Morgunblaðið - 31.10.1984, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. OKTÓBER 1984
+ Systir okkar og móöursystir, ÞÓRA SIGFÚSDÓTTIR kaupmaöur, Gilsbakkavegi 9, Akureyri, andaöist á Fjóröungssjúkrahúsinu á Akureyri 28. október. Minn- ingarathöfn veröur í Akureyrarkirkju föstudaginn 2. nóvember kl. 13.30. Jaröaö veröur frá Stærra-Árskógskirkju laugardaginn 3. nóvember kl. 14.00. löunn Sigfúsdóttir, Bára Sigfúsdóttir, Bragi Sigfússon, Sigfús Jónasson, Björgvin Jónasson, Guörún Jónasdóttir.
+ Eiginkona mín, SIGRÍÐUR GUDJÓNSDÓTTIR, frá Hrauni (Grindavík, Borgarholtsbraut 14, Kópavogi, andaöist 20. október í Landspítalanum. Útför hennar veröur gerö frá Hallgrímskirkju miövikudaginn 31. október kl. 13.30. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Hallgrímskirkju og hjúkrunarheimilið í Kópavogi. Sigurkarl Stefánsson, Anna Sígurkarlsdóttir, Magnús Guöjónsson, Stefán Sigurkarlsson, Anna Guöleifsdóttir, Guójón Sigurkarlsson, Unnur Baldvinsdóttir, Siguröur K. Sigurkarlsson, Svala Jónsdóttir, Gísli K. Sigurkarlsson, Arnheiöur Ingólfsdóttir, Sveinn Sigurkarlsson, Ragnhildur Jóhannesdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

Astkær móöir okkar, SVANHVÍT SVEINSDÓTTIR, Vík í Mýrdal, lést á Vifilsstaöaspitala sunnudaginn 28. október. Börnin.

+ Eiginmaöur minn og faðir okkar, ARI JÓNSSON, fyrrverandi yfirfiskmatsmaóur, Lindargötu 3, Sauöárkróki, lést á sjúkrahúsinu á Sauöárkróki 23. október. Jaröarförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 3. nóvember kl. 14.00. Jóhanna Pétursdóttir og börn.

Maöurlnn minn, JÓNAS KARLSSON, sem andaóist 10. september sl. var jaröaöur frá Dómklrkjunni 18. sama mánaöar. Þakka auösýnda samúö. Fyrir hönd dætra og annarra vandamanna, Margrét Einarsdóttir.

Eiginmaöur minn, RAGNARJÓHANNESSON fyrrverandi forstjóri, Laugateig 23, Reykjavik, andaöist á Borgarspítalanum 29. október sl. Útförin fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn 5. nóvember nk. kl. 13.30. Stasía Jóhannesson og börn.

+ Faöir okkar, GUDMUNDUR BRYNJÓLFSSON, elliheimilinu Garövangi, Garöi, áöur Klapparstíg 16, Njarðvík, andaöist í Sjúkrahúsi Keflavíkur 28. október. Jaröarförin fer fram frá Innri-Njarövíkurkirkju laugardaginn 3. nóvember kl. 2. Þórhanna, Magna, Hrefna og Margrét Guömundsdætur.

+ Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi, CHARLES W.J. MAGNÚSSON, Lambeyrarbraut 10, Eskifirói, andaöist föstudaginn 26. október. Jaröarförin fer fram frá Eski- fjarðarkirkju laugardaginn 3. nóvember kl. 14.00. Blóm eru vin- samlegast afþökkuö en þeim sem vildu minnast hans er bent á líknarstofnanir. Helga Hjartardóttir, Erla Charlesdóttir, Magnús Bjarnason, Anna M. Charlesdóttir, Reynir Gunnar Hjálmtýsson, Reimar Charlesson, Björg Hjálmarsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.
Sigríður Guðjóns-
dóttir — Minning
Fædd 25. nóvember 1903
Dáin 20. október 1984
Með sæmdarkonunni Sigríði
Guðjónsdóttur er gengin siðust
þeirra fjögurra kvenna, sem sýndu
mér í æsku og á skólaárum óum-
ræðilega hlýju, umönnun og móð-
urkærleik. Fyrir hennar hlut vil
ég nú flytja fram þakklæti mitt
með fáeinum orðum.
Sigríður er komin af hraustum
sjógörpum og lærdómsfólki í báð-
ar ættir. Faðir hennar, Guðjón frá
Hrauni í Grindavík, mátti 12 ára
horfa upp á föður sinn, Guðmund,
farast í brimgarðinum við innsigl-
inguna í Grindavík, en langafi
hennar var Einar Sæmundsson, sá
er lengi bjó að Stóra Nýjabæ í
Krísuvík.
Sigríður fór vel með vöggugjafir
sínar og tileinkaði sér snemma þá
eiginleika, er skapa heilsteyptan
persónuleika. Geðgóð var hún með
afbrigðum en einörð og viljaföst.
Þeir, sem leituðu til hennar, fundu
strax, að hún hafði stórt hjarta, og
hjálpsemin og velviljinn fylgdu
henni hvert sem hún fór. Frænd-
rækin var hún og lét sér mjög
annt um sína nánustu. Sigríður
var einkar hreinskiptin, kom allt-
af til dyranna eins og hún var
klædd, laus við tepruskap og þoldi
illa smámunasemi, var stór í sér
og atorkusöm í öllu, sem hún tók
sér fyrir hendur. Alltaf þegar hún
kom heim til okkar, var eins og
birti yfir öllu.
Þegar faðir minn dó árið 1937
eftir langa legu, var mikil vá fyrir
dyrum hjá móður minni með
okkur þrjú börnin. Strax og pabbi
veiktist, árið 1936, komu Sigríður
og Sigurkarl til mömmu og buðu
henni þá aðstoð, sem þau gætu
veitt. Það er óþarfi hér að reyna
að lýsa raunveruleikanum á mörg-
um alþýðuheimilum í Reykjavík á
áratugunum 1930—1940, en niður-
staða heimsóknarinnar varð sú, að
allan þennan vetur borðaði ég há-
degismat á Barónsstígnum hjá
Sigríði. Þar var stórt boð og þar
sat ég eins og ég væri sonur henn-
Útför
HARALDAR SVEINBJÖRNSSONAR
kaupmanni, Snorrabraut 22,
er lést á Borgarspítalanum hlnn 24. okt., veröur gerö frá Hall-
grimskirkju fimmtudaginn 1. nóv. kl. 13.30. Jarösett veröur í
Garöakirkjugaröi, Álftanesi. Blóm vinsamlega afþökkuö.
Petra Guömundadóttir,
Ingþór Haraldsaon.
ÞÓRUNN ÁRNADÓTTIR,
Drópuhlíö 18,
veröur jarösett frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 1. nóvember kl.
13.30. Fyrir hönd systkina og annarra vandamanna,
Magnús Árnason.
t
Innilegar þakkir sendum viö öllum nær og fjær sem veittu okkur
hjálp og sýndu okkur hlýhug viö hiö sviplega fráfall eiginmanns
míns, sonar, fööur, tengdafööur, afa og langafa,
VALDEMARS G. KRISTINSSONAR.
Sérstakar þakkir viljum viö senda mönnum frá Útgeröarfélagi Suö-
urvarar Þorlákshöfn, fyrir þeirra mikiu hjálp. Guö blessi ykkur öll.
Sigrún J. Valdemarsdóttir,
Ragna Valdemarsdóttir,
Guðrún S. Valdemarsdóttir,
Kristinn Valdemarsson,
Óskar S. Valdemarsson,
Valdemar H. Valdemarsson,
Jóhannes Valdemarsson,
Guöbjörg Óskarsdóttir,
Sigrún Jóhannesdóttir,
Jón Frióbjarnarson,
Hilmar Helgason,
Siguröur G. Marinósson,
Erla G. Matthiasdóttir,
Eygló Ólafsdóttir,
Margrót Ingimarsdóttir,
Matthildur S. Matthíasdóttir,
