Morgunblaðið - 05.05.1984, Blaðsíða 34

ao
34
MORGÚNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. MAÍ1984
+
Móðir okkar og systir,
BRYNDÍS G. SIGURDARDÓTTIR,
áður Norðurstíg 5,
lést á heimili dóttur sinnar i Philadelphiu, Bandaríkjunum, 24. apríl.
Kveðjuathöfn fer fram 7. maí kl. 3 e.h. í Nýju Fossvogskapellunni.
Blóm og kransar afbeðnir.
Dætur og systkini hinnar látnu.
t
ÞURÍÐUR KRISTJANA JENSDÓTTIR,
Lokastíg 8, Reykjavík
lést á Borgarspítalanum, 27. april. Jaröarförin hefur farið fram í
kyrrþey aö ósk hinnar látnu.
Karl Halldórsson.
+
Útför bræðranna,
ARNODDARJÓHANNESSONAR,
Vesturgötu 25, Keflavík,
og
JÓNSJÓHANNESSONAR,
Ásbraut 9, Keflavík,
veröur gerð frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 5. maí kl. 14.00.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og systkini hinna látnu.
+
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug viö andlát og jaröarför
eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR LILJU JÓNSDÓTTUR.
Tómas Sigurþórsson,
Guðjón Tómasson, Kristin Ísleifsdóttír,
Sigurþór Tómasson, Ruth Ragnarsdóttir,
Tómas Tómasson, Guörún Elín Kaaber
og barnabörn.
+
Þökkum innilega samúð og hlýhug viö andlát og útför eiginmanns
míns, föður, fósturfööur, tengdaföður og afa,
EIRÍKS ÁGÚSTSSONAR,
kaupmanns,
Bólstaðarhlíö 12.
Ágúst G. Eiríksson, Ingveldur Valdimarsdóttir,
Grétar N. Eiríksson, Þorgeröur Arnórsdóttir,
Guðmundur I. Eiríksson, Kristín Eggertsdóttir,
Reynir A. Eiríksson,
Unnur Jörundsdóttir
og barnabörn.
+
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug vegna andláts og útfarar
systur okkar og fóstursystur,
ÁSRÚNAR SIGURJÓNSDÓTTUR,
hjúkrunarkonu,
Víöimel 19, Reykjavík.
Unnur Sigurjónsdóttir,
Áskell Sigurjónsson,
Fríöur Sigurjónsdóttir,
Sígurbjörg Sigurjónsdóttir,
Halldóra Sigurjónsdóttir,
Bragi Sigurjónsson,
Gíslí T. Guömundsson.
+
Þökkum innilega vináttu og samúö vegna andláts og útfarar
SÆMUNDAR PÁLSSONAR,
múrara,
Byggöarenda 16.
Guörún Anna Oddsdóttir,
Oddur Sæmundsson, Unnur Jóna Sigurjónsdóttir,
Páll Sæmundsson,
Ingi Sæmundsson, Steinunn Bjarnadóttir
og barnabörn.
Minning:
Halldór Gunnlaugsson
hreppstjóri Kiðjabergi
Fæddur 20. september 1892
Dáinn 24. aprfl 1984
í dag kveðjum við Grímsnes-
ingar aldinn heiðursmann, Hall-
dór Gunnlaugsson í Kiðjabergi.
Hann var fæddur 20. september
1892, sonur hjónanna Soffíu
Skúladóttur og Gunnlaugs Þor-
steinssonar bónda og hreppstjóra
í Kiðjabergi.
Halldór lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík árið
1913 og guðfræðiprófi frá Háskóla
Islands 1917.
Hann gerðist bóndi í Kiðjabergi
1924 og var það til dauðadags og
var þá elsti bóndi í Árnessýsiu og
sá sem lengst hefur búið eða tæp
60 ár. Soffía móðir Halldórs stóð
fyrir búi hans til dauðadags 1954
og hafði þá verið húsmóðir í
Kiðjabergi í 68 ár.
Heimilið í Kiðjabergi var þekkt
fyrir myndarskap og velvild, eink-
um margvíslega aðstoð við heimili
í sveitinni, þar sem fátækt og
veikindi voru, sem títt var fyrr á
árum.
Grímsnesingar heiðruðu minn-
ingu foreldra Halldórs með því að
stofna minningarsjóð á áttræðis-
afmæli frú Soffíu í Kiðjabergi.
