Morgunblaðið - 05.05.1985, Side 59

59
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. MAÍ 1985
þeirra til dýrðlegrar veislu. Sýnir
það ræktarsemi við þær konur
sem móðir hennar umgekkst mest
í Kópavogi. Það var sérlega
ánægjulegt að hittast og rifja upp
gamlar minningar.
María átti miklu barnaláni að
fagna. Öll eru börn hennar mynd-
arleg og vænt fólk, sem sýndi
henni mikla elskusemi og um-
hyggju. Barnabörnin eru orðin
átján, svo hann er orðinn stór
hópurinn hennar Maríu.
Þó að við María sæumst sjaldn-
ar eftir að ég flutti frá Kópavogi
var alltaf sama vináttan á milli
okkar. Ég er þakklát fyrir að hafa
átt Maríu að vinkonu, og minnist
tryggðar hennar og elskusemi.
Eg og dætur mínar, Jónína og
Björg, vottum Gylfa, börnum
Maríu og öðrum ættmennum
okkar dýpstu samúð.
Þó í okkar feðra fold
falli allt sem lifir,
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(B.J., Akureyri)
Jóhanna Cortes
Elskuleg vinkona mfn, María
Sigfúsdóttir, verður til grafar bor-
in í dag. Þegar mér bárust fregnir
um lát hennar komu upp í hugann
dofnandi minningar frá unglings-
árunum. Óljósar myndir af sjö
stelpum, nei sex stelpum og Maju,
og varla má á milli sjá hver þeirra
er elst. í hópnum voru fjórar dæt-
ur Maju auk mín og annarrar fjöl-
skylduvinkonu. Þetta var sumarið
1962, og við vorum í síldinni á
Siglufirði og Seyðisfirði. Við þess-
ar stelpur erum nú á svipuðum
aldri og Maja var þá, en mig grun-
ar að einhverri okkar mundi
hrjósa hugur við því að bera
ábyrgð á þessum stelpnaskara á
versta aldri í heilt sumar. Sumar-
ið leið fljótt en mér er minnisstæð
brottför okkar frá Seyðisfirði og
annarri. óljósri mynd bregður
fyrir. Góðhjartaði verkstjórinn
gerir tilraun til að kenna nokkrum
stelpugosum að skipta um dekk
Jarðarfarar-
skreytingar
Kistuskreytingar, krans-
ar, krossar.
Græna höndin
Gróðrarstöö við Hagkaup,
sími 82895.
áður en þær leggja af stað til Ak-
ureyrar og áfram til Reykjavíkur.
Það er kysst og kvatt. Maja sest
undir stýri og stelpurnar sex troð-
ast skrækjandi inn í gamla Ópel-
inn. Síðan er lagt á heiðarnar,
syngjandi og hlæjandi, undir ör-
uggri stjórn Maju. Eftir standa
veifandi stúlkurnar úr eldhúsinu
og fjöldi aðdáenda eins og gengur.
Verkstjórinn hristir höfuðið, bros-
andi þó, því að hann þekkir Maju
og veit að henni er treystandi í
flest.
Þannig var Maja. Óhrædd við að
ráðast í óvenjulega hluti eða tak-
ast á við erfiðleika. Og ekki sá ég
hana öðruvísi en glaða og bjart-
sýna, þrátt fyrir erfið veikindi hin
síðari ár.
Maja var gift föðurbróður mín-
um, Gylfa Gunnarssyni, og hefur
alla tíð verið náið samband milli
fjölskyldna okkar. Ég á ótal góðar
bernskuminningar um sól og
sumar og sunnudaga á heimili
þeirra Maju og Gylfa. Slíkar
minningar eru hverjum manni
dýrmætt veganesti fyrir lífið.
Sumarið okkar Maju kemur
ekki aftur frekar en önnur sumur.
Og seint verður þakkað fyrir allar
samverustundirnar. Gylfa „uppá-
haldsfræda mínum" og börnunum
sendi ég og fjölskylda mín innileg-
ar samúðarkveðjur.
Sigríður Sigurðardóttir
María Rebekka Sigfúsdóttir.
Það var engin venjuleg kona sem
bar þetta fallega og virðulega
nafn, hún Mæja frænka í Kópa-
vogi, eins og hún hét hjá litlum
systurdætrum, sem höfðu á henni
slíkt dálæti að það átti sér lítil
takmörk. Ég ætla ekki að rekja
hinn viðburðaríka lífsferil Mæju
frænku, það eftirlæt ég öðrum
mér kunnugri. Mig langar einung-
is að rifja upp eitthvað af þeim
skemmtilegu og fallegu minning-
um um hana sem ég á, svipmyndir
sem fylgt hafa lítilli systurdóttur
gegnum barnsárin yfir þröskuld
fullorðinsára og út í lifið. Ég var
ekki margra ára gömul i fyrstu
Blómastofa
FnÖfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
tll kl. 22,- elnnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.

