Morgunblaðið - 27.01.1985, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. JANÚAR 1985
t
Eiginmaöur minn,
GARÐAR MAGNÚSSON,
Faxabraut 11,
Keflavík,
lést i Borgarspitalanum aö morgni 25. janúar sl.
Sigriöur Benediktsdóttir,
börn og barnabörn.
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
HELGI EGGERTSSON,
Fagrabœ 16,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju þríöjudaginn 29. janúar ki.
15.00.
Jóhanna Jóhannesdóttir
og börn.
t
Útför fööur okkar,
ODDS KRISTJÁNS RÍKHAROSSONAR,
Ási,
Hverageröí, •
fer fram frá Frikirkjunni i Reykjavik þriöjudaginn 29. janúarkl. 15.00.
Súsanna Oddsdóttir,
Anita Oddsdóttir,
Gréta Oddsdóttir.
t
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
GUDRUN BJÖRNSDÓTTIR
frá Miklabæ,
veröur jarösungin frá Hallgrimskirkju þriöjudaginn 29. janúar kl.
13.30.
Björn Stefén Lárusson,
Stefán Lárusson, Ólöf Jónsdóttir,
Halldór Lárusson, Kolbrún Guómundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móöir okkar, tengdamóðir, dóttir og amma,
MARGRÉT EINARSDÓTTIR,
Njálsgötu 81,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 28. janúar kl.
13.30.
Benedikt Guömundsson, Bergdis Ottósdóttir,
Einar Guðmundsson, Erla Magnúsdóttir,
Birgir Guðmundsson,
María Gísladóttir
og barnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaöir afi og langafi,
EINAR HILMAR,
Heiöarási 3,
Reykjavik,
áöur til heimilis aö Austurgötu 29, Hafnarfiröi, veröur jarösunginn
frá Hafnarfjaröarkirkju þriöjudaginn 29. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afbeöin en þeim sem vildu minnast
hins látna er bent á liknarstofnanir.
Hugdis Einarsdóttir, Wellings Edward Wellings,
Fjóla Einarsdóttir, Ólafur Helgi Árnason,
Margrét Helgadóttir, Júlfus Þorbergs
Olav Einar Líndtveit,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum samúöarkveöjur og hlýhug viö andlát og útför fööur okkar
og tengdafööur,
BJÓRGVINS HELGA MAGNÚSSONAR,
Sóla.Vallá, Kjalarnesi.
Börn og tengdabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
móöur okkar og tengdamóöur,
VALDÍSAR JÓNSDÓTTUR,
Langholtsvegi 8.
Jenný Jónsdóttir, Anton G. Axelsson,
Kristin J. Jónsdóttir, Jens Hinriksson,
Esther Jónsdóttir, Hiöðver Kristjánsson.
Minning:
Andrés Jakob
Bjarnason fram-
kvœmdastjóri
Fæddur 23. desember 1916
Dáinn 19. janúar 1985
Á morgun, mánudaginn 28.
janúar, kveðjum við hinstu kveðju
kæran vin og samstarfsfélaga,
Andrés Jakob Bjarnason, fram-
kvæmdastjóra, sem andaðist á
heimili sínu 19. janúar síðastlið-
inn. Þótt Andrés hafi ekki gengiö
heill til skógar síðastliðin tvö ár
kom kallið fyrirvaralaust. Hann
var að störfum í fyrirtækinu
nokkrum tímum fyrir andlátið,
fullur atorku, hvetjandi, úrræða-
góður, trúr starfsfólki og fyrir-
tæki. Eins og hann sagði oft: „Það
er ekkert sem stendur í stað, ann-
að hvort sækjum við frammá við,
eða drögumst aftur úr.“
Andrés fæddist 23. desember
1916 á Bæ í Steingrímsfirði. Hann
var sonur hjónanna Jónínu Óskar
Guðmundsdóttur og Bjarna Andr-
éssonar, bæði ættuð úr Stranda-
sýslu. Þau eignuðust 8 börn, þrjú
dóu í frumbernsku. Andrés var
þeirra yngstur. Hin fjögur voru:
Elst Guðmundína, fædd 1911, gift
Katli Sigfússyni; Guðmundur,
fæddur 1912, kvæntur Ingunni
Gunnlaugsdóttur; Indriði, fæddur
1914, dáinn 1950, ókvæntur; Sig-
ríður, fædd 1915, ógift. Þau sem á
lífi eru búa í Reykjavík. Auk
barna sinna ólu foreldrar Andrés-
ar upp tvö börn, Kristján Hörð
Hjartarson, búsettur á Seyðis-
firði, og Kolbrúnu Gerði Sigurð-
ardóttur, búsett í Reykjavík.