Sjóðurinn heitir Sveitarprýði og
beitir sér m.a. fyrir hverskonar
fegrun umhverfis býli sveitarinn-
ar og við kirkjur, eftir því sem efni
sjóðsins leyfa.
Halldór var hreppstjóri frá 1932
til 1976 og í hreppsnefnd Gríms-
neshrepps frá 1924 til 1958. Sátta-
nefndarmaður og umboðsmaður
skattstjóra og úttektarmaður,
jafnframt hreppstjórastörfum.
Búnaðarfélag Grímsneshrepps
gerði hann að heiðursfélaga átt-
ræðan og hreppsnefnd að heið-
ursborgara Grímsneshrepps á 90
ára afmælisdegi hans, 20. sept-
ember 1982.
Ég man fyrst eftir Halldóri sem
prófdómara í barnaskóla, hann
gekk á milli borða, leit á verkefnin
og með sérlega ljúfmannlegu fasi
og framkomu fundum við börnin,
að þar fór vinur okkar, sem gjarn-
an vildi hjálpa okkur við úrlausn-
ir. Seinna stundaði ég umferðar-
vinnu og var þá í tvígang í Kiðja-
bergi og kynntist þá eldamennsku
Halldórs, sem var einstök og verð-
ur ekki annað séð en að hann hafi
verið langt á undan sinni samtíð,
en hann hafði aðstoðað móður
sína, þegar aldurinn færðist yfir
hana og lært af henni.
Ekki var síður skemmtilegt að
eiga samræður við Halldór um
menn og málefni. Hnittin tilsvör
manna kunni Halldór og sagði ein-
staklega vel frá löngu liðnurn at-
burðum.
Þá langar mig að geta þess að
Halldór var oftlega beðinn um að
flytja líkræður yfir moldum sveit-
unga sinna og þóttu þær ræður
áhrifamiklar og vel fluttar.
Prestastétt landins hefði eignast
góðan kennimann ef Halldór hefði
stigið skrefið til fulls og orðið
prestur, eins og menntun hans gaf
tilefni til, en við Grímsnesingar
erum ánægðir með það hlutskipti
að hafa átt bóndann Halldór í
Kiðjabergi að samferðamanni.
í Kiðjabergi var löngum rekið
stórt og gott bú. Þar naut Halldór
Hjonaminning:
Rannveig Jönsdóttir
og Jbn Jbhannesson
Kannveig
Fædd 17. október 1910
Dáin 19. ágúst 1978
Jón
Fæddur 20. desember 1911
Dáinn 30. apríl 1984
Ég er á langferð um lífsins haf
og löngum breytinga kenni.
Mér stefnu Frelsarinn góður gaf.
Ég glaður fer eftir henni.
Mig ber að dýrlegum Ijósum löndum
þar lífsins tré gróa á fögrum ströndum,
við sumaryl og sólardýrð.
(Úr söngbók Hjálpræðishersins.)
Það eru margar og góðar minn-
ingar sem koma upp í hugann er
við hugsum til afa og ömmu.
En efst í huga er þakklætið
fyrir þá ást og umhyggju sem þau
sýndu okkur. Það eru ekki allir
þeim kostum búnir að hafa alltaf
nógan tíma handa öðrum, en
þannig voru afi og amma.
Alltaf var tími til að rétta öðr-
um hjálparhönd og enginn fór er-
indisleysu til þeirra.
Þær voru ófáar ferðirnar þegar
skroppið var með afa í bíltúr og þá
þurfti alltaf að koma við í sjoppu,
enda var það aldrei svo að eitt-
hvað væri ekki í vasanum hans
afa.
Og amma lumaði alltaf á ein-
hverjum sögum í pokahorninu
þegar komið var við hjá henni.
Alltaf var þolinmæðin sú sama þó
hún þyrfti að endurtaka sömu sög-
una aftur og aftur.
Það er tómlegt að hugsa til þess
að nú séu þau bæði farin, en öll
leggjum við í hinstu för og þar
hittumst við öll að nýju.
En afi er ekki einn á ferð þegar
hann Ieggur í sína hinstu för. Við
viljum minnast bróður hans, Arn-
oddar Jóhannessonar, sem lést
laugardaginn 28. apríl.
Þeir verða jarðsungnir saman
frá Keflavíkurkirkju í dag klukk-
an tvö. Við færum þeim þakkir
fyrir samfylgdina og óskum þeim
góðrar ferðar til hinna nýju heim-
kynna.
