eitt ófætt. Það var ekki mulið undir ein- stæðar mæður í þá daga. Þau settu saman bú á Strand- götu 17a, Patreksfirði, og bjuggu þar ætíð síðan. Þau áttu saman góð ár og hefðu mátt vera fleiri, því róðurinn var farinn að léttast, börnin að mestu leyti uppkomin. Þá barði sorgin að dyrum Sigurð- ar. Kona hans Margrét veiktist og lést árið 1968, langt um aldur fram. Sigurður reyndist henni vel í veikindunum, sem og endranær, hann bar ávallt umhyggju fyrir henni og börnum hennar öllum. Börn þeirra Margrétar og Sigurð- ar voru á unglingsárum er hún lést, það yngsta 15 ára. En þau eru þessi: Þorsteinn, ókvæntur, bjó með föður sínum á Patreksfirði; Unnur, gift Steindóri ögmunds- syni, býr á Tálknafirði; Óli Rafn, óvæntur, bjó lengst með föður sín- um. Börn Margrétar og stjúpbörn + Eiginkona mín, AÐALHEIÐUR JÓHANNESDÓTTIR, Stigahlíö 12, andaöist á Reykjalundi 23. mars. Fyrir hönd vandamanna, Arnór Sigurösson. t Faðir okkar, SIGURDUR HANNESSON, Eylandi, Garöabœ, lést i Landakotsspítala aö morgni 22. mars. Fyrir hönd tengdabarna, barnabarna, barnabarnabarna og annarra vandamanna, Stella Sigurðardóttir, Pálmi Sigurösson. t Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför móöur okkar, STEINÞÓRU EINARSDÓTTUR trá Siglufiröi. Fyrir hönd ættingja, Börnin. t Þökkum öllum þeim fjölmörgu sem sýndu okkur samúö og vlnar- hug vegna andláts eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur og afa, KRISTINS MARTEINSSONAR. fyrrv. skipstjóra, Dagsbrún, Neskaupstaö. Rósa Eiríksdóttir, Elísabet Kristinsdóttir, Geir H. Þorsteinsson, Þordís Kristinsdóttir, Kristján Karlsson, Kristinn Pétursson, Rósa Benónýsdóttir, Rósa Geirsdóttir, Þorsteinn Geirsson, Gunnar Ellert Geirsson, Auöur Edda Geirsdóttir, Katla Kristjánsdóttir. Alúöarþakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför foreldra okkar, GÍSLA E. JÓHANNESSONAR og SIGURBORGAR ÓLAFSDÓTTUR frá Skáleyjum. Guö blessi ykkur öll. Ólína J. Gísladóttir, Eysteinn G. Gíslason, María S. Gísladóttir, Ásta S. Gísladóttir, Jóhannea G. Gíslason, Ólafur A. Gíslason, Kristín J. Gísladóttir, barnabörn og Kristófer Þorgeirsson, Leifur Kr. Jóhannesson, Sverrir B. Guðmundsson, Henný Einarsdóttir, Árni Traustason, barnabarnabörn. Sigurðar eru þessi: Kristbjörn, kvæntur undirritaðri, býr á ísa- firði; Erling, kvæntur Lollu Hjálmtýsdóttur, býr í Bandaríkj- unum; Sjöfn, gift Bruce Brown, býr einnig í Bandaríkjunum; Theodór Richard, kvæntur Her- manníu Halldórsdóttur, býr á Isa- firði; Bára, (kjördóttir Pálmeyjar Kristjánsdóttur og Hannesar Jónssonar) gift Gunnari Jakobs- syni, býr í Kópavogi; Friðrik, lát- inn, ókvæntur. Sigurður hélt heimili með börnum sínum áfram og Friðrik, syni Margrétar. En sami vágestur kvaddi dyra í „Króknum". Friðrik lést árið 1970 úr sama sjúkdómi og móðir hans. Hann var mikill efnispiltur aðeins 25 ára að aldri. Þeir mátu hvorn annan að verðieikum og syrgði Sigurður hann sem eigin son. Á sjötugsafmæli Sigurðar var hon- um sómi sýndur á margan hátt. Mesta ánægju hafði hann þó af því að Sjöfn stjúpdóttir hans kom vestan af Kyrrahafsströnd honum til heiðurs. Þau voru mjög sam- rýnd, þótt höf skildu heimsálfurn- ar að. Hann heimsótti þau Sjöfn og Erling tvisvar sinnum og kunni vel að meta, hann hafði opin aug- un í þeim ferðum og hafði frá mörgu að segja og bar jafnan saman lífsmáta þeirra þar og okkar hér heima. Sigurður var verklaginn og samviskusamur í hvívetna. Hann starfaði lengst af hjá Patreks- hreppi, en síðustu árin var hann umsjónarmaður Grunnskóla Pat- reksfjarðar. Hann var hæglátur og hógvær maður, en bjó yfir góðlátlegri glettni, hann var sérlega frænd- rækinn, trygglyndur og trúr. Fyrir um það bil tveimur árum kenndi Sigurður þess sama meins og kona hans og stjúpsonur og hlaut að lúta í lægra haldi að lok- um, þótt hetjulega væri barist og lítt kvartað. Honum varð að ósk sinni, að ljúka þessu lífi á heimili sínu, Þorsteinn sonur hans annaðist hann af stakri nærfærni þar til yfir lauk. Hann naut og annarra barna sinna og stjúpsonar og læknar léttu honum stríðið, þeim er hér með þökkuð aðstoðin. Dótt- ursynirnir á Tálknafirði sakna hans, þeir voru honum líka einkar kærir. Við stjúpbörnin, tengda- börnin og afabörnin söknum hans. „Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt.“ Steinunn M. Guðmundsdóttir Guðríður Vilhjálms- dóttir — Minning Fædd 22. febrúar 1900. Dáin 3. mars 1984. Guðríður eða Gauja eins og hún var kölluð af vinum og vanda- mönnum var fædd á Skeggjastöð- um í Mosfellssveit og var elst af 11 systkinum. Foreldrar hennar voru hjónin Hólmfríður Snorradóttir, Læk í Hraungerðishreppi, og Vilhjálmur Ásmundsson, Vatns- holti II, Mosfellssókn. Ung að ár- um fluttist Gauja með fjölskyldu sinni að Vogsósum í Selvogi og þar ólst hún upp, en á unglingsárum flutti hún til Reykjavíkur. Hún giftist svo Kristjáni Einarssyni, múrarameistara, og eignuðust þau tvær dætur, Hólmfríði og Erlu. Skömmu eftir giftinguna fluttu þau Gauja og Kristján á bújörð sína Vonarland í Sogamýri, en þar ráku þau myndarbú, en iðn sína stundaði Kristján jöfnum hönd- um. Minningar mínar úr æsku um Gauju og Kristján á Vonarlandi eru einhverjar þær sælustu frá æskuárunum. Systur mínar og ég áttum mörg sporin þangað heim og þar var okkur ætíð vel tekið með rausnarlegum veitingum og umhyggju i hvívetna. Heimili þeirra Gauju og Kristjáns bar vitneskju um það hve þau hjón voru samhent. Fyrir framan húsið var fallegur skrúðgarður, smekk- vísi og snyrtimennska á öllum sviðum. Vor- og sumardagarnir á Vonarlandi voru ævintýraheimur barnsins. Sauðburður á vorin, hænsnin og ungarnir og alltaf fylgdu hænsnunum dúfur. Allt fékk að vera og aldrei var stuggað við neinum. Ár eftir ár átti maríu- erla hreiður í loftgati í heyhlöðu- mæninum. Allt var þetta samofið lífi Gauju og Kristjáns. Og þau höfðu mikla ánægju af því að lofa okkur systrunum að njóta þessa og allt urðu þetta ógleymanlegar stundir. Bæði voru þau í Hesta- mannafélaginu Fáki og tóku þátt í mörgum ferðum inn i óbyggðir landsins að hinum mörgu ferðum í nágrenni Reykjavíkur ógleymd- um. Vonarland var áningarstaður hestamanna ef svo bar undir. Man ég að hestamenn nutu þá gestrisni þeirra hjóna. Gauja varð ekkja á miðjum aldri. Þá flutti hún ásamt dóttur sinni Fríðu og fjölskyldu hennar að Vesturbrún 8 í Reykjavík. Þar átti Gauja heima uns yfir lauk. Hún var þekkt fyrir sína miklu gestrisni og velvild f garð annarra. Samferðafólk sitt umvafði hún tryggð og vináttu. Á siðari árum ævi sinnar gerðist Gauja starfs- maður hjá Sláturfélagi Suður- lands og vann þar meðan heilsa leyfði. Gauja var amma í þess orðs besta skilningi. Sat tíðum með eitthvert barnabarnanna og sagði því sögur eða las og ef svo bar undir söng hún ljóð. Hún hafði fyrir barnabörnin sín eigin barna- tíma. Barnabarnabörnin eru nú tíu talsins. Með fráfalli Gauju myndaðist tómleiki í ættarhópinn stóra. Allir munu sakna hennar. Drottins vilji kallar menn á braut, en minn- ingarnar munu lifa og aldrei hverfa. Ég votta öllum nánustu ættingj- um Gauju samúð sína. Megi Guð blessa þá alla og styrkja. Okkar bestu kveðjur úr fjarlægð. Systurnar Didda, Elsa, Hulda og Edda. SVAR MITT eftir Billy Graham Finn ég Guð í fíknilyfjum? Fyrir nokkru fylgdist ég með viðtali í sjónvarpinu. Gesturinn sagði, að við gætum komist í samband við Guð með því að nota fíknilyf eins og hass. Hvernig líst yður á? Ég er ósamþykkur þessu og lít fremur svo á, að slíkir hlutir haldi okkur í burtu frá Guði, enda er mikil hætta á því, að þessi efni komi í staðinn fyrir Guð. Tvennt er það, sem mig langar sérstaklega að benda á í sambandi við þetta mál. Annað er það, að Biblían kennir greinilega, að það sé eitt, sem skilur okkur frá Guði, og það er syndin. Guð er heilagur Guð, fullkom- lega hreinn og án syndar. En við höfum syndgað með því að snúa baki við honum og ákveða að fara okkar eigin ferða. Afleiðingin er sú, að við höfum orðið viðskila við guð og erum sek frammi fyrir honum. Við eigum ekkert annað skilið en dóm hans. Og takið nú vel eftir: Engin svokölluð andleg reynsla — þar með talin sú, sem fæst af notkun fíkniefna — getur tekið syndir okkar í burtu. Slík reynsla blekkir okkur einmitt, ef við teljum okkur trú um, að við séum með henni að sameinast Guði. t Þökkum innilega samúö og hlýhug viö andlát og útför eiginkonu minnar, móður, tengdamóöur, ömmu og langömmu, ÓLAFAR JÓNSDÓTTUR. Eyþór J. Hallsson, Karólína Hallgrímsdóttir. Haraldur Árnason, Ólöf Þórey Haraldsdóttir, Helga Haraldsdóttir, Ragnheióur Haraldsdóttir, Árni Haraldsson, Eyþór Haraldsson og barnabarnabörn. Erlingur Björnsson,

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.