Frá Bæ fluttu þau að Klúku í
Bjarnarfirði og síðar að Drangs-
nesi við Steingrímsfjörð. Árið
1925 urðu mikil þáttaskil í lífi fiöl-
skyldunnar er hún flutti til Isa-
fjarðar. Andrés stundaði nám í
barna- og gagnfræðaskóla ísa-
fjarðar og lauk þaðan gagnfræða-
prófi með miklum ágætum. Hann
var góðum gáfum gæddur, enda
var hann mikið fyrir lestur bóka
og minnugur með eindæmum alla
tíð. Á þessum árum var lítið um
atvinnu á ísafirði og stundaði
hann því ýmis störf svo sem við
vegavinnu, fiskvinnslu og það sem
til féll.
Sem ungur maður réðst hann að
tilraunastöðinni Sámsstöðum í
Fljótshlíð. Að því loknu settist
hann i Bændaskóiann á Hvann-
eyri og útskrifaðist sem búfræð-
ingur árið 1936 með hæstu ein-
kunn sem þá hafði verið gefin.
Alla tíð var hann mikið fyrir garð-
rækt og bar garðurinn við heimili
hans, Hlégerði 27 í Kópavogi, svo
og sumarbústaðurinn I Vatns-
endalandi því glöggt vitni.
Til Reykjavíkur flutti hann á
stríðsárunum eins og margir
gerðu, sem fæddir voru á fyrstu
áratugum þessarar aldar. Árið
1942 hóf hann störf hjá Ritsíman-
um, fyrst sem sendill, síðan varð-
stjóri og árið 1947 var hann kom-
inn með full réttindi, sem símrit-
ari og loftskeytamaður.
Kynni Andrésar og foreldra
okkar hófust árið 1948 af hreinni
tilviljun. Þau kynni áttu síðan eft-
ir að verða mjög náin, áratuga
löng vinátta og samstarf við upp-
byggingu fyrirtækisins Ágúst
Ármann heildverslun. Ótrúlegt er
hvað tilviljun getur oft ráðið
miklu í lífi fólks, nema æðri mátt-
arvöld ráði ferðinni. Á þessum ár-
um var ekki um auðugan garð að
gresja í viðskiptum. Allur inn-
flutningur var háður leyfum, höft
voru mikil og skömmtun á flestum
vörum. Eins og áður segir var
Andrés í föstu starfi hjá Ritsím-
anum. Samhliða því var hana I
hlutastarfi við heildverslun for-
eldra okkar um tveggja ára skeið.
Þá tók hann þá örlagaríku
ákvörðun að segja því lausu og
gerast starfsmaður heildversl-
unarinnar. Sú ákvörðun hans fól í
sér áhættu og hann sýndi vissu-
lega dirfsku, því að fyrirtækið var
rekið af vanefnum og í þröngu
húsnæði og auk þess var faðir
okkar ekki heill heilsu. Upp frá
þessu helgaði hann versluninni
alla sína starfsorku, enda naut
hann mikillar virðingar meðal
verslunarmanna og oft leituðu
samtök verslunarmanna til hans
um hin margvíslegu málefni
þeirra.
Andrés og foreldrar okkar,
Magnús og Margrét, unnu að
okkar mati þrekvirki við rekstur
heildverslunarinnar. Þar nutu
hæfileikar þeirra allra sín mjög
vel. í fyrirrúmi sat heiðarleiki,
elja, áræðni, þrautseigja og síðast
en ekki síst samheldni. Aldrei vit-
um við til þess að ágreiningur hafi
komið upp í samstarfi þeirra.
Fyrirtækinu óx fiskur um hrygg
og árið 1958 var rekstrinum breytt
úr einkafyrirtæki í hlutafélag og
gerðist þá Andrés meðeigandi.
Hinn 31. desember 1955 var
mikill gæfudagur í lífi Andrésar
er hann kvæntist Laufeyju Jóns-
dóttur ættaðri úr Grundarfirði,
mikilli dugnaðarkonu. Laufey átti
tvö börn frá fyrra hjónabandi.
Þau eru Jónína Haraldsdóttir, gift
Emil Ingólfssyni og eiga þau 3
börn, Guðrúnu, Laufey og Harald;
Hjálmar Haraldsson, kvæntur
Hönnu Hallfreðsdóttur og eiga
þau einn son, Helga Þór. Andrés
reyndist þeim hinn besti faðir, afi
og langafi.