Lát akkeri falla! Ég er í höfn.
Ég er með Frelsara mínum.
Far vel, þú æðandi dimma dröfn,
vor drottinn bregst eigi sínum.
Á meðan akkeri í Ægi falla
ég alla vinina heyri kalla,
sem fjrrri urðu hingað heim.“
(Úr söngbók Hjálpræðishersins.)
Blessuð sé minning afa og
ömmu okkar.
góðra manna og vil ég geta
tveggja, Þorsteins Stefánssonar,
sem var hans hægri hönd á meðan
líf og heilsa entust, og Þorláks
Jónssonar, sem nú í seinni tíð
gerði Halldóri kleift að stunda bú-
skap og vera heima á sinni ættar-
jörð, jörðinni og staðnum, sem
honum var kærastur hér í heimi.
Hafi Halldór þökk fyrir allt og
Böðvar Pálsson.
Halldór Gísli Gunnlaugsson hét
hann fullu nafni og var fæddur á
Kiðjabergi í Grímsnesi 20. sept-
ember árið 1892, sonur sæmdar-
hjónanna Gunnlaugs Þorsteins-
sonar hreppstjóra og Soffíu Skúla-
dóttur. Halldór var næstyngstur
af sex börnum þeirra hjóna. Þau
eru nú öll Iátin, allt þekktir og vel
metnir borgarar um sína daga. Öll
voru þau Kiðjabergssystkinin sett
til mennta, þegar aldur leyfði.
Halldór gekk í Menntaskólann í
Reykjavík og lauk þaðan stúd-
entsprófi 1913, en las síðan guð-
fræði við Háskóla Islands og varð
cand. theol. 13 febr. 1917 með
hárri einkunn, enda var hann mik-
ill námsmaður og kappsamur.
Tengslin við heimabyggðina rofn-
uðu samt aldrei á langri skóla-
göngu, því Halldór snéri heim að
Kiðjabergi með háskólaprófið upp
á vasann. Örlagadísirnar höfðu
spunnið sinn vef. Hann hafnaði
embættisframa en kaus heldur að
gerast bóndi á föðurleifð sinni og
erja jörðina. Halldór tók um þess-
ar mundir við búi foreldra sinna
og var stórbóndi á Kiðjabergi í
meira en hálfa öld og jafnframt
leiðtogi Grímsnesinga í mörgum
málum, hreppstjóri þeirra í 40 ár,
hollvinur, ráðgjafi og mannasætt-
ir, sem jafnan sá færa leið í vanda.
En Halldór stóð ekki einni, þótt
hann væri ókvæntur, því Soffía
móðir hans stóð í áratugi fyrir búi
með honum af mikilli rausn og
dugnaði. Ennfremur vinur hans og
uppeldisbróðir, Þorsteinn Stef-
ánsson, sem var óvenjulegur dugn-
aðar- og þrekmaður, vann heimii-
inu til dauðadags. Mörg fleiri nöfn
eru í minningunni, þó ekki verði
hér upp talin, svo tæmandi verði.
Ekki má þó láta hjá líða að þakka
Þorláki Jónssyni hans miklu
tryggð við Halldór til hinstu
stundar.
Frændgarðurinn frá Kiðjabergi
er orðinn fjölmennur. Allir eiga
þar Halldóri frænda mikið að
þakka, því að hann var stór í snið-
um og hafði mikið að miðla öðrum.
Við systkinabörnin og okkar
fólk nutum ríkulega hjálpsemi
hans og vináttu. Þar var aldrei
spurt um endurgjald. Gleðin yfir
að geta orðið öðrum að liði nægði
honum.
Halldór var víðlesinn, fróður
um menn og málefni og stálminn-
ugur þrátt fyrir háan aldur. Þótt
heilsa hans væri tekin að bila hin
síðustu misseri var andinn heill.
Halldór á Kiðjabergi var í engu
meðalmaður á sinni löngu æfi. Það
reyndu þeir, sem nutu vináttu
hans og leituðu til hans í sorg eða
vanda. Vegna vitsmuna sinna og
mælsku hefði Halldór á Kiðja-
bergi notið sín vel í klerkastétt og
orðið góður kennimaður. Hjá hon-
um fór saman á fagran hátt þjón-
usta við guð og menn og þá ætt-
armold er hann unni.
Að leiðarlokum er mörgum
söknuður í huga, þegar við kveðj-
um frænda og vin.
Blessuð sé minning hans.
Sigurður Ingason