Auöur Elísabet Valdemarsdóttir, Einar Jónsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Þökkum innilega samúö og vináttu viö fráfall og útför eiginkonu,
móður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR LILJU DAVÍOSDÓTTUR,
Stórageröi 34.
Guömundur Ó. Einarsson,
María Guömundsdóttir,
Kristinn Davíósson, Anna G. Davíösdóttir,
Linda Miller, Lísa Davíösdóttir
og barnabarnabörn.
+
Þökkum auösýnda vináttu og hlýhug viö andlát og útför,
GUÐRÚNAR RAGNHILDAR GUÐMUNDSDÓTTUR
fró Vík f Mýrdal,
til heimilis að Laugavegi 155.
Guöni Ó. Gestsson, Stella ögmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
elskulegrar dóttur minnar og systur,
ÓLAFARSTEFÁNSDÓTTUR,
Kambaseli 66.
Ásta Ólafsdóttir og systkinin.
ar innan um stóra barnahópinn
þeirra hjóna. Sérstaklega lét Sig-
ríður sér annt um að ég borðaði
það, sem henni þótti vera hollast.
Á Barónsstígnum naut ég ekki
einasta matarins heldur, og ekki
síður, þeirra tækifæra, sem ég
fékk til að vera samvistum við
Sigríði og Sigurkarl á þessu ást-
ríka menningarheimili þeirra.
Mikil unun var að sjá og finna, hve
mikla virðingu þau hjón báru
hvort fyrir öðru, heyra hvernig
þau töluðu saman og við börnin
sín og hvernig þau leystu marg-
vísleg dagleg vandamál, sem upp
komu. Þegar ég nú leiði hugann að
æskuárum mínum, stendur mér
lifandi fyrir hugskotssjónum þessi
dýrmæta reynsla mín. Fyrir allt
þetta er mér ljúft og skylt að
þakka. Þegar ég átti að fermast,
voru uppi alls konar vandamál,
sem upp komu. Þegar ég nú leiði
hugann að æskuárum minum,
stendur mér lifandi fyrir hug-
skotssjónum þessi dýrmæta
reynsla mín. Fyrir allt þetta er
mér ljúft og skylt að þakka. Þegar
ég átti að fermast, voru uppi alls
konar vandamál eins og gengur.
Fermingabörn áttu að vera sóma-
samleg til fara, en þá var ekki allt
til af öllu. Kvöld eitt kom Sigríður
heim til okkar, eitt sólskinsbros
eins og ævinlega, og sagði: „Eyja
mín, láttu strákinn fermast í
þessu." Þannig atvikaðist það, að
ég var fermdur í spariskónum
hans Guðjóns frá Hrauni.
Móðir mín og Sigríður voru
miklar vinkonur. Þær voru mjög
samrýndar og ég held andlega
skyldar, og aldrei bar skugga á
vináttu þeirra. Þær voru báðar
trúræknar konur og áttu sér
stórkostlegt sameiginlegt áhuga-
mál: að Hallgrímskirkja risi af
grunni. Það var gaman stundum
að fá að aðstoða þær, þegar þær
voru að undirbúa kaffikvöld eða
sinna öðrum störfum á vegum
kvenfélags Hallgrímskirkjusafn-
aðarins, þær voru svo kátar og
áhugasamar. Mér finnst það vel
viðeigandi að gera útför Sigríðar
frá Hallgrimskirkju. Þar með er
minningu hennar sýnd tilhlýðileg
virðing og í mínum augum henni
þakkað það fórnfúsa starf, sem
hún lagði af mörkum til byggingar
kirkjunnar.
Sigríður Guðjónsdóttir var
ákaflega greind kona og víðsýn.
Þegar ég nú minnist henr.ar, kem-
ur mér í hug lítið kvöldvers eftir
Hallgrím Péturssson, sem mér er
einkar hjartfólgið. I þessu litla
versi rís skáldskapur Hallgríms i
hæstu hæðir, og ég er viss um,
eftir því sem ég þekkti Sigríði, að
þetta vers hefði átt erindi við
hana, enda þótt það sé ort um sól-
arlagsbil á Hvalfjarðarströnd ein-
hvern tíma á seinni hluta 17. ald-
ar:
Sólin til fjalla fljótt
fer um sjóndeildarhring.
Senn tekur nálgast nótt
neyðin er allt um kring.
Dimmt er í heimi hér,
hættur er vegurinn.
Ljósið þitt lýsi mér
lifandi Jesú minn.
Þungur harmur er kveðinn að
Sigurkarli Stefánssyni við fráfall
elskulegrar eiginkonu og að börn-
unum þeirra sex. Ég tala fyrir öll
börn Eyrúnar og Rögnu konu
minnar, er ég flyt á þessari skiln-
aðarstundu alúðarfyllstu samúð-
arkveðjur.
Ingi R. Helgason