Hjónaband Andrésar og Lauf-
eyjar var mjög farsælt. Þau voru
einstaklega samhent og byggðu
upp fallegt og hlýlegt heimili sem
stóð opið öllum sem hjálpar
þurftu. Jónína, móðir Andrésar,
var á heimili þeirra og önnuðust
þau hana veika og blinda í mörg
ár allt til dánardægurs.
Andrés og Laufey höfðu mikið
yndi af ferðalögum og ferðuðust
mikið saman bæði innanlands og
utan. Það dró ský fyrir sólu þegar
Laufey veiktist árið 1978 og hófst
þá erfið sjúkdómslega allt þar til
hún lést hinn 27. mars 1979.
Þegar við systkinin látum hug-
ann reika aftur til æskuáranna
minnumst við Andrésar ávallt
sem eins úr fjölskyldunni okkar.
Margs er að minnast og atvikin
mörg, en efst í huga er þakklæti
t
Fósturfaöir okkar,
ANDRÉSJAKOB BJARNASON,
framkvæmdastjóri,
Jórfabakka 32,
sem andaöist á heimili sínu laugardaginn 19. janúar, veröur jarð-
sunginn frá Dómkirkjunni mánudaginn 28. janúar kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Hjartavernd eöa
Krabbameinsfélag íslands.
Jónina Haraldsdóttir,
Hjálmar Haraldsson.
fyrir allar ánægjustundirnar, sem
við höfum átt saman og þá hjálp
sem hann var alltaf reiðubúinn að
veita í námi og starfi. Mestar
verða þó þakkirnar fyrir einlæga
vináttu hans alla tíð. Það var
þorskandi að vera í návist Andrés-
ar.
Hann réð okkur í vinnu sem
börn og greiddi 2 krónur í viku-
laun. Við urðum að standa okkur
vel og vera samviskusöm. Ein-
hverju sinni var verkið ekki unnið
sem skyldi og var þá annað okkar
rekið úr starfi. Brottreksturinn
var þungbær. Ekki liðu þó margir
dagar þar til hann bauð starfið að
nýju. Þetta litla atvik kenndi
okkur að bregðast ekki því trausti
sem til okkar var borið.
Alla tíð hefur Andrés verið hinn
sterki og jákvæði bakhjarl okkar.
Strax að við höfðum náð tvítugs-
aldri vildi hann við kæmum fram
fyrir hönd fyrirtækisins. Það vildi
hann til að þroska okkur og herða.
Það hefur verið mikil gæfa að fá
að starfa við hlið hans, og besti
skóli sem við höfum haft.
Hjá Andrési sat manngildið
ávallt í fyrirrúmi. Við vitum að
allir starfsmenn fyrirtækisins frá
upphafi minnast nú Andrésar sem
hins góða, vinnusama og vel gefna
félaga, sem alltaf var hin góða
fyrirmynd.
Nú, þegar hann er kominn til
æðri heima þangað sem leiðir
okkar allra liggja, þökkum við
fyrir ljúf og góð kynni sem aldrei
bar skugga á. Við þökkum fyrir
einstaka velvild og umhyggju sem
Andrés sýndi okkur og fjölskyld-
um okkar alla tíð.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við fósturbörnum, barnabörn-
um, systkinum og fjölskyldum
þeirra.
Góður og vamlaus drengur er
genginn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Arndís og Ágúst M. Ármann.
Á morgun kveðjum við afa
okkar Andrés Jakob Bjarnason í
hinsta sinn. Okkur barnabörnum
hans langar til þess að minnast í
orðum á alla þá hlýju og skilning
sem hann átti til handa okkur.
Alltaf var hann tilbúinn til að
hlusta á það sem við höfðum að
segja hversu mikið sem hann var
upptekinn við vinnu sína eða önn-
ur störf. Ekki er hægt að minnast
alls þessa nema að hugsa til
ömmu, Laufeyjar Jónsdóttur, en
hún lést fyrir sex árum. Við
barnabörnin vorum mikið á þeirra
heimili og litum á það sem okkar
annað skjól. Við minnumst þess að
aldrei sagði afi styggðaryrði sama
hvað við tókum okkur fyrir hend-
ur og oft var gauragangurinn mik-
ill. Það eina sem heyrðist var:
„Þetta eru börn. Þau verða að
hreyfa sig.“ Amma var honum
kannski ekki alltaf sammála og
leiddi okkur fyrir sjónir það sem
var rétt og það sem var rangt.
Góðan árangur í skóla mat afi
mikils og máttum við sem börn
eiga von á verðlaunum fyrir góðan
árangur. Það var okkur mikil
hvatning.
Afi og amma ferðuðust mikið.
Afi var fróður um sögu lands og