Kransai; kistuskreytingar
BORGARBLÓMÍÐ
SKÍPHOLTÍ 35 SÍMÍ 322I3
ferðalögunum með Mæju, Gylfa og
stelpunum, fengin að láni til að
segja sögur. Allar uppspuni frá
upphafi til enda, en fjölskyldan i
Holtagerði 1 var því dyggari
áheyrendahópur sem sögurnar
voru ósennilegri, og allar enduðu
þær vist á sama veg: ég krossa mig
upp á þetta, tíu fingur upp til
guðs. Það var engin lítil upphefð
að vera selskapsdama á ferðalög-
um með Mæju frænku og Gylfa.
En ferðalög mín með Mæju
frænku urðu fleiri gegnum árin,
það voru yndisleg og gefandi
ferðalög, ferðalög í bæði eiginlegri
og táknrænni merkingu. Það voru
ekki bara þessar ævintýralegu
heimsóknir í Kópavoginn, og þau 5
sumur sem ég var vinnukonan
hennar Siggu í Seli, Siggu hennar
Mæju. Það voru líka þessi ferðalög
hugans sem návist Mæju frænku
næstum sjálfkrafa leiddi af sér,
þankar og samræður um lífið og
tilveruna, mannfólkið og ástina og
margt margt fleira, því ekkert
mannlegt var þessari lífsins konu
óviðkomandi. Það er varla hægt að
lýsa í orðum heimilinu hennar
Mæju í Kópavogi eins og það kom
okkur litlum frænkum fyrir sjón-
ir. Ég man hvílíkt algleymi það
var þegar við komumst í fataskáp-
ana í kjallaranum, til að róta og
máta, kjóla og pils, undirkjóla og
hálsfestar. Ég veit ekki hvort
Mæja frænka var alltaf jafn hrif-
in þegar helgistund litlu frænk-
anna úr Blesugrófinni var lokið,
og búið að rífa hverja einustu
spjör dætra hennar út á gólf. Alla-
vega hló hún bara aö okkur ein-
lægum hlátri, og helgistundin var
endurtekin í hverri heimsókn. Og
heimsóknir í Kópavoginn voru
margar. Það var eitthvað sem var
svo óendanlega spennandi við
þetta hús, þessi angan af fram-
andleik og útlöndum, keimur af
veiðiferðum og bridgekvöldum.
Það bjó alveg sérstök stemmning í
þessu húsi, lífsgleði og forfrömun
sem ekki er hægt að lýsa því hana
verður að skynja, en umfram allt
þó ástúð og hlýja, í þessu húsi
margra barna og enn fleiri barna-
barna. Og Mæja, hún var tákn alls
þessa. Heimskonuleg og verald-
arvön, en í senn móðurleg og hlý.
Heillandi og lífsglöð, með lokk-
andi hlátur og sjálfsírónískan
húmor sem fáum er gefið. Og svo
hafði hún þessa töfrandi útgeislun
sem ég held að enginn sem þekkti
hana hafi farið varhluta af. Það er
sannarlega margs að minnast. Það
voru þó vinnukonusumrin mín í
Seli hjá Siggu sem gáfu mér flest-
ar samverustundir með Mæju
frænku. Gylfi og Mæja byggðu þar
sumarbústað, Tumasel í Tuma-
skriðu og voru að sjálfsögðu tíðir
gestir í sveitinni. Ég held að Mæja
hafi hvergi kunnað betur við sig
en í sveitasælunni. Það var til-
komumikil sýn að horfa á eftir
frúnni rölta með reisn yfir móana
í áttina að Tumaseli, í sveitagall-
anum eins og hún kallaði það, með
gúmmítútturnar sínar á fótunum,
heimskonulegan höfuðbúnað og
keip um hálsinn — fögur að
vanda. Og ég man eftir frú Maríu
sitjandi í kvöldsólinni úti við
hænsnakofa. Getur maður orðið
brúnn í kvöldsól? man ég að ég
spurði. „Já, Gerða mín, Mæja
frænka getur orðið brún í kvöld-
sól.“ Og hver nema Mæja frænka
slysaðist til að finna hryssuna
hennar Siggu, þar sem hún lá ný-
köstuð niðri í skurði með undurf-
agurt afkvæmi sér við hlið, sem að
sjálfsögðu hét María Rebekka upp
frá því. Státi fleiri borgarfrúr af
því að hafa átt nöfnu á beit vestur
á Snæfellsnesi! Já, það var reisn
yfir þeirri ömmu sem stússaði úti
í Tumaseli með hóp af barnabörn-
um í kringum sig, öll önnum kafin
því það var alltaf eitthvað um að
vera hjá ömmu í Tumaseli, og
fyrir börnin í sumarvistinni hjá
Siggu var upplifun að fá „frí frá
störfunT og skreppa í Tumasel.
