Morgunblaðið - 27.01.1985, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. JANÚAR 1985
Frú Munsif f
Hefur heimsótt á annað hundrað þjóðlönd
Á undanförnum árum hafa ýmsir trú-
flokkar náð að skjóta rótum á íslandi
og eignast fylgjendur og á það bæði við
um kristna og ekki kristna. Mjög hefur
einkennt starf þessara trúarhópa hér á
landi að þeir hafa fengið útlenda gesti í
heimsókn til stuðnings við boðunina.
Einn þessara trúflokka er Bahai. Sam-
kvæmt þeirra eigin upplýsingum er
uppruni þeirra þessi: Trúin á rætur sín-
ar að rekja til greinar af íslam sem
nefnist „tólfungar“ og er sú grein
ríkistrú í íran. Arið 1844 tók maður að
nafni Sayyid Ali Muhamed að prédika í
moskum borgarinnar. Hann kallaði sig
Bab og gaf í skyn að hann væri
spámaður og boðberi meiri spámanns.
Bab var líflátinn 1850. Eftirmaður
Babs, Bahaúlla, var sá sem tók kenn-
ingar Babs og vann úr þeim.
Bahai-hreyfingin hérlendis
fékk á dögunum erlendan gest,
víðkunna konu sem gerði hér
dálítinn stans og hafði blaða-
maður tal af henni stundarkorn
á meðan á dvölinni stóð. Frú
Munsiff sem er indversk að
uppruna hefur verið búsett síð-
astliðin 35 ár i London. Eins og
áður getur var hún hér á vegum
Bahai-manna þar sem hún hélt
m.a. fyrirlestra í sumarbúðum
þeirra á ísafirði. Það má segja
að Munsiff hafi víða komið við á
heimili mitt. Eg lít á heiminn
sem heimili mitt, en ekki eitt-
hvað eitt land. Við erum öll
bræður og systur hvar sem við
erum á hnettinum. Við Bahai-
fólk álítum að Guð sé einn og
hinn sami í öllum trúarbrögð-
um. Það vill oft vera hending
ein hvaða trúarbrögðum fólk
tilheyrir. Ef einhver er fæddur
þar sem Búddatrú er ríkjandi
verður sú manneskja eflaust
þeirrar trúar og sama er að
segja um önnur trúarbrögð þar
á meðal kristnina.
Við viðurkennum alla
spámennina, en höldum að Ba-
haúlla sé boðberi Guðs fyrir
okkar tíma og hinir spámenn-
irnir hafi tilheyrt sínum tíma.
Það getur enginn gert að því
hvar hann er fæddur og það
land sem viðkomandi mann-
eskja fæðist í er ekkert betra en
það næsta. Á ferðum mínum
kenni ég m.a. Bahai-fólki að
biðja og rækta hugann. Það er
ekkert nýtt sem ég kenni og ég
Munsiff hefur ferðast til meira en 130 landa.
lífsleiðinni og hefur hún m.a.
ferðast til yfir 130 landa víðs-
vegar í heiminum.
Strax sem táningur fór Muns-
iff að vinna að mannúðarmálum
þar sem hún þá vann að því að
bæta vinnu og aðbúnað fólksins
í Ahmedebad sem er á Indlandi.
Þetta var byrjunin en upp frá
þessu hefur hún gefið líf sitt í
ýmiskonar góðgerðarstarfsemi.
Meðal annars hefur frú Munsiff
hlotið viðurkenningu frá Rauða
krossinum eða „American Nat-
ional Red Cross Award" fyrir
störf í þágu mannúðarmála.
Auk þessa hefur hún starfað í
margskonar samtökum og
nefndum sem beita sér fyrir
hverskyns umbótum í þágu
mannsins.
„Ég hef ferðast til 132 landa
og á mikið eftir. Ég vil reyna að
sjá alla hamingjusama og vil
vinna að því, ekki aðeins í orði
heldur reyna að sýna það í
verki. Það er takmark mitt og
hefur verið síðan ég var barn að
vinna að einingu og friði í heim-
inum. Það er svo spennandi að
ferðast til allra þessara landa.
Fyrir mér eru löndin ekki
ókunn og framandi, heldur Ein af byggingum Bahá’i-manna íNýju-Ðelhíi Indlandi sem er eins og lótusblóm í laginu.
geri það ókeypis. Nú einnig flyt
ég fyrirlestra um hlutverk kon-
unnar i nútíma þjóðfélagi, hlut-
verk ungdómsins, stöðu kon-
unnar í Iran, ferðalög mín
o.s.frv."
Hvernig líkar þér við ísland?
„Island er alveg sérstakt
land. Fólkið er hlýlegt og mér
finnst það afar skemmtilegt að
hér ávarpa allir fólk með sínum
skírnarnöfnum. Það gerir allt
einkar vinalegt. Landið er mjög
fallegt og ekki spillir það að for-
setinn ykkar er kvenmaður. Ég
vildi að ég hefði fengið tækifæri
til að hitta hana, en það verður
kannski næst þegar ég kem til
landsins.
Ég á eftir að ferðast svo lengi
sem ég lifi og Bahai-trúin fyrir-
finnst í 336 löndum svo það er
enn nóg framundan hjá mér.
Ætli ég nái því nokkurntímann
að komast til allra þessara
landa. Ég verð líklega dáin áður
en það verður að veruleika. Eins
og ég sagði áðan þá hefur mig
frá fimmtán ára aldri langað að
verða mannkyninu að liði og
spámaður okkar segir að æðsta
tilbeiðslan sé að þjóna mann-
kyninu. Og ég hef svo mikla
ánægju af þessari vinnu minni.“