Mæja og Gylfi áttu alltaf einhvern
óvæntan glaðning fyrir litla
vinnufólkið og gáfu sér góðan
tíma til að spjalla um alla heima
og geima. Og það var stór krakka-
skari sem stóð í hlaðinu í Seli og
vinkaði Mæju og Gylfa þegar þau
keyrðu burt, nokkrir hlupu niður á
afleggjara til að opna hliðið og
vinkuðu þar — og allir hlökkuðu
til þegar Mæja og Gylfi kæmu
næst.
Það leikur allt í höndunum á
henni Mæju systur var mamma
ailtaf vön að segja. Hún var svo
hagsýn og nýtin og hafði þennan
einstaka hæfileika að gera góða
fallega hluti úr öllu sem hún
snerti. Að mörgu leyti gilda þessi
orð einnig yfir það líf sem hún
lifði. Það skiptust á skin og skúrir
eins og gengur í þessu mannlífi.
En Mæja spann fallega úr örlaga-
þráðum lífs síns, alltaf í sátt við
guð og menn, og af slíkri lífsgleði
og æðruieysi sem henni einni var
gefið, þessari sérstæðu og sönnu
lífsins konu.
Blessuð sé minning Mæju
frænku minnar.
Þorgerður Einarsdóttir.
Kveöja frá barnabörnum
Það er sárt að hugsa til þess að
hún amma Maja sé ekki lengur á
meðal okkar. Hún sem var alltaf
svo brosmild, elskuleg og góð þeg-
ar við hittum hana. Þó að söknuð-
urinn sé sár að missa hana eigum
við þó safn góðra minninga, sem
alltaf munu lifa með okkur. Við
minnúmst hennar og afa í Holta-
gerði, Klapparstíg og þau elstu
áttu dásamlegar stundir með þeim
í sumarbústaðnum Tumaseli. Þó
að hópur ömmu-barnanna væri
orðinn stór fann amma alltaf tíma
fyrir hvert og eitt og frá henni
stafaði hlýju og umhyggju. Við
þökkum samverustundirnar með
elskulegri ömmu okkar og biðjum
góðan Guð og styðja afa í sorg
sinni.
Sem lokakveðju okkar til ömmu
viljum við hafa þetta fallega vers
sem hún hafði miklar mætur á:
Vertu Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Til sölu
Mercedes Benz 280 SE árg. 1980.
Mercedes Benz 280 SE árg. 1978.
Skuldabréf koma til greina.
Upplýsingar í síma 34327 í dag.
Legsteinar
Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum
Veitum fuslega upplýsingar og ráðgjöf
um gerð og val legsteina.
S.HELGASON HF
STEINSMKUA
SKEMMUVEGI 48 SÍMt 7667?
t
Hugheilar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug vlö fráfall og
útför eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
OLIVERS STEINS JÓHANNESSONAR,
Arnarhrauni 44, Hafnarfiröi.
Sigriöur Þórdís Bargadóttir, Jóhannes örn Oliversson,
Guðbjörg Lilja Oliversdóttír, Sasvar örn Stefánsson.
Bergur Siguröur Oliversson, Sigríöur Inga Brandsdóttir,
og barnabörn.
VIOL
Radarar
Bjóöum þessa vönduöu
radara á aöeins kr.
58.500,-. Drægi: 16 mílur.
Spenna: 12 volt.
Sjálfstýringar
Bjóöum vandaöar sjálf-
stýringar fyrir allar gerðir
báta.
Verö frá kr. 6.981,-.
Dýptarmælar
Bjóöum 5 gerðir dýptar-
mæla með eöa án papp-
írs.
Verö frá kr. 5.260,-.
Bjóöum VHF talstöðvar
fyrir báta.
Verö frá kr. 10.640,-.
Nelco 911
Höfum ávallt þessa vin-
sælu Loran-C á lager.
Verö frá kr. 40.400.
Navstar A-300S
Er nýjasta gervitungla
leiösögutæki er leysir
Loran-C af hólmi. Verö
frá kr. 51.664.
Góö þjónusta.
Benco
Bolholti 4. S